Παντελεήμων: «Παρθενία και αγνότητα έναντι του γάμου»

Την Πέμπτη 21 Ιουλίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων πραγματοποίησε διαδικτυακή ομιλία στη σειρά των εκπομπών «Επισκοπικός Λόγος» και ανέπτυξε το θέμα: «Παρθενία και αγνότητα έναντι του γάμου». Ο Σεβασμιώτατος στην διαδικτυακή ομιλία του ανέφερε μεταξύ πολλών άλλων: 

Στίς δύο προηγούμενες ὁμιλίες εἴχαμε μιλήσει γιά τήν ἁγνότητα, γιά μία ἀρετή ἡ ὁποία πολλοί νομίζουν ὅτι εἶναι ξεπερασμένη στήν ἐποχή μας, σέ μία ἐποχή κατά τήν ὁποία ἔχει πληθυνθεῖ ἡ ἁμαρτία, καί γι᾽ αὐτό κανείς δέν μπορεῖ νά τήν διαφυλάξει. Ἔτσι συχνά παραθεωρεῖται ἡ ἁγνότητα ἤ καί χλευάζεται ἤ ἀκόμη θεωρεῖται ὅτι δέν ἀφορᾶ ὅλους τούς πιστούς, ἀλλά μόνο ὅσους θέλουν νά ἀφιερώσουν τή ζωή τους στόν Θεό καί ἐπιλέγουν νά ζήσουν τή μοναχική ζωή.

Ἡ ὑποτίμηση τῆς ἁγνότητος καί ἡ περιθωριοποίησή της ἀπό πολλούς, ἐπειδή εἶναι δῆθεν ἀνέφικτη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, εἶναι λάθος. Στόν κόσμο ἐπικρατοῦσε πάντοτε ἡ ἁμαρτία, ἰδίως μάλιστα κατά τήν προχριστιανική ἐποχή, πρίν δηλαδή τό Εὐαγγέλιο νά ἀναδείξει τήν ἀξία τοῦ κάθε ἀνθρώπου καί τόν σεβασμό πού αὐτός ἀξίζει, ἀνεξάρτητα ἀπό τό φύλο ἤ τήν κοινωνική του θέση, καί πρίν ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ ἐπηρεάσει τά ἤθη τῶν ἀνθρώπων, καί αὐτῶν ἀκόμη πού δέν τόν πιστεύουν, ἀλλάζοντας τή συμπεριφορά τους ἔναντι τῶν ἄλλων καί περιορίζοντας κάπως τήν ἁμαρτία καί τήν ἀνηθικότητα πού κυριαρχοῦσε στόν ἀρχαῖο κόσμο.

Οἱ συνθῆκες πού ἐπικρατοῦν κάθε ἐποχή στόν κόσμο δέν ἐπηρεάζουν, ἀσφαλῶς, τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀναλλοίωτος καί ἀποβλέπει στό νά μᾶς ὁδηγήσει κοντά του, νά μᾶς ὁδηγήσει στή σωτηρία μας. Γι᾽ αὐτό καί ὅ,τι ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς ὁ Θεός, δέν τό ζητᾶ ὑπό ὁρισμένες μόνο προϋποθέσεις καί συνθῆκες, δέν τό ζητᾶ ἀπό κάποιους μόνο, ἐνῶ κάποιοι ἄλλοι ἐξαιροῦνται. Αὐτό, βεβαίως, δέν σημαίνει ὅτι ὁ Θεός δέν λαμβάνει ὑπόψη του καί τίς ἰδιαιτερότητες τοῦ καθενός μας, τίς δυνατότητες καί τά χαρίσματα πού ἔχει. Τό βλέπουμε καί στήν παραβολή τῶν ταλάντων, στήν ὁποία ὁ κύριος ἀναμένει νά τοῦ ἐπιστρέψει ὁ κάθε δοῦλος ὅ,τι ἀντιστοιχεῖ στά τάλαντα πού τοῦ ἐμπιστεύθηκε.

Ἡ ἁγνότητα ὅμως δέν εἶναι ὁ μόνος παρεξηγημένος τρόπος ζωῆς. Ὑπάρχει καί ἕνας ἄλλος ἐξίσου παρεξηγημένος τρόπος πού ἔχει ἄμεση σχέση με τήν ἁγνότητα. Καί αὐτός εἶναι ὁ δρόμος τῆς μοναχικῆς ζωῆς. Μία παρεξηγημένη ζωή εἶναι ἡ μοναχική ζωή. Ὅταν λέω μοναχική – τό λέει καί ἡ λέξη – εἶναι ἡ ζωή τῆς παρθενίας, τῆς ἀγαμίας εἴτε μέσα σ’ ἕνα μοναστήρι εἴτε μέσα στόν κόσμο.

Ἴδιος εἶναι ὁ στόχος, ἴδιος εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο θά φθάσουμε στόν προορισμό μας, οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Αὐτό χρειάζεται νά τό συνειδητοποιήσουμε καί αὐτό χρειάζεται νά ὑλοποιήσουμε ὅλοι. Ὁ δρόμος εἶναι διαφορετικός, ὁ μοναχός καί ὁ ἔγγαμος ζοῦν δύο διαφορετικές μορφές ζωῆς. Αὐτό ὅμως δέν ἀλλάζει τήν κοινή τους εὐθύνη καί τόν κοινό τους στόχο. Ὁ κάθε ἕνας ἔχει τό δικό του ἔργο καί τή δική του προσφορά μέσα στήν Ἐκκλησία. Διότι δέν ἐπιτελοῦν ἔργο μόνο οἱ μοναχοί ἀλλά ἐπιτελοῦν καί οἱ ἄγαμοι πού εἶναι ἀφιερωμένοι στόν Χριστό καί ζοῦν στόν κόσμο. Καί εἶναι πολλοί αὐτοί πού προσφέρουν σπουδαῖο ἔργο σέ διαφόρους τομεῖς τῆς Ἐκκλησίας, προσφέρουν στό κατηχητικό της ἔργο, προσφέρουν στήν ἱεραποστολή, τόσο τήν ἐσωτερική ὅσο καί τήν ἐξωτερική, μεταδίδουν τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς στούς χώρους στούς ὁποίους δραστηριοποιοῦνται. 

Ἄλλωστε τό ζητούμενο εἶναι νά ἀξιοποιοῦμε τά χαρίσματα πού μᾶς ἔχει δώσει ὁ Χριστός, εἴτε στούς ἐγγάμους εἴτε στούς ἀγάμους στόν κόσμο καί στόν μοναχισμό «εἰς οἰκοδομήν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ». Καί ἄν οἱ ἄγαμοι δώσουν τά χέρια στούς ἔγγαμους μέ ἀγάπη, ὁ δύσκολος ἀνήφορος θά γίνει πιό εὔκολος, πιό εὐχάριστος καί γιά τούς δύο, καί ἔτσι θά φθάσουν μέ τήν ἀμοιβαία βοήθεια καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ στό ποθητό τέρμα, ἀλλά καί θά βοηθήσουν καί ἄλλους στήν ἴδια πορεία.