Στην Κορυφή Καρατάσι (Μαύρη Πέτρα) 2.027μ. με τους Ορειβάτες Βέροιας

Του Νικόλαου Τσιαμούρα
Το γλυκό φως της Άνοιξης αγκαλιάζει τις πλαγιές του όρους Βέρμιου, χαϊδεύει τα φυλλώματα της οξιάς στα πυκνά δάση. Ορειβατούμε ανεβαίνουμε ψηλότερα, η ίδια αίσθηση η ίδια ελευθερία. Ο αέρας άρχισε να κρυώνει εδώ στα 1900 μέτρα και το γαλάζιο του ουρανού χάθηκε. Τα πρώτα γκρίζα σύννεφα κάνουν την εμφάνιση τους. Φύγαμε από τη Βέροια στις 7+30 πρωινό Κυριακής. Προορισμός μας το χιονοδρομικό κέντρo 3-5 πηγάδια και η κορυφή Καρατάσι (Μαύρη πέτρα). Προσπερνάμε τον κάμπο της Νάουσας με τις καταπράσινες εκτάσεις, άριστα καλλιεργημένη γη με οπωροφόρα, ροδακινιές, αχλαδιές, κερασιές και μηλιές.

Στρίψαμε αριστερά, μπρος τα μάτια μας ξεπροβάλλει η πόλη της Νάουσας κτισμένη σε μια φυσική αγκαλιά στους πρόποδες του ανατολικού Βερμίου σε υψόμετρο 330 μέτρων. Η Νάουσα κατοικήθηκε από τους αρχαίους χρόνους από τους Βρύγες, που μετανάστευσαν από την Ασία στην Ευρώπη πριν ακόμη από τον Τρωικό πόλεμο.

Στην πεδιάδα της Νάουσας βρέθηκαν ευρήματα σε - ανασκαφές που έγιναν – ότι υπήρξε στην περιοχή σημαντική πόλη στην αρχαιότητα με το όνομα Μίεζα ή Μέζα, πόλη της Βοττιαίας , περιοχή όπου κατοικούσε το θρακικό προελληνικό φύλο των Βοττιαίων.

Τα περισσότερα μνημεία που διασώθηκαν είναι από την ελληνιστική εποχή. Η σχολή του Αριστοτέλη στο Νυμφαίο της Μίεζας και το αρχαίο θέατρο της πρώιμης ρωμαϊκής περιόδου ( 2ος π.Χ. αιώνας ), που ανακαλύφθηκε τυχαία το 1992.

Η πόλη της Νάουσας έχει σχετικά μικρή ιστορία. Δημιουργήθηκε το ( 1383-1387 ) μ.Χ. μεταξύ της κατάληψης της Βέροιας (Καραφέρια) και της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς .

Χαρακτηρίζεται από το 1955 και ηρωϊκή πόλη πλάϊ στο Μεσολόγγι, το Σούλι και το Αρκάδι, για τους αγώνες και τις θυσίες κατά την περίοδο των απελευθερωτικών αγώνων του 1822, από τον τουρκικό ζυγό.

΄΄….. 22 Φεβρουαρίου 1822, Κυριακή της Ορθοδοξίας στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Δημητρίου με πανηγυρική δοξολογία γίνεται η ορκωμοσία των αγωνιστών. Οπλαρχηγοί, ο Αναστάσιος Καρατάσος, Άγγελος Γάτσος και ο ισχυρότατος πρόκριτος της Νάουσας Ζαφειράκης Θεοδοσίου Λογοθέτης.

Η καταστροφή της Νάουσας ήταν μια αιματηρή εξέγερση. Η πόλη έπεσε από τα στρατεύματα του Εμπού Λουμπούτ στις 13 Απριλίου 1822 και μεταβλήθηκε σε κόλαση από τις σφαγές. 13 γυναίκες προτίμησαν να πέσουν στον καταρράκτη της γέφυρας της Αράπιτσας για να μην ατιμασθούν από τους Τούρκους.

Οι νεκροί μαζί με τους αμάχους ξεπέρασαν τις 2 χιλιάδες. Ο Μεχμέτ Εμίν ή Εμπού Λουμπούτ πασάς, ήταν διοικητής (Bαλής) της Θεσσαλονίκης . Καταγόταν από τη Δαμασκό της Συρίας και είχε ενταχθεί σε νεαρή ηλικία στη στρατιωτική υπηρεσία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας…΄΄

Ανεβαίνουμε τις στροφές του δρόμου που οδηγεί στο χιονοδρομικό, η οξιά κυριαρχεί το πράσινο φύλλωμα της μας ταξιδεύει. Φτάσαμε στο χιονοδρομικό, βρίσκεται σε υψόμετρο 1470 μέτρων.

Δάση αρχέγονα δρυς, οξιές και πεύκα τους καλωσορίζουν. Ερημιά ανησυχητική. Προετοιμασία της ομάδας για αναχώρηση και ανάβαση σε χορταριασμένες πίστες και καταπράσινα μονοπάτια.

Θαυμάζουμε για μερικά λεπτά της ώρας την ομορφιά του τοπίου. Το θέαμα είναι γαλήνιο και η εμπειρία να αντικρύζεις δάση αρχέγονα σε ένα ήρεμο πρωινό είναι πάντα ξεχωριστή.

Βέρμιο, από εδώ ξεκίνησε ο βασιλιάς Μίδας για να φτάσει στην Φρυγία. Ζαρκάδια και αγριογούρουνα, αλεπούδες και λύκοι. Ορειβατούμε δίπλα από το συνδετικό που ανεβάζει τους σκιέρ – την περίοδο του χιονιού - λίγο ψηλότερα.

Είναι πρωί κάνει κρύο ακόμη αλλά εμείς απτόητοι συνεχίζουμε. Η αύρα του ορεινού καθαρού αέρα εισβάλλει στα πνευμόνια μας, τώρα αφηνόμαστε στην καθαρότητα του πράσινου τοπίου. Αφήνεις πίσω την καθημερινότητα και ξαναγεννιέσαι. Μπήκαμε στο δάσος με τις οξιές, φωνές και ήχοι γνώριμοι μας καλωσορίζουν.

Το καλωσόρισμα είναι αυθεντικό, βουνίσιο, για μια άλλη φορά συνειδητοποιούμε πόσες εικόνες χάνουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας. Κάτω από συνεχή αέρα συνεχίζουμε. Η πορεία σε Ανοιξιάτικο τοπίο μόλις άρχισε…

Με το ξεκίνημα το μονοπάτι ανηφορικό, μια φύση όμορφη , πλανεύτρα μας υποδέχεται. Αυτή η φύση που επιμένει να μας εκπλήσσει με την ήρεμη και σιωπηλή παρουσία της και σήμερα. Μετά από μια επίπονη δυνατή ανηφορική πορεία ανάμεσα σε θεόρατες οξιές φθάσαμε σε ξέφωτο. Τριγύρω οι άλλες βουνοκορφές του Χιονοδρομικού χιονισμένες πανέμορφες. Η ατμόσφαιρα καθαρή όπου και να γυρίσεις το βλέμμα σου μαγνητίζεσαι από την εκπληκτική ομορφιά γύρω σου.

Ηρεμία….! Εδώ στο βουνό έχεις το δικό σου ξεχωριστό πρόσωπο. Ο κρυστάλλινος αέρας που ανεμπόδιστα διαπερνά το δάσος μας μεταφέρει μυρωδιές και ήχους γνώριμους. Με το τραγούδι κάποιων πουλιών πήραμε πορεία αριστερά, τώρα ορειβατούμε σε θαμνώδη βουνοπλαγιά με πορεία δεξιά.

Ανηφορίζουμε, σε γυμνό έδαφος, μόνο χλόη και πέτρα και αρκετό χιόνι που έχει εναπομείνει στις πλαγιές, με δυσκολία ανεβαίνουμε την πλαγιά με ένα παγωμένο αέρα να ξεσπά σε θάμνους και πάνω μας.

Ανάβαση και πάλι ανάβαση το ένα ύψωμα διαδέχεται το άλλο κυματιστά , χωρίς τέλος. Γύρω τοπίο γυμνό από δένδρα, βράχια και πέτρες, κάτασπρο από το τελευταίο χιόνι της Άνοιξης. Βρισκόμαστε στην κορυφογραμμή μετά από μια επίπονη και τρομερά δύσκολη ορειβασία λόγω του πολλού αέρα, σε υψόμετρο 1900 μ. λίγο πριν την κορυφή.

Τώρα ορειβατούμε σε ξέφωτο με ένα κρύο που τρυπάει κόκαλα, νοιώθεις ότι είσαι στο έλεος της φύσης. Φοράμε γάντια και σκούφους. Εδώ το βουνό έχει το δικό του ξεχωριστό πρόσωπο. Ένας παγωμένος αέρας μας κόβει την ανάσα, ο καταγάλανος ουρανός, το έντονο κρύο, δημιουργούν στην ομάδα ανάμικτα αισθήματα.

Φτάσαμε στην κορυφή με τον αέρα να μας ακολουθεί. Από την πλευρά της Έδεσσας πανέμορφες οι λίμνες της Βεγορίτιδος με την Άρνισσα και η λίμνη του Αμυνταίου. Πήραμε το μονοπάτι της επιστροφής από άλλη διαδρομή μέσα από ένα ονειρικό δασωμένο τοπίο, πανέμορφο.

Πήραμε το μονοπάτι της επιστροφής όλη μια συντροφιά όλη μια παρέα από ορειβάτες που δείχνουν ότι δεν βιάζονται για την επιστροφή. Ο συνεχής αέρας τονίζει τα χρώματα, η ομορφιά της φύσης τριγύρω, για μια άλλη φορά μας ταξιδεύει.

Η κατάβαση συνεχίζεται με εικόνες, από μια παραμυθένια φύση γαλήνια, ήσυχη, ανόθευτη. Η σημερινή μέρα απολαυστική με μια ομορφιά ανέγγιχτη από τα γύρω δάση. Ορειβατήσαμε πάλι στις πλαγιές του βουνού, ακούσαμε τα μυστικά του ανυπόμονα, ζήσαμε την ομορφιά του, πήραμε κάτι από την γοητεία του.

Το πανέμορφο τοπίο , ο αέρας που μας ταλαιπώρησε, η συνεργασία , η συγκίνηση της διαδρομής ήταν από τα κύρια χαρακτηριστικά της σημερινής εξόρμησης. Η ορειβασία είναι ένα ταξίδι δεν είναι ένας προορισμός. Συγχαρητήρια σε όλους εμάς…!