Μεγάλη Παράκληση στο Σέλι - H ομιλία του Μητροπολίτη

Την Κυριακή 9 Αυγούστου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας χοροτάτησε στον Εσπερινό και στη συνέχεια στην ακολουθία του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος στον ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στο Σέλι. Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε: «Σῶζε
πόλιν καί λαόν τῶν πολε­μουμένων ἡ εἰρήνη, τῶνχειμαζο­μένωνἡγαλήνη, ἡμόνηπροστα­σίατῶνπιστῶν». Ἀμέτρητες οἱ ἱκεσίες πού ἀπευ­θύ­­νο­νται κάθε ἀπόγευμα τοῦ Δε­κα­­πενταυγούστου πρός τήν Ὑπε­ρα­­γία Θεοτόκο. Ἀναρίθμητα τά εὐ­λαβῆ τέκνα της, τά ὁποῖα σέ κάθε πόλη καί χώρα, σέ κάθε ναό, μεγα­λο­πρεπῆ ἤ ταπεινό, καί σέ κάθε ἐξωκκλήσι, ψάλλουν ἐνώ­πιον τῆς ἱερᾶς της εἰκόνος μέ κα­τά­νυξη τόν Παρακλητικό της Κα­νόνα, ὅπως τόν ψάλαμε καί ἐμεῖς ἀπόψε ἐδῶ στό Σέλι, στόν ἀφιε­ρω­μένο στή πάν­σεπτο Κοίμη­σή της ἱερό μας ναό.

Καί αὐτές οἱ ἱκεσίες καί αὐτές οἱ φωνές τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς πι­στῶν τέκνων της ἑνώνονται καί φθάνουν στόν οὐρανό, ἐκεῖ ὅπου παρακάθηται στόν θρόνο τοῦ Υἱοῦ της, λαμπροτέρα «λαμπηδόνων ἡλι­­α­κῶν», Δέσποινα τοῦ κόσμου, Κυρία τῶν ἀγγέλων, ἀλλά καί με­σίτρια καί πρέσβειρα τῶν ἀν­θρώ­πων πρός τόν φιλάνθρωπο Θεό, ἡ Παναγία μας.

Φθάνουν μέχρι τόν οὐρανό καί δέν ἀφήνουν ἀσφαλῶς ἀδιάφορη τήν Παναγία μητέρα μας, ἡ ὁποία χαίρεται νά μᾶς βλέπει νά τήν πα­ρα­καλοῦμε, χαίρεται νά μεσι­τεύει στόν Υἱό της γιά χάρη μας, χαί­ρε­ται νά σπεύδει νά γίνεται καί γιά μᾶς, τά παιδιά της, πύργος ἀσφα­λής καί τεῖχος καταφυγῆς. Γιατί αὐ­τός εἶναι ὁ τρόπος νά ἐκ­δη­λώ­νει τή χάρη καί τό προ­νό­μιο πού ἔλαβε ἀπό τόν Υἱό της, καί αὐτό δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό νά μήν ἐγκα­τα­λεί­ψει μέ τήν Κοίμησή της τόν κόσμο.

Αὐτός εἶναι ὁ τρό­πος μέ τόν ὁποῖο πιστοποιεῖ ἡ Πα­ναγία μας τήν παρουσία της ὄχι μόνο στόν οὐρανό ἀλλά καί ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους. Γιατί ἀντίθετα ἀπό ἐμᾶς, πού προσπαθοῦμε καί ἀγω­νιζόμεθα νά ἀπομακρύνουμε ἀπό τόν νοῦ μας τά ζητήματα καί τά προβλήματα πού μᾶς ἀπασχο­λοῦν, ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ Παναγία μας ἐνδιαφέρεται γι᾽ αὐ­τά, νοιάζεται καί μεριμνᾶ γιά ὅ,τι μᾶς ἀπασχολεῖ καί θέλει νά μᾶς προσφέρει πάντοτε τή λύση πού θά μᾶς εἶναι ὄχι μόνο προσω­ρινά ὠφέλιμη, ἀλλά θά εἶναι καί πρός σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.

Γι᾽ αὐτό καί ἡ μέριμνά της εἶναι ἀνύστακτη, καί περιμένει καί ἀπό ἐμᾶς νά καταφεύγουμε στή μητρι­κή της ἀγάπη καί νά τήν παρακα­λοῦμε θερμά νά ἐπέμβει στή ζωή μας, νά δώσει τή λύση στίς δυσκο­λίες πού ἀντιμετωπίζουμε, νά ἀπο­τρέψει τούς κινδύνους πού μᾶς ἀπειλοῦν, νά γαληνεύσει τήν ψυχή μας καί νά χαρίσει τήν εἰρή­νη στή ζωή μας.

Περιμένει ἡ Παναγία μας νά στραφοῦμε πρός Αὐτήν καί νά τῆς ἐπαναλάβουμε τήν ἱκεσία πού τῆς ἀπευθύνει καί ὁ ἱερός ὑμνογρά­φος. «Σῶζε πόλιν καί λαόν, τῶν πο­λεμουμένων ἡ εἰρήνη, τῶν χει­μαζομένων ἡ γαλήνη, ἡ μόνη προ­στασία τῶν πιστῶν».

Περιμένει νά τήν ἐπαναλαμβά­νου­­­με ὄχι μόνο μέ τά χείλη, ἀλλά μέ ὅλη μας τήν καρ­διά, μέ ὅλη μας τήν ὕπαρξη, ἀλλά καί μέ συναί­σθη­ση τί ζητοῦμε καί ἀπό ποιάν τό ζητοῦμε.

Περιμένει ἡ Παναγία μας τή δέη­σή μας καί νά εἴμεθα βέβαιοι ὅτι θά ἀνταποκριθεῖ σέ αὐ­τήν, ἀρκεῖ νά μήν τῆς λέμε μόνο ὅτι τήν ἐμπι­στευ­όμεθα μέ τήν ἱκεσία μας, ἀλλά νά τῆς τό δείχνουμε καί μέ τή ζωή μας.

Καί πότε δείχνουμε μέ τή ζωή μας ὅτι ἐμπιστευόμεθα τήν Ὑπε­ρα­γία Θεοτόκο; Ὅταν ἀγωνιζό­με­θα νά μιμηθοῦμε τή ζωή της καί τήν ἀναστροφή της.

Ἡ Παναγία μας ἔζησε μέσα στόν κόσμο, ὅπως ζοῦμε καί ἐμεῖς, ὅμως κατόρθωσε νά φθάσει σέ μέτρα καθαρότητος καί ἁγιότητος ἀνυ­πέρ­βλητα, γιατί ἔζησε μέ ὑπακοή στόν λόγο καί στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ἔζησε μέ ταπείνωση καί ἁπλότητα, ἄν καί ἦταν ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἄν καί εἶχε λάβει αὐτή τή μεγάλη τιμή ἀπό τόν Θεό.

Ἄν, λοιπόν, θέλουμε καί ἐμεῖς νά ἔχουμε τήν προστασία καί τή βοή­θεια τῆς Παναγίας μας, ἄς προ­σπα­θοῦμε νά μιμούμεθα τήν ὑπα­κοή καί τήν ταπείνωσή της, δείχνο­ντάς της ἔτσι τόν σεβασμό καί τήν ἐμπιστοσύνη μας στή σωστική δύ­ναμή της.

Καί τήν ἔχουμε μεγάλη ἀνάγκη τήν προστασία καί τή βοήθεια τῆς Ὑπεραγίας Παρθένου καί ὡς ἄτο­μα καί ὡς ἔθνος, διότι διερχόμεθα, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, μία ἐξαιρε­τικά δύσκολη περίοδο, ἀφενός λόγω τῶν προκλήσεων τῶν γειτόνων μας πού ἀντι­με­τω­πί­ζει ἡ πατρίδα μας καί ἀφε­τέρου ἐξαιτίας τῆς πανδημίας τοῦ κορω­νοϊοῦ, ἡ ὁποία καί πάλι ἀπει­λεῖ τίς ζωές μας, ἔστω καί ἄν κά­ποιοι δυστυχῶς δέν θέλουν νά τό κατα­νοήσουν καί νά τό παραδε­χθοῦν. Εἶναι ὅμως μία πραγματι­κό­τητα, τήν ὁποία δέν θά πρέπει καθόλου νά ὑποτιμοῦμε οὔτε καί νά ἀδιαφο­ροῦ­με γι᾽ αὐτήν, γιατί ἔχουμε εὐ­θύνη καί γιά τόν ἑαυτό μας ἀλλά καί γιά τούς ἀνθρώπους γύρω μας.

Ἡ πίστη μας στόν Χριστό καί ἡ ἐμπι­στοσύνη μας στήν Παναγία Μη­­τέρα του δέν ἀναιρεῖται οὔτε ἀκυ­ρώνεται ἀπό τά μέσα προστα­σίας πού ὀφείλουμε νά παίρνουμε σύμ­φωνα μέ τίς ὁδηγίες τῶν εἰδι­κῶν, διότι, ὅπως ἔχουμε πεῖ καί στό πα­ρελ­θόν, ἡ Παναγία μᾶς προ­στα­τεύει καί δι᾽ αὐτῶν, ἀρκεῖ ἐμεῖς νά τήν ἐμπιστευόμεθα καί νά τήν ἱκε­τεύουμε μέ πίστη καί ταπεί­νω­ση λέγοντάς της: «Σῶζε πόλιν καί λαόν», ἐσύ πού εἶσαι «τῶν πολε­μουμένων ἡ εἰρή­νη», ἐσύ πού εἶσαι «τῶν χειμαζο­μένων ἡ γαλήνη, ἡ μόνη προστα­σία τῶν πιστῶν».