Είναι εκπληκτικό το φαινόμενο στην εποχή που ζούμε η σιωπή των πολλών, τη στιγμή μάλιστα που όσα γίνονται σε κάθε επίπεδο θα έπρεπε να προκαλούν αντιδράσεις, οι οποίες θα έπρεπε να μετατρέπονται σε ισχυρές διαμαρτυρίες. Σε τοπικό επίπεδο, η αιτία αυτής της σιωπής είναι ότι οι ηθικές αρχές και οι σωστές ιδέες δεν έχουν τόσο βάρος όσο οι πράξεις που απευθύνονται σε ατομικά ρουσφέτια τα οποία αντιπαρατίθενται στο γενικό καλό, συνήθως επειδή ένα πυκνό σύννεφο καπνού από ψέματα και μυστικά, δεσμεύουν τους τοπικούς άρχοντες και εγκλωβίζουν τους ψηφοφόρους.
Οι πρώην π.χ. κοινότητες ΚΕΦΑΛΟΧΩΡΙΟΥ-ΞΕΧΑΣΜΕΝΗΣ και ο καποδιστριακός δήμος ΑΝΤΙΓΟΝΙΔΩΝ – με όλα τα συμβούλιά τους- δαπάνησαν πάνω-κάτω 200 εκατομμύρια δραχμές και δημιούργησαν μία υποδομή άρδευσης στο όνομα των δημοτών με τη συμμετοχή τους σε διάφορα προγράμματα ή και με την εξόφληση τυχόν δανειακών συμβάσεων αν και όπου υπήρχε δανεισμός που αφορά περίπου 5000 στρέμματα ανάμεσα ΕΓΝΑΤΙΑΣ-ΑΛΙΑΚΜΟΝΑ από ΚΟΥΛΟΥΡΑ έως ΛΟΥΤΡΟ και όχι μόνον.
Αυτήν την υποδομή -δηλώνοντας αδυναμία διαχείρισης- την παραχώρησε εντελώς δωρεάν ο τωρινός δήμος για να την διαχειριστεί κατά βούληση ένα διοικητικό συμβούλιο ενός ΤΟΕΒ -όποιο και αν είναι αυτό- χωρίς να λάβει υπόψη του ότι το έργο ως παραδοθείσα υποδομή είτε έγινε στο όνομα όλων των δημοτών, είτε, αν και όπου, χρειάστηκε δανεισμός εξοφλήθηκε από τους δημότες και συνεπώς έπρεπε να ληφθεί κάποια πρόνοια τουλάχιστον στον καθορισμό του ύψους των τελών άρδευσης.
Παίρνεις δωρεάν και εξοφλημένη υποδομή από τους χρήστες, δεν θα τους χρεώνεις και με ανύπαρκτες αποσβέσεις , με διπλάσια τέλη άρδευσης. Βέβαια αν τα αίτια και οι συνέπιες ενός ρουσφετιού μπορούσαν να εξηγηθούν με όρους συγκυρίας τότε εύκολα αναζητεί κανένας προϋποθέσεις, δύσκολα όμως δικαιολογεί τη σιωπή των θυμάτων.
Σε κεντρικό επίπεδο η σιωπή των θυμάτων πρέπει να αναζητηθεί στο ότι οι πόλεμοι δεν είναι τίποτα άλλο από τα αποτελέσματα της σύγκρουσης συμφερόντων.
Η παγκοσμιοποιημένη ισχύς της εξουσίας, όπως φαίνεται πως την προβάλει η Τουρκία, αντιμάχεται τα δικαιώματα των απλών ανθρώπων -Τούρκων και Ελλήνων- και αμφισβητεί το “δικαίωμα του άλλου να έχει δικαιώματα”. Η ίδια προβαλλόμενη αυτή ισχύς, αμφισβητεί την ικανότητα της χώρας να κινητοποιεί τις δυνάμεις της, αμφισβητεί το δικαίωμα της να έχει πίστη στο μέλλον.
Το πρόβλημα όμως αρχίζει από τη στιγμή που η ισχύς αυτή πετυχαίνει το σκοπό της και ως έθνος φοβόμαστε να κινητοποιήσουμε όλους -εντός και εκτός- όσους ισχυρίζονται ότι μάχονται ενάντια στην απειλή. Γιατί η εθνική κυριαρχία έχει όρια και αυτά ξεπερνιούνται όταν διαπράττονται παραβιάσεις θεμελιωδών δικαιωμάτων εντός των συνόρων της χώρας.
Σε αυτές τις περιπτώσεις βέβαια δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό από την καρδιά του εθελοντή και όλοι πρέπει να δηλώνουν εθελοντές.
Τάσος Τασιόπουλος.
Υ.Γ.1: Όταν το παράδειγμα γίνεται παρακαταθήκη λειτουργούν αρκετά καλά όσα εμπνέονται στους πολίτες από τους πρόκριτους ακόμα και εν είδει προσωπικής εργασίας ως προσφορά.
Σε ένα παρατημένο χωριό που το κατάντησαν σκουπιδότοπο οι δημοτικοί άρχοντες, ανέλαβαν οι τοπικοί να εμπνεύσουν εθελοντές και τα τρακτέρ καθημερινά χορτοκόπτουν και καθαρίζουν.
Υ.Γ.2: Σε καφενείο χωριού ο παραπονεμένος ενοικιαστής ιδιωτικού χώρου κατέβαζε τα γνωστά περί της δημοτικής αρχής που εδώ και χρόνια δεν εισπράττει ενοίκια καταστημάτων της από τους διπλανούς ανταγωνιστές λειτουργώντας ως χορηγός, ανταλλάσσοντας με ψήφους!!!
Υ.Γ.3: Μειωμένη αποκλιμάκωση, απόσυρση του URUCREI και αύξηση των διεκδικήσεων από την μία και μες την καλή χαρά για τη λεγόμενη αποκλιμάκωση από την άλλη!!! Όλα στο τραπέζι, ε;
Υ.Γ.4: Αν στ’ αλήθεια φύγουν τα πλοία τότε τι θα μείνει;
Μα όλες οι διεκδικήσεις του Ερντογάν στο τραπέζι κατά πως προτρέπουν οι διαμεσολαβητές ΜΕΡΚΕΛ και ΝΑΤΟ ή όχι;
Υ.Γ.5: Προηγήθηκαν τουρκικές απόπειρες και παλιά με το “XOPA” και το ”SIMSIK”.
Τι έγινε τότε;
Μα τότε υπήρχαν στην Ελλάδα ηγέτες, ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ και ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ και όχι φθηνά απομεινάρια τζακιών, που οδηγούν στο “ΚΑΖΑΝ”-“ΚΑΖΑΝ”.
Αλήθεια γιατί ο Έλληνας πρωθυπουργός δηλώνει ότι δεν θέλει κυρώσεις; “ΒΕΤΟ” παντού και πάντα για οδυνηρές κυρώσεις.
Αλλιώς!!!
Οι πρώην π.χ. κοινότητες ΚΕΦΑΛΟΧΩΡΙΟΥ-ΞΕΧΑΣΜΕΝΗΣ και ο καποδιστριακός δήμος ΑΝΤΙΓΟΝΙΔΩΝ – με όλα τα συμβούλιά τους- δαπάνησαν πάνω-κάτω 200 εκατομμύρια δραχμές και δημιούργησαν μία υποδομή άρδευσης στο όνομα των δημοτών με τη συμμετοχή τους σε διάφορα προγράμματα ή και με την εξόφληση τυχόν δανειακών συμβάσεων αν και όπου υπήρχε δανεισμός που αφορά περίπου 5000 στρέμματα ανάμεσα ΕΓΝΑΤΙΑΣ-ΑΛΙΑΚΜΟΝΑ από ΚΟΥΛΟΥΡΑ έως ΛΟΥΤΡΟ και όχι μόνον.
Αυτήν την υποδομή -δηλώνοντας αδυναμία διαχείρισης- την παραχώρησε εντελώς δωρεάν ο τωρινός δήμος για να την διαχειριστεί κατά βούληση ένα διοικητικό συμβούλιο ενός ΤΟΕΒ -όποιο και αν είναι αυτό- χωρίς να λάβει υπόψη του ότι το έργο ως παραδοθείσα υποδομή είτε έγινε στο όνομα όλων των δημοτών, είτε, αν και όπου, χρειάστηκε δανεισμός εξοφλήθηκε από τους δημότες και συνεπώς έπρεπε να ληφθεί κάποια πρόνοια τουλάχιστον στον καθορισμό του ύψους των τελών άρδευσης.
Παίρνεις δωρεάν και εξοφλημένη υποδομή από τους χρήστες, δεν θα τους χρεώνεις και με ανύπαρκτες αποσβέσεις , με διπλάσια τέλη άρδευσης. Βέβαια αν τα αίτια και οι συνέπιες ενός ρουσφετιού μπορούσαν να εξηγηθούν με όρους συγκυρίας τότε εύκολα αναζητεί κανένας προϋποθέσεις, δύσκολα όμως δικαιολογεί τη σιωπή των θυμάτων.
Σε κεντρικό επίπεδο η σιωπή των θυμάτων πρέπει να αναζητηθεί στο ότι οι πόλεμοι δεν είναι τίποτα άλλο από τα αποτελέσματα της σύγκρουσης συμφερόντων.
Η παγκοσμιοποιημένη ισχύς της εξουσίας, όπως φαίνεται πως την προβάλει η Τουρκία, αντιμάχεται τα δικαιώματα των απλών ανθρώπων -Τούρκων και Ελλήνων- και αμφισβητεί το “δικαίωμα του άλλου να έχει δικαιώματα”. Η ίδια προβαλλόμενη αυτή ισχύς, αμφισβητεί την ικανότητα της χώρας να κινητοποιεί τις δυνάμεις της, αμφισβητεί το δικαίωμα της να έχει πίστη στο μέλλον.
Το πρόβλημα όμως αρχίζει από τη στιγμή που η ισχύς αυτή πετυχαίνει το σκοπό της και ως έθνος φοβόμαστε να κινητοποιήσουμε όλους -εντός και εκτός- όσους ισχυρίζονται ότι μάχονται ενάντια στην απειλή. Γιατί η εθνική κυριαρχία έχει όρια και αυτά ξεπερνιούνται όταν διαπράττονται παραβιάσεις θεμελιωδών δικαιωμάτων εντός των συνόρων της χώρας.
Σε αυτές τις περιπτώσεις βέβαια δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό από την καρδιά του εθελοντή και όλοι πρέπει να δηλώνουν εθελοντές.
Τάσος Τασιόπουλος.
Υ.Γ.1: Όταν το παράδειγμα γίνεται παρακαταθήκη λειτουργούν αρκετά καλά όσα εμπνέονται στους πολίτες από τους πρόκριτους ακόμα και εν είδει προσωπικής εργασίας ως προσφορά.
Σε ένα παρατημένο χωριό που το κατάντησαν σκουπιδότοπο οι δημοτικοί άρχοντες, ανέλαβαν οι τοπικοί να εμπνεύσουν εθελοντές και τα τρακτέρ καθημερινά χορτοκόπτουν και καθαρίζουν.
Υ.Γ.2: Σε καφενείο χωριού ο παραπονεμένος ενοικιαστής ιδιωτικού χώρου κατέβαζε τα γνωστά περί της δημοτικής αρχής που εδώ και χρόνια δεν εισπράττει ενοίκια καταστημάτων της από τους διπλανούς ανταγωνιστές λειτουργώντας ως χορηγός, ανταλλάσσοντας με ψήφους!!!
Υ.Γ.3: Μειωμένη αποκλιμάκωση, απόσυρση του URUCREI και αύξηση των διεκδικήσεων από την μία και μες την καλή χαρά για τη λεγόμενη αποκλιμάκωση από την άλλη!!! Όλα στο τραπέζι, ε;
Υ.Γ.4: Αν στ’ αλήθεια φύγουν τα πλοία τότε τι θα μείνει;
Μα όλες οι διεκδικήσεις του Ερντογάν στο τραπέζι κατά πως προτρέπουν οι διαμεσολαβητές ΜΕΡΚΕΛ και ΝΑΤΟ ή όχι;
Υ.Γ.5: Προηγήθηκαν τουρκικές απόπειρες και παλιά με το “XOPA” και το ”SIMSIK”.
Τι έγινε τότε;
Μα τότε υπήρχαν στην Ελλάδα ηγέτες, ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ και ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ και όχι φθηνά απομεινάρια τζακιών, που οδηγούν στο “ΚΑΖΑΝ”-“ΚΑΖΑΝ”.
Αλήθεια γιατί ο Έλληνας πρωθυπουργός δηλώνει ότι δεν θέλει κυρώσεις; “ΒΕΤΟ” παντού και πάντα για οδυνηρές κυρώσεις.
Αλλιώς!!!
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.