Σ' ευχαριστούμε «Σερεμέτα» - Αντίο...!

Στην αξέχαστη ελληνική ταινία «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα», ο Αντωνάκης, ευρισκόμενος στην μέση της οικίας Κουκουβίκου, λίγα λεπτά πριν ο Μπούρδας Καραβάγκος ξεκινήσει το γκρέμισμα του, είχε αναφωνήσει με αναστεναγμό: «Θλιβερό πράγμα το γκρέμισμα». Έτσι συνήθως γίνεται όταν ολοκληρώνεται ένας κύκλος, όπου μέσα του έχουν γραφτεί χιλιάδες αναμνήσεις και οι άνθρωποι έζησαν τις πιο τρυφερές στιγμές της ζωής τους. Το γκρέμισμα όμως καμιά φορά μπορεί να είναι και μεταφορικό, όπως για παράδειγμα, ένα απλό «ενοικιάζεται»... Μια τέτοια πινακίδα είδαμε στο εν λόγω κατάστημα και αποτέλεσε έμπνευση για την ανάρτηση αυτού του άρθρου. 

Τέλος εποχής λοιπόν για το εμβληματικό ζαχαροπλαστείο «Σερεμέτα» στο κέντρο της Βέροιας (στην συμβολή των οδών Αντωνίου Καμαρά και Ευθυμίου Βαρλάμη), που ιδρύθηκε πριν από 132 χρόνια από τον Μερκούριο Σερεμέτα και συνεχίστηκε από τους γιούς του Αντώνη, Νικοκλή και Θωμά. Δυστυχώς, όπως όλα στη ζωή, έτσι και το Ζαχαροπλαστείο «Σερεμέτας» έφτασε στο τέλος του με την ταμπέλα του «ενοικιάζεται», να βρίσκεται στην κεντρική του είσοδο. Μια εικόνα που μόνο στεναχώρια φέρνει σε όσους περνούν πλέον από το σημείο.

Το ξεκίνημα της εταιρείας «Σερεμέτα» στο χώρο της ζαχαροπλαστικής έγινε τον 19ο αιώνα. Η αφετηρία δεν μπορεί να προσδιοριστεί με ακρίβεια. Το βέβαιο είναι ότι το 1888 ο Μερκούριος Σερεμέτας, ήταν ήδη ζαχαροπλάστης και την χρονιά αυτή παντρεύτηκε και απέκτησε 5 παιδιά την Ελισάβετ, την Κατίνα, τον Αντώνη, τον Νικοκλή και τον Θωμά. Τα αγόρια μπήκαν στη δουλειά ενώ ήταν ακόμα μαθητές στο Δημοτικό σχολείο, επειδή δε, ο πατέρας τους πέθανε σχετικά νέος, ανέλαβαν πολύ μικρά εξ ολοκλήρου την ευθύνη του ζαχαροπλαστείου, που τότε βρισκόταν στη γωνία των οδών Τρύφωνος και Κεντρικής πολύ κοντά στην παλαιά Μητρόπολη της Βέροιας, που είναι ένας από τους μεγαλύτερους μεσοβυζαντινούς ναούς των Βαλκανίων, το στολίδι της Βυζαντινής Βέροιας.

Ο μεγαλύτερος ο Αντώνης πήγε να μαθητεύσει σε μεγάλα ζαχαροπλαστεία της Αθήνας (Ζώναρς, Ηνωμένα Βουστάσια) και έστελνε με γράμματα συνταγές γλυκών στα αδέρφια του, ενώ ο Νικοκλής, σε ηλικία 12 χρόνων κρατάει το μαγαζί. Μόλις επέστρεψε από την Αθήνα ο Αντώνης, έφυγε ο Θωμάς για μαθητεία και στη συνέχεια δούλεψαν για αρκετά χρόνια και οι τρείς μαζί. Με το τέλος του πολέμου τη φίρμα συνέχισαν τα αδέλφια Νικοκλής και Θωμάς.

Το κτήριο που στεγαζόταν το σημερινό ζαχαροπλαστείο «Σερεμέτα», άρχισε να κτίζεται το 1948 και εγκαινιάστηκε τον Μάρτη του 1950.Η αίθουσά του, ευρύχωρη και διακριτικά πολυτελής, αποτελούσε χώρο κοινωνικών συναντήσεων και προσφέρονταν για πολιτιστικές εκδηλώσεις, συνεδριάσεις, δεξιώσεις, συνεστιάσεις κ.λ.π. μια και την εποχή εκείνη έλειπαν ανάλογες αίθουσες.

Τα σερβίτσια όλα πολυτελή, το σέρβις άψογο, το προσωπικό αυστηρά επιλεγμένο και τα προσφερόμενα είδη φτιαγμένα στο εργαστήριο του μαγαζιού με αγνά υλικά, άριστης ποιότητας. Αυτό που σηματοδοτούσε τη νέα εποχή ήταν η στροφή στην αστική ζαχαροπλαστική και τα ευρωπαϊκά γλυκά. Τα προφιτερόλ, οι νάρκες, οι νουγκατίνες, τα μιλφέιγ, οι κρεμ ρουαγιάλ και σειρά άλλων γλυκών, άφησαν εποχή για τη νοστιμιά τους. 

Στο κατάστημα σερβίρονταν και μπύρα βαρελίσια παγωμένη, από δύο εντυπωσιακές κάνουλες (που ακόμα υπάρχουν) μαζί με ζεστή τυρόπιτα χειροποίητης σφολιάτας. Για πολλά χρόνια στο ζαχαροπλαστείο δεξιώνονταν όλες τις προσωπικότητες πού επισκέπτονταν τη Βέροια και έφευγαν με τις καλύτερες εντυπώσεις. Μετά από μία περίοδο κατά την οποία το κατάστημα λειτουργoύσε κυρίως με τη διάθεση γλυκών σε πακέτο, παραμονές Χριστουγέννων του 1993, αναλαμβάνουν μαζί με τον Θωμά, η κόρη και η εγγονή του Νικοκλή, Μαρία και Σάνυ. 

Το κατάστημα κάνει καινούργιο ξεκίνημα, γνωρίζει νέα άνθιση, ξαναγεμίζει με κόσμο και μάλιστα με πολλούς νέους ανθρώπους. Αρχίζει και πάλι να διατίθεται για πνευματικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις (παρουσιάσεις βιβλίων και συγγραφέων, εκθέσεις ζωγραφικής κλπ), ενώ η ποιότητα παραμένει πάντα η ίδια με την προσθήκη κάποιων νέων στοιχείων στο σέρβις που ήρθαν μαζί με τα νιάτα των επιχειρηματιών. Με σεβασμό στην πολύτιμη κληρονομιά προστέθηκε μόνο καλή μουσική και ένα ζεστό χαμόγελο, γιατί για να λειτουργήσει ένα τόσο σημαντικό ζαχαροπλαστείο, με αγνά υλικά όπως πριν από χρόνια, χρειάζεται βασικά μεράκι. Κι αυτό το διέθεταν οι ιδιοκτήτες του καταστήματος, μιας και πάντα θεωρούσαν το μαγαζί αυτό προέκταση του εαυτού τους και κομμάτι της ζωής τους.

Στην εποχή που σχεδόν όλα είναι «βιομηχανικά» και δυσκολευόμαστε να αναγνωρίσουμε τη διαφορά από ζαχαροπλαστείο σε ζαχαροπλαστείο, ο «Σερεμέτας» επένδυσε στην ποιότητα και στην παράδοση. Με πορεία τριών αιώνων προσφέροντας υψηλής ποιότητας προϊόντα, που συνδύαζαν την τεχνολογία με την παράδοση. Ένα στέκι που πραγματικά έγραψε την δική του ιστορία και μεγάλωσε γενιές και γενιές. 

Εδώ και τρεις δεκαετίες αποτελούσε το αγαπημένο στέκι του καλλιτεχνικού κόσμου της Βέροιας. Καθημερινά το επισκεπτόντουσαν άνθρωποι του πολιτισμού, της τέχνης, της διανόησης και του πνεύματος. Ένας πολυχώρος ιδεών με vintage αποχρώσεις και ρετρό περιεχόμενο. Φιλοξένησε ισχυρές προσωπικότητες της πολιτικής, αθλητικής, επιχειρηματικής και καλλιτεχνικής ζωής του τόπου. Υπουργοί, βουλευτές, βιομήχανοι, επιχειρηματίες, τραγουδιστές, ζωγράφοι, ποιητές και συγγραφείς, κάθε φορά που ερχόντουσαν στην πρωτεύουσα της Ημαθίας επισκεπτόντουσαν το συγκεκριμένο ζαχαροπλαστείο και γευόντουσαν τα παραδοσιακά γλυκά της Βέροιας. 

Εκατοντάδες παρουσιάσεις βιβλίων, πολιτιστικών εκδηλώσεων και βραδιές ποίησης, ζωγραφικής και λογοτεχνίας που πραγματοποιήθηκαν εκεί, θα μείνουν βαθιά χαραγμένες στην μνήμη όλων. Ειδικά την περίοδο των Χριστουγέννων έσφυζε από ζωή και οι νύχτες είχαν ένα διαφορετικό Βεροιώτικο άρωμα που γοήτευε τους επισκέπτες. Άλλωστε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο του που κοσμούσε την αίθουσα αποτελούσε σημείο αναφοράς.

Εκεί, τα πρωινά, ο Ελληνικός καφές ήταν κάτι παραπάνω από ιεροτελεστία. Προσφερόταν παραδοσιακά με το μπρίκι και συνοδευτικό ένα μπισκοτάκι ή ένα λουκούμι. Μια εφημερίδα και υπό τους ήχους του τρανζιστοράκι, οι Βεροιώτες απολάμβαναν μ' έναν ιδιαίτερο θαυμαστό τρόπο τις ξέγνοιαστες στιγμές τους. Ειδικά τις δεκαετίες του 1950, 1960 και του 1970 αποτελούσε τον κορυφαίο προορισμό για έξοδο για τα ερωτευμένα ζευγαράκια, λίγο πριν ανέβουν τα σκαλιά της εκκλησίας. Θα μπορούσαν να γραφτούν χιλιάδες λέξεις και να ειπωθούν αμέτρητες ιστορίες για το Ζαχαροπλαστείο «Σερεμέτα». Εμείς το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ και ένα ιστορικό αντίο...

Με πληροφορίες από το: imathia.topodigos.gr