Εορτάστηκε η μνήμη του Αγίου Συμεών στο Σταυρό

Την Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Σταυρού επί τη εορτή του Αγίου Συμεών Θεσσαλονίκης. Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Τοῦ Σταυροῦ τῇ ὑψώσει ὕμνον μεθέορ­τον προσκομίσωμεν πάντες ἐν διανοίᾳ θερ­­μῇ». Ἕναν ὕμνον μεθέορτο γιά τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου, τήν παγκό­σμιο ὕψωση τοῦ ὁποίου ἑορ­τά­σαμε χθές, μᾶς κάλεσε ὁ ἱερός ὑμνο­γρά­φος νά προσφέρουμε ὅλοι ἀνεξαι­ρέτως, πα­ράλληλα πρός τούς ὕμνους πού προσ­φέ­ρουμε στόν ἑορ­ταζόμενο σήμερα σοφό καί μεγάλο ἱεράρχη τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν ἅγιο Συμεών, ἀρχιεπί­σκοπο Θεσσαλο­νί­κης.

Καί οἱ λόγοιαὐτῆς τῆς προτρο­πῆςτοῦ ἱεροῦ ὑμνο­γρά­φου εἶναι δύο. Ὁ πρῶτος εἶναι ἡ με­γάλη σημασία καί σπουδαιότητα πού ἔχει στή ζωή καί στήν ὑπόσταση τῆς Ἐκ­κλη­­σίας καί τῆς πίστεώς μας ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι τόσο σπουδαῖος καί τόσο οὐσια­στι­κός ὁ ρόλος του, ἀφενός ὡς μέ­σου καί ὀργάνου τῆς σωτηρίας μας, καί ἀφετέρου ὡς ἁγιαστικοῦ συμ­βόλου καί συμ­βόλου τοῦ ἐν αὐτῷ προσπαγέντος Κυ­ρίου μας, ὥστε ἡ τιμή καί ἡ ἐξύμνηση τοῦ Σταυροῦ δέν εἶναι θέμα μίας μόνο ἡμέρας ἤ μίας μόνο ἑορτῆς, ἀλλά εἶναι ζή­τη­μα κα­θημερινό, ἀδιάρρηκτα συν­δε­δεμένο μέ τή ζωή μας ὡς χριστιανῶν καί μέ τήν πίστη μας. Γιατί δέν νοεῖται χριστιανός χωρίς τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου, πού τόν συνο­δεύει ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα τῆς ζωῆς του μέχρι τήν τελευταία, πού τόν εἰσάγει στήν σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησία, ὡς μέ­λος της, ἀλλά καί τόν ἀκολουθεῖ προ­πο­­ρευ­όμενος μέχρι τήν οὐράνιοβασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Ἡ σχέση αὐτή τοῦ Σταυροῦ μέ τόν πιστό ἀποτελεῖ ταυτόχρονα καί τόν δεύτερο λόγο, ὁ ὁποῖος δικαιο­λογεῖ τήν προτροπή τοῦ ἱε­ροῦ ὑμνογράφου.

Ἄν ὁσταυρός εἶ­ναι ἡ ἀπα­ραίτητη προϋπόθεση γιά νά εἶ­ναι καί νά ὀνομάζεται κανείς μαθητής τοῦ Κυ­ρίου, ἐφό­σον σύμφωνα μέ τά λό­για τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ, ὅποιος θέλει νά τόν ἀκολουθήσει ὀφείλειπρῶτανά ση­κώ­σει τόν σταυ­ρό του, ὁ σταυ­ρός εἶναι ταυ­τό­σημος μέ τήν ἁγιό­τη­τα καί τή ζωή τῶν ἁγίων.

Οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκ­κλη­σίας μας δέν πίστευσαν ἁπλῶς στόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, δέν πίστευσαν μόνο στή σημασία του γιά τή σωτηρία καί τή λύ­τρωση τῶν ἀνθρώπων ἀπό τήν ἁμαρτία καί τά δεσμά τοῦ δια­βόλου, ἀλλά τόν σή­κωσαν καί προσωπικά, ἀγόγγυστα, μέ πολλές καί ποι­κίλες μορφές.

Αὐτό ἔκανε καί ὁ τιμώμε­νος σή­μερα ἅγιος Συμεών, ἀρχιεπίσκο­ποςΘεσσαλονίκης, πού κλήθηκε ἀπό τόν Θεό νά σηκώσει πολ­λούς σταυρούς.

Σήκωσε πρῶτα τόν σταυρό τῆς μο­να­χι­κῆς ζωῆς, καθώς νέος ἀκό­μη ἔγινε μονα­χός στή μονή τῶν Ξανθοπούλων στήν Κων­σταντι­νού­πολη καί ἐκεῖ ἀσκήθηκε στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τήν ταπείνω­ση. Στή συνέχεια σήκωσε τόν σταυ­­ρό τῆς ἀρ­χιερατικῆς διακο­νίας, ὅταν ὁ Θεός τόν κά­λεσε νά ποιμάνει τήν πόλη καί τήν Μη­τρό­πολη τῆς Θεσσαλονίκης σέ χρόνια ἀπελ­πιστικά δύσκολα γιά τούς κατοίκουςτης καί μέτήν πόλη νά ζεῖσχε­δόν ἀποκλει­σμέ­νη ἀπό τούς Τούρ­κους.

Ὅμως ὁ ἅγιος Συμεών σήκωσε μέ θάρρος καί γενναιότη­τα καί αὐτόντόν σταυρό, παρότι ἤξερε ποιά θά ἦταν ἡ κατάληξη τῆς πόλεως, καί προσπάθησε νά στηρίξει μέ κάθε τρόπο καί κάθε μέσο τό χειμαζό­με­νο ποίμνιό του. Καί τό ἐπέτυχε, γιατί πρίν ἀπό ὅλους τούς σταυ­ρούς πού κλήθηκε νά ση­κώσει στήν ἐπίγεια πορεία του, εἶχε ἐν­στερ­νισθεῖ καί ἀγαπήσει τόν Σταυ­ρό τοῦ Κυρίου, εἶχε ἀγαπήσει σέ ὕψιστο βαθμό τόν ἴδιο τόν Χριστό· καί ἔτσι σηκώνοντας τόν σταυρό εἴτε τοῦ προσωπικοῦ του ἀγώ­να εἴτε τῆς μοναχικῆς ζωῆς εἴτε τῆς ποι­μα­ντικῆς του διακονίας τό ἔκα­νε ἀπό ἀγά­πη πρός τόν Χριστό πού ἀπό τήν ἀγά­πη του γιά μᾶς σταυ­ρώθηκε.

Σήκωνε τόν σταυρό του ὁ ἅγιος Συμεών καί αἰσθανό­ταν σάν τόν Σίμωνα τόν Κυρηναῖο πού βοή­θη­σε τόν Ἰησοῦ νά σηκώσει τόν σταυ­ρό του.

Σήκωνε τόν σταυρό του καί αἰ­σθα­νόταν ὅτι δέν ἦταν μόνος, ἀλλά ἦταν ὁ Χριστός μαζί του πού ὡς ἄλλος Κυρη­ναῖος τόν βοηθοῦ­σε νά τόν σηκώσει.

Τιμώντας καί ἐμεῖς σήμεραἐδῶ στήν ἐνορία σαςτά μεθέ­ορ­τα τῆς παγκοσμίου ὑψώσεως τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ σταυροῦ καί τήν ἑορτή τοῦ ἁγίου Συμεών ἀρχιεπι­σκό­που Θεσσαλο­νί­κης, ὁ ὁποῖος ἀνέβηκε μέ τήν κλίμακα τοῦ Σταυ­ροῦ στό ὕψος τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἄς ἀποφασίσουμε καί ἐμεῖς, ὁ καθέ­νας μας προσωπικά, νά ση­κώνουμε μέ θάρ­ρος, μέ ὑπομονή καί κυρίως μέ ἀγάπη, ὅποιον σταυ­ρό ἔχει ὁρίσει ἡ ἀγάπη τοῦ Θε­οῦ γιά τόν καθένα μας, εἴτε αὐ­τός εἶναι ὁ σταυρός τοῦ πνευμα­τικοῦ μας ἀγώνας, εἴτε εἶναι ὁ σταυρός τῶν θλίψεων καί τῶν δοκιμασιῶν, εἴτε εἶναι ὁ σταυρός τῶν ἀσθε­νειῶν καί τῶν προβλη­μάτων, εἴτε εἶναι ὁ σταυρός τῆς διακονίας τῶν ἀδελ­φῶν μας, εἴτε εἶναι ὁ σταυρός τῆς δοκιμα­σίας πού μᾶς προκάλεσε ἡ πανδη­μία δυσκολεύοντας τή ζωή ὅλων μας, μέ διαφορετικό γιά τόν καθένα μας τρόπο.

Ἄς τόν σηκώνουμεμέ πίστη καί ἀγάπη ἔχοντας πάντοτε κατά νοῦνμας πώς ὁ Χριστός ὄχι ἁπλῶς σή­κωσε τόν σταυρό του γιά χάρη μας ἀλλά καί σταυρώθηκε ἐπ’ αὐτοῦ γιά μᾶς. Ἄς τόν σηκώνουμε μέ ἀγάπη, γιατί ὁ Θεός μᾶς τόν ἔχει ἀναθέσει ἀπό ἀγά­πη πρός ἐμᾶς, γιατί δι’ αὐτοῦ μόνο μποροῦμε νά ἐπιτυ­χοῦ­με τή σωτηρία μας. Ἄς τόν σηκώνουμε μέ χαρά, γιατί σ’ αὐτή μας τήν προσπά­θεια εἶναι βέβαιο ὅτι θά συναντήσουμε τόν Ἰησοῦ, γιά νά συνεχίσουμε μαζί του τήν πορεία μας πρός τόν οὐρανό, γιά νά εὐφραινόμεθα ἐκεῖ, ὅπου λάμπει τό σύμ­βολο τοῦ Σταυροῦ του, ἐκεῖ ὅπου εὐφραί­νε­ται μετά πάντων τῶν ἁγίων καί ὁ ἅγιος Συμεών καί μᾶς περιμένει ὅλους ἀνεξαι­ρέ­τως, ἐφόσον βέβαια καί ἐμεῖς φανοῦμε πιστοί στήν ἀγάπη μας γιά τόν Θεό ἀλλά καί στόν Σταυρό ἐκεῖνο τόν ὁποῖο σήκωσε γιά χάρη μας καί σηκώνοντας τόν ὁποιονδήποτε σταυρό θέσει στή ζωή μας ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.