Στην οδό Κωστή Παλαμά απέναντι από την παλιά Μητρόπολη στη Βέροια, τον τελευταίο μήνα, το βλέμμα μαγνητίζει ένα τεράστιο graffiti, με τη μορφή ενός κοριτσιού, που καλύπτει ολόκληρη την ελεύθερη επιφάνεια μιας τετραώροφης πολυκατοικίας. Το κορίτσι φορά ένα κίτρινο πουλόβερ και έχει ροζ λουλούδια στα μαλλιά, ενώ στο φόντο φαίνονται χιονισμένα βουνά.
Χάρη σε ένα τοπικό δημοσίευμα, το έργο έχει γίνει ήδη γνωστό στην κοινωνία της πόλης, ως η «Τζοκόντα της Βέροιας», ενώ πριν από λίγες ημέρες το συγκεκριμένο graffiti ξεχώρισε ανάμεσα σε δεκάδες άλλα, από όλο τον κόσμο.
Το έργο «με το κορίτσι στον τοίχο της Παλαμά» ψηφίστηκε και έλαβε τη δεύτερη θέση σε διεθνή διαδικτυακό διαγωνισμό με τα ωραιότερα έργα street art, για τον μήνα Οκτώβριο. Τον διαγωνισμό πραγματοποίησε μία από τις μεγαλύτερες διαδικτυακές κοινότητες για την street art, με μέλη σε όλο τον κόσμο. Για το έργο και την τιμητική διάκριση μίλησε στο star.gr ο δημιουργός του, tattoo και street artist, Θέμης Κωνσταντινόπουλος, ο οποίος υπογράφει τα έργα του ως Dem.
«Η τέχνη μιλάει στον καθένα ξεχωριστά… Δεν απορρίπτω τον τίτλο «Τζοκόντα της Βέροιας».
«Το έργο το έχω αφήσει χωρίς τίτλο επίτηδες. Γενικά μέσα από ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στα τοπικά site έχει γίνει γνωστό με το όνομα «Η Τζοκόντα της Βέροιας». Είναι αποδεκτός ο τίτλος, αλλά δεν τον έχω δώσει εγώ. Δεν ήθελα να φυλακίσω το έργο, δίνοντάς του έναν τίτλο συγκεκριμένο. Τώρα, το ότι έγινε γνωστό με αυτό το όνομα, είναι κάτι που δεν με πειράζει...
Όταν κάνεις τέχνη δημόσια, είναι φυσικό και επόμενο να χαρακτηριστεί κάπως το έργο. Η τέχνη μιλάει στον καθένα ξεχωριστά και αυτό με χαροποιεί. Δεν το απορρίπτω το όνομα, απλά δε θέλω να χαρακτηριστεί μόνο με αυτό», είπε.
Την ίδια ώρα, σύμφωνα με τον ίδιο η Βέροια διψάει για τέχνη και για street art.
«Μπορεί να μην το είχαν στο μυαλό τους πιο πριν, αλλά πλέον μόλις είδαν τους τοίχους, όλοι θέλουν στη γειτονιά τους να έχουν ένα έργο. Δεν περίμενα να έχουν τόσο απήχηση. Ελπίζω το επόμενο διάστημα να γίνουν και άλλα τέτοια έργα. Ο κόσμος τα αγκαλιάζει και είναι πάρα πολύ αποδεκτά από όλες τις ηλικίες», σημείωσε.
Τι συμβολίζει το έργο του
Το συγκεκριμένο έργο υπήρξε, σύμφωνα με τον κ. Κωνσταντινόπουλο, μία πρωτοβουλία του ίδιου και του κ. Γιομπλιάκη, του ιδιοκτήτη του ακινήτου. Οι δυο τους είχαν συνεργαστεί και πριν από 15 χρόνια, όταν ο τελευταίος είχε ζητήσει από τον 15χρονο τότε street artist, να του φτιάξει μια τοιχογραφία στο φροντιστήριό του.
«Μου έδωσε απόλυτη ελευθερία έκφρασης. Γενικά μου αρέσουν πάρα πολύ οι αντιθέσεις. Μου αρέσει να τις παρατηρώ στη φύση. Κάτι τέτοιο φαίνεται και στο συγκεκριμένο έργο, όπου έχει τα χιονισμένα βουνά στο βάθος και τα ανθισμένα λουλούδια μπροστά. Όλα σε μία εικόνα.
Το ίδιο συμβαίνει και σε κοινωνικό επίπεδο και πνευματικό. Η λύπη διαδέχεται τη χαρά και ούτω καθεξής... Αυτός είναι ο αιώνιος κύκλος της ζωής. Αυτή η συνεχόμενη μάχη για το τι θα επικρατήσει», είπε ο κ. Κωνσταντινόπουλος.
Όπως πρόσθεσε, συχνά ο ίδιος χρησιμοποιεί βιωματικές εικόνες στα έργα του.
«Τα βουνά που φαίνονται, δεν είναι το Βέρμιο, όπως μπορεί κάποιοι να θεώρησαν. Εμένα οι εικόνες μου είναι βγαλμένες από τα Πιέρια όρη και αυτά σκεφτόμουν όταν έκανα τα βουνά.
Το συγκεκριμένο έργο υπήρξε, σύμφωνα με τον κ. Κωνσταντινόπουλο, μία πρωτοβουλία του ίδιου και του κ. Γιομπλιάκη, του ιδιοκτήτη του ακινήτου. Οι δυο τους είχαν συνεργαστεί και πριν από 15 χρόνια, όταν ο τελευταίος είχε ζητήσει από τον 15χρονο τότε street artist, να του φτιάξει μια τοιχογραφία στο φροντιστήριό του.
«Μου έδωσε απόλυτη ελευθερία έκφρασης. Γενικά μου αρέσουν πάρα πολύ οι αντιθέσεις. Μου αρέσει να τις παρατηρώ στη φύση. Κάτι τέτοιο φαίνεται και στο συγκεκριμένο έργο, όπου έχει τα χιονισμένα βουνά στο βάθος και τα ανθισμένα λουλούδια μπροστά. Όλα σε μία εικόνα.
Το ίδιο συμβαίνει και σε κοινωνικό επίπεδο και πνευματικό. Η λύπη διαδέχεται τη χαρά και ούτω καθεξής... Αυτός είναι ο αιώνιος κύκλος της ζωής. Αυτή η συνεχόμενη μάχη για το τι θα επικρατήσει», είπε ο κ. Κωνσταντινόπουλος.
Όπως πρόσθεσε, συχνά ο ίδιος χρησιμοποιεί βιωματικές εικόνες στα έργα του.
«Τα βουνά που φαίνονται, δεν είναι το Βέρμιο, όπως μπορεί κάποιοι να θεώρησαν. Εμένα οι εικόνες μου είναι βγαλμένες από τα Πιέρια όρη και αυτά σκεφτόμουν όταν έκανα τα βουνά.
Πώς κατασκευάστηκε το graffiti
Χρειάστηκαν 5 ημέρες σκληρής δουλειάς, πάνω στη σκαλωσιά για τη δημιουργία του συγκεκριμένου graffiti, που έχει διαστάσεις 16μ (ύψος) x 8μ.
«Δούλευα 10 με 12 ώρες την ημέρα για να το ολοκληρώσω. Είναι οι εκάστοτε κλιματικές συνθήκες που μπορεί να δυσκολεύουν αρκετά ένα τέτοιο έργο. Τις πρώτες 2- 3 ημέρες δεν μπορούσα να ακουμπήσω πουθενά. Έκαιγαν όλα τα σίδερα στη σκαλωσιά, γιατί είχε συνεχόμενα πάνω από 30 βαθμούς Κελσίου. Είχα τον ήλιο διαρκώς πάνω από το κεφάλι μου, ενώ τις επόμενες ημέρες έβρεχε», είπε ο κ. Κωνσταντινόπουλος.
«Πριν από την επιλογή χρωμάτων, κάνω διάφορες συνθέσεις και πειραματίζομαι. Γενικά δουλεύω πάντα με προσχέδια, συνήθως φωτογραφίζω το κτίριο μέσα στο αστικό περιβάλλον που βρίσκεται.
Με το έργο που θα φτιάξω θα επηρεάσω σίγουρα το αστικό περιβάλλον, αλλά επηρεάζομαι και εγώ από αυτό. Δηλαδή πάντα μου αρέσει τα χρώματα που χρησιμοποιώ να ταιριάζουν στο υπόλοιπο περιβάλλον που περιτριγυρίζει τον τοίχο. Γενικά παίρνω στοιχεία του περιβάλλοντος και συνθέτω πάνω σε αυτό», εξήγησε.
Ο κ. Κωνσταντινόπουλος περιέγραψε τη διαδικασία και τα βήματα που ακολουθεί για να φτιάξει ένα τόσο μεγάλο έργο σε τοίχο.
«Ξεκινάω με το προσχέδιο. Συνήθως δουλεύω στο tablet με τη γραφίδα. Φωτογραφίζω τον τοίχο, δουλεύω πάνω σε αυτόν, έχω έτοιμο το προσχέδιο και στη συνέχεια πηγαίνω στον τοίχο και ξεκινάω. Αρχικά βάζω κάποια σημάδια για να πάρω τις μετρήσεις μου. Όταν έχεις να κάνεις ένα μεγάλο πρόσωπο και το στόμα είναι στον δεύτερο όροφο της σκαλωσιάς και το μάτι είναι στον τρίτο, καταλαβαίνεις ότι υπάρχει μία δυσκολία σε αυτό.
Επίσης όταν δουλεύεις σε μία σκαλωσιά, δεν είναι εύκολο να πηγαίνεις πίσω και να βλέπεις συνέχεια το έργο, ώστε να έχεις τις σωστές αναλογίες. Οπότε για αυτό χρησιμοποιώ κάποια σημάδια στον τοίχο, για να μου βγει σωστή η γεωμετρία.
Μετά προχωράω βήμα- βήμα, κομμάτι- κομμάτι μέχρι να ολοκληρωθεί το έργο. Στο συγκεκριμένο χρησιμοποίησα ακρυλικά χρώματα και σπρέι. Τα λειτουργικά έξοδα, η σκαλωσιά, τα χρώματα κτλ. ήταν περίπου 1.100 με 1.200 ευρώ. Γενικά τα συνδυάζω όλα, και χρώματα και πινέλα...», είπε.
«Σιγά σιγά μπαίνουν μέσα και βιωματικά στοιχεία και εικόνες, όπως βουνά, δάση, αχυρώνες, που μου θυμίζουν το χωριό μου. Συνήθως κατασκευάζω μία ιστορία στο μυαλό μου, κάτι σαν ένα παραμύθι. Πολλές φορές βλέπω πρόσωπα στο δρόμο που σχετίζονται με αυτήν την ιστορία. Τότε τα φωτογραφίζω με την άδεια τους και τα βάζω στα έργα μου», είπε.
Περιγράφοντας τη διαδικασία αυτή, ο ίδιος αναφέρθηκε σε ένα άλλο έργο του, που έχει τη μορφή ενός ηλικιωμένου.
«Κάποια στιγμή είχα φτιάξει στο μυαλό μου μία ιστορία με έναν περιπλανώμενο παππού. Αυτόν όντως τον βρήκα στη Βέροια και ήταν όντως περιπλανώμενος. Ήταν ένας πλανόδιος πωλητής, ο οποίος πουλούσε ρίγανη από μαγαζί, σε μαγαζί.
Πιάσαμε την κουβέντα, του εξήγησα τι σκεφτόμουν, ότι δηλαδή ήθελα να τον φωτογραφίσω για να τον βάλω σε κάποιο έργο μου. Αυτός δέχτηκε με πολλή χαρά και αποτυπώθηκε έτσι η μορφή του σε ένα κτίριο στη Βέροια», είπε.
.jpg)
Πολλά πολλά συγχαρητήρια καλλιτέχνη, το ταλέντο σου καταπληκτικό, ομορφαίνεις τον κόσμο, όχι σαν πολλά ζαβά νεολαίους που το μόνο που κάνουν είναι να βρωμίζουν τους τοίχους με οπαδικά συνθήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κόσμος δεν γίνεται καλύτερος με φτιασιδώματα. Ούτε γίνεται ασχημότερος με συνθήματα στον τοίχο. Σύγχαρητήρια, πάραυτα, στον καλλιτέχνη.
ΑπάντησηΔιαγραφή