Κυριακή της Τυρινής στον Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στη Βέροια

Την Κυριακή 14 Μαρτίου(Τυρινής) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον υπό κατασκευή Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας. Η Θεία Λειτουργία τελέστηκε τηρουμένων όλων των προβλεπόμενων περιοριστικών μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας, ενώ μεταδόθηκε απευθείας μέσα από την ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, την αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και τον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος» στους 90.2 FM.

Στην Ιερά Ακολουθία έψαλλαν ο Πρωτοψάλτης του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ναούσης, Άρχων Μαΐστωρ της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας κ. Γεώργιος Ορδουλίδης και ο Πρωτοψάλτης του Ιερού Ναού του Αγίου Σάββα Κυριωτίσσης Βεροίας κ. Ιορδάνης Ζερδαλής.

 

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Σύ δέ νηστεύων ἄλειψαί σου τήν κεφαλήν καί τό πρόσωπόν σου νί­ψαι, ὅπως μή φανῇς τοῖς ἀνθρώ­ποις νηστεύων».

Μία ἀπό τίς σημαντικότερες προ­κλήσεις μέ τίς ὁποῖες βρίσκεται ἀντι­μέτωπος ὁ ἀγωνιζόμενος πνευ­ματικά χριστιανός, εἶναι αὐτή στήν ὁποία ἀναφέρεται ὁ Χριστός στή σημερινή εὐαγγελική περικο­πή μιλώντας στούς μαθητές του.

Καί καθώς εὑρισκόμεθα στήν ἀρχή μιᾶς περιόδου νηστείας καί πνευματικοῦ ἀγῶνος ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς ὑπενθυμίζει τούς λόγους τοῦ Κυρίου μας, ὥστε νά τούς ἔχουμε κατά νοῦν καί νά γνωρί­ζουμε τί θά πρέπει νά κάνουμε καί τί νά ἀποφεύγουμε.

Ἡ πρόκληση στήν ὁποία ἀναφέ­ρεται ὁ Χριστός εἶναι ἡ πρόκληση τῆς αὐτοπροβολῆς καί αὐτοδιαφη­μί­σεως. «Σύ δέ νηστεύων ἄλειψαί σου τήν κεφαλήν καί τό πρόσωπόν σου νίψαι, ὅπως μή φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων».

Σύ πού νηστεύεις, ἄλειψε τό κεφάλι σου καί νίψε τό πρόσωπό σου γιά νά μή φανεῖς στούς ἀνθρώ­πους ὅτι νηστεύεις, λέγει ὁ Χρι­στός, θέλοντας νά μᾶς προφυλάξει ἀπό τόν πειρασμό τῆς ὑπερηφα­νείας καί τῆς ὑψηλοφροσύνης καί νά μᾶς ἀποτρέψει ἀπό μία διάθεση ἐπιδείξεως, ἡ ὁποία συχνά μᾶς διακατέχει.

Κάποιοι ἴσως ἀντιτείνουν στήν προτροπή αὐτή τοῦ Χριστοῦ, λέγο­ντας ὅτι τό νά νηστεύει κανείς φανερά θά μποροῦσε νά εἶναι μία ὁμολογία πίστεως σέ ἕναν κόσμο, στόν ὁποῖο ἐπικρατεῖ ἡ ὑλοφρο­σύνη καί ἡ γαστριμαργία καί ὁ ὁποῖος ἔχει ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκ­κλησίας ἤ ἀκόμη καί νά λειτουρ­γήσει ὡς παράδειγμα πρός ἐκεί­νους οἱ ὁποῖοι δέν νηστεύουν.

Θά μποροῦσε ἴσως νά ἰσχύει αὐτό, ἐάν ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἀπολύτως ἀπαθής καί δέν κινδύνευε ἀπό τίς προσβολές τῶν πειρασμῶν. Ὅμως κανένας χοϊκός ἄνθρωπος, ἀκόμη καί ὁ μεγαλύτερος ἅγιος, δέν εἶναι ἀπολύτως ἀνεπηρέαστος ἀπό τίς ἐπιθέσεις τοῦ πειρασμοῦ, καί γι᾽ αὐτό εἶναι ἀνάγκη νά προφυλάσ­σεται μέ τήν ταπεινοφροσύνη καί νά ἀποφεύγει τόν πειρασμό τῆς αὐτοπροβολῆς καί αὐτοεπιδεί­ξε­ως, ὁ ὁποῖος, ὅπως εἴδαμε στήν περίπτωση τοῦ Φαρισαίου, εἶναι ἐξαιρετικά ἐπικίνδυνος.

Καί αὐτό δέν ἰσχύει μόνο γιά τήν νηστεία, ἀλλά γιά κάθε πνευμα­τική προσπάθεια πού κάνουμε. Διότι, καθώς ὁ πονηρός δυσαρε­στεῖ­ται ἀπό τόν ἀγώνα μας καί ἀπό τή διάθεσή μας νά προσπαθήσουμε γιά νά ζήσουμε σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἐπιδιώκει νά μᾶς παρασύρει στήν ὑπερηφάνεια καί στήν ἐπίδειξη, ὥστε δι᾽ αὐτῶν νά χάσουμε ὅ,τι κερδίσαμε ἀπό τόν ἀγώνα μας καί ὅ,τι κατακτήσαμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ.

Γι᾽ αὐτό καί οἱ πατέρες τῆς Ἐκ­κλησίας δέν παραλείπουν νά τονί­ζουν τή σημασία τῆς ταπεινοφρο­σύνης, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τή θύρα πού διασφαλίζει τούς καρπούς τοῦ πνευματικοῦ μας ἀγῶνος καί δέν ἐπιτρέπει στόν ἀντίδικο τῆς ψυχῆς μας νά τούς συλήσει.

Ὁ Χριστός, ἄλλωστε, ἐπανειλημ­μένα μᾶς δίδαξε ὅτι ὁ Θεός γνω­ρίζει τά κρυπτά τῶν ἀνθρώπων, γνωρίζει τά μύχια τῶν ψυχῶν μας, καί ἔτσι δέν χρειάζεται νά προβάλ­λουμε τίς ἐνάρετες πράξεις μας ἤ τόν ἀγώνα μας γιά νά τά ἐπιδεί­ξουμε. Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή δέν βιώ­νεται ἐξωτερικά, δέν βιώνεται κοσμι­κά, ἀλλά ἐσωτερικά, βιώνε­ται μέσα στήν ψυχή τοῦ κάθε πιστοῦ, βιώνεται στό «ταμιεῖον» του, ὅπως λέγει καί πάλι ὁ Κύριος, ἀναφερόμενος στήν προσευχή.

Καί ὁ Θεός πού βλέπει τόν ἀγώνα καί τήν προσπάθειά μας, θά μᾶς ἀνταμείψει «ἐν τῷ φανερῷ», κατά τή διαβεβαίωση τοῦ Κυρίου. Ἀρκεῖ ἐμεῖς νά μήν ἐπιδιώκουμε νά λά­βουμε τήν ἀμοιβή τῆς προσπαθείας μας ἐπιδεικνύοντάς την στούς ἀνθρώπους, γιατί ὁ ἔπαινος τῶν ἀνθρώπων μᾶς στερεῖ ὄχι μόνο τόν μισθό τοῦ Θεοῦ ἀλλά τίς περισσό­τε­ρες φορές καί τή χάρη του.

Γι᾽ αὐτό καί θά πρέπει νά εἴμεθα προσεκτικοί εἴτε στό θέμα τῆς νηστείας εἴτε σέ ἄλλα θέματα τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς, καί νά μήν ἐπιδιώκουμε μέ κανένα τρόπο νά δείχνουμε στούς ἀνθρώπους γύρω μας τί κάνουμε οὔτε νά ὑπερη­φανευόμεθα γιά αὐτό οὔτε καί νά ἀρεσκόμεθα καί νά ἀναπαυόμεθα στόν ἔπαινο τῶν ἀνθρώπων, καί γιά νά μήν ἀστοχήσουμε στήν προ­σπάθειά μας, στερούμενοι τῆς χάρι­τος τοῦ Θεοῦ, καί γιά νά μήν σκανδαλίσουμε τούς ἀδελφούς μας, παριστάνοντας τούς ἐναρέ­τους, ἀλλά κυρίως γιά νά μήν πέ­σουμε στόν πειρασμό τῆς ὑπερηφα­νείας καί τῆς ἀνθρωπαρεσκείας καί ἀντί νά ὠφεληθοῦμε πνευματικά ἀπό τόν ἀγώνα μας, τελικά κατα­κρι­θοῦμε.

Ἄς προσπαθήσουμε, λοιπόν, τήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή, στήν ὁποία θά εἰσέλθουμε ἀπό αὔριο, νά ἀκολουθήσουμε τήν προ­τροπή τοῦ Χριστοῦ, καί ἄς ἀγωνι­ζόμεθα μέ ταπείνωση καί ὑπακοή στούς πνευ­ματικούς μας πατέρες, ὥστε καί νά προετοιμασθοῦμε κατάλληλα γιά νά ζήσουμε τό θεῖο Πάθος καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυ­ρίου μας.