H ατάκα της Εκάβης που «πάγωσε» το κοινό της Βέροιας

«Μην πείτε ευτυχισμένο άνθρωπο, εκείνον που δεν πέθανε»
Ήταν μια από τις πιο συγκλονιστικές παραστάσεις που έχουν ανέβει στο θεατρικό σανίδι του Άλσους. Πάνω από δέκα ηθοποιοί έδωσαν ρεσιτάλ ερμηνείας και καθήλωσαν το κοινό με τον σπαρακτικό θρήνο τους. Με φόντο την
κατεστραμμένη Τροία, οι γυναίκες Τρωαδίτισσες αναμένοντας την ανακοίνωση της τύχης τους, θρηνούν για την άλωση της πόλης. Ανάμεσά τους η Εκάβη (γυναίκα του Πρίαμου - Βασιλιά της Τροίας), παραδομένη στη μοίρα της μετά την καταστροφή που προκάλεσαν οι Έλληνες, σηκώνει τα βάρη μιας ζωής από το ένδοξο παρελθόν στο τραγικό παρόν. 

Μέχρι το τέλος του έργου η μια συμφορά διαδέχεται την άλλη, με αποκορύφωμα τον θάνατο του εγγονού της, του Αστυάνακτα -τη μοναδική ελπίδα για τη μελλοντική αναβίωση της Τροίας- τον οποίο οι δυνάμεις του Αγαμέμνωνα αποφάσισαν να γκρεμίσουν από τα τείχη της πόλης.

Η Εκάβη (Γιώτα Φέστα), μια γυναίκα που έζησε τα πιο ένδοξα χρόνια στο πλευρό του Βασιλιά, που γέννησε τους πρίγκιπες Έκτορα και Πάρη και δημιούργησε μια ολόκληρη οικογένεια που την ζήλευαν σ' ολόκληρη την ανατολή, είδε σε μια νύχτα την πόλη της και όσους αγάπησε στην ζωή της να καταστρέφονται. Τα λόγια ήταν «μαχαίρι» στην καρδιά με αποκορύφωμα την ατάκα της: 

«Μην πείτε ευτυχισμένο άνθρωπο, αυτόν που δεν έχει πεθάνει» τόνισε με δραματικό τόνο η Βασίλισσα σκορπώντας ρίγη συγκίνησης στους θεατές. 

Σε πολλούς εκείνη την ώρα, θύμισε την ιστορική δήλωση του Αριστοτέλη Ωνάση επάνω από τον μνήμα του παιδιού του, Αλέξανδρο, που είχε χάσει την ζωή του σε αεροπορικό δυστύχημα: «Δεν είμαι τίποτα το ιδιαίτερο, δεν είμαι τίποτα το ξεχωριστό. Αισθάνομαι όπως θα ένιωθε ο κάθε πατέρας που έχασε το μονάκριβο γιο του. Είμαι ο φτωχότερος άνθρωπος στον κόσμο».

Τελικά, η ευτυχία απέχει πολύ λίγο από την δυστυχία! Μόνο μια στιγμή...