Τι κοινό έχουν ένας νεαρός που περιμένει τον αγαπημένο του στο ξενοδοχείο μιας επαρχιακής πόλης, μια λαϊκή τραγουδίστρια κι ένας υπάλληλος νυχτερινού κέντρου που το σκάνε από τα εγκαίνια ενός επαρχιακού κλαμπ, ένας μοναχικός συνταξιούχος, μια γυναίκα που μόλις χώρισε κι έχασε τη δουλειά της κι ένα ζευγάρι που παλεύει να ζήσει τη στιγμή μακριά από τις ιλιγγιώδεις ταχύτητες της εποχής;
Είναι όλοι-ες ένοικοι ενός ξενοδοχείου, στο οποίο βρέθηκε με τα καινούργια του τραγούδια ο Δημήτρης Βουτσάς με τη συνοδεία δύο μουσικών. Οι φωνές και οι σιωπές των ανθρώπων των διπλανών δωματίων, τους οποίους ακούμε αλλά δεν βλέπουμε, οι ιστορίες τους, οι αγωνίες και τα αδιέξοδα τους, «συνομιλούν» με τα τραγούδια και δημιουργούν ευτράπελα, κωμικές καταστάσεις αλλά και περίσσευμα συγκίνησης.
“Στο θέατρο RADAR παρουσιάζουμε τον νέο δίσκο που φτιάξαμε με την στιχουργό Φωτεινή Λαμπρίδη και τον ερμηνευτή Δημήτρη Βουτσά, και φέρει τον τίτλο “Βλέμμα στο βυθό”. Η παρουσίαση του δίσκου παρεκκλίνει ευχάριστα από τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει, καθώς γίνεται μέσω μιας μουσικοθεατρικής διαδικασίας. Τα κείμενα είναι των Φωτεινή Λαμπρίδη και Γιάννη Βασιλόπουλου, η σκηνοθεσία του Σταύρου Ράγια, η σκηνογραφία του Ανδρέα Γεωργιάδη και η ιδέα για το όλο εγχείρημα ανήκει στον παραγωγό Παρασκευά Καρασούλο” αναφέρει στο NEWS 24/7 o Μίμης Νικολόπουλος που έγραψε τη μουσική της νέας αυτής δουλειάς. Μαζί του είχαμε μία σύντομη και πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση...
Τι είναι για σας το "βλέμμα στο βυθό"; Τι συμβολίζει;
Είναι μια κατάδυση στο μέσα μας. Μία βαθιά ματιά στα ειλικρινή μας συναισθήματα. Η αλήθεια και το ψέμα μας. Ο αγώνας μας και η αυτοκριτική μας, ως μονάδες και ως κοινωνία.
Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε στη δουλειά σας αυτή;
Πρωτίστως, ήταν μια πρόκληση για μένα να ξεφύγω για λίγο από την ορχηστρική μουσική και να συνθέσω για τραγούδι. Με ενέπνευσε ιδιαίτερα η ποιότητα και το ταλέντο της στιχουργού και του ερμηνευτη, καθώς επίσης και η εμπιστοσύνη που μου έδειξε ο παραγωγός από την πρώτη στιγμή.
Ποιες είναι οι καλλιτεχνικές σας επιρροές και οι καλλιτέχνες που σας έχουν καθορίσει;
Η μουσική που δημιουργώ έχει τις βάσεις της στους σύγχρονους συνθέτες, συγχωνεύοντας επιρροές από την κινηματογραφική μουσική των Ένιο Μορικόνε και Αλμπέρτο Ιγκλέσιας, τα χάλκινα του Γκόραν Μπρέγκοβιτς, την μεσανατολίτικη τζαζ του Ιμπραχίμ Μααλούφ, καθώς και από τα ορχηστρικά του Μάνου Χατζιδάκι.
Πώς αντιμετωπίσατε ως συνθέτης την καραντίνα;
Στο δημιουργικό κομμάτι, σίγουρα δεν ήμουν στα καλύτερά μου. Ευτυχώς, το κατάλαβα γρήγορα και προσπάθησα να εκμεταλλευτώ τον πολύ ελεύθερο χρόνο που είχα, για να ταξινομήσω ιδέες που είχα αφήσει για χρόνια στο συρτάρι και να οργανώσω τα επόμενα βήματα.
Τι θα αλλάζατε στο σύγχρονο μουσικό τοπίο αν μπορούσατε;
Θα ήθελα να ακούσω περισσότερες δημιουργίες που να συνδιαλέγονται με την μουσική μας παράδοση. Νέες δημιουργίες· δεν εννοώ τις διασκευές. Επιρροή της παράδοσης κυρίως στην αφήγηση των ιστοριών και όχι στο τόσο ενορχηστρωτικό κομμάτι. Και εμείς, μαζί με άλλες περιοχές του πλανήτη, έχω την αίσθηση πως χάνουμε με τα χρόνια την μουσική μας ταυτότητα. Και αυτό καταλήγει να έχει αντίκτυπο και στην αυθεντικότητα των έργων.
Η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει ποια είναι;
Ο γλύπτης Clavie Duson μου είπε: “Ακόμη και ένα κομμάτι να κάνεις στη ζωή σου όλη, οι παραλλαγές και οι προτάσεις μπορούν να είναι άπειρες. Ανεξάντλητες όπως η μουσική, η ζωή, όπως όλα. Φρόντισε να εξαντλήσεις σε κάθε κομμάτι τη δική σου σπουδή.”
Πού θα θέλατε να βρίσκεστε σε 10 χρόνια;
Δύσκολο πράγμα τα μακρινά σχέδια. Συνήθως πέφτουν έξω. Θα πω λοιπόν, χωρίς να δεσμεύομαι σε αυτό, ότι θα θελα να βρίσκομαι σε ένα ηλιόλουστο νησί του Αιγαίου και να επισκέπτομαι την πόλη για λίγες μέρες τον χρόνο.
Συντελεστές: Κείμενα: Φωτεινή Λαμπρίδη, Γιάννης Βασιλόπουλος/Σκηνοθεσία: Σταύρος Ράγιας/Σκηνική επιμέλεια: Ανδρέας Γεωργιάδης/Ερμηνεία: Δημήτρης Βουτσάς/Μουσικοί: Αλέξανδρος Καζάζης (κιθάρα) | Εύα Μυλωνά (ακορντεόν)
Info: Ημέρες παραστάσεων: Τετάρτη 15, 22, 29 Δεκεμβρίου 2021/Ώρα έναρξης : 20.30/Εισιτήρια: 15 ευρώ (γενική είσοδος)/Διάρκεια : 75’
Τι είναι για σας το "βλέμμα στο βυθό"; Τι συμβολίζει;
Είναι μια κατάδυση στο μέσα μας. Μία βαθιά ματιά στα ειλικρινή μας συναισθήματα. Η αλήθεια και το ψέμα μας. Ο αγώνας μας και η αυτοκριτική μας, ως μονάδες και ως κοινωνία.
Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε στη δουλειά σας αυτή;
Πρωτίστως, ήταν μια πρόκληση για μένα να ξεφύγω για λίγο από την ορχηστρική μουσική και να συνθέσω για τραγούδι. Με ενέπνευσε ιδιαίτερα η ποιότητα και το ταλέντο της στιχουργού και του ερμηνευτη, καθώς επίσης και η εμπιστοσύνη που μου έδειξε ο παραγωγός από την πρώτη στιγμή.
Ποιες είναι οι καλλιτεχνικές σας επιρροές και οι καλλιτέχνες που σας έχουν καθορίσει;
Η μουσική που δημιουργώ έχει τις βάσεις της στους σύγχρονους συνθέτες, συγχωνεύοντας επιρροές από την κινηματογραφική μουσική των Ένιο Μορικόνε και Αλμπέρτο Ιγκλέσιας, τα χάλκινα του Γκόραν Μπρέγκοβιτς, την μεσανατολίτικη τζαζ του Ιμπραχίμ Μααλούφ, καθώς και από τα ορχηστρικά του Μάνου Χατζιδάκι.
Πώς αντιμετωπίσατε ως συνθέτης την καραντίνα;
Στο δημιουργικό κομμάτι, σίγουρα δεν ήμουν στα καλύτερά μου. Ευτυχώς, το κατάλαβα γρήγορα και προσπάθησα να εκμεταλλευτώ τον πολύ ελεύθερο χρόνο που είχα, για να ταξινομήσω ιδέες που είχα αφήσει για χρόνια στο συρτάρι και να οργανώσω τα επόμενα βήματα.
Τι θα αλλάζατε στο σύγχρονο μουσικό τοπίο αν μπορούσατε;
Θα ήθελα να ακούσω περισσότερες δημιουργίες που να συνδιαλέγονται με την μουσική μας παράδοση. Νέες δημιουργίες· δεν εννοώ τις διασκευές. Επιρροή της παράδοσης κυρίως στην αφήγηση των ιστοριών και όχι στο τόσο ενορχηστρωτικό κομμάτι. Και εμείς, μαζί με άλλες περιοχές του πλανήτη, έχω την αίσθηση πως χάνουμε με τα χρόνια την μουσική μας ταυτότητα. Και αυτό καταλήγει να έχει αντίκτυπο και στην αυθεντικότητα των έργων.
Η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει ποια είναι;
Ο γλύπτης Clavie Duson μου είπε: “Ακόμη και ένα κομμάτι να κάνεις στη ζωή σου όλη, οι παραλλαγές και οι προτάσεις μπορούν να είναι άπειρες. Ανεξάντλητες όπως η μουσική, η ζωή, όπως όλα. Φρόντισε να εξαντλήσεις σε κάθε κομμάτι τη δική σου σπουδή.”
Πού θα θέλατε να βρίσκεστε σε 10 χρόνια;
Δύσκολο πράγμα τα μακρινά σχέδια. Συνήθως πέφτουν έξω. Θα πω λοιπόν, χωρίς να δεσμεύομαι σε αυτό, ότι θα θελα να βρίσκομαι σε ένα ηλιόλουστο νησί του Αιγαίου και να επισκέπτομαι την πόλη για λίγες μέρες τον χρόνο.
Συντελεστές: Κείμενα: Φωτεινή Λαμπρίδη, Γιάννης Βασιλόπουλος/Σκηνοθεσία: Σταύρος Ράγιας/Σκηνική επιμέλεια: Ανδρέας Γεωργιάδης/Ερμηνεία: Δημήτρης Βουτσάς/Μουσικοί: Αλέξανδρος Καζάζης (κιθάρα) | Εύα Μυλωνά (ακορντεόν)
Info: Ημέρες παραστάσεων: Τετάρτη 15, 22, 29 Δεκεμβρίου 2021/Ώρα έναρξης : 20.30/Εισιτήρια: 15 ευρώ (γενική είσοδος)/Διάρκεια : 75’
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.