Η εορτή του Αγίου Νικάνορος στην Αγκαθιά

Το Σάββατο 7 Αυγούστου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Αγκαθιάς επί τη εορτή του Αγίου Νικάνορος. Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἔλαμψεν ἡ μνήμη σου, ὡς ἄλ­λος ἥλιος σήμερον, καί τήν κτίσιν ἐφώτισεν, αὐγαῖς τῶν θαυμάτων σου ἔνδοξε Νικάνορ, δεινῶν νοση­μάτων ἀποσοβοῦσα τήν ἀχλύν».

Χθές ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς προσ­κάλεσε νά ἀνεβοῦμε νοερά στό ὄρος Θαβώρ γιά νά δοῦμε τό φῶς καί τή λάμψη τοῦ μεταμορφωθέ­ντος Κυρίου μας. Καί σήμερα μᾶς καλεῖ νά ἀνεβοῦμε νοερά σέ ἕνα ἄλλο ὄρος Θαβώρ, ὄχι τόσο μα­κρι­νό ὅπως ἐκεῖνο· μᾶς καλεῖ νά ἀνε­βοῦμε στό ὄρος Καλλίστρατο, γιά νά θαυμάσουμε τό φῶς καί τή λάμ­ψη ἑνός φωτομόρφου τέκνου της, τοῦ ὁσίου καί θεοφόρου πατρός ἡμῶν Νικάνορος, τοῦ κτίτορος τῆς Μονῆς τῆς Μεταμορφώσεως στό ὄρος Καλλίστρατο.

Μᾶς καλεῖ, γιά νά διαπιστώσουμε ὅτι ἡ ἀρετή καί ἡ ἁγιότητα εἶναι φῶς πού λάμπει στόν κόσμο, ὅπως μᾶς βεβαιώνει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός λέγοντας: «οὕτω λαμψάτω τό φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων». Μᾶς καλεῖ γιά νά συνειδητοποιή­σουμε ὅτι ἡ ἐν Χριστῷ ζωή εἶναι ὑπόθεση τοῦ κάθε ἀνθρώπου, ἐφό­σον εἶναι διατεθειμένος νά ἀγωνι­σθεῖ ὑπό ὁποιεσδήποτε συνθῆκες καί προϋποθέσεις, ἔχοντας ὁ ἴδιος μία καί μόνη προϋπόθεση, τήν ἀγά­πη στόν Χριστό.

Αὐτή τήν ἀγάπη στόν Χριστό, πού εἶναι ἡ ἀπαραίτητη προϋπόθεση τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, καί χωρίς τήν ὁποία δέν μπορεῖ νά ἐπιτύχει τίπο­τε ὁ ἄνθρωπος, διέθετε σέ μέγιστο βαθμό ὁ ἑορταζόμενος ὅσιος Νικά­νωρ. Τήν διέθετε μάλιστα σέ μία ἐποχή πού ἡ ἀγάπη γιά τόν Χριστό δέν ἦταν εὔκολη ὑπόθεση, γιατί ὁ ὅσιος Νικάνωρ γεννήθηκε στά σκο­τεινά χρόνια τῆς Τουρκο­κρα­τίας, σέ μία ἐποχή πού ἡ πίστη καί ἡ ἀγάπη στόν Χριστό μποροῦσε εὔκολα νά ὁδηγήσει τόν ἄνθρωπο στό μαρτύριο, ὅπως γνωρίζουμε ἀπό τίς χιλιάδες Νεομάρτυρες πού ἔχυσαν τό αἷμα τους καί θυσίασαν τή ζωή τους γιά νά μήν ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους.

Ὁ ὅσιος Νικάνωρ μάλιστα ἐπέ­λε­ξε νά δείξει τήν ἀγάπη του πρός τόν Χριστό ἀκολουθώντας ἕναν δύ­σκολο δρόμο, τόν δρόμο τῆς μονα­στικῆς ζωῆς. Καί ἀφοῦ πέρασε πρῶτα ἀπό τή Μονή τιμίου Προ­δρόμου τῆς Σκήτης τῆς Βεροίας, στή συνέχεια κατευθύνθηκε ἐκεῖ ὅπου τοῦ ὑπέδειξε ὁ ἴδιος ὁ Χρι­στός, στό ὄρος Καλλίστρατο, καί ἔζησε ὡς ἀσκητής μέ αὐστηρή νη­στεία, ἀγρυπνία καί προσευχή ἐπί 16 χρόνια. Στή συνέχεια, μετά ἀπό θεία ἀποκάλυψη βρῆκε μία παλαιά εἰκόνα τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Χριστοῦ καί ἀνήγειρε, σύμφωνα μέ τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ, τή μονή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος. Ἡ φήμη τῆς ἁγιότητός του προ­σείλ­κυσε πολλούς ἀνθρώπους, ἄλ­λους μέ τήν ἐπιθυμία νά μονάσουν κοντά του, καί ἄλλους πού ἔσπευ­δαν στό μοναστήρι γιά νά βροῦν παρηγορία καί ἐνίσχυση στήν πί­στη τους, καί νά ἀντέξουν τίς πιέ­σεις τῶν Τούρκων κατακτητῶν.

Καί παρότι ὁ ὅσιος Νικάνωρ ἐπε­δίωκε τή μόνωση καί τήν ἡσυχία, ἔκανε πράξη τήν ἐντολή τοῦ Χρι­στοῦ καί προσέφερε τήν ἀγάπη του στούς ἀδελφούς του, στούς ἀνθρώ­πους οἱ ὁποῖοι προσέφευγαν στή μονή του γιά νά ἀκούσουν τίς διδα­χές του, ἀλλά καί γιά νά θεραπευ­θοῦν ἀπό τίς ἀσθένειες πού τούς ταλαιπωροῦσαν. Διότι ὁ ὅσιος Νικά­νωρ ἔλαβε ἀπό τόν Χριστό, ὡς ἀνταπόδοση τῆς ἀγάπης του καί τῆς ἀφοσιώσεώς του, τή χάρη τῶν θαυμάτων καί τῶν ἰάσεων, ἐνῶ ἀκόμη ἦταν ἐν ζωῇ, καί ἡ φήμη τῶν θαυμάτων του εἶχε ἐξαπλωθεῖ σέ ὅλη τή Δυτική Μακεδονία καί τή Θεσσαλία.

Καί τά θαύματα αὐτά τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ συνεχίσθη­καν καί μετά τήν κοίμησή του, διά τοῦ ἱεροῦ του λειψάνου, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ μέχρι σήμερα πηγή ἀνα­ριθμήτων ἰάσεων. Ὑπάρχουν πολ­λές μαρτυρίες θαυμάτων πού ἐπι­τέλεσε ὁ ὅσιος Νικάνωρ, σώζοντας ὄχι μόνο μεμονωμένα ἄτομα ἀλλά καί ὁλόκληρα χωριά καί πόλεις ἀπό λοιμικές ἀσθένειες καί ποικί­λους κινδύνους, ἰδιαιτέρως κατά τήν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας, κατά τήν ὁποία οἱ ἄνθρωποι ὑπέ­φε­ραν πολύ, γιατί δέν εἶχαν τά μέσα καί τά φάρμακα πού διαθέ­του­με ἐμεῖς σήμερα γιά νά θερα­πευθοῦν. Καί ἕνα ἀπό αὐτά τά με­γά­λα θαύματα εἶναι καί ἡ σωτηρία τῆς πόλεως τῶν Σερβίων ἀπό τή φοβερή ἀπειλή τῆς πανούκλας, ἡ ὁποία ἀπετράπη μέ τή χάρη τοῦ ὁσίου Νικάνορος, ὅταν οἱ πατέρες τῆς Μονῆς μετέφεραν τήν τιμία κάρα του στήν πόλη.

Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος τόν ἐγκωμιάζει, ὅπως ἀκούσαμε, λέγοντας ὅτι μέ τά θαύματά του ἀποσοβεῖ «δεινῶν νοσημάτων τήν ἀχλύν».

Ἑορτάζοντας καί ἐμεῖς τή μνήμη του σήμερα ἐδῶ στήν ἐνορία σας καί μάλιστα σ᾽ αὐτόν τόν παλαιό ναό, ἄς μιμηθοῦμε τήν ἀγά­πη καί τήν ἀφοσίωσή του στόν Χρι­στό, ἡ ὁποία εἶναι, ὅπως εἴπαμε, προϋ­πόθεση γιά τήν ἐν Χριστῷ ζωή, καί ἄς τόν παρακαλέσουμε νά ἐπέμβη θαυματουργικά καί νά σώσει τήν πατρίδα μας, πού δοκιμάζεται αὐ­τές τίς ἡμέρες ὄχι μόνο ἀπό τήν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ ἀλλά καί ἀπό τίς πολλές πυρκαγιές πού τήν κατακαίουν ἀπ᾽ ἄκρη σέ ἄκρη, μέ τίς πρεσβεῖες του στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ.