Το Σάβανο της Ευρώπης

Του Τάσου Τασιόπουλου

«Το ζήτημα που προκύπτει σήμερα είναι εάν η Ελλάδα είναι ικανή να διεκδικήσει για τον εαυτό της σημαντικό ρόλο στην υπόθεση που προέκυψε από την μετατροπή της Τουρκίας από σύμμαχο στο ΝΑΤΟ και εταίρο στο «ΑΝΗΚΟΜΕΝ στη ΔΥΣΗ» σε ταραξία της περιοχής και εν δυνάμει εξουσιαστή των γειτόνων της. Σήμερα η νέα κρίση έχει αναγκαστικά κυρίως στρατιωτικές και διπλωματικές πλευρές και επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση έγινε το σάβανο μιας Ευρώπης που έχει καταντήσει φάντασμα, δεν είναι δυνατόν να προτείνει στον μουσουλμανικό κόσμο μια νέα πολιτική, ούτε να απευθυνθεί σε χώρες που δεν υπήρξαν ευρωπαϊκές αποικίες και διαθέτουν μεγάλη κρατική παράδοση, δηλαδή δεν μπορεί να απευθυνθεί στην Τουρκία.

Το ζήτημα λοιπόν της μετατροπής της Τουρκίας από εταίρο σε ταραξία όπως το έθεσε στην ολομέλεια του ΕυρωπαΙκού Κοινοβουλίου ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν επιτρέπει ούτε εφησυχασμό, ούτε ξεροτήγανα,ούτε απεμπόληση και της τελευταίας δυνατότητας που μας δίνει κάθε συμμετοχή μας σε οποιονδήποτε οργανισμό ή συμμαχία.

Και είναι τουλάχιστον ακαταλαβίστικο ο πρωθυπουργός της χώρας να μην επιθυμεί επιβολή κυρώσεων τουλάχιστον σε ότι αφορά εμπάργκο όπλων από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αφήνοντας με τον τρόπο αυτό όλους τους άλλους να κάνουν την δουλεία τους.

Γιατί τη δουλειά της κάνει η Μέρκελ πουλώντας – εκτός των άλλων- και όπλα στην Τουρκία και ο Πομπέο αγρεύοντας τις ψήφους των Ελληνοαμερικανών. Ετσι όπως έρχονται τα πράγματα είναι απίστευτο και όμως αληθινό το πως η ατομική πολιτική ανυπαρξία μοιάζει η αποτελεσματικότερη συνταγή για την πολιτική επιτυχία από τις τοπικές κοινωνίες μέχρι την κεντρική πολιτική σκηνή.

Δήμαρχος, Νομάρχης, Βουλευτής, Υπουργός, Αρχηγός κόμματος, πρωθυπουργός που δεν εκφράζει πολιτικές απόψεις, που δεν έχει γνώμη για τη δημόσια λειτουργία, που δεν έχει προτάσεις για την υγεία, για την παιδεία, που είναι αινιγματικά ανέκφραστος και ανύπαρκτος στην πολιτική, είναι βασικό διαβατήριο για την επιτυχία.

Όταν είσαι τέτοιος στον δημόσιο βίο όλοι σε θεωρούν βασικό συντελεστή πολιτικών εξελίξεων -μέσα και έξω- όλοι αποβλέπουν στην ανυπαρξία σου και όλοι σε περιμένουν σαν ένα αποτελεσματικό ηγέτη για να βολεύονται και να βολεύουν τις επιδιώξεις τους.

Φυσικά και είναι όλοι πεπεισμένοι ότι ο κάθε πολιτικά ανύπαρκτος υποψήφιος τοπικός ή κυβερνητικός άρχοντας που θα εμφανιστεί στο μπαλκόνι, αυτουνού ο συνδυασμός ή το κόμμα θα κερδίσει την προτίμηση των ψηφοφόρων , επειδή είναι υπεράνω τοπικών ή κομματικών αντιθέσεων και ιδεολογικών διχοστασιών, ανεξάρτητα από τα βουνά των σκουπιδιών ή τις κενολογίες που τον συνοδεύουν

Εννοείται ότι σήμερα μέσα στην κρίση του χωριού, της πόλης, του σχολείου , της οικογένειας , των θεσμών και των εθνικών θεμάτων πρέπει να παραδεχτούμε πως αντί αυτό να είναι μια ασυμμετρία που οδηγεί στο πουθενά δυστυχώς το θεωρούμε σαν μια κανονικότητα και το επαναλαμβάνουμε ανοήτως, ψηφίζοντάς το.

ΥΓ1. Όλα τα ΜΜΕ, σε όλους τους τόνους – λειτουργώντας ως παλιά ΥΕΝΕΔ- μας πληροφορούσαν τον γκαϊλέ της Τουρκίας που ο ΠΟΜΠΕΟ μονομερώς επισκέφτηκε την Ελλάδα.

Μόνον που ο ΠΟΜΠΕΟ ήρθε συνοδευόμενος από τον Υφυπουργό Εξωτερικών του ΤΡΑΜΠ ο οποίος αμέσως λοξοδρόμησε προς Τουρκία μεριά για ευνόητους λόγους.

ΥΓ2. Σχεδόν όλα τα τοπικά φερέφωνα κάποιου δήμου πληροφορούσαν- ως τοπικές ΥΕΝΕΔ- τους συντοπίτες για μια κάποια αθώωση τοπάρχη, λησμονώντας πως οι τότε καταγγέλλοντες σήμερα απολαμβάνουν αντιμισθίες αξιωματούχων που χρωστούν στον αθωωθέντα.

Σωστοί παίκτες!!

ΥΓ3. Ο ΠΟΜΠΕΟ είναι ο τέταρτος Υπουργός Εξωτερικών του ΤΡΑΜΠ. Σε τίποτα δεν το έχει να ορίσει αύριο κιόλας τον πέμπτο, ή όχι;