Έπρεπε να πεθάνει πρώτα ο Μαραντόνα - Καλή σύνταξη εγωπαθή Κριστιάνο

Κataskopos speaking

Έπρεπε να πεθάνει ο πανμέγιστος, ο κορυφαίος όλων, ο αναντικατάστατος Ντιέγκο, για να σηκώσει την κούπα ο «κοντός». Όσο ζούσε ο «Βασιλιάς», κανείς - μα κανείς, δεν μπορούσε να πάρει την θέση του. Δεν γινόταν όσο ανέπνεε να τολμήσει κάποιος να συγκριθεί μαζί του. Έφυγε ο Μαραντόνα και πλέον την θέση του πήρε ο Μέσι. Ο Αργεντίνος έκανε το τουρνουά της ζωής του, μοίρασε σακούλες στους αντίπαλους αμυντικούς που έκαναν εμετό, ήταν ο ηγέτης της ομάδας, σκόραρε στους ομίλους, στους 16, στα προημιτελικά, στα ημιτελικά και στον τελικό... έβαλε άλλα δύο γκολ. Τι άλλο να σου κάνει το παλικάρι για να σηκώσει αυτήν την κούπα; 

Ο Θεός ήταν μαζί του. Ειδικά στην φάση του 118' που δεν μπήκε η μπάλα στα δίχτυα της Αργεντινής, λέω στον διπλανό μου στο καφενείο που συχνάζω στον Προμηθέα, «μάγκα παίξε όλη την περιουσία σου στα πέναλτι πως θα το σηκώσει η Αλμπισελέστε». Και επιβεβαιώθηκα...!

Τι ματς ήταν αυτό; Τι τελικό είδαν τα ματάκια μας; Ήταν το ωραιότερο μουντιάλ που έχω δει στην ζωή μου. Μιλάω για εντός των γηπέδων φυσικά και όχι για εκτός. Εκεί το Κατάρ έκανε τα αδύνατα, δυνατά, για να γίνει το πιο αχώνευτο κράτος στον πλανήτη και τα κατάφερε επάξια. Βλέπε νεκρούς εργάτες, βλέπε λαδώματα σε μέσα, πολιτικούς και ότι άλλο πάει ο νους σας.

Τον Ρονάλντο τον ζηλεύω για τα πάντα! Για την ποδοσφαιρική του αξία, για αυτά που έχει καταφέρει στα γήπεδα, για την πλούσια ζωή του, τα αεροπλάνα, τα κότερα, τις σπιταρόνες, τα πανάκριβα αυτοκίνητα, τις πισίνες και ότι άλλο έχει στην πλουσιοπάροχη ζωή του. Και τι δεν θα έδινα να ζούσα μια μέρα από την ζωή του. Αλλά την χθεσινή ημέρα δεν θα ήθελα με τίποτα να την ζήσω.

Άραγε ρε Κριστιάνο τι αισθάνθηκες όταν είδες τον ανταγωνιστή σου τα τελευταία 20 χρόνια να σηκώνει την κούπα, ενώ εσύ έτρωγες πατατάκια στην βιλάρα σου; Τι ένιωσες όταν αυτός θα γυρίσει μετά «βαΐων και κλάδων» στο Μπουένος Άιρες και στο Παρίσι, ενώ εσύ ψάχνεις κανένα χρυσό συμβόλαιο στα Εμιράτα, γιατί κανένας ευρωπαϊκός σύλλογος δεν σε θέλει πια;

Άραγε, πόσο ταπεινώθηκε ο υπέρμετρος εγωισμός σου, όταν αντίκρισες τον παικταρά να φυλάει ερωτικά το τρόπαιο; Ένιωσες μικρός και ασήμαντος έ; Λογικό! Το καταλαβαίνω απόλυτα. Και ξέρεις γιατί, εσύ δεν κατάφερες ποτέ να γίνεις παγκόσμιος πρωταθλητής σε σχέση με τον Μέσι; Γιατί εκείνος έκανε 10 συμπαίκτες να τρέχουν για αυτόν, ενώ εσύ έκανες 10 συμπαίκτες σου στην εθνική Πορτογαλίας να σε αντιπαθούν γιατί έβαζες τον εαυτό σου και τα προσωπικά ρεκόρ σου, πάνω από το εθνόσημο.

Το μόνο που σε ενδιέφερε ήταν αν η μπάλα ακούμπησε το μαλλί σου για να «χρεωθείς» ακόμα ένα γκολ, την στιγμή που ο Μπρούνο Φερνάντες πανηγύριζε για την επιτυχία της ομάδας. Καλή σύνταξη εγωπαθή Κριστιάνο, μπορείς να απολαύσεις τον Λιονέλ καθισμένο στον θρόνο του, την ώρα που εσύ θα είσαι στην Χαβάη και θα πίνεις την κοκτειλάρα σου, κοιτώντας τον απέραντο ωκεανό. Κάποιοι στον θρόνο τους και κάποιοι άλλοι στις παραλίες τους. Θα μας λείψεις σαν παίκτης (ναι! ήσουν μηχανή του γκολ!), αλλά όχι σαν χαρακτήρας! Γιατί την μπάλα που ξέρει ο «κοντός», εσύ ούτε στα όνειρά σου...