Το δοξάρι ένωσε ζευγάρι από τη Σκύδρα - Eδώ και 30 χρόνια παραδίδουν μαθήματα ποντιακής λύρας

Πιάνει το δοξάρι, ακουμπά τις χορδές και η λύρα «υπακούει» στις μουσικές εντολές της. Η Βίκυ Παπαδοπούλου -Μιχαηλίδου, που ζει στη Σκύδρα Πέλλας, παίζει λύρα από μικρό παιδί και παραδίδει μαθήματα εδώ και περίπου τριάντα χρόνια μαζί με το σύζυγο της, σε μικρούς και μεγάλους που θέλουν να μάθουν κεμεντζέ. Έχουν ενώσει, εκτός από την αγάπη τους για τα ακούσματα του Πόντου και τις ζωές τους και μάλιστα οι δυο τους έχουν αναλάβει διαφορετικά τμήματα εκμάθησης λυράρηδων, έχοντας -μέχρι στιγμής- μυήσει στον μουσικό χώρο εκατοντάδες επίδοξους μουσικούς, από επτά έως εβδομήντα επτά ετών.

Η πανδημία κράτησε μακριά από τη λύρα τους μαθητές τους, αλλά τώρα ήδη ξεκίνησαν οι εγγραφές και όλα είναι έτοιμα για τα πάρουν …φωτιά τα δοξάρια. Μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ-ΜΠΕ «Πρακτορείο 104,9 FM», με αφορμή την Ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων, το ζευγάρι των μουσικών εξήγησε πως δεν είναι εύκολη η εκμάθηση της ποντιακής λύρας αλλά αν κάποιος αγαπά τον ήχο της, είναι βέβαιο πως θα μάθει. Οι ίδιοι βέβαια έχουν ένα λόγο παραπάνω να την αγαπούν καθώς η δική τους ιστορία αγάπης, γράφτηκε …πάνω στο δοξάρι.

«Συνεργάτες και στη ζωή και στο επάγγελμα»

«Το 1987 πήγαινα στον σύλλογο της Νάουσας απ' όπου και κατάγομαι και έκανα μαθήματα. Έφεραν καινούριο δάσκαλο και ήταν ο νυν σύζυγος μου. Ξεκινήσαμε να κάνουμε μαθήματα και από το ποντιακό και τη λύρα πήγαμε στον …χορό του Ησαΐα. Κάναμε μια πολύ ωραία οικογένεια, είμαστε συνεργάτες και στη ζωή και στο επάγγελμα», λέει η Βίκυ Παπαδοπούλου, που ακόμη και φορώντας το νυφικό της την ημέρα του γάμου της, είχε τη λύρα αγκαλιά και αφιέρωνε στον σύζυγο και δάσκαλο της, ποντιακά τραγούδια.

«Θαυματουργό το δοξάρι που μας έφερε κοντά», λέει ο Αριστείδης Μιχαηλίδης, ο οποίος ασχολείται περισσότερα χρόνια από τη γυναίκα του με τη λύρα και γνώρισε χάρη σε αυτήν τον ερωτά της ζωής του, αλλά άνοιξε και τους προσωπικούς του ορίζοντες. «Αν γνώρισα χίλια άτομα στη δουλειά μου ως τραπεζικός υπάλληλος, με τη λύρα ο αριθμός αυτός εκτοξεύτηκε. Άνθρωποι από όλο τον κόσμο, με κοινές αναφορές, με αγάπη για τη μουσική. Ασφαλώς δεν θα ήμουν ούτε με τη Βίκυ, με την οποία είμαστε αχώριστοι και στη ζωή και επαγγελματικά και δεν έχουμε κάνει καμία μουσική παράσταση ο καθένας μόνος του», δηλώνει ο Αριστείδης Μιχαηλίδης.

Η δασκάλα και τραγουδίστρια που παίζει εκτός από λύρα, κιθάρα και ακορντεόν, τραγουδά κυρίως ακουστικά κομμάτια και έχει σπουδές στον χώρο της μουσικής, με πτυχίο και στη βυζαντινή μουσική από όπου αποφοίτησε με άριστα και μάλιστα όλο αυτό ξεκίνησε τυχαία. «Ήμουν ένα απόγευμα στον ποντιακό σύλλογο στη Νάουσα. Δεν είχα πιάσει ξανά λύρα. Είχα μόλις κλείσει τα δέκα μου χρόνια. Πήρα κρυφά μια λύρα και κρύφτηκα στην τουαλέτα για να παίξω το κομμάτι που έπαιζαν νωρίτερα στο μάθημα που γινόταν στην αίθουσα. Αυτό ήταν. Με άκουσαν, με κράτησαν, ξεκίνησα τα μαθήματα και τελικά έγινα δασκάλα στα 18 μου», εξηγεί η κ. Παπαδοπούλου.

Με εκατοντάδες μουσικές παραστάσεις στο ενεργητικό τους, συμμετοχές σε φεστιβάλ, διοργανώσεις και δισκογραφικές δουλειές, το ζευγάρι ταξίδεψε σε Αμερική, Πολωνία και Γερμανία με τη λύρα στις βαλίτσες. Οι παραστάσεις που δίνουν στο εξωτερικό έχουν ιδιαίτερη απήχηση στους Έλληνες που ζουν εκεί και ακούγοντας ποντιακή μουσική και ταξιδεύουν με το νου τους στην πατρίδα τους.

Εκτός από τα επαγγελματικά ταξίδια έχουν κάνει και τρία οδοιπορικά στον Πόντο, κουβαλώντας -όπως λένε- έντονα συναισθήματα. Αγαπούν την παράδοση και ανυπομονούν να επιστρέψουν όλα σε κανονικούς ρυθμούς και να κάνουν σύντομα μια δουλειά αντίστοιχη με αυτή που έκαναν πριν από μερικά χρόνια, όταν συγκέντρωσαν του μαθητές τους και έπαιξαν όλοι μαζί σε ένα πρωτότυπο ορχηστρικό λύρας με δεκαέξι κεμεντζέδες.