Επίσης, θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι ο Γιώργος Χατζάρας μπορεί να κρέμασε την προπονητική του κάπα, όμως δηλώνει «παρών» για να ασχοληθεί με το οργανωτικό κομμάτι του ποδοσφαίρου.
Παράλληλα, ο βετεράνος τεχνικός στέλνει το δικό του μήνυμα σε όσους αντιμετωπίζουν πρόβλημα με την κατάθλιψη, την οποία πάλεψε και νίκησε πριν από μερικά χρόνια.
Απολαύστε τον σπουδαίο και πάντα αυθεντικό Γιώργο Χατζάρα, σε μία συνέντευξη από καρδιάς με πολλές σπαρταριστές και άγνωστες ιστορίες.
-Ας αρχίσουμε από την ποδοσφαιρική σας καριέρα. Πώς έγινε το ξεκίνημα και σε τι θέση παίζατε;
«Ήμουν από 10 χρονών στον Άρη, μεγάλωσα εκεί, γαλουχήθηκα εκεί και η φυσιολογική πορεία ήταν να γίνω επαγγελματίας στα 17-18. Αγωνίστηκα σε Εθνική Νέων και Ελπίδων. Ύστερα έφυγα από τον Άρη και πήγα στη Βέροια. Έπαιζα 6άρι και 8άρι, κάπου ανάμεσα, «εξαροοκτάρι» το λέγαμε τότε.
Είχα και έφεση στο γκολ, καλό σουτ, καλά πόδια, όχι πολύ κεφάλι, το φοβόμουν το κεφάλι (γέλια) και καλά έκανα. Αγωνίστηκα από τα 17 μέχρι τα 30. Τριάντα χρονών σταμάτησα και ασχολήθηκα με την προπονητική. Χόρτασα από μπάλα και σταμάτησα».
Άρης 1972-73 / Από πάνω αριστερά: Παπαϊωάννου, Φοιρός, Γούναρης, Γκαντίνας, Ναλμπάντης, Σεμερτζής, Δράμπης, Χατζάρας, Κουμαριάς, Πάλλας, Κόκκορης
«Δούλευα παράλληλα με την μπάλα, 30 χρόνια στη ΔΕΗ, ως τομεάρχης. Είμαι συνταξιούχος της ΔΕΗ. Την αγαπώ πολύ και δε θα την άφηνα ποτέ. Με διευκόλυνε η υπηρεσία κι έτσι κατάφερα και τα συνδύασα».
-Ποιος ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης ή αντίπαλος που αντιμετωπίσατε;
«Η δική μου γενιά είχε παικταράδες. Εγώ όταν έπαιζα ως πιτσιρίκος μεσουρανούσε ο Δομάζος, ο Παπαϊωάννου, ο Κούδας, ο Δεληκάρης… Τερματοφύλακες όπως ο Σαργκάνης, ο Αρβανίτης ή ο συγχωρεμένος Αλέκος Κωστίκος. Αμυντικοί όπως ο, επίσης συγχωρεμένος, Κυράστας, ο Καρούλιας, ο Φοιρός, ο Πέλλιος. Μέσοι όπως ο Αναστασιάδης, εγώ, ο Κουσουλάκης, ο Δράμπης, ο Λιβαθινός. Μπροστά ο Αρδίζογλου, ο Μαύρος… Μιλάμε ήταν μια φουρνιά πολύ καλή».
-Εσείς αγωνιστήκατε στην Εθνική Ελλάδας;
«Εγώ όχι. Έφυγα από τον Άρη και δεν αγωνίστηκα στην Εθνική. Ήμουν ο μόνος απ’ όσους ανέφερα που δεν έπαιξε Εθνική. Ειδικά τότε αν δεν αγωνιζόσουν σε κάποια από τις μεγάλες ομάδες, δεν έπαιζες Εθνική».
Βορειοελλαδίτες διεθνείς των 70s: Κούλης Ιωσηφίδης, Γιώργος Βούλγαρης, Γιώργος Φοιρός, Τάσος Παπαδόπουλος, Κώστας Δράμπης, Γιώργος Χατζάρας, Βαγγέλης Κουσουλάκης
-Ποια ήταν η πρώτη ομάδα που προπονήσατε;
«Δεν είναι ο Αετός Σκύδρας, όπως αναφέρει η Wikipedia. Άρχισα από πολύ χαμηλά. Από τα τοπικά. Απολύτως συνειδητά. Πάντα έλεγα πως για να γίνεις καλός προπονητής, πρέπει να αρχίσεις από χαμηλά. Έτσι κι έκανα. Έκανα χρόνια στα τοπικά. Πέρασα όλες τις βαθμίδες. Τοπικά, Δ’ Εθνική, Γ’ Εθνική, Β’ Εθνική και τελικώς Α’ Εθνική.
Συγχρόνως σπούδασα προπονητική στις σχολές. Τότε ήταν απαραίτητο. Ήμουν μάλιστα αριστούχος. Σήμερα σταματάνε όλοι το ποδόσφαιρο και θέλουν να αναλάβουν κατευθείαν τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Δε γίνεται έτσι».
-Πρώτη φορά που προπονήσατε ομάδα Α’ Εθνικής ήταν η Βέροια το 1998-99;
«Ναι. Την πήρα τότε πολύ χαμηλά ήδη, αλλάξαμε τον τρόπο παιχνιδιού. Ήδη από το 1990 έφερα τη «ζώνη» στην Ελλάδα κι επάνω σε αυτήν την τακτική και φιλοσοφία, όπως παίζεται το σύγχρονο ποδόσφαιρο δηλαδή, δουλέψαμε. Τότε υπήρχε ο λίμπερο, υπήρχαν αυτά τα πράγματα. Νομίζω οι ομάδες που είχαμε τότε, τακτικά μιλώντας ήταν μπροστά από την εποχή τους».
-Ξεχωρίζετε κάποιον παίκτη από την τότε ομάδα της Βέροιας;
«Η Βέροια τότε ήταν σε δύσκολη κατάσταση, αλλά υπήρχε στην ομάδα ο Γιώτης Τσαλουχίδης, μια μεγάλη ποδοσφαιρική μορφή που βοηθούσε».
-Και μετά το Αιγάλεω. Το παραλάβατε στη Γ’ Εθνική και το ανεβάσατε στην Α’ Εθνική, ενώ καταφέρατε να βγείτε και στην Ευρώπη. Ποιο ήταν το κλειδί για να πετύχετε τόσο μεγάλες επιτυχίες με το «Σίτι»;
«Για να πετύχεις κάτι θα πρέπει να βρεις παράγοντες που θα σου δώσουν όραμα. Αυτό το όραμα που εσύ μπορείς να το εκπληρώσεις. Νομίζω πως η συνεργασία μου με τον Θωμά Μητρόπουλο ήταν παραδειγματική. Με καταλάβαινε και τον καταλάβαινα. Ο Θωμάς εκείνη την εποχή ήταν μπροστά από την εποχή του κι εγώ προπονητικά με τις γνώσεις μου το ίδιο. Έτσι και το ποδόσφαιρο που παίζαμε καταφέραμε να είναι πιο μπροστά από την εποχή εκείνη.
Αυτή η συνάντησή μας ήταν προς το καλό του ποδοσφαίρου και του Αιγάλεω. Υπήρχε ήδη μια σπουδαία γενιά παικτών, αλλά παράλληλα μπορέσαμε και ανακαλύψαμε μια φουρνιά νέων ποδοσφαιριστών που μεγαλούργησαν αυτοί, μεγαλουργήσαμε εμείς, μεγαλούργησαν όλοι».
-Αφού αναφέρετε τον Θωμά Μητρόπουλο, εσείς που συνεργαστήκατε τόσο στενά μαζί του, πείτε μας πώς είναι ως χαρακτήρας; Είναι όπως φαίνεται φειδωλός στα λόγια του;
«Ο Θωμάς είναι μετρημένος. Λέει λίγα και εννοεί πολλά. Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να ήταν έτσι. Οι περισσότεροι λένε πολλά και κάνουν λίγα».
-Υπάρχει κάποια ωραία ιστορία για τον Θωμά Μητρόπουλο που δεν ξέρουμε και αξίζει να αναδειχθεί;
«Είχε πολλά ο Θωμάς. Έχει γράψει ιστορία (γέλια). Ο Θωμάς πάντοτε είχε τις ατάκες του, ήταν φιλόσοφος. Αυτό που τον έκανε μεγάλο ήταν ότι κανένας ποδοσφαιριστής δεν μπορούσε να μιλήσει με τον Θωμά. Κανένας. Έδινε με αυτόν τον τρόπο δύναμη στον προπονητή. Μου έλεγε ‘εσύ κάνεις κουμάντο εκεί, εσύ μιλάς, εγώ όταν μιλήσω ή θα επιβάλλω ποινές ή θα δώσω κάποιο πριμ’.
Όταν ο ποδοσφαιριστής δε μιλάει με τον πρόεδρο, αυτομάτως ο προπονητής αποκτά μεγάλη δύναμη. Αυτό ήταν το καλύτερο που έκανε ο Θωμάς. Και το έκανε για την ομάδα. Επομένως οι ποδοσφαιριστές είχαν να κάνουν με εμένα και μόνο μαζί μου».
-Θυμάστε κάποια ατάκα αντιπροσωπευτική του Θωμά Μητρόπουλου;
«Πάντοτε πείραζε τον Ανέστη Αγρίτη και τον Γιάννη Χλωρό (γέλια). Αν δεν πήγαιναν καλά, έκανε το χέρι του σαν ψαλίδι και τους έλεγε ‘θα σας κόψω’. Για πλάκα φυσικά».
Ίσως το καλύτερο τάκλιν τις εποχής ο χατζαρας !μεγαλη τέχνη !σηκωσε τον δομαζο στον αέρα σε ένα δοκιμαστικό για τον Παναθηναϊκό δε το τόλμησε κανένας η συνέχεια....δεν πήγε στον Παναθηναϊκό
ΑπάντησηΔιαγραφήΈγινε και ο Χατζάρας προπονητής
ΑπάντησηΔιαγραφή