Η Βέροια μετά την μεγάλη περιπέτεια της, βλέπει με αισιοδοξία και από ψηλά την μελλοντική της πορεία. Πέρασε τα «μύρια όσα» πέφτοντας σε χέρια αλεξιπτωτιστών που την οδήγησαν στην ποδοσφαιρική της απαξίωση και σε μια «εξορία» από τον χώρο στον οποίο ανήκε και τίμησε με την παρουσία της. Ηταν πρωτοφανής και σε μεγάλο βάθος χρόνου η κακοποίηση της και μάλιστα σε τέτοιο σημείο που δεν άφηνε το παραμικρό περιθώριο ελπίδας για την ανάνηψη της και την επιστροφή της στο φωτεινό παρελθόν της. Της άφησε μεγάλες πληγές η περιπέτεια της, η οποία ευτυχώς δεν την αποτελείωσε. Η κακή της μοίρα όπως αποδείχθηκε την άφησε να συναντήσει την τύχη της ύστερα από την κόλαση που πέρασε.
Κι αυτή η τύχη αποδείχθηκε γενναιόδωρη και συμπονετική μαζί της. Στις στάχτες και στα αποκαϊδια, οι αλεξιπτωτιστές είχαν αφήσει και κάποιες σπίθες όταν εξαφανίστηκαν. Κάποια στιγμή δειλά και φοβισμένα εμφανίστηκαν προθέσεις και στη συνέχεια κινήσεις αναστήλωσης ενός γκρεμισμένου ποδοσφαιρικού ναού από κάποιους πιστούς, οι οποίοι τιμώντας την πόλη τους και αναπολώντας το μεγαλείο της «βασίλισσας» - όπως την αποκαλούν οι πανέλληνες - ομάδας τους, συνασπίστηκαν, συντονίστηκαν και ξεκίνησαν ένα τολμηρό εγχείρημα.
Νοικοκυρέοι και θαρραλέοι επιχειρηματίες, παιδιά της ίδιας τους της πόλης, βετεράνοι ποδοσφαιριστές, απλοί φίλαθλοι, κοινωνικοί φορείς, στάθηκαν αρωγοί και βοήθησαν σημαντικά και με πάθος να αναγεννηθεί εκ της τέφρας της, η πολύπαθη ομάδα. Οι αδερφοί Μπίκα με κόουτς τον χαρισματικό Παύλο Δερμιτζάκη και έμπειρους ποδοσφαιρανθρώπους να στελεχώνουν το τμήμα όπως ο Γιώτης Τσαλουχίδης, ανασκουμπώθηκαν και πέτυχαν θα λέγαμε το ακατόρθωτο.
Αυτή τη στιγμή οι Βεροιώτες βλέπουν από ψηλά και με αισιοδοξία τη μελλοντική πορεία της...«βασίλισσας». Η περιπέτεια, η απαξίωση και η κακοποίηση πέρασαν στο παρελθόν και αποτελούν θλιβερές μνήμες που έχουν παρκάρει δια παντός στον όρχο της λήθης. Με την Βέροια με συνδέουν πολλά και ενδιαφέροντα. Πέρα από τις παιδικές μου αναμνήσεις με τις καλοκαιρινές μου διακοπές στους συγγενείς της μάνας μου, υπήρξε και η μεγάλη φιλία μου και αλληλοεκτίμηση με τον αξέχαστο Γιώργο Γαλανομάτη, εμβληματική φυσιογνωμία της Ημαθιώτικης δημοσιογραφίας και κορυφαίο μακράν υποστηρικτή του ποδοσφαίρου της Βέροιας.
Θα προσέθετα και την επίσης αδιατάραχτη και επί πολλά έτη φιλία μου με τον Βαγγέλη Συρόπουλο, αλλά και με όλη εκείνη την ξεχωριστή γενιά της σειράς του Λάζαρου Παπαδόπουλου. Ως εκ τούτου νομίζω έχω κάθε λόγο να νοιάζομαι για αυτήν τη πόλη και για αυτή την ομάδα. Κλείνοντας το σημερινό μου σχόλιο, θεωρώ υποχρέωση να συγχαρώ τους διοικητικούς παράγοντες (αδερφούς Μπίκα), τον χαρισματικό – το επαναλαμβάνω – κόουτς Παύλο Δερμιτζάκη και όλους όσους στήριξαν και πέτυχαν αυτήν την εκπληκτική προσπάθεια της αναγέννησης της «βασίλισσας» και της επιστροφής στο «θρόνο» της.
ΥΓ: Ο Αλέξης βαράει διάλυση. Οι δηλώσεις του δεν διαφέρουν σε τίποτα από την απόγνωση ενός επιχειρηματία που είναι υποχρεωμένος να καταφύγει σε λύσεις εκποίησης ή μεθόδους καταβολής δόσεων τύπου Κωτσόβολου.
Κι αυτή η τύχη αποδείχθηκε γενναιόδωρη και συμπονετική μαζί της. Στις στάχτες και στα αποκαϊδια, οι αλεξιπτωτιστές είχαν αφήσει και κάποιες σπίθες όταν εξαφανίστηκαν. Κάποια στιγμή δειλά και φοβισμένα εμφανίστηκαν προθέσεις και στη συνέχεια κινήσεις αναστήλωσης ενός γκρεμισμένου ποδοσφαιρικού ναού από κάποιους πιστούς, οι οποίοι τιμώντας την πόλη τους και αναπολώντας το μεγαλείο της «βασίλισσας» - όπως την αποκαλούν οι πανέλληνες - ομάδας τους, συνασπίστηκαν, συντονίστηκαν και ξεκίνησαν ένα τολμηρό εγχείρημα.
Νοικοκυρέοι και θαρραλέοι επιχειρηματίες, παιδιά της ίδιας τους της πόλης, βετεράνοι ποδοσφαιριστές, απλοί φίλαθλοι, κοινωνικοί φορείς, στάθηκαν αρωγοί και βοήθησαν σημαντικά και με πάθος να αναγεννηθεί εκ της τέφρας της, η πολύπαθη ομάδα. Οι αδερφοί Μπίκα με κόουτς τον χαρισματικό Παύλο Δερμιτζάκη και έμπειρους ποδοσφαιρανθρώπους να στελεχώνουν το τμήμα όπως ο Γιώτης Τσαλουχίδης, ανασκουμπώθηκαν και πέτυχαν θα λέγαμε το ακατόρθωτο.
Αυτή τη στιγμή οι Βεροιώτες βλέπουν από ψηλά και με αισιοδοξία τη μελλοντική πορεία της...«βασίλισσας». Η περιπέτεια, η απαξίωση και η κακοποίηση πέρασαν στο παρελθόν και αποτελούν θλιβερές μνήμες που έχουν παρκάρει δια παντός στον όρχο της λήθης. Με την Βέροια με συνδέουν πολλά και ενδιαφέροντα. Πέρα από τις παιδικές μου αναμνήσεις με τις καλοκαιρινές μου διακοπές στους συγγενείς της μάνας μου, υπήρξε και η μεγάλη φιλία μου και αλληλοεκτίμηση με τον αξέχαστο Γιώργο Γαλανομάτη, εμβληματική φυσιογνωμία της Ημαθιώτικης δημοσιογραφίας και κορυφαίο μακράν υποστηρικτή του ποδοσφαίρου της Βέροιας.
Θα προσέθετα και την επίσης αδιατάραχτη και επί πολλά έτη φιλία μου με τον Βαγγέλη Συρόπουλο, αλλά και με όλη εκείνη την ξεχωριστή γενιά της σειράς του Λάζαρου Παπαδόπουλου. Ως εκ τούτου νομίζω έχω κάθε λόγο να νοιάζομαι για αυτήν τη πόλη και για αυτή την ομάδα. Κλείνοντας το σημερινό μου σχόλιο, θεωρώ υποχρέωση να συγχαρώ τους διοικητικούς παράγοντες (αδερφούς Μπίκα), τον χαρισματικό – το επαναλαμβάνω – κόουτς Παύλο Δερμιτζάκη και όλους όσους στήριξαν και πέτυχαν αυτήν την εκπληκτική προσπάθεια της αναγέννησης της «βασίλισσας» και της επιστροφής στο «θρόνο» της.
ΥΓ: Ο Αλέξης βαράει διάλυση. Οι δηλώσεις του δεν διαφέρουν σε τίποτα από την απόγνωση ενός επιχειρηματία που είναι υποχρεωμένος να καταφύγει σε λύσεις εκποίησης ή μεθόδους καταβολής δόσεων τύπου Κωτσόβολου.
.jpg)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.