Νικολόπουλος: Εύχομαι να βρεθούν πολιτικοί που να μη μας βλέπουν σαν εχθρούς

Συνάντηση... με το Hμαθιώτη συνθέτη και δεξιοτέχνη του μπουζουκιού
Τον γνώρισα πριν από χρόνια στο Καψοχώρι της Αλεξάνδρειας Ημαθίας. Εκεί γεννήθηκε και για πρώτη φορά έπιασε στα χέρια του μπουζούκι. Από πιτσιρικάς πήγαινε σε κάθε γιορτή, γάμο ή πανηγύρι και βρισκόταν πάντα δίπλα στους μουσικούς για να τους δει πως δουλεύουν. Ο Χρήστος Νικολόπουλος, είχε μόνο ένα όνειρο: να γίνει ο καλύτερος μπουζουκτσής.

Πώς πήρατε την απόφαση να κατεβείτε στην Αθήνα;

Άρχισα για λόγους βιοποριστικούς να παίζω σε τοπικές γιορτές, πανηγύρια και πολύ γρήγορα, από 13 χρόνων περίπου, άρχισα να παίζω σε κοντινές πόλεις, στη Βέροια, τη Φλώρινα, την Καστοριά κ.λπ. Εκεί γνώρισα και κάποιους μουσικούς από την Αθήνα που έρχονταν σε διάφορες περιοδείες. Θυμάμαι στην Κοζάνη π.χ. σε ένα χώρο στο «Ερμιόνιο» που γνώρισα το Ζακ Ιακωβίδη το συνθέτη, με τη Μάγια Μελάγια, το Φώτη Δήμα, κάποιους ελαφρούς τραγουδιστές της εποχής εκείνης, όλοι όσους γνώριζα μου λέγανε, «Γιατί δεν κατεβαίνεις στην Αθήνα;». Ένιωθα πολύ ώριμος, παρότι ήμουν μικρός και συνειδητοποίησα ότι το κέντρο των πραγμάτων ήταν στην Αθήνα. Από πολύ νωρίς λοιπόν, ζήτησα την ευχή του πατέρα μου και έφυγα στα 16 μου για να βρω την τύχη μου. Όπως στα παραμύθια δηλαδή. Πήγα να βρω την τύχη μου στην Αθήνα που ήταν μία άγνωστη πόλη για μένα.

Πώς αισθανόσασταν όταν σε μικρή ηλικία βρεθήκατε δίπλα στις μεγάλες «φίρμες» της εποχής;

Εκεί στην Αθήνα στην αρχή περιπλανήθηκα ενάμιση χρόνο περίπου, μετά όμως αναζητώντας να κάνω γνωριμίες παίζοντας σε studio δωρεάν, δηλαδή στις ηχογραφήσεις διαφόρων μικρών εταιρειών, γνώρισα κάποιους πάρα πολύ καλούς μουσικούς γιατί δούλευαν σε πρώτα κέντρα. Τον πρώτο καιρό δούλεψα με τον ρεμπέτη τον Γιάννη Κυριαζή, ένα σπουδαίο τραγουδιστή εκείνης της εποχής. Εκείνο το διάστημα είχε τραγουδήσει και ένα όμορφο τραγούδι, το «Τι όμορφη που είσαι όταν κλαις». Όπως σας είπα με σύστησαν σε διάφορους μεγαλύτερους τραγουδιστές. Ο πρώτος μεγάλος τραγουδιστής που δούλεψα μαζί του ήταν ο Μανώλης Αγγελόπουλος.

Σε μία περιοδεία του που περιλάμβανε και τη Θεσσαλονίκη, στο κέντρο «Καλαμίτσα» πολύ γρήγορα βρέθηκα δίπλα στον Καζαντζίδη. Ήταν γύρω στο 1965. Ήταν η τελευταία περίοδος που δούλεψε ο Στέλιος. Πολύ γρήγορα πήρε την απόφαση να σταματήσει και μετά από λίγο καιρό το έκανε. Δούλεψα μαζί του δηλαδή γύρω στην μιάμιση σεζόν. Στο διάστημα αυτό πήγα μαζί του σαν πρώτο μπουζούκι στην Αμερική, σε μία περιοδεία την άνοιξη του 1965. Δούλεψα επίσης σε μία μεγάλη περιοδεία εντός της Ελλάδας με την Καίτη Γκρέυ και τη Μαρινέλλα. Στην Αμερική ήταν με το θίασο του Χατζηχρήστου. 

Διαβάστε την συνέχεια της συνέντευξης εδώ...