Στο Βέρμιο, κορυφή Καρατάσι (2.027μ.) με τους Ορειβάτες Βέροιας

Γράφει ο Ν. Τσιαμούρας

Το γλυκό φως του Φθινοπώρου αγκαλιάζει τις πλαγιές του όρους Βέρμιου, χαϊδεύει τα φυλλώματα της οξιάς στα πυκνά δάση. Ορειβατούν ανεβαίνουν ψηλότερα, η ίδια αίσθηση η ίδια ελευθερία. Ο αέρας άρχισε να κρυώνει εδώ στα 1900 μέτρα και το γαλάζιο του ουρανού χάθηκε. Οι πρώτες κρύες ψιχάλες κάνουν την εμφάνιση τους. Κάτω από ένα συννεφιασμένο ουρανό έφυγαν από την Βέροια. Σήμερα είναι μια μικρή συντροφιά 5 ορειβατών, μαζί τους και Λίβ. Προορισμός τους το χιονοδρομικό κέντροo 3-5 πηγάδια και η κορυφή Καρατάσι. Προσπερνάνε τον κάμπο της Νάουσας με καταπράσινες εκτάσεις άριστα καλλιεργημένη γη, με οπωροφόρα, ροδακινιές, κερασιές και μηλιές.

Στρίψανε αριστερά, μπρος τα μάτια τους ξεπροβάλλει η πόλη της Νάουσας κτισμένη σε μια φυσική αγκαλιά στους πρόποδες του ανατολικού Βερμίου σε υψόμετρο 330 μέτρων.

Η Νάουσα κατοικήθηκε από τους αρχαίους χρόνους από τους Βρύγες, που μετανάστευσαν από την Ασία στην Ευρώπη πριν ακόμη από τον Τρωικό πόλεμο. Χαρακτηρίζεται από το 1955 και ηρωϊκή πόλη πλάϊ στο Μεσολόγγι, το Σούλι και το Αρκάδι, για τους αγώνες και τις θυσίες κατά την περίοδο των απελευθερωτικών αγώνων του 1822, από τον τουρκικό ζυγό.

Ανεβαίνουν τις στροφές του δρόμου που οδηγεί στο χιονοδρομικό, η οξιά κυριαρχεί το πράσινο φύλλωμα της τους ταξιδεύει. Έφτασαν στο χιονοδρομικό, βρίσκεται σε υψόμετρο 1470 μέτρων. Δάση αρχέγονα δρυς, οξιές και πεύκα τους καλωσορίζουν. Ερημιά ανησυχητική.

Προετοιμασία της ομάδας για αναχώρηση και ανάβαση σε χορταριασμένες πίστες και καταπράσινα μονοπάτια. Θαυμάζουν για μερικά λεπτά της ώρας την ομορφιά του τοπίου. Το θέαμα είναι γαλήνιο και η εμπειρία να αντικρύζεις δάση αρχέγονα σε ένα ήρεμο πρωινό είναι πάντα ξεχωριστή.

Βέρμιο, από εδώ ξεκίνησε ο βασιλιάς Μίδας για να φτάσει στην Φρυγία. Ζαρκάδια και αγριογούρουνα, αλεπούδες και λύκοι. Ορειβατούν δίπλα από το συνδετικό που ανεβάζει τους σκιέρ λίγο ψηλότερα.

Είναι πρωί κάνει κρύο ακόμη αλλά αυτοί απτόητοι συνεχίζουν. Η αύρα του ορεινού καθαρού αέρα εισβάλλει στα πνευμόνια τους, τώρα αφήνονται στην καθαρότητα του πράσινου τοπίου. Αφήνεις πίσω την καθημερινότητα και ξαναγεννιέσαι.

Μπήκαν στο δάσος με τις οξιές, φωνές και ήχοι γνώριμοι τους καλωσορίζουν. Το καλωσόρισμα είναι αυθεντικό, βουνίσιο, για μια άλλη φορά συνειδητοποιούν πόσες εικόνες χάνουν κλεισμένοι στα σπίτια τους.

Κάτω από συνεχή αέρα συνεχίζουν.

Η πορεία σε Φθινοπωρινό τοπίο μόλις άρχισε…

Με το ξεκίνημα το μονοπάτι ανηφορικό, μια φύση όμορφη, πλανεύτρα τους υποδέχεται. Αυτή η φύση που επιμένει να τους εκπλήσσει με την ήρεμη και σιωπηλή παρουσία της. Μετά από μια επίπονη δυνατή ανηφορική πορεία ανάμεσα σε θεόρατες οξιές έφθασαν σε ξέφωτο. Η ατμόσφαιρα καθαρή όπου και να γυρίσεις το βλέμμα σου μαγνητίζεσαι από την εκπληκτική ομορφιά γύρω σου.

Ηρεμία….!

Εδώ στο βουνό έχεις το δικό σου ξεχωριστό πρόσωπο. Ο κρυστάλλινος αέρας που ανεμπόδιστα διαπερνά το δάσος τους μεταφέρει μυρωδιές και ήχους γνώριμους. Με το τραγούδι κάποιων πουλιών πήραν πορεία δεξιά, η ξύλινη πινακίδα γράφει,

Μαύρη πέτρα - ( Καρατάσι).

Ανηφορίζουν, σε δασωμένο μέρος πυκνό και αδιαπέραστο, με δυσκολία ανεβαίνουν την πλαγιά με ένα παγωμένο αέρα να ξεσπά σε δένδρα και πάνω μας. Ανάβαση και πάλι ανάβαση το ένα ύψωμα διαδέχεται το άλλο κυματιστά, χωρίς τέλος. Γύρω τοπίο γυμνό από δένδρα, βράχια και πέτρες. Βρίσκονται στην κορυφογραμμή μετά από μια επίπονη και τρομερά δύσκολη ορειβασία λόγω του πολλού αέρα, σε υψόμετρο 1900 μ. λίγο πριν την κορυφή. Βρίσκονται σε ξέφωτο με ένα κρύο που τρυπάει κόκαλα, νοιώθεις ότι είσαι στο έλεος της φύσης. Φοράνε γάντια και σκούφους.

Εδώ το βουνό έχει το δικό του ξεχωριστό πρόσωπο. Ένας παγωμένος αέρας τους κόβει την ανάσα, ο συννεφιασμένος ουρανός, το έντονο κρύο, δημιουργούν στην ομάδα ανάμικτα αισθήματα.

Φτάσανε στην κορυφή με τον αέρα να τους ακολουθεί. Από την πλευρά της Έδεσσας πανέμορφες οι λίμνες της Βεγορίτιδος με την Άρνισσα και η λίμνη του Αμυνταίου. Πήραν το μονοπάτι της επιστροφής από την ίδια διαδρομή μέσα από ένα ονειρικό δασωμένο τοπίο, πανέμορφο.

Πήραν το μονοπάτι της επιστροφής όλη μια συντροφιά όλη μια παρέα από ορειβάτες που δείχνουν ότι δεν βιάζονται για την επιστροφή. Ο συνεχής αέρας τονίζει τα χρώματα, η ομορφιά της φύσης τριγύρω, για μια άλλη φορά τους ταξιδεύει. Η κατάβαση από την ίδια διαδρομή με εικόνες, από μια παραμυθένια φύση γαλήνια, ήσυχη, ανόθευτη.

Η σημερινή μέρα απολαυστική με μια ομορφιά ανέγγιχτη από τα γύρω δάση. Ορειβατήσανε πάλι στις πλαγιές του βουνού, ακούσανε τα μυστικά του ανυπόμονα, ζήσανε την ομορφιά του, πήρανε κάτι από την γοητεία του.

Το πανέμορφο τοπίο, ο αέρας που τους ταλαιπώρησε, η συνεργασία , η συγκίνηση της διαδρομής ήταν από τα κύρια χαρακτηριστικά της σημερινής εξόρμησης.

Η ορειβασία είναι ένα ταξίδι δεν είναι ένας προορισμός.

Συγχαρητήρια σε όλους…!