Θεομητορικό εμβόλιο ή θάνατος

Του Θεολόγου Παύλου Σαββίδη
Ποιος εφημερεύει μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού; Ποιος εφημερεύει τον Δεκαπενταύγουστο; Η Μάνα του Θεού και Μάνα του κόσμου. Μυριάδες οι προσκυνητές της δια μέσου των αιώνων, ατέλειωτοι οι υμνητές του μεγαλείου της, πάμπολλοι οι πιστοί άνδρες και γυναίκες που φέρουν τιμητικά το όνομά της. Στις αμέτρητες θαυματουργικές εικόνες της καταφεύγουν οι πιστοί σε κάθε δυσκολία τους και αυτήν έχουν Μητέρα τους, αυτή παρηγοριά, ελπίδα, δύναμή της, ενώ την ημέρα της ένδοξης Κοίμησή της ο κόσμος των ουρανίων αγγελικών ταγμάτων βρίσκεται σε συναγερμό δοξολογίας.

Ο δογματικός και Θεοτοκόφιλος άγιος πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς ομολογεί: «Η Υπεραγία Θεοτόκος είναι η Μητέρα του Θεού και συνεπώς η μητέρα ο,τιδήποτε θείου, αγίου, ουρανίου… από κάθε καλό Εκείνη η καλύτερη, από κάθε άγιο Εκείνη η αγιότερη, από κάθε υπέροχο Εκείνη η πιο υπέροχη, από κάθε ενάρετο Εκείνη η πιο ενάρετη».

Και εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί, τα τίμια Μέλη του Χριστού δεν πενθούμε για την Κοίμησή της, γιατί έφυγε από τη γή της αφάνειας και ανέβηκε στον ουρανό της δόξης. Δεν νιώθουμε να στερούμαστε την προστασία της γιατί ανεβαίνοντας κοντά στο Θρόνο του Υιού της μεσιτεύει για το ανθρώπινο γένος. Δεν αισθανόμαστε αφημένοι έξω από την αγκαλιά της γιατί είναι πλατύτερη από τα ουράνια και συνεχίζει να μας αγκαλιάζει.

Εκεί που πήραμε το δρόμο της κακίας με πορεία στο σκοτάδι και προορισμό το θάνατο η Μητρική της παρρησία στον Υιό της, στο νικητή του θανάτου μπορεί να καταστείλει και να συντρίψει τη δύναμη όλων των σκοτεινών και αντιχρίστων δυνάμεων

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ιδιαίτερα την εγκωμιάζει : «Αυτή είναι των επιγείων η δόξα, των επουρανίων η τερπνότης, το εγκαλώπισμα όλης της κτίσεως. Αυτή είναι αρχή, πηγή και ρίζα των απορρήτων αγαθών. Αυτή είναι η κορυφή, και η τελειοποίηση κάθε αγίου, ταμείο και πρύτανις του πλούτου της θεότητος…» Στον ίδιο Πατέρα ανήκει και ο λόγος: «Η μνήμη σου και μόνο αγιάζει τον πιστό».

Τα χέρια της υψωμένα δοξολογικά και μαζί δεητικά μας προσκαλούν και μας περιμένουν…Πάντα ανοιχτή η μητρική αγκαλιά της περιμένει τους πονεμένους, τους αγίους και τους αμαρτωλούς. Μια μάνα ακοίμητη για όλα τα παιδιά της, για τους Μοναχούς και για τους Οικογενειάρχες. Για τις μητέρες και τ’ αθώα παιδιά τους, για τους ανήμπορους ηλικιωμένους και για τους ανήσυχους νέους που τους δέχεται πάντα στοργικά. Και τούτο γιατί η Θεοτόκος είναι η πλησιέστερη απ’ όσους πλησιάζουν τον Κύριο. Γιατί η Μεγαλόχαρη είναι η ειρήνη και η αγαλλίαση της ψυχής των πιστών.

Καιρός και σήμερα να συντονίσουμε τα βήματα μαζί με τους χτύπους της καρδιάς στα άγια Προσκυνήματα όπου έχει το θρονί της η Παναγία μας. Θέλουμε, επιθυμούμε ν’ αποθέσουμε τον ευλαβικό ασπασμό μας στην άγια και τόση πονεμένη μορφή του Προσώπου της, με καθάριο το βλέμμα και χωρίς τις μάσκες της υποκρισίας έτσι για να μπορεί κι’ αυτή με τη σειρά της να μας αναγνωρίσει σαν δικά της παιδιά. Και για να έχουμε ακόμα πιο πολύ την αγάπη και την προστασία της επιθυμεί να εμβολιασθούμε με τις άγιες αρετές της αγάπης, της υπακοής, της αγνότητος, της υπομονής και της ταπεινώσεως…

Πολύ επιθυμούμε και παρακαλούμε τους αγίους Αρχιερείς και Ιερείς μας να πρωτοστατήσουν τόσο στις «Παρακλήσεις», όσο και στις Λιτανείες-με όλα τα απαραίτητα μέτρα και χωρίς το φόβο ποινικοποίηση εκ μέρους της πολιτείας που «σέβεται» (!) τις αποφάσεις της ΔΙΣ…

Επειδή οι ημέρες είναι εξόχως πονηρές, πρέπει η «επίσημη» Εκκλησία να ευρίσκεται επί ποδός και εν εγρηγόρσει σε μια υποτιθέμενη έξαρση της πανδημίας και απαγόρευση κυκλοφορίας και εκκλησιασμού κοντά στις ημέρες του Δεκαπενταυγούστου! Στώμεν καλώς…

Όσο και αν οι δοκιμασίες του covid 19 εξ’ αιτίας των αμαρτιών μας και των ανόμων-παρανόμων νομοθεσιών των αρχόντων μας θλίβουν ΤΙΠΟΤΕ από όλα αυτά δεν μας πτοούν ούτε μειώνουν την θερμουργό αγάπη μας στην Κυρία Θεοτόκο. «Εσύ απελπισμένε αδελφέ, πίστεψέ με δεν υπάρχει άβυσσος γιατί υπάρχει Παναγία. Σήκω έχεις Μάνα. Η Παναγία θα’ ρθεί και την άβυσσο Παράδεισο θα κάνει και σε έξοδο το αδιέξοδο θα αναδείξει. Πίστεψέ με έχει χιλιάδες φορές ξαναγίνει».