Ποιο το όφελος, δύο χρόνια μετά, από τη Συμφωνία των Πρεσπών;

Του Π. Ηλία Μάκου
Συμπληρώθηκαν στις 25 Ιανουαρίου 2021 δύο χρόνια από την ψήφιση, ύστερα από αντιδράσεις και ένταση, της Συμφωνίας των Πρεσπών, μεταξύ Ελλάδας και Σκοπίων, στη Βουλή των Ελλήνων. Και το ερώτημα είναι: Ποιο το όφελος από τη Συμφωνία των Πρεσπών με το συγκεκριμένο περιεχόμενο; Τα γεγονότα τα δύο αυτά χρόνια δείχνουν, κατά τη δική μας εκτίμηση και κρίση τουλάχιστον, ότι, όπως εξελίσσονται τα πράγματα μέχρι τώρα, στην ουσία εμείς υποχωρήσαμε από πάγιες θέσεις μας, ενώ οι Σκοπιανοί αυτή τη Συμφωνία ούτε καν τη λαμβάνουν υπόψη τους, αφού στο ελάχιστο δεν διαφοροποιήθηκε η στάση τους ως προς τις "Μακεδονικές" πεποιθήσεις τους.

Μάλιστα ορισμένοι στη χώρα αυτή θεωρούν και το διατυμπανίζουν ότι τις πεποιθήσεις αυτές τις επιβεβαιώνει η συμφωνία αυτή, άρα, λένε ότι δεν έχουν κανένα λόγο να κάνουν πίσω... Και δεν κάνουν...

Σαφώς και δεν πρέπει να βλέπουμε εχθρικά τους Σκοπιανούς, έστω και αν αυτοί "γλυκοκοιτάζουν" προς την Τουρκία, και είναι προς το συμφέρον και των δύο λαών η ειρηνική γειτονική συνύπαρξη, μέσω διπλωματικών, εμπορικών και τουριστικών σχέσεων. Και βεβαίως έπρεπε και πρέπει να βρεθεί τρόπος συνεννόησης και συνεργασίας, όχι, όμως, σε μονόπλευρη βάση, όπως θέλουν και μηχανεύονται, και δεν το κρύβουν άλλωστε, τα Σκόπια.

Η υπεράσπιση των απαράγραπτων εθνικών δικαίων μας είναι αυτονόητη υποχρέωσή μας. Τα Σκόπια επιθυμούν διακαώς να γίνουν μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γι' αυτό άλλωστε υπογράφτηκε υπό πίεση και η Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία, αν και είναι στα δικά τους μέτρα, την αγνοούν και την ποδοπατούν.

Και προσπαθούν να τη χρησιμοποιήσουν απλά και μόνο ως διαπραγματευτικό χαρτί για την ένταξή τους στην Ευρώπη, την οποία κωλυσιεργούν οι Βούλγαροι, ενώ η ελληνική πλευρά, και να θελήσει κάποτε, δεν μπορεί να πάρει πίσω, δεσμεύεται, αυτή τη συμφωνία. Οι Σκοπιανοί με εμμονή εξακολουθούν να αμφισβητούν την Ελληνικότητα της Μακεδονίας μας και δεν έχουν σταματήσει να παρατραβάνε το εθνικιστικό σχοινί...

Πάλι το τελευταίο διάστημα στη γειτονική χώρα γίνεται αναφορά από πολιτικούς, και από τον τύπο για "Μακεδόνες της Ελλάδας" και για διδασκαλία της "Μακεδονικής γλώσσας στην Ελλάδα". Αλλά και η πολιτειακή ηγεσία και κυβερνητικοί παράγοντες των Σκοπίων δεν έχουν πάψει να υποστηρίζουν ότι «τo βόρειο τμήμα της Ελλάδας είναι Ελλάδα, το δυτικό τμήμα της Βουλγαρίας είναι Βουλγαρία. Δεν υπάρχει άλλη Μακεδονία πέρα από τη δική μας".

Αυτά από μόνα τους σημαίνουν ότι δεν αποδίδουν καμία σημασία στη "Συμφωνία των Πρεσπών", παρά τις παραχωρήσεις, που προβλέπει γι' αυτούς, αν και, βάσει των διακηρύξεων, έγινε για να σταματήσουν οι αλυτρωτισμοί της γειτονικής χώρας σε βάρος της Ελλάδας. Όχι μόνο δεν έπαυσαν, αλλά ενισχύονται κιόλας οι ανθελληνικές τους κραυγές, σε μια προσπάθεια ακόμη μεγαλύτερης "Μακεδονοποίησής" τους.

Παρά τη Συμφωνία των Πρεσπών και λόγω της αδιαφορίας του διεθνούς παράγοντα, "καρφί δεν καίγεται" στους ξένους για τις παραχαράξεις των Σκοπιανών, ενώ κάποιες χώρες τις ενθαρρύνουν κιόλας, συνεχίζουν να μιλάνε για "μακεδονική εθνότητα" και να σφετερίζονται το όνομα της Ελληνικής Μακεδονίας, γενικά και ειδικά, τα προϊόντα τους δεν έχουν παύσει να φέρουν "μακεδονική ετικέτα", κάνουν λόγο για "μακεδονική γλώσσα", διατηρείται το μίσος στα σχολικά βιβλία κατά της Ελλάδας και η πλαστογράφηση της ιστορίας και "μακεδονική ιδέα", αντί να υποχωρεί, ενισχύεται.

Γι' αυτό δεν μας έκανε εντύπωση όταν πριν τον κορωνοϊό, διαβάσαμε ότι, σύμφωνα με επίσημα στατιστικά στοιχεία, ενώ οι ξένοι, διάφορων εθνοτήτων, επισκέπτονταν κατά εκατοντάδες τα Μουσεία της Μακεδονίας, οι Σκοπιανοί, παρόλο, που παραθέριζαν στις παραλίες της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλονίκης, δεν πήγαιναν σ' αυτά.

Μάλλον δεν αντέχουν να δουν την ιστορική αλήθεια, που είναι αποτυπωμένη στις μαρμάρινες πλάκες και στα υπόλοιπα αρχαιολογικά ευρήματα. Στην αρχαία Έδεσσα, στην Πέλλα, στη Βεργίνα, στην Πιερία (Δίον και Πύδνα), στην Κοζάνη (Αιανή), στη Θεσσσαλονίκη (Σίνδο) κ.λπ., έχουν ανακαλυφθεί χιλιάδες ευρημάτων (πάνω από 70.000 υπολογίζονται), που μαρτυρούν εύγλωττα και αδιαμφισβήτητα την ελληνικότητα της Μακεδονίας.

Εκτός, όμως, από τα ευρήματα, που προέρχονται από το χώρο της σημερινής Μακεδονίας, υπάρχουν και άλλα με ελληνικές επιγραφές, που βρέθηκαν σε μακρινές χώρες της Άπω Ανατολής, όπου είχε φθάσει ο Μέγας Αλέξανδρος. Και πέρα αυτού, αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία ως προς την έντονη πολιτιστική ελληνική παρουσία σε περιοχές, που σήμερα ανήκουν στα Σκόπια και άνθισε επί αιώνες ο Ελληνισμός της Πελαγονίας.

Επί πλέον στο Μοναστήρι και την Αχρίδα, που σήμερα ονομάζονται Bitola και Οhrid αντίστοιχα (οι μετονομασίες δεν αλλάζουν την ιστορική πραγματικότητα), οι βυζαντινές εκκλησίες με τις υπέροχες φορητές εικόνες και τις εξαίρετες τοιχογραφίες και τις επιγραφές τους είναι αδιάψευστοι μάρτυρες.

Τα Σκόπια δεν ανήκαν ποτέ, γεωγραφικά και ανθρωπολογικά, στην ιστορική περιοχή της Μακεδονίας, αλλά της Δαρδανίας. Όσοι και να το επιθυμούν οι Σκοπιανοί, όσο και να το επιδιώκουν, όσο και να το μεθοδεύουν, όσο και αν προπαγανδίζουν, δεν σβήνεται με μια μονοκονδυλιά η ιστορία αιώνων.

Πηγή