Όταν το σκάκι γίνεται... «φεύγα»

Ε ναι κύριε Δερμιτζάκη μου. Το σκάκι που επέμεινες σχεδόν σε όλο το πρώτο ημίχρονο, έβλεπες πως δεν αποδίδει καρπούς, το γύρω γύρω όλοι κι ο έλεγχος της μπάλας με ανοίγματα στα πλάγια βλέπεις πως δεν βγαίνει, οι σέντρες ήταν κακές, μεσοδιαστήματα δεν υπήρχαν διότι ο Φέστα είχε κοντά τις γραμμές στην οργανωμένη άμυνα, κάθετο ποδόσφαιρο δεν μπορούσαμε να παράξουμε, κινήσεις διαθεσιμότητας για υποστήριξη στα χαφ δεν έβλεπες από κανέναν (εκτός από τον Γιακουμάκη)... αν συνεχίζαμε έτσι, δεν θα σκοράραμε ούτε σε 300 λεπτά, όσο και να προσπαθούσαμε.

Πάλι καλά που το σκηνικό του παράλληλου μονίμως passing game (το οποίο για να είμαστε σωστοί απέδωσε σε 2 φάσεις, αλλά τα τελειώματα των ποδοσφαιριστών ήταν κακής ποιότητας εκτός του Γιακουμάκη και πάλι) το άλλαξε ο Καβαλιώτης τεχνικός στο 2ο ημίχρονο και από.... Καρπόφ κινήσεις κτλ, το μετέτρεψε σε «φεύγα» του κυρ Νώντα στο θρυλικό καφενείο της Αντίς Αμπέμπα. 

Φουλ επίθεση, με γεμίσματα και μέσα στην περιοχή, πλάγια, κάθετα, μικρά σκαψίματα κοντά στο πέναλτυ.... όπου υπήρχε κενό. Έτσι, η ομάδα έβγαλε πολλές φάσεις, έκανε τελικές κι επίσης επειδή είχε κλείσει τη Λαμία στο αμυντικό της 3ο, όταν δεν έβρισκε τρύπες πουθενά, τελείωσε φάσεις με αξιόλογα σουτ έξω από την περιοχή, τα οποία έβαλαν τα δύσκολα στην αντίπαλη εστία. Ήταν καθαρά θέμα τύχης μετά από ένα σημείο, με τη Βέροια δυστυχώς να μην την έχει με το μέρος της.

Από την αντίπερα όχθη, ο Τζιανλούκα Φέστα κινήθηκε έξυπνα στο πρώτο μέρος, ήξερε πως αν κερδίσει η ομάδα του στατική φάση τότε έχει τους παίκτες και τα κορμιά για να δημιουργήσουν προβλήματα στη Βέροια. Και τα κατάφερε. Στάθηκε τυχερός από τα κακά τελειώματα του πρώτου ημιχρόνου, έκλεισε σε όλα τα υπόλοιπα λεπτά άριστα τα μεσοδιαστήματα και απείλησε και πάλι από κόρνερ και παρεμφερείς φάσεις.

Στο δεύτερο μέρος, περίμενε σίγουρα την αλλαγή σκηνικού από τη Βέροια, αλλά είδε την ομάδα του ανήμπορη να αναχαιτίσει τις πολλαπλές φάσεις του αντιπάλου, ο οποίος προσπάθησε με κάθε τρόπο να μπουκαρει στην περιοχή. Έτσι, έκανε κι αυτός τις αλλαγές του, που είχαν ως βάση την νοοτροπία της αντεπίθεσης , με τη λογική αφού θα φάω σφυροκόπημα, ας βάλω αυτούς που θα χτυπήσουν στην κόντρα με προϋποθέσεις. Και κατάφερε να φύγει νικητής αν και κρυμμένος σαν το ποντικάκι σε μια τρύπα του τοίχου.

Γράφει ο Βασίλης Αλαμπορινός

★ Παύλος Δερμιτζάκης

Εν ολίγοις περιγράψαμε τον τρόπο παιχνιδιού. Σχημάτισε ως βασική οργάνωση θέσεων το 4-4-2, όπου στην αμυντική οργάνωση παρέμενε ίδιο και στην επιθετική μετασχηματιζόταν κυρίως σε 4-2-4 όπως και σε 2-1-4-3. Τα συνήθη δηλαδή που βλέπουμε.

Η «Βασίλισσα» για τέτοιον αγώνα, μπήκε κατά την ταπεινή μου άποψη πολύ χαλαρή, χωρίς νεύρο και με εκρηκτικά σε λίγα μέτρα σχεδόν από όλους που ήταν με με καθυστέρηση. Όπως και στον τομέα της δύναμης στις σωματικές διεκδικήσεις, η Βέροια ήταν ένα σκαλί κάτω από την ομάδα της Λαμίας, όπου φυσικά διαθέτει σε κάποιες θέσεις παίκτες πιο... νταμάρια από τους δικούς μας. Βέβαια, το λέω ξανά... δεν έδειχναν πάθος, δεν γυάλιζε το μάτι τους. Στο μπαράζ της ζωής τους για τους περισσότερους από αυτούς.

Οι οδηγίες του Καβαλιώτη τεχνικού ήταν τα γνωστά τα οποία έχουμε συνηθίσει, χωρίς καμία έκπληξη για τον αντίπαλο, ο οποίος προηγήθηκε και πάλι από στατική φάση. Και με τον τρόπο που αναπτυσσόταν η Βέροια και με την ταυτόχρονη έλλειψη κίνησης για υποστήριξη σε κάποιον κενό χώρο... βούτυρο στο ψωμάκι των Λαμιαίων.

Η ομάδα πορεύτηκε έτσι μέχρι το 40. Όπου επιτέλους μετά κατάφερε να τη... δει αλλιώς! Άργησε, αλλά την είδε!

Το 2ο μέρος ήταν ξεκάθαρα της Βέροιας, έβγαλε φάσεις, τελείωσε φάσεις, αλλά η ατυχία όπως και η έλλειψη συγκέντρωσης για λίγο της στοίχισαν, καθώς δέχθηκε γκολ πάλι σε κόντρα, πανομοιότυπη με αυτήν που είχε δεχθεί και στο ματς της Λειβαδιάς.

Από την άλλη, αφού κύριε Δερμιτζάκη έχετε πει εσείς ο ίδιος πως όταν αλλάζατε τον σχηματισμό με 3αδα στους κεντρικούς αμυντικούς, δεν το κάνατε για να κλειδώσετε το αποτέλεσμα αλλά για να σκοράρετε (όπως και έγινε κάνα δυο φορές), γιατί δεν κάνατε το ίδιο και τώρα που η ομάδα έπρεπε να σκοράρει;

★ Τζιανλούκα Φέστα

Ο Ιταλός, είδε τη Βέροια στο πρώτο μέρος να μη δείχνει μεγάλο πάθος, χωρίς εντάσεις, να μην του έχει θέσει καμία τακτική έκπληξης για να του δημιουργήσει ανισορροπία και σου λέει....εδώ είμαστε! Είμαι κι ελάχιστα ποιοτικότερος από τον αντίπαλο (ελάχιστα, αλλά είμαι), με καλύτερη σωματοδυναμική και φυσική επί του παρόντος κατάσταση... έβαλε και το γκολ από το 7ο λεπτό. Δεν θα μπορούσε να είναι πιο ευχαριστημένος.

Και μην ακούσω κανέναν να λέει για την έλλειψη αγώνων επί 1 μήνα κτλ για τη Βέροια. Το ίδιο ισχύει και για τη Λαμία, από 15 Μαϊου είχε να παίξει ματς. Όσο διαχειρίστηκε σωστά πιστεύω ο ένας, άλλο τόσο διαχειρίστηκε σωστά κι ο άλλος το θέμα της περιοδικότητας και της ανάκτησης των επιπέδων φυσικής κατάστασης του ρόστερ, για να βγει μετά από τόσο καιρό στο γήπεδο.

Η διαφορά έγκειται αλλού... στο ότι η Λαμία έχει πάνω από 18 ποδοσφαιριστές εμπιστοσύνης. Υπήρχε ένα σχετικό roatation, υπήρχαν παίκτες κουρασμένοι, αλλά και παίκτες ξεκούραστοι. Ενώ η Βέροια είχε 13-14 ποδοσφαιριστές εμπιστοσύνης, αλλά από κει και πέρα το χάος. Αυτό καταπόνησε αρκετά κάποιος συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές οι οποίοι τα έδωσαν όλα μέσα στη χρονιά, αλλά λογικό είναι πλέον να έχουν κάψει φλάντζες.

Για την ιστορία, ο Ιταλός τεχνικός παρέταξε την ομάδα του με 3-5-2, (με τον Καραμάνο πολύ πλαγιαστό όμως), όπου στην αμυντική οργάνωση είδαμε δύο τινά: το 5-3-2, αλλά κυρίως το 5-4-1, ενώ στην επιθετική οργάνωση ο Φέστα δεν εφαρμόζει κάτι το καθιερωμένο, αναπτύσσοντας δικό του μοντέλο ουσιαστικά, με 3-1-2-4 αν μπορούμε να το πούμε έτσι, αλλά τα μάτια μου έπιασαν κι ένα σφηνοειδές χωρίς πλάτος 3-3-3-1 ! Από τα περίεργα που έχω δει.

Αυτό στο πρώτο μέρος τον βοήθησε να μπορεί να παγιδεύει στην ουσία τις πτέρυγες της Βέροιας, οι οποίες αναγκαστικά έμειναν σχεδόν ανενεργείς. Αυτά ήταν τα κόλπα των δύο προπονητών, ακολουθεί η αξιολόγηση των ποδοσφαιριστών.