Η Billie και η Μπέλλου «συναντήθηκαν» στη Βέροια για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών

Με την συναυλία «Billie & Bellou: Δύο ζωές, δύο ζαριές», ολοκληρώθηκαν στη Βέροια το βράδυ της Παρασκευής 25 Νοεμβρίου οι εκδηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης Βίας κατά των Γυναικών. Την συναυλία που διοργανώθηκε στον Χώρο Τεχνών διοργάνωσε το Κέντρο Συμβουλευτικής Υποστήριξης Γυναικών Δήμου Βέροιας υπό την αιγίδα της Αντιδημαρχίας Ισότητας Φύλων σε συνεργασία με την Κ.Ε.Π.Α. και το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας. Δύο καλλιτέχνιδες από δύο άκρες του κόσμου, η Billie Holiday και η Σωτηρία Μπέλλου, «συναντήθηκαν» στη σκηνή μέσα από το trio Ζωή Μάντζου (φωνή - πιάνο - κοντραμπάσο), Αλέξανδρο Ιωσηφίδη (Τραγούδ - Πιάνο) και Πάρη Τσενεκλίδη (Κοντραμπάσο).

Χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυνε η αντιδήμαρχος Παιδείας και Ισότητας Φύλων Συρμούλα Τζήμα. 

Σχετικά με το project:

Δύο καλλιτέχνιδες από δυο άκρες του κόσμου, ζώντας και δημιουργώντας την ίδια περίπου εποχή φτάνουν και ακουμπούν τον πυρήνα της ανθρώπινης ψυχής με ένα παράλληλο τρόπο. Τα κοινά τους πολλά: ασχολούνται και οι δύο με λαϊκές μουσικές, μουσικές που στην αρχή της καριέρας τους είναι περιθωριακές για το “έντεχνο” σύμπαν της μουσικής. Ζουν και οι δύο την άνοδο και την δόξα, από τα αλώνια στα σαλόνια σε 30 χρόνια. Διεκδικούν την αποδοχή της προσωπικότητας τους με κάθε τίμημα, δεν αλλάζουν την ψυχή τους για να πετύχουν αλλά απαιτούν από το σύμπαν να αλλάξει για να τις δεχτεί.

Σε μια αιώνια κόντρα με κάθε στερεότυπο, σε μια λυτρωτική σχέση και οι δυο με την τέχνη τους, τα κορίτσια γίνονται ιδέες. Αισθανόμαστε ένα χρέος να μην αφήσουμε το πνεύμα τους να αλλοτριωθεί μέσα σε ένα εμπορικό παραλήρημα, η Billie και η Μπέλλου δεν χωράνε σε αναβιώσεις. Είναι πάντα παρούσες στις δύσκολες στιγμές, να μας παρηγορούν και να μας παροτρύνουν να σηκώσουμε το κεφάλι και να αντιμετωπίσουμε αυτούς που μας ζητάνε υποταγή.

Ο σκοπός της ενορχήστρωσης που κάνουμε είναι διττός, περιέχει το δίπολο Ανατολή-Δύση που μας χαρακτηρίζει και μας δυναμώνει. Από τη μια να συστήσουμε το ελληνικό λαϊκό τραγούδι σε ένα διεθνές κοινό, με μια ενορχήστρωση που ν’ ανοίγει τα αμάθητα αυτιά χωρίς να χάνει την ουσία της πρώτης δημιουργίας. Από την άλλη να βγάλουμε την jazz από την ακαδημαϊκή φορμόλη, να νοιώσουμε πόσο δυνατά λαϊκά τραγούδια είναι το Gloomy Sunday ή το My Solitude.

Δείτε φωτογραφίες: