Στην κορυφή Μαγούλα 1.705μ. οι Ορειβάτες Βέροιας

Γράφει ο Ν. Τσιαμούρας

Οι πρώτες Χειμωνιάτικες ψύχρες σε αναζωογονούν από την υπνηλία του Φθινοπώρου. Πόσο μάλλον όταν βρίσκεσαι μέσα στη φύση, αναπνέεις τον καθαρό αέρα, βλέπεις και αισθάνεσαι τα χρώματα της φύσης να αλλάζουν μορφή και πρόσωπο. Ξημερώνει, ξημέρωσε… Έφυγαν από την πόλη της Βέροιας, που αναφέρεται από τον Θουκιδίδη και τον Στράβωνα. H Bέροια ήταν κόρη του ήρωα Βέρητος και αδελφή της Μίεζας και του Όλγανου. Με συνεχή κατοίκηση στην ίδια θέση με το ίδιο όνομα από την αρχαιότητα, από τον 6ο αιώνα π. Χ. μέχρι και σήμερα. Σημαντική για τη Βέροια είναι η εποχή της δυναστείας των Αντιγονιδών (294 π. Χ. - 168 μ. Χ) που διαρκεί μέχρι την εποχή της Ρωμαιοκρατίας.

Πρώτοι κάτοικοι ήταν οι Βρύγες, έθνος θρακικό, μετονομάσθηκαν Φρύγες, όταν μετανάστευσαν στην Ασία. Εκτοπίσθηκαν από τους Μακεδόνες και η Βέροια έγινε Μακεδονική μέχρι το 168 π. Χ. όταν κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους. Παραδόθηκε στους Ρωμαίους το 168 π. Χ. λεηλατήθηκε, αποστρατικοποιήθηκε και η αριστοκρατία της εξορίστηκε στην Ρώμη. Γότθοι, Ούννοι, Βούλγαροι, Γέτες, Σλάβοι, Σαρακηνοί, Νορμανδοί, Σέρβοι, Οθωμανοί.

Στα χρόνια της Οθωμανικής κατοχής, κυριαρχούν η καταπίεση, το παιδομάζωμα, ο φόβος, οι βασανισμοί, οι εκτελέσεις. Τα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας η πόλη αντιμετωπίζει Βουλγάρικη και Ρουμάνικη προπαγάνδα. Για να αντισταθούν, οργανώνονται και ιδρύουν την «Εθνική Άμυνα», συμμετέχουν ενεργά στον μακεδονικό αγώνα.

Η απελευθέρωση της πόλης έγινε στις 16 Οκτωβρίου 1912 από τον Ελληνικό στρατό. Πήραν κατεύθυνση για το Ξηρολίβαδο, ανεβαίνουν τις στροφές του δρόμου, η ημέρα κρύα και συννεφιασμένη .Το χωριό τους υποδέχεται χιονισμένο και έρημο.

Όμορφο χωριό με πλούσια πολιτιστική κληρονομιά το Ξηρολίβαδο σκαρφαλωμένο σε υψόμετρο 1200 μέτρων καλοκτισμένο, τους υποδέχεται ήρεμο στην πρωινή καταχνιά. Σε γνωστά έγγραφα του ιεροδικείου της Βέροιας , το Ξηρολίβαδο μνημονεύεται πολλές φορές από το 1640.

Το Βέρμιο είναι από αυτά τα λίγα βουνά της χώρας μας που για την κάθε εποχή ντύνονται με το δικό τους ξεχωριστό χρώμα. Λιβάδια, μικρές κοιλάδες, ρέματα και ρυάκια, πλαγιές και χαράδρες. Το φθινόπωρο έφυγε, είναι η εποχή που οι βελανιδιές, οι καστανιές, τα πλατάνια και οι οξιές φοράνε τα χρωματιστά τους φορέματα. Ο αέρας αλλάζει θερμοκρασία γίνεται ψυχρότερος , κρυστάλλινος, βουνίσιος, γεμίζει μυρωδιές. Μετά το χωριό, στα τελευταία σπίτια άφησαν τα αυτοκίνητα.

Περάσανε απέναντι στην βουνοπλαγιά, ορειβατούν τώρα σε δασικό δρόμο χιονισμένο. Έχοντας το χωριό πίσω τους πήραν πορεία για την κορυφή Μαγούλα. Όλα γύρω κάτασπρα. Η ώρα 9+30 και όλοι τους μια παρέα μια συντροφιά 6 φίλοι ορειβάτες ορειβατούν τώρα στον δασικό χιονισμένο δρόμο που οδηγεί σε μονοπάτι ανάμεσα σε πυκνό δάσος οξιάς.

Ο δασικός δρόμος ανεβαίνοντας ψηλότερα με περισσότερο χιόνι τους δυσκολεύει. Απτόητοι συνεχίζουν… Μια άγρια ομορφιά τους υποδέχεται, μπήκαν στο δάσος με τις οξιές. Αφέθηκαν στο χώρο και τον χρόνο. Όσο διαρκεί η ορειβασία συνειδητοποιούν για μια άλλη φορά πόσες εικόνες χάνουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας! Ο δασικός δρόμος χαμένος σε πυκνό δάσος οξιάς και πολύ χιόνι. Τώρα ανοίγει δρόμο ο Γιάννης.

Οι αισθήσεις τους χαλαρές ρουφάνε τα δώρα του βουνού και απολαμβάνουν τις μαγευτικές εικόνες που ξετυλίγονται μπροστά τους. Τα χρώματα της φύσης με άρωμα και ήχο τους αλλάζουν την διάθεση, αφέθηκαν στη μαγεία της. Αφήνουν το δασικό δρόμο πήραν - πορεία δεξιά - τώρα τοπίο γυμνό, λιβάδια και βραχώδης σχηματισμοί. Τώρα ορειβατούν σε γυμνή βουνοπλαγιά με πορεία πάλι δεξιά, τους οδηγεί ο Γιώργος.

Ένας παγωμένος αέρας ανακατεμένος με βροχή και πυκνή ομίχλη να τους τυλίγει. Τώρα ψιχαλίζει αθόρυβα, το κρύο περονιάζει μύτη και πρόσωπο. Ζεστά ρούχα , σκούφους και γάντια φορέσανε από ώρα. Πλησιάζουν στην κορυφογραμμή, ομίχλη και ένας δυνατός παγωμένος αέρας τους ταλαιπωρεί, φθάσανε στην κορυφή της Μαγούλας, 1705 μέτρα υψόμετρο.

Τους υποδέχεται μ ένα τρελό αέρα και αδιαπέραστη ομίχλη , φωτογραφίες και άμεση αναχώρηση για επιστροφή. Βρίσκονται στην κορυφή Mαγούλα ή Δόξα, μετά από μια διαδρομή μέτριας δυσκολίας . Η λέξη «Δόξα» στα ελληνικά ιδιώματα σημαίνει «ουράνιο τόξο» και η λέξη «Μαγούλα» σημαίνει λοφώδης λόφος ή «βουναλάκι».

Η καθαρότητα της ατμόσφαιρας - κατά διαστήματα - , το πλούσιο οξυγόνο και η πυκνή ομίχλη τους κρατάνε δέσμιους του ρομαντισμού τους. Επιστροφή από άλλη διαδρομή. Τους οδηγεί ο Ηλίας.

Διασχίζουν δάσος με οξιές μελαγχολικό, τα φύλλα πήραν το χρώμα του μελιού και της ώχρας, τώρα τα δέντρα ντυμένα με το χρώμα του χιονιού. Εδώ φωλιάζουν ζαρκάδια, αγριογούρουνα, αλεπούδες, σκίουροι και ορεινές πέρδικες.

Έφθασαν στα αυτοκίνητα άλλη μια μέρα ορειβασίας τελείωσε με επιτυχία. Άφησαν πίσω τους τον ορεινό όγκο της Μαγούλας, είναι η εικόνα που γλυκαίνει την καρδιά τους και ξεκουράζει το μυαλό τους. Μεσημέρι και η πόλη της Βέροιας τους υποδέχεται ήρεμη και σιωπηλή – λόγω της απαγόρευσης, τα καφέ κλειστά - , η γαλήνη και η ομορφιά του δικού μας βουνού δεν τους άφησε ασυγκίνητους σήμερα.