Πίνακας ζωγραφικής η Βέροια, με το πινέλο του Pablo «Picasso»

Η Μάχη των Πάγκων

Η ομάδα του Καβαλιώτη τεχνικού αποδίδει. Αποδίδει και παίρνει τα αποτελέσματα, διατηρώντας τη Βασίλισσα στο θρόνο της. Μάλιστα, εναντίον του Απόλλωνα Λάρισας, η Βέροια ήταν ένας πολύχρωμος πίνακας ζωγραφικής, από ζωγράφο που ξέρει να χρησιμοποιεί την παλέτα χρωμάτων κι έχει ένα χέρι προέκταση της δουλειάς και της εργατικότητας που πέφτει από όλους στο προπονητικό κέντρο του Ταγαροχωρίου της πόλης μας.

Η ομάδα έβγαλε όμορφες επιθέσεις, αμύνθηκε μυαλωμένα και με υψηλή συγκέντρωση (εξαίρεση αποτελεί η μοναδική φάση του γκολ που δέχθηκε) και ήταν φαρμάκι στις επιθετικές μεταβάσεις. Σωστότατα κι αφού είχε διασφαλίσει σε εξαιρετικό βαθμό τη νίκη, ο coach της Βέροιας έκανε 5 αλλαγές, δίνοντας χρόνο συμμετοχής σε παίκτες του υπόλοιπου πάγκου, δίνοντας παράλληλα και τις απαραίτητες ανάσες σε βασικούς.

Από την άλλη, ο Marcello Straccia, είδε την ομάδα του να απέχει χιλιόμετρα ποιότητας από τους γηπεδούχους, έκανε 3 αλλαγές μήπως και αλλάξει τη ροή και την εικόνα της ομάδας του, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε...

Ας δούμε λοιπόν το τι έκαναν οι 2 προπονητές, μέσα από την πένα του Βασίλη Αλαμπορινού...

★ Παύλος Δερμιτζάκης

Εν ολίγοις τα είπαμε στην εισαγωγή. Η Βέροια ήταν πολύ καλή, με ένα πρώτο 25λεπτο αστείρευτου θεάματος κι ένα 67λεπτο απόλυτης κυριαρχίας και σκοραρίσματος. Η ομάδα έδειξε να έχει ξεκάθαρο πλάνο, βγήκαν οι υπομαδικές τακτικές, βγήκαν οι ατομικές προσπάθειες... Βγήκε στον αγωνιστικό χώρο για να κυριαρχήσει και τα κατάφερε θαυμάσια, δίνοντας το έναυσμα για επεφημίες και μπράβο από τους φίλαθλους που βρέθηκαν στο γήπεδο για να υποστηρίξουν αυτή την ομάδα, η οποία το αξίζει με το παραπάνω.

Η Βασίλισσα διανύει περίοδο φορμαρίσματος και δείχνει να έχει ποιότητα και στο ζενίθ ένα ομαδικό χαρακτηριστικό πολύ σπουδαίο , που λέγεται team cohesion ( ομαδική συνοχή).

Παρατάχθηκε τυπικά με σχηματισμό 4-2-3-1 κι από κει και πέρα οι συνηθέστεροι επιθετικοί σχηματισμοί οργάνωσης κινήθηκαν στο 4-2-4, στο 4-1-3-2 και στο 2-3-5 , καλύπτοντας μια επιφάνεια περίπου 1200 με 1400 m², πράγματα που δείχνουν τον πλουραλισμό, την ποιότητα της προπόνησης όπως και την γενική και ειδική αντοχή. Στην αμυντική οργάνωση, αυτή τη φορά η ομάδα εφάρμοσε μόνο το 4-4-2.

Να δώσω συγχαρητήρια σε όλους στο team όπως και στους πρωταγωνιστές που τα εφαρμόζουν στο γήπεδο. Τους ποδοσφαιριστές φυσικά! ( Το νου σας ρεμάλια θα πω χαριτολογώντας σαν τον αείμνηστο Λάμπρο Κωνσταντάρα. Συνεχίστε έτσι!)

★ Marcelo Straccia

Δεν έχω να πω πάρα πολλά. Το τακτικό πλάνο του προπονητή του Απόλλωνα δεν μετουσιώθηκε σε πράξη. Στην ουσία, η ομάδα του παρατάχθηκε με νοοτροπία counter attacking, αλλά αυτό δεν ήρθε ποτέ. Ήθελε να αμυνθεί στα 2/3 και να φύγει με κάποια άμεση μεταβίβαση στον άξονα, ή με πλαγιοκόπηση να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες του Tiboué στα ανεβάσματά του... Δεν ήρθε ποτέ. Η διαφορά ποιότητας κι εκτέλεσης πράξεων μεταξύ των παικτών του και των αντίστοιχων της Βέροιας, έδειξε μεγάλη.

Επίσης, μου φάνηκε σαν αδιάβαστη η ομάδα του για τον αντίπαλο, που από τη στιγμή που καίγεσαι για βαθμούς και παίζεις εκτός έδρας εναντίον ανώτερου σαφέστατα συνόλου, οφείλεις να το μελετήσεις και να βρεις λύσεις εξουδετέρωσης κι έπειτα τρόπους επίθεσης. Αυτό πιστεύω πως εκανε, αλλά αποδείχθηκε πως όλο ήταν λάθος. Διαρκείς αλλαγές στο σχηματισμό οργάνωσης θέσεων με 4-3-3 και 5-4-1 , επιθετικές οργανώσεις με μόνιμη εναλλαγή στα 3-4-3, 3-5-2, 4-3-3 οι οποίες όμως δεν βγήκαν ποτέ και αμυντικές με 4-4-2, 5-4-1 και 5-3-2..δεν έμειναν και πολλά ακόμη! Πραγματικά, ζαλίστηκα να κάνω ευρυζωνικό focus στις γραμμές του Απόλλωνα, πόνεσαν τα μάτια μου ας μου επιτραπεί η έκφραση.

Για μένα, έπρεπε να αλλάξει σχηματισμό και σχέδιο κάνοντας νωρίτερα τις αλλαγές ( στο ημίχρονο) , ΕΝΑΝ όμως όχι 5, βρίσκοντας τους κατάλληλους που θα το ακολουθήσουν. Κι αν δεν έβγαινε κάτι, ας άλλαζε πάλι βάζοντας κι άλλες 2 αλλαγές, που δεν έκανε ποτέ.