Πανηγύρισε ο Ιερός Ναός της Αγίας Παρασκευής στη Μελίκη

Την Τρίτη 26 Ιουλίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής Μελίκης. Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Τήν σπουδήν σου τῇ κλήσει κα­τάλ­ληλον ἐργασαμένη φερώνυμε, τήν ὁμώνυμόν σου πίστιν εἰς κα­τοι­κί­αν κεκλήρωσαι, Παρασκευή ἀθλη­φόρε».

Ἀνάμεσα στούς πολλούς καί με­γά­λους ἁγίους πού τιμᾶ ἡ Ἐκκλη­σία μας μέσα στόν καύσωνα τοῦ κα­­λοκαιριοῦ, ὁ ὁποῖος μᾶς φέρνει στόν νοῦ τόν καύσωνα τῶν βασα­νι­­στη­ρίων καί τή φλόγα τῶν μαρ­τυρίων πού ὑπέμειναν πρός χάριν τοῦ Χριστοῦ οἱ ἅγιοι μάρτυ­ρες, ξε­χω­ριστή θέση κατέχει καί ἡ ἑορτα­ζόμενη σήμερα ἁγία μεγαλομάρτυς καί ἀθλη­φόρος Παρασκευή. Καί ἡ μνήμη της ἀποτελεῖ γιά ὅλους μας μία ὄαση πνευματική, μιά αὔρα εὐ­λο­γίας τοῦ ἁγίου Πνεύματος, πού δροσίζει τήν ψυχή μας καί ταυτό­χρο­να τή διεγεί­ρει ἀπό τή ραθυμία στήν ὁποία συχνά περιπίπτουμε.

Τό παράδειγμα τῆς ζωῆς τῶν ἁγί­ων μαρτύρων, τῆς ζωῆς τῆς ἁγίας με­γαλομάρτυρος Παρασκευῆς καί τῆς σταθερότητός της στήν πίστη καί τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, μᾶς ὑπεν­θυμίζει καί τό δικό μας χρέος ἀπέναντι στόν Χριστό. Διότι μπο­ρεῖ ἐμεῖς νά μή ζοῦμε σέ περίοδο διωγ­μῶν, μπορεῖ νά μήν καλού­με­θα νά μαρ­τυ­ρή­σουμε γιά τό ὄνομα τοῦ Χρι­στοῦ, μπορεῖ νά μή μᾶς ζη­τᾶ κα­νείς νά ἀρνηθοῦμε τήν πίστη μας στόν Θεό οὔτε νά ἀποδείξουμε μέ τή θυσία τῆς ζωῆς μας ὅτι παρα­μέ­νου­με ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι σ’ αὐτήν τήν πίστη, ὅπως συνέβη μέ τήν ἁγία μεγαλομάρ­τυρα Παρα­σκευή, ὅμως ἔχουμε δεχθεῖ μέ τό βά­πτισμά μας τήν ἴδια κλήση ἀπό τόν Χριστό, τήν ὁποία εἶχε δεχθεῖ καί ἡ ἁγία Παρασκευή, τήν κλήση νά τόν ἀκολουθήσουμε καί νά ἐναρ­­μονίσουμε τή ζωή μας μέ τή δική του ζωή.

Αὐτή τήν κλήση τοῦ Χριστοῦ ἀκο­λούθησε στή ζωή της ἡ ἁγία μεγαλομάρ­τυς Παρασκευή, καί πα­ρότι οἱ ἐπιρροές καί οἱ προκλή­σεις τοῦ κόσμου καί τῆς ἁμαρτίας ἦταν πολλές γιά τή νεαρή γυναίκα πού πίστευε στόν Χριστό, ἐκείνη οὔ­τε μία στιγμή δέν παρέκκλινε ἀπό τόν σκοπό της, οὔτε μία στιγμή δέν παρασύρθηκε ἀπό τίς σειρῆνες τοῦ κόσμου, ἀλλά προσηλωμένη στόν στόχο της, πού ἦταν ἡ ἀγάπη καί ἡ πίστη στόν Ἰησοῦ, ἀδιαφόρησε γιά ὅσα συνέβαιναν γύ­ρω της, ἀδιαφόρησε γιά τίς ὑπο­σχέ­σεις ἀλλά καί γιά τίς ἀπειλές, καί δέν δίστασε οὔτε κἄν μπροστά στά βα­σανιστήρια καί τόν θάνατο. Προ­τί­μησε τόν θάνατο, γιατί γνώ­ριζε ὅτι ὁ μαρτυρι­κός θάνατος θά τήν ἔφερνε πιό σύντομα καί πιό κοντά σ’ αὐτόν πού ἀγάπησε μέ ὅλη της τήν καρδιά καί μέ ὅλη της τή δύ­ναμη.

Ὅμως αὐτή ἡ ἀπό­φαση τῆς ἁγίας ἐνδόξου καί ἀθλη­φόρου Πα­ρα­σκευῆς, νά ἐπι­λέ­ξει δηλαδή τό μαρτύριο ἀπό μία ζωή χωρίς τόν Χριστό, δέν ἦταν μία ἀπόφαση τῆς στιγμῆς, ἀλλά ἦταν μία ἀπόφαση ζωῆς, ἦταν μία ἀπό­φα­ση τήν ὁποία καλλιεργοῦσε σέ ὅλη της τή σύντο­μη ζωή. Καί ἡ ἀπόφαση αὐτή ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς ἀξιολογήσεως καί τῆς ἱεραρχή­σεως τῶν πραγμάτων πού εἶχε κάνει στή ζωή της.

Ἡ ἁγία Παρα­σκευή δέν ζοῦσε μακριά ἀπό τόν κόσμο, ζοῦσε μέσα στόν κόσμο, καί ὁ κόσμος καί στήν ἐποχή τῆς ἁγίας, ὅπως καί σήμερα, προσφέρει στόν ἄν­θρωπο πολλά. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως καλεῖται νά ἱεραρχήσει ὅσα τοῦ προσφέρει ὁ κόσμος καί ὅσα θέ­λει νά ἀποκτήσει, ἀλλά καί ὅσα τοῦ προσφέρει ὁ Θεός. Ἄν στή ζωή μας θέ­σουμε ὡς πρώτη προτεραιό­τητα τόν πλοῦτο, τή δόξα, τήν ἐπι­τυχία, τήν ἄνεση, τήν πολυτέ­λεια, τήν ἐπαγ­γελματική μας καταξίωση, τήν κοινωνική μας ἀνέλιξη, τότε θά ἀσχοληθοῦμε μέ αὐτά καί τούς τρόπους μέ τούς ὁποίους θά τά ἐπι­τύχουμε. Ἄν θέσουμε κάποιο ἀπό ὅσα προανέφερα ὡς πρώτη προ­τε­ραιό­τητα τῆς ζωῆς μας, τότε εἶναι φυσικό ὅτι θά θέσουμε σέ δεύτερη ἤ σέ τρίτη ἤ μπορεῖ καί σέ τελευταία θέση τήν πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ νά τόν ἀκολουθήσουμε. Καί τότε θά ἀγνοήσουμε τά λόγια του: «τί γάρ ὠφε­λήσει ἄνθρωπον, ἐάν κερδίσῃ τόν κόσμον ὅλον καί ζημιωθῇ τήν ψυ­χήν αὐτοῦ ἤ τί δώ­σει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ», τά ὁποῖα εἶχε διαρ­κῶς στόν νοῦ της ἡ ἑορταζόμενη σήμερα ἁγία Παρα­σκευή.

Πρώτη προτεραιότητα στή ζωή της δέν ἦταν νά κερδίσει «τόν κό­σμον ὅλον», γιατί ἤξερε ὅτι ὅποιος ἐπι­ζητεῖ τόν κόσμο καί τά τοῦ κό­σμου, αὐτός χάνει τόν πιό πολύτι­μο θη­σαυρό τοῦ κόσμου, χάνει τήν ψυχή του, χάνει τή σωτηρία της, χά­νει τόν Χριστό καί στό τέλος χά­νει τά πάντα.

Πρώτη της προτεραιότητα ἦταν ἡ ψυχή της καί ὁ Χριστός· καί γνώρι­ζε πώς ὅ,τι καί ἄν θυσιάσει κανείς γι’ αὐτά τά δύο, θά τό ἀπολαύσει στή μέλλουσα ζωή ἑκατονταπλά­σιο. Πίστευε στόν λόγο τοῦ Χριστοῦ ὅτι, ὅποιος θέλει νά σώσει τήν ψυ­χή του θά πρέπει νά τή χάσει, καί μέ τόν τρόπο αὐτόν προετοιμασμέ­νη ἔ­φ­θασε καί μέχρι τό μαρτύριο. Θυ­σίασε τή ζωή της στόν κόσμο αὐτό, γιά νά ἀπολαμβάνει τήν αἰώνια ζωή στόν οὐρανό. Θυσίασε τή ζωή της στή γῆ γιά νά ἀπολαμβάνει τήν ὄντως ζωή, τόν Χριστό, αἰωνίως. Θυσίασε τά ἀγαθά καί τή δόξα τοῦ κόσμου, γιά νά ἀπολαμβάνει τά ἀγα­θά πού ἑτοίμασε ὁ Θεός γιά ὅ­σους τόν ἀγαποῦν στή δόξα τῆς βα­σιλείας του.

Ἄς μιμηθοῦμε καί ἐμεῖς τό παρά­δειγμα τῆς ἁγίας με­γαλομάρτυρος Παρασκευῆς καί ἄς προετοιμα­σθοῦ­με κατάλληλα, ὅπως ἐκείνη, γιά νά ἀνταποκριθοῦμε στήν κλή­ση τοῦ Θεοῦ, θέτοντας ὡς προτε­ραι­ότητα τῆς ζωῆς μας ὄχι τά ἐπί­γεια καί τά πρόσκαιρα, ἀλλά τά οὐράνια καί αἰώνια, ἔτσι ὥστε νά μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός νά ἀπολαύ­σου­με καί ἐμεῖς μαζί μέ τήν ἁγία ἀθλη­φόρο Παρασκευή, πού τιμοῦμε σή­με­­ρα, τή δόξα πού ἔχει ἑτοιμάσει γιά ὅλους μας ὁ Χριστός στόν οὐρανό. Αὐτό θά μᾶς πεῖ σήμερα ἡ ἁγία Παρασκευή σέ ὅλους μας. «Τί ἤρθατε σήμερα; νά τιμήσετε ἐμένα; Ἄν θέλετε νά μέ τιμήσετε, νά ἀγαπήσετε τόν Χριστό, ὅπως τόν ἀγάπησα καί ἐγώ».