Δείτε τι έγινε στην Δοξολογία στον Άγιο Αντώνιο

Την Τετάρτη 28 Οκτωβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε τη θεία λειτουργία και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Αγίου Αντωνίου Πολιούχου Βεροίας, με την ευκαιρία της εορτής της Αγίας Σκέπης, αλλά και της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου. Μετά το τέλος της θείας Λειτουργίας τελέστηκε επίσημη Δοξολογία με την παρουσία των τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών, ενώ ακολούθησε τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο ηρώο της πόλεως. Από την πολιτική ηγεσία του τόπου, το παρών έδωσαν ο Δήμαρχος Βέροιας Κωνσταντίνος Βοργιαζίδης, ο Αντιπεριφερειάρχης Κώστας Καλαϊτζίδης, οι Αντιδήμαρχοι Συρμούλα Τζήμα, Γεωργία Μπατσαρά, Καλλίστρατος Γρηγοριάδης, Αλέξανδρος Τσαχουρίδης, δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι.

Δείτε φωτογραφίες από την Δοξολογία και διαβάστε αναλυτικά την ομιλία του Μητροπολίτη:

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

«Ἀνάμνησιν ἐπιτελοῦμεν ἔργου θαυμαστοῦ καί μεγάλου». Τά μεγάλα ἔργα ἀφήνουν στήν ἱστορία ἕνα ἀναλλοίωτο ἴχνος, ἀφήνουν μία ἰσχυρή ἀνάμνηση, τήν ὁποία δέν σβύνει ὁ χρόνος ἀπό τόν νοῦ καί τήν καρδιά τῶν ἀνθρώπων. Καί ἕνα τέτοιο ἔργο, μεγάλο καί θαυμαστό, ἀναμιμνησκόμεθα σή­με­ρα, ἑορτάζοντας μία διπλῆ ἑορ­τή καί μία διπλῆ ἐπέτειο. 

Ἑορ­τά­ζοντας ἀφενός τή φωτοφόρο Σκέ­πη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καί ἀφετέρου τήν ἡρωική ἀντίσταση τῶν πατέ­ρων μας ἔναντι τῶν Ἰταλῶν καί τῶν συμμάχων τους, οἱ ὁποῖοι κή­ρυξαν τόν πόλεμο στή χώρα μας, ἐπειδή δέν ἤθελε νά συμβιβασθεῖ μέ τίς ἀπαιτήσεις καί τίς διεκδι­κή­σεις τους. Οἱ δύο αὐτές ἑορτές, οἱ δύο αὐτές ἐπέτειοι, δέν εἶναι ἀνεξάρτητες με­­ταξύ τους. Ἀποτελοῦν τίς δύο ὄψεις τοῦ μεγάλου καί θαυμαστοῦ ἔργου, τοῦ ὁποίου τήν ἀνάμνηση ἐπιτελοῦμε. Ἀποτελοῦν τίς δύο ὄψεις τοῦ θαύματος πού ἔμεινε στήν ἱστορία ὡς ἔπος τοῦ 1940 καί δόξασε τήν πατρίδα καί τό Ἔθνος μας. 

 Ὀγδόντα χρόνια συμπληρώνο­νται φέτος ἀπό ἐκεῖνες τίς ἡμέρες, κατά τίς ὁποῖες, παρά τίς ἔκτακτες καί δυσχερεῖς συνθῆκες πού ἐπι­κρα­τοῦσαν, καθώς ἡ πατρίδα μας ἀντιμετώπισε αἰφνιδιαστικά μία ἄδικη καί ἀπρόκλητη ἐπίθεση, οἱ πατέρες μας, τό Ἔθνος ὁλόκληρο, μέ ὑψηλό φρόνημα καί μέ τή βεβαιότητα ὅτι ὑπερασπίζεται τό δίκαιο καί μπορεῖ νά στηρίζεται στή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ὑπερ­μάχου Στρατηγοῦ, τῆς Ὑπε­ρα­γίας Θεοτόκου, στήν ὁποία πά­ντοτε κατέφευγε, ἀγωνίσθηκε γιά νά μήν παραδώσει τήν αἱματοβαμ­μένη γῆ τῆς πατρίδος μας στόν κατακτητή. Ἡ θέληση τῶν προγόνων μας νά ὑπερασπισθοῦν μέ ὅλα τά μέσα καί μέ τή θυσία ἀκόμη τῆς ζωῆς τους τήν πατρώα γῆ καί ἡ ἐμπιστοσύνη τους στήν Παναγία Παρθένο, ἄλ­λα­ξαν τήν ἐξέλιξη τῶν πραγμά­των, ἄλλαξαν τή ροή τῆς ἱστορίας. Μετέβαλαν μία πολεμική σύ­γκρου­ση ἑνός δυνατοῦ ἐχθροῦ μέ ἕνα μικρό καί ἀδύνατο, ἀπό πλευ­ρᾶς ἀριθμῶν καί ἐξοπλισμῶν, ἔθνος, σέ ἕνα μεγάλο θαῦμα, σέ ἕνα ἔργο θαυμαστό καί μεγάλο. 

Γιατί δέν ἦταν μόνο ὁ ἡρωισμός καί ἡ αὐτοθυσία τῶν προγόνων μας πού ἀνέδειξαν τό ἔργο τῆς ἀντιστάσεως τοῦ Ἑλληνισμοῦ στήν προσβολή τῶν ἐχθρῶν μας καί τό ἔκαναν μεγάλο καί θαυ­μαστό, ἀλλά ἦταν καί ἡ θαυμαστή ἐπέμβαση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτό­κου, πού τήν ἔβλεπαν ὅλοι, ἐχθροί καί φίλοι, πού τήν ἔβλεπαν οἱ στρα­τιῶτες μας καί οἱ γυναῖκες τῆς Πίνδου, μεταφέροντας τρόφι­μα καί ὑλικά στόν στρατό μας, πού τήν ἔνιωθαν νά τούς προστατεύει ἀπό τά ὅπλα τῶν ἀντιπάλων καί τίς ἀντίξοες και­ρι­κές συνθῆκες, πού τήν αἰσθανόταν νά τούς καλ­ύ­πτει μέ τό μαφόριό της ἀπό τίς ἀεροπορικές ἐπιθέσεις, καί νά γίνε­ται καί γιά ὅσους πολεμοῦσαν στήν πρώτη γραμμή καί γιά ὅσους ἀγωνιζόταν στά μετόπισθεν «σκέ­πη πλατυτέρα νεφέλης», σκέπη προστατευτική ἀπό κάθε κίνδυνο καί κάθε ἀπειλή. Τό μεγάλο, λοιπόν, καί θαυμαστό ἔργο τοῦ ὁποίου «ἀνάμνησιν ἐπι­τε­λοῦμε» εἶναι ὁ ἄθλος τόν ὁποῖο ἐπέτυχαν οἱ πρόγονοι μας, τόν ὁποῖο ἐπέτυχε ὁ Ἑλληνισμός, ὑπό τή σκέπη τῆς Παναγίας μας, ὑπό τή σκέπη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτό­κου, τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ τοῦ Ἔθνους μας. 

Εἶναι αὐτό τό ὁποῖο, ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ ἱστο­ρία, ἐπιτυγχάνουμε σέ ὅλες τίς κρίσ­ιμες στιγμές τῆς ἱστορικῆς μας πορείας, ὅταν, ἑνωμένοι μεταξύ μας, ἀναθέτουμε μέ ἐμπιστοσύνη τόν ἀγώνα μας γιά τά δίκαια τῆς πατρίδος μας στόν παντοδύναμο Θεό καί στήν ἀκαταίσχυντη προ­στα­σία τῆς Παναγίας μας. Καί αὐτό δέν θά πρέπει νά τό ξε­χνοῦμε ποτέ, γιατί διαφορετικά ἡ ἐθνική μας ἑορτή θά εἶναι μία ἀνά­μνηση χωρίς περιεχόμενο, χω­ρίς νόημα, χωρίς προοπτική. Θά εἶναι μία ἱστορία τοῦ παρελθόντος χωρίς ἀξία γιά τό παρόν καί τό μέλλον. 

Ὅμως τό παρελθόν ἔχει μεγαλύτερη ἀξία, ὅταν φωτίζει τό σήμερα καί τό αὔριο. Καί τό παρελ­θόν πού μᾶς ὑπενθυμίζει ἡ σημερινή ἐθνική ἐπέτειος ἔχει ἀκόμη μεγαλύτερη ἀξία, γιατί μᾶς δείχνει τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο μπο­ροῦμε νά ὑπερβοῦμε τίς δυ­σκο­­λίες τοῦ παρόντος καί τοῦ μέλ­λοντος. Ὅλοι γνωρίζουμε τίς δυσκολίες καί τίς προκλήσεις πού ἀντιμετω­πί­ζουμε καί ὡς ἄτομα καί ὡς Ἔθνος αὐτή τήν περίοδο. Γι᾽ αὐτό καί ἄς ἐνστερνισθοῦμε ὅλοι τό μή­νυμα τῆς σημερινῆς ἡμέρας, τό μήνυμα τῆς ἐθνικῆς μας ἐπετείου καί τῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Παναγίας μας, καί ἄς μείνουμε ἑνωμένοι ὡς ἄτομα, ὡς κοινωνία καί ὡς Ἔθνος, ὑπό τήν κραταιά προστασία τῆς Ὑπεραγίας Θεοτό­κου. 

Καί νά εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ἡ Παναγία μας θά μᾶς προστατεύσει καί θά μᾶς δια­φυλάξει ἀσινεῖς καί αὐτή τή φορά, καί μέ τή χάρη της καί μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ θά μπορέσουμε νά ὑπερνικήσουμε τίς δυσκο­λίες τῆς παρούσης συγκυ­ρίας, ἐσω­­­τερικές καί ἐξωτερικές, καί νά δείξουμε γιά ἀκόμη μία φορά ὅτι θέλουμε καί μποροῦμε νά προ­στα­τεύσουμε τά δίκαια τῆς πατρίδος μας καί εἴμεθα ἕτοιμοι νά τήν ὑπερασπισθοῦμε, ἀπομα­κρύ­­νοντας κάθε «ὑβριστήν καί ὑπε­­ρήφανον» πού ἐποφθαλμιᾶ τή γῆ τῶν πατέ­ρων μας καί ἀμφισβη­τεῖ τήν ἐθνική μας κυριαρχία καί καταπατᾶ ἀπροκάλυπτα τά δίκαιά μας. Ὅλοι μαζί ἑνωμένοι μποροῦμε νά κάνουμε καί ἕνα νέο θαῦμα ἐναντίον ὅλων αὐτῶν οἱ ὁποῖοι ἐπιβουμεύονται τά δίκαιά μας καί τήν πατρίδα μας.