«Εκείνος που εργάζεται την αρετή από κενοδοξία, είναι φανερό ότι και την γνώση για λόγους κενοδοξίας την επιδιώκει. Αυτός ούτε λέει, ούτε κάνει κάτι για πνευματική οικοδομή των άλλων, αλλά σε όλα κυνηγά την δόξα εκείνων που τον βλέπουν ή τον ακούνε. Το πάθος του ελέγχεται, όταν μερικοί από αυτούς τον κατηγορήσουν για τα έργα του ή για τα λόγια του. Τότε λυπάται υπερβολικά, όχι διότι δεν ωφελήθηκαν εκείνοι που τον άκουσαν, γιατί δεν ήταν αυτός ο σκοπός του, αλλά γιατί εξευτελίστηκε». Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής
Μεγάλη αλήθεια έχουν τα λόγια αυτά του Αγίου. Και χρειάζεται να ελέγξουμε κι εμείς τα κίνητρά μας. Μήπως κι εμείς επιδιώκουμε την κενοδοξία και την ματαιοδοξία μας και όχι την πραγματική ενάρετη ζωή;
Δηλαδή, ν' αναρωτηθούμε μήπως πάσχουμε από το τρομερό πάθος της ανθρωπαρέσκειας που μας κινεί σε επιφανειακές -θρησκευτικού τύπου- ενέργειες για να λάβουμε επαίνους και αποδοχή από τους ανθρώπους. Τίποτα από μόνο του δεν έχει αξία.
Για να δούμε την αξία μιας πράξης, χρειάζεται να εξετάσουμε πρωτίστως τα κίνητρα που ανθρώπου.
Γιατί κάνεις ελεημοσύνη;
Γιατί νηστεύεις;
Γιατί εγκρατεύεσαι;
Γιατί εκκλησιάζεσαι;
Γιατί εξομολογείσαι;
Γιατί κάνεις υπομονή;
Γιατί προσεύχεσαι;
Οι απαντήσεις διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Έτσι λοιπόν ενώ κάνουν την ίδια πράξη, έχουν όμως άλλα κίνητρα, το αποτέλεσμα στην πνευματική τους κατάσταση είναι διαφορετικό.
Χρειάζεται μεγάλη προσοχή, μη τυχόν κι εμείς κινούμαστε μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας ως Φαρισαίοι υποκριτές που το μόνο που επιζητούμε είναι η προσωπική μας ανάδειξη, η απόκτηση καλού ονόματος, το χειροκρότημα των υπολοίπων... Ένα είναι το κίνητρο του χριστιανού. Ο Χριστός.
Ούτε οι αρετές, ούτε η καταξίωση, ούτε η αναγνώριση, ούτε τα οφίκια, ούτε οι γνωριμίες...και το τονίζουμε αυτό, διότι μερικοί χρησιμοποιούν την Εκκλησία προς ίδιον όφελος. Χρησιμοποιούν την "πνευματικότητα" για την κοσμικότητά τους και την "πίστη" τους για πώρωση των οπαδών τους.
Κίνητρο και στόχος μας είναι ο Χριστός, η σχέση μαζί Του. Κι ας μην μας ξέρει κανείς. Κι ας λαμβάνουμε την απαξίωση όπως ο τελώνης, η πόρνη, ο ληστής...
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Η κεντρική ιδέα σωστή, αφορά και αυτούς που κουστουμάτοι σε κάθε θρησκευτική εκδήλωση φωτογραφιζοντε πρώτη μούρη, και όσες και όσους περιμένουν Κυριακή πρωί να πάνε εκλησσια για να κουτσομπολεψουν, τι ώρα ήρθε, και τι φορούσε η τάδε κυρία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρόβλημα ομως είναι άλλο, άνθρωπε του Θεού.
Από τα 7 γιατί, μόνο ένα, ειναι με εξωστρέφεια και αφορά τη παρουσία μας στον κοσμο.
Αυτό της ελεημοσύνης.
Τα άλλα 6,αφορουν το άτομο ως μονάδα, για τον εαυτό του.Και το ποσο είναι σωστό ως ποίμνιο. Στον ποιμενα.
Η σωτηρία της ψυχης είναι πολύ μεγολο πράγμα.
Και δεν κερδίζεται σε σπηλιά βουνου,με νηστεία, εγκράτεια, εκκλησιασμό, εξομολόγηση, υπομονή και προσευχή.
Δεν μπήκε Καβάλα στο γάιδαρο ο Χριστουλης στην Ιερουσαλήμ για να φυλάμε χέρια ιερέων, να βάζουμε χρήματα σε δίσκο και νά σβήνουμε αμαρτίες κάνωντας δωρεές οικοπέδων σε μοναστήρια.
Κάποιοι, στη πορεία των 2.000 ετών χάσανε το νόημα.
Υπάρχουν και περίοδοι, όπως στην σημερινή, όπου οι εκκλησίες σκανδαλίζουν τους πραγματικούς πιστούς. Η αίρεση της μασκοφορίας, τα αντισηπτικά, οι υποκλίσεις στις εικόνες, τα κουταλάκια στην θεία κοινωνία, κατάντησαν αηδία και αποκορύφωση των κοσμικων φρονημάτων των ιερέων-αρχιερέων και του συμφρωνούντος λαού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαράδειγμα, ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, που περιφρόνησε τον λαμπρότατο ναό του Σολομώντος και ζούσε και προσεύχονταν στην έρημο τρώγοντας ακρίδες και άγριο μέλι.
Τον πραγματικό χριστιανό τον διακρίνεις όταν το χριστιανιλίκι του στοιχίζει στη ζωή του, όταν γίνεται "το κάθαρμα του κόσμου τούτου" κατά τον θείο Παύλο.
Οι ακρίδες και άλλα ζουζούνια, ειναι πρώτη μορφή πρωτεϊνών αγαπητέ. Καλοπερνούσε με ντελικατέσεν νομίζω. Ξέρεις πόσο πάει το άγριο μέλι; Αααααν το βρεις φυσικά.
ΔιαγραφήΠράξε και συ αναλόγως, είρωνα ε, είρωνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ακρίδες έχουν και συμβολικό χαρακτήρα και δηλώνουν την ακραία ασκητική ζωή του, σαν άγριο πουλί, γι'αυτό και εικονίζεται σε πολλές εικόνες με δύο φτερά.
Από Έλληνες καταντήσαμε.... ακριδοφάγοι
ΑπάντησηΔιαγραφή