Κυριακή μετά της Μεταμορφώσεως στη Μητρόπολη Αλεξάνδρειας

Την Κυριακή μετά την εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού (8 Αυγούστου), ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αλεξανδρείας. Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:«Κατά τήν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν». Δύο μεγάλα θαύματα τοῦ Χριστοῦ μᾶς περιέγραψε στό σημερινό εὐ­αγ­γελικό ἀνάγνωσμα ὁ ἱερός εὐαγ­γελιστής Ματθαῖος, τή θεραπεία δύο τυφλῶν καί τή θεραπεία ἑνός κωφοῦ καί δαιμονιζομένου ἀν­θρώ­που. Καί μᾶς τά περιέγραψε μέ τρόπο σύντομο καί λιτό, γιατί ὁ Χριστός δέν θαυματουργοῦσε γιά νά κάνει ἐπίδειξη δυνάμεως καί νά ἐντυπωσιάσει ὅσους τόν παρακο­λου­θοῦσαν. Ὁ Χριστός θαυμα­τουρ­γοῦσε ἀπό ἀγάπη καί θερα­πεύ­οντας τούς πάσχοντες ἁπάλυνε τόν πόνο καί τήν ὀδύνη τῶν ἀνθρώ­πων καί ἐνίσχυε τήν πίστη τους.

Γι᾽ αὐτό καί, ὅταν κάποιος τόν πλησίαζε καί ζητοῦσε τή βοήθειά του, ὁ Χριστός δέν ἔθετε καμία ἄλ­λη προϋπόθεση γιά νά τόν θερα­πεύσει παρά μόνο τήν πίστη.

Αὐτή τήν πίστη ζήτησε ὁ Χριστός καί ἀπό τούς δύο τυφλούς τῆς ση­μερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς.

Ἡ ἀποκατάσταση τῶν ὀφθαλμῶν τῶν τυφλῶν δέν ἦταν μία συνη­θι­σμένη περίπτωση, δέν ἦταν κάτι πού μποροῦσε νά περιμένει κανείς νά συμβεῖ, γι᾽ αὐτό καί ὁ Χριστός τούς ρωτᾶ. «Πιστεύετε ὅτι μπορῶ νά κάνω αὐτό πού ζητᾶτε;»

Οἱ δύο τυφλοί εἶναι βέβαιοι γιά τό αἴτημά τους, εἶναι βέβαιοι γιά τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ καί χωρίς κα­μία ἀμφιβολία τοῦ ἀπαντοῦν «ναί, Κύριε».

Αὐτό τό «ναί» τῶν δύο τυφλῶν, τό σταθερό καί ἀκλόνητο «ναί», πού δέν ὑποδηλώνει μόνο τήν πί­στη τους στή δύναμη τοῦ Χριστοῦ νά κάνει τό ἕνα τέτοιο θαῦμα ἀλλά καί τήν πίστη τους στή Θεότητά του, ἡ ὁποία θαυματουργεῖ, ἀνοίγει τούς κρουνούς τοῦ θείου ἐλέους.

Ὁ Χριστός ἀγγίζει τά μάτια τους καί ἀντί νά τούς πεῖ ὁτιδήποτε ἄλλο, τούς λέγει: «Ἄς γίνει σύμ­φω­να μέ τήν πίστη σας», ἀφήνο­ντας τήν ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων νά ἀποδείξει τή δύναμη τῆς πίστε­ως. «Κατά τήν πίστιν ὑμῶν γενη­θήτω ὑμῖν».

Καί οἱ τυφλοί ἀναβλέπουν καί ἡ πίστη θριαμβεύει καί οἱ ἄπιστοι γραμματεῖς καί φαρισαῖοι πού ἀμ­φισβητοῦν τόν Χριστό κατατροπώ­νο­νται. Ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀδιαμφισβήτητη καί μπορεῖ νά ἐνεργεῖ ἀνεξάρτητα ἀπό τή θέ­ληση καί τήν πίστη τῶν ἀνθρώ­πων. Ὁ Χριστός ὅμως, ὅπως εἴπα­με, δέν κάνει θαύματα γιά νά δείξει τή δύναμή του, ἀλλά γιά νά βοηθή­σει τούς ἀνθρώπους καί σωματικά καί πνευματικά. Γι᾽ αὐτό καί πρῶτα ἀγγίζει τούς δύο τυφλούς, κάνει δη­λαδή αὐτό πού ἐξαρτᾶται ἀπό τόν ἴδιο, καί στή συνέχεια ἀφήνει τή χάρη του νά ἐνεργήσει ἀνάλογα μέ τή δική τους πίστη. «Κατά τήν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν».

Τούς λόγους αὐτούς πού ἀπηύ­θυ­νε πρός τούς τυφλούς τῆς σημερι­νῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀπευ­θύνει καί πρός ἐμᾶς ὁ Χριστός. Πολλές φορές ζητοῦμε θαύματα, ζη­τοῦμε νά μᾶς θεραπεύσει, ζητοῦ­με νά μᾶς βοηθήσει καί νά μᾶς σώσει ἀπό ἀσθένειες, ἀπό πειρα­σμούς, ἀπό προβλήματα καί δυσκο­λίες πού ἀντιμετωπίζουμε. Καί ἀνησυχοῦμε καί ἀδημονοῦμε καί διερωτώμεθα, ἄν ἄκουσε ὁ Χριστός τήν προσευχή μας καί ἄν θά ἱκανο­ποιήσει τό αἴτημά μας.

Ὁ Χριστός μᾶς ἀκούει, ὅπως ἄκου­σε καί τούς δύο τυφλούς, ἀλ­λά ἀπευθύνει καί σέ μᾶς τό ἴδιο ἐρώτημα καί περιμένει τήν ἀπά­ντησή μας: «Πιστεύετε ὅτι μπορῶ νά κάνω αὐτό πού μοῦ ζητᾶτε;»

Τί τοῦ ἀπαντοῦμε ἐμεῖς; Τοῦ ἀπα­ντοῦμε χωρίς περιστροφές καί χω­ρίς δισταγμούς ὅτι ὄντως πιστεύ­ουμε ὅτι μπορεῖ νά κάνει αὐτό πού ζητοῦμε; Τοῦ δείχνουμε μέ τή ζωή μας καί μέ τή συμπεριφορά μας ὅτι πράγματι πιστεύουμε ὅτι ἔχει τή δύναμη νά μᾶς θεραπεύσει καί νά μᾶς σώσει ἤ ἀρκούμεθα νά ποῦμε ἕνα τυπικό «ναί, Κύριε» μέ τά χεί­λη μας καί ὄχι μέ τήν καρδιά μας;

Αὐτό εἶναι τό πρῶτο πού θά πρέ­πει νά ἐξετάσει ὁ καθένας μας πού ζητᾶ κάτι ἀπό τόν Χριστό. Καί στή συνέχεια θά πρέπει νά ἐξετάσουμε, ἄν ἀφήνουμε τόν Χριστό νά μᾶς ἀγγίσει προκειμένου νά μᾶς θερα­πεύσει, ὅπως ἔκαναν οἱ δύο τυ­φλοί, τῶν ὁποίων ὁ Χριστός «ἥψα­το τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν», πρίν νά τούς πεῖ τό «κατά τήν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν». Ἄς γίνει σύμφω­να μέ τήν πίστη σας.

Καί ἄς μήν σπεύσουμε νά ποῦμε ὅτι δέν μπορεῖ νά μᾶς ἀγγίσει ὁ Χρι­στός, γιατί δέν εἶναι ἀνάμεσά μας. Ἄγγιγμα τῆς ἀγάπης τοῦ Χρι­στοῦ εἶναι ὅλα τά μέσα πού μέ τή χάρη του καί τόν φωτισμό του δη­μιουργοῦν οἱ ἄνθρωποι, δημιουρ­γοῦν οἱ ἐπιστήμονες. Γιατί ἄν δέν πιστεύουμε ὅτι ἡ προόδος τῆς ἐπι­στήμης καί τῆς τεχνολογίας, πού ἀνακουφίζει τίς ἀσθένειες καί τίς δυσκολίες μας, ὀφείλονται στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τό πλάσμα του, τότε δέν πιστεύουμε ἀκράδα­ντα καί ὅτι ὁ Θεός μπορεῖ νά μᾶς θερα­πεύσει καί νά μᾶς σώσει. Τά ὑλικά μέσα πού χρησιμοποιοῦσε στά θαύ­ματά του ὁ Χριστός, τά χρησι­μο­ποιοῦσε ὄχι γιατί δέν μποροῦσε νά θαυματουργήσει χωρίς αὐτά, ἀλλά ἀπό συγκατάβαση στή δική μας ὑλική φύση. Καί αὐτό συνεχίζει νά κάνει γιά ὅσους τόν παρακαλοῦν νά τούς θεραπεύσει ἤ νά τούς σώ­σει ἀπό τίς δυσάρεστες καταστά­σεις πού ἀντιμετωπίζουν, ἀφήνο­ντας στή δική μας πίστη τήν τελεί­ωση τοῦ θαύματός του.

«Κατά τήν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν», μᾶς λέγει. Τό θαῦμα πού θά ζήσουμε ἐξαρτᾶται ἀπό τήν πίστη μας. Ἄν δέν πιστεύουμε δέν θά τό ζήσουμε.

Ἄς ζητήσουμε, λοιπόν, καί ἐμεῖς σάν τούς δύο τυφλούς τῆς σημερι­νῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς νά μᾶς ἐλεήσει ὁ Θεός καί νά μᾶς σώσει ἀπό τούς δύο μεγάλους πειρασμούς πού μᾶς δοκιμάζουν, τόν πειρασμό τῆς πανδημίας καί ἰδιαιτέρως αὐ­τές τίς ἡμέρες τίς πυρκαϊές πού κα­τακαίουν καί καταστρέφουν τήν πα­τρίδα μας. Ἄς ζητήσουμε τό ἔλε­ός του μέ πραγματική πίστη, ἀξιο­ποιώντας καί ὅλα τά μέσα τά ὁποῖα ἡ ἀγάπη του μᾶς παρέχει. Καί ἄν ἔχουμε πίστη, τότε «κατά τήν πί­στιν ἡμῶν» θά κάνει καί σέ μᾶς ὁ Χριστός τό θαῦμα του. Ἐξαρτᾶται, λοιπόν, ἀπό τή δύναμη τῆς δικῆς μας πίστεως καί ἀπό τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο τό ζητοῦμε ἀπό τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος γνωρίζει τή διάθεσή μας, γνωρίζει τά διανοήματά μας, γνωρίζει τά πάντα· ἀλλά πολλές φορές ἐπιπόλαια ζητοῦμε κάτι, χωρίς νά ἔχουμε τήν πεποίθηση ὅτι, ναί, ὁ Χριστός θά τό κάνει αὐτό πού ζητοῦμε, ὁ Χριστός θά μᾶς σώσει, πῶς ὅμως; «κατά τήν πίστιν ἡμῶν». Ἀμήν.