Οι Καλαρρύτες, χωρίς ίχνος υπερβολής, είναι ένα χωριό διαμάντι, το οποίο βρίσκεται «φωλιασμένο» στις άγριες και επιβλητικές πλαγιές των Τζουμέρκων. Εδώ όπου συναντά κανείς κάποια από τα πιο όμορφα και γραφικά χωριά της Ηπείρου, που δεν χορταίνει να απολαμβάνει. Με γραφικότητα που συγκλονίζει και ένα φυσικό σκηνικό ολόγυρά του που κόβει την ανάσα, το χωριό πρέπει σίγουρα να συμπεριληφθεί στη φθινοπωρινή ταξιδιωτική σας ατζέντα.
Ο ορεινός οικισμός βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο του νομού και αποτυπώνει στη σημερινή όψη του την ακμή που γνώρισε, ιδιαίτερα τον 18ο αιώνα, με το εμπόριο και την ανάπτυξη της αργυροχρυσοχοΐας.
Περιτριγυρισμένοι από τους ορεινούς όγκους του Περιστερίου και των Τζουμέρκων που ορίζουν, με τις αυστηρές γραμμές τους, τον ορίζοντά τους, οι Καλαρρύτες είναι χτισμένοι στην άκρη μιας χαράδρας, σε υψόμετρο 1.200 μέτρων, πάνω από τον ποταμό Καλαρρύτικο. Στα νοτιοδυτικά του χωριού είναι η πλαγιά Παυλιάνα, στα νότια τα Τζουμέρκα και τα Πράμαντα και στα βορειοδυτικά είναι ο «δίδυμος» οικισμός, το Συρράκο. Σε ευθεία γραμμή οι δύο οικισμοί μοιάζει να είναι πολύ κοντά ο ένας στον άλλο, τους χωρίζει όμως η χαράδρα του Καλαρρύτικου.
Αρκούν λίγες ώρες για να νιώσετε οικεία με το χωριό, να περπατήσετε στα καλντερίμια του, να επισκεφτείτε το Μουσείο της Κατερίνας Μουσαφίρη στην πλατεία –ένα υπέροχο αρχοντικό του 19ου που έχει μετατραπεί με πολύ αγάπη σε θησαυρό κειμηλίων– και την εκκλησία του Αγίου Νικολάου όπου θα απολαύσετε βουνίσια θέα.
Στο χωριό αξίζει, επίσης, να επισκεφτείτε την Μονή της Κηπίνας που βρίσκεται σε απόσταση περίπου δέκα λεπτών με το αυτοκίνητο.
Συρράκο: Ο πέτρινος «γείτονας»
Το πανέμορφο μονοπάτι που διασχίζει το φαράγγι του Χρούσια συνδέει τους Καλαρρύτες με το Συρράκο, ένα χωριό που γοητεύει με την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα και την λαϊκή ηπειρώτικη αρχιτεκτονική ακριβώς απέναντι. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία που διακρίνει το Συρράκο είναι αδιαμφισβήτητα η παραδοσιακή, αρχιτεκτονική των κτιρίων του.
Ο χαρακτηρισμένος παραδοσιακός οικισμός, που αποτελεί στην κυριολεξία ένα «διαμάντι» για την λαϊκή, ηπειρώτικη αρχιτεκτονική είναι γεμάτος με πέτρινα αρχοντικά που αιχμαλωτίζουν το βλέμμα, όσο ο περιπατητής χάνεται στα λιθόστρωτα καλντερίμια του χωριού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.