«Εφυγε» ο Βεροιώτης Δρ Αναστάσιος Κασσαπίδης - Ένας από τους ηγέτες της Ομογένειας

Έφυγε από την ζωή στις 30 Αυγούστου, σε ηλικία 94 ετών. Ο Δρ Κασσαπίδης υπηρέτησε ως γιατρός την Ομογένεια, κυρίως στην Αστόρια, με αφοσίωση. Συμμετείχε ενεργά στα ομογενειακά δρώμενα και χαρακτηρίζεται για τον αγνό και φλογερό πατριωτισμό του. Ο καθηγητής-χειρουργός γεννήθηκε το 1928 στο Ταχαροχώρι Βέροιας, νομού Ημαθίας και είχε τρία αδέλφια, τον Νικόλαο και την Μαρία Παπαδοπούλου που διαμένουν στην Βέροια καθώς επίσης και τον Αθανάσιο Κασσαπίδη, ο οποίος ήταν γυναικολόγος και έχει δύο παιδιά, επίσης γιατρούς, τον Ηλία και τον Δημήτριο Κασσαπίδη.

Ο Δρ Κασσαπίδης ήταν νυμφευμένος με την Βασιλική, το γένος Τραγέλη, με την οποία έφερε στον κόσμο δύο παιδιά, τον Σωτήριο (1961) που είναι πνευμονολόγος και την Αμαλία (1965) που είναι παιδίατρος.

Ο γιατρός, όπως τον αποκαλούσαν όλοι, ήταν φίλος, θερμός αναγνώστης και υποστηρικτής του «Εθνικού Κήρυκα», των Ελληνικών Γραμμάτων και της ελληνικής γλώσσας και του Έθνους μας.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στον «Ε.Κ.» με την ευκαιρία της αφιερώσεως του εξωφύλλου του «Περιοδικού» μας σε εκείνον, Σάββατο 26 – Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011, μεταξύ των άλλων είχε πει και τα εξής:

«Οι γονείς μου ήταν βαθιά μεγαλωμένοι στα νάματα της Ορθόδοξης Πίστεως ενστερνίσθηκαν τόσο πολύ την Ορθοδοξία και αγωνίστηκαν για το καλό της Ελλάδας όσο κανείς… Χρωστώ ευγνωμοσύνη απέραντη στον γυμνασιάρχη, τον αείμνηστο Γεώργιο Στρουθόπουλο και τον δάσκαλο Συμεών Αχταρίδη που με διαπαιδαγώγησαν με πνεύμα ελληνοπρεπέστατο».

Ο Κασσαπίδης αρίστευσε στις εισαγωγικές εξετάσεις και έγινε δεκτός στην Ιατρική Σχολή Θεσσαλονίκης από όπου αποφοίτησε το 1954.

Το 1955 ήρθε στην Αμερική για σπουδές και επέλεξε την ειδικότητα της χειρουργικής. Αρχικά πήγε στη Βοστώνη, για το λεγόμενο internship. Την περίοδο εκείνη γνώρισε τον Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο που ήταν στον Καθεδρικό Ναό Βοστώνης και είχε ακούσει ότι κάνει ωραία κηρύγματα.

Σε ερώτηση τι τον ώθησε να επιλέξει τη Χειρουργική είχε πει: «Δούλεψα έναν χρόνο με τον καθηγητή Μιχαλακές στο δεύτερο έτος της Ανατομίας. Και από εκεί είχα μια ειδική τάση. Στο τελευταίο έτος δούλεψα στην Ιατροδικαστική με τον Κώστα Ηλιάκη. Εκεί έμαθα πολλά πράγματα. Θυμάμαι, μου έλεγε πάντοτε: ‘Εμείς εδώ είμαστε δοκιμασμένοι. Αν κρατήσεις το στόμα σου κλειστό θα πετύχεις’».

Μετά τη Βοστώνη άρχισε δουλειά στο Νοσοκομείο «Wyckoff Heights Hospital» στο Μπρούκλιν, για την ειδικότητα της χειρουργικής, αλλά επειδή δεν είχε πάρει ακόμη την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος ήταν υποχρεωμένος να εργαστεί σκληρά και με αποδοχές χαμηλότερες των νοσοκόμων.

Την περίοδο εκείνη για να γίνει δεκτός στο ΝΥU έπρεπε να καταβάλει το ποσό των πεντακοσίων δολαρίων για το πρώτο τετράμηνο. «Για να εγγραφώ εγώ έπρεπε να δώσω χίλια δολάρια την χρονιά. Μου ζητούσαν πεντακόσια δολάρια. Πήγα στην τράπεζα να ζητήσω δάνειο. Δεν μου έδωσαν και απομακρύνθηκα ταπεινωμένος, στενοχωρήθηκα. Πήγα πάλι στην γραμματέα και μου λέει ότι δεν γίνεται διότι πρέπει να δώσεις τα λεφτά όλα. 

Όταν απομακρύνθηκε η γραμματέας από τη θέση της, πήγα κατ’ ευθείαν στον κοσμήτορα και του είπα: ‘Θα σας υπογράψω ένα χαρτί να με αφήσετε να παρακολουθήσω τα μαθήματα από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Ιανουάριο’. Τον ικέτευσα και μου λέει ποτέ στην ζωή μου δεν είδα ποτέ τόσο αποφασισμένο άνθρωπο. Του είπα ευχαριστώ και αυτός μου έδωσε τη δυνατότητα να παρακολουθήσω τα μαθήματα όλον τον χρόνο».

Τον Δεκέμβριο τήρησε την υπόσχεσή του.

«Πήγα και του έδωσα όλα τα χρήματα μέχρι το τέλος του έτους. Σηκώθηκε και με φίλησε. Συνέχισα να δουλεύω και πήγαινα στο ΝΥU. Σχολούσα και από εκεί πήγαινα στη βιβλιοθήκη και διάβαζα», πρόσθεσε.

Αν και δεν είχε κάνει ποτέ ιδιαίτερα μαθήματα αγγλικής γλώσσας εντούτοις αρίστευσε και, όπως είχε αναφέρει, από τους 13 συναδέλφους που έδωσαν την ίδια χρονική στιγμή τις εξετάσεις μόνον αυτός κατάφερε να τις περάσει.

Την περίοδο εκείνη έμενε με την σύζυγό του και τον μικρό Σωτηράκη στο Μπρούκλιν. Πήρε προαγωγή και συνέχισε στο ίδιο νοσοκομείο με τριπλάσιες απολαβές.

«Μάζεψα κάποια χρήματα για να επιπλώσω το γραφείο, αλλά για το εξεταστικό τραπέζι και τον υπόλοιπο εξοπλισμό χρειάστηκε να δανειστώ άλλες δώδεκα χιλιάδες δολάρια. Ανοιξα το ιατρείο, αλλά ποιος θα έρθει μέσα; Τότε ήρθε από μηχανής θεός και δέχτηκα να δουλέψω για τον Ωνάση, αλλά δεν παρέμεινα πολύ διότι έπρεπε να αφοσιωθώ στο επάγγελμά μου», είχε πει.

«Πριν έρθω στην Αμερική», συνέχισε, έπρεπε να πάρω την ευχή της γιαγιάς μου. Η γιαγιά μου είπε οπουδήποτε κι αν πας, οποιαδήποτε ειδικότητα κι αν ακολουθήσεις να μην χρεώνεις παπάδες και δεσποτάδες με το παλαιό – νέο ημερολόγιο. Εγώ της είπα εντάξει γιαγιά. Και τήρησα στο ακέραιο την υπόσχεση που έδωσα στην γιαγιά μου. Όλοι οι παπάδες και οι δεσποτάδες πέρασαν από τα χέρια μου, τους εξυπηρέτησα, τους θεράπευσα χωρίς δεκάρα».

Μέσω των επιστολών του στον «Εθνικό Κήρυκα» εξέφραζε τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς του και προσπαθούσε με τον δικό του τρόπο να δημιουργήσει πρόσφορο έδαφος για την έναρξη ευρύτερου διαλόγου για τα διάφορα θέματα.

Σε ερώτησή μας για το μέλλον της Ομογένειας είχε επισημάνει: «Το θέμα είναι εκτενέστατο. Η Ομογένεια προόδευσε. Θα μπορούσε να κάνει περισσότερα πράγματα. Δεν βρίσκω λόγια να ευχαριστήσω όσους προσέφεραν. Είμαι 55 χρόνια στην Αμερική και πιστεύω πως κύριος συνδετικός κρίκος είναι η ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Αυτό δεν ακολουθείται πιστά. Άλλοι λένε τη μισή αλήθεια, άλλοι την αποκρύβουν και γι’ αυτό έχουμε τα χάλια της Ομογένειας. Ο ‘Εθνικός Κήρυκας’ ακολούθησε πιστά από τότε που πήρε τα ηνία ο κ. Αντώνης Η. Διαματάρης και αυτό είναι ένα παρήγορο και ελπιδοφόρο σημείο για το μέλλον μας. Προωθεί όσο μπορεί τα εθνικά θέματα. Δεν μπορούμε να σταθούμε στην Αμερική χωρίς τα ελληνικά γράμματα».

«Ο κάθε ένας έκανε το καθήκον του και πρέπει να το συνεχίσει. Πρέπει να είμαστε ενωμένοι πολύ περισσότερο από πριν. Πρέπει να υπάρχει ομοψυχία, αλλά για να υπάρξει ομοψυχία πρέπει να υπάρχει το όραμα. Η ομοψυχία είναι προϊόν του διαλόγου και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών».

«Τα παιδιά μου προόδευσαν και δουλεύουν σκληρά». Ο γιος του, Σωτήριος Κασσαπίδης, είναι παντρεμένος με την καθηγήτρια Πνευμονολογίας Ράνια Κόντου, με την οποία έφερε στον κόσμο δύο παιδιά. Η Αμαλία είναι παιδίατρος νυμφευμένη με τον Δρα Σπύρο Σπυρέα, τον ιδρυτή και πρόεδρο της φαρμακοβιομηχανίας «Sigmapharm Laboratories» με έδρα το Μπενσάλεμ της Πενσιλβάνιας. Έχουν δύο παιδιά, τον Σωτήρη και την Μαρία.

Πηγή