Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Άγιο Αντώνιο - Το κήρυγμα του Σεβασμιωτάτου

Το Σάββατο 23 Μαΐου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Αγίου Αντωνίου Πολιούχου Βεροίας. Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμα του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Κἀγώ δίδωμι αὐτοῖς ζωήν αἰώ­νιον». Τήν περασμένη Κυριακή ὁ Χρι­στός ἀπευθυνόμενος στή Σαμαρεί­τιδα, πού συνάντησε στό φρέαρ τοῦ Ἰακώβ, τῆς ὑποσχέθηκε νά τῆς δώ­σει τό «ὕδωρ τό ζῶν», τό ὁποῖο «πᾶς ὁ πίνων … οὐ μή διψήσει εἰς τόν αἰῶνα».

Καί σήμερα, ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας ἀποδίδει τήν ἑορτή τῆς Σαμαρείτιδος, ὁ Ἰη­σοῦς δίδει σέ ὅλους ὅσους τόν πι­στεύουν μιά ἀκόμη ὑπόσχε­ση. Ὑπόσχεται νά μᾶς χαρίσει τήν αἰώνιο ζωή.

Ἡ αἰωνιότητα εἶναι μία ἔννοια ἡ ὁποία πάντοτε σαγηνεύει τούς ἀν­θρώπους. Καί δέν εἶναι τυχαῖο. Ὀφεί­λεται στό γεγονός ὅτι ὁ Θεός μᾶς ἔπλασε αἰωνίους. Μᾶς ἔπλασε γιά νά ἀπολαύσουμε κοντά του τή μακαριότητα τῆς αἰωνίου ζωῆς, ἡ ὁποία δέν ἔχει τέλος.

Ὁ Θεός δέν μᾶς ἔπλασε γιά νά πε­θάνουμε. Ἡ πτώση καί ἡ παρα­κοή τῶν πρωτοπλάστων καί ἡ ὑπο­δούλωσή τους στήν ἁμαρτία ἦταν αὐτή ἡ ὁποία εἰσήγαγε τόν θά­νατο στή ζωή μας, ἀφοῦ εἶχε προηγηθεῖ ὁ πνευματικός θάνα­τος, ὁ χωρι­σμός δηλαδή τοῦ ἀν­θρώπου ἀπό τόν Θεό ἐξαιτίας τῆς ἀνυπακοῆς του. Ὁ σωματικός θάνατος τοῦ ἀν­θρώ­που ἀκολούθησε, κατά παρα­χώ­ρη­ση τοῦ Θεοῦ, γιά νά μή μείνει ἀθάνατο τό κακό.

Ὅμως ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἦταν τόσο μεγάλη γιά τό πλάσμα του, ὥστε ἔστειλε τόν Υἱό του τόν μονογενῆ γιά νά τό σώσει διά τῆς σταυρικῆς θυσίας καί τῆς ἀνα­στά­σεώς του.

Θά μποροῦσε ὁ Θεός ἀσφαλῶς νά σώσει τόν ἄνθρωπο μέ πολλούς ἴσως ἄλ­λους τρόπους. Ἐάν ἔστειλε τόν Υἱό του, τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χρι­στό, ὡς ἄνθρωπο στή γῆ, τό ἔκανε ἀπό ἀπέραντη ἀγάπη γιά μᾶς. Καί ἐάν ὁ Χριστός μᾶς χάρισε τή σωτηρία, «θανάτῳ … πατήσας» τόν αἴτιο τοῦ θανάτου τοῦ ἀν­θρώ­που, τόν διάβολο, καί ἄν στή συνέ­χεια ἀναστήθηκε, τό ἔκανε γιά νά μᾶς δώσει τή βεβαιότητα ὅτι ἡ σω­τηρία μας συνδέεται καί μέ τήν ἀνά­στα­ση τῶν σωμάτων μας, διότι ἡ ἀνάσταση εἶναι ἡ κατάρ­γη­ση τοῦ θανάτου καί ἡ ἀπαρχή τῆς νέας βιο­τῆς, τῆς αἰωνίου ζω­ῆς, τήν ὁποία στερηθήκαμε ἐξαι­τίας τῆς ἁμαρτίας.

Ὁ Χριστός ὑπόσχεται τήν αἰώνιο ζωή, ὑπόσχεται δηλαδή τήν ἀπο­κα­τάστασή μας στήν προπτωτική κατάσταση, ἀπαλλάσσοντάς μας ἀπό τήν ἁμαρτία καί τίς συνέπειές της. Ἡ ἀπαλλαγή αὐτή γίνεται διά τῆς πίστεως στόν Ἰησοῦ Χριστό, γί­νεται διά τοῦ ἀγῶνος τοῦ ἀν­θρώπου νά ζήσει ἐν Χριστῷ καί νά μετάσχει στή ζωή τοῦ Χριστοῦ, ἑνούμενος μέ Αὐτόν διά τοῦ μυ­στη­ρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας, μεταλαμβάνοντας Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ κατά τή διαβεβαίωση τοῦ ἴδιου τοῦ Χρι­στοῦ μας τό μέσον διά τοῦ ὁποίου ὁ ἄνθρωπος «ἔχει ζωήν αἰώνιον».

Γι᾽ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χρι­στοῦ, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πι­στεύει ἀκράδαντα καί χωρίς κα­μία ἀπολύτως ἀμφιβολία ὅτι ἡ θεία Κοι­νωνία ἀποτελεῖ «φάρμακον ἀθα­­νασίας», καί ἡ «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης» προσέ­λευση καί μετοχή σέ αὐτήν δέν εἶναι δυνατόν νά μεταδώσει στόν πιστό οὔτε ἀσθένειες οὔτε πολύ περισσότερο τόν θάνατο, ἀλλά μό­νο τόν ἴδιο τόν Χριστό. Γιατί ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος πού μεταλαμ­βά­νουμε δέν εἶναι τά ὑλικά δῶρα πού προσφέρουμε γιά τή θεία Λει­τουργία, οὔτε συμβολίζουν ἁπλῶς τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου μας, ἀλλά εἶναι μετουσιω­μένα σέ Σῶμα καί Αἷμα διά τοῦ Παναγίου Πνεύματος, εἶναι αὐτό τό Σῶ­μα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ πού θυσιάσθηκε γιά χάρη μας, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος προσφέ­ρει τήν αἰώνιο ζωή σέ αὐτούς πού τόν λαμβάνουν διά τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας.

Γι᾽ αὐτό, παρακαλῶ ἄς μήν ἀκοῦμε καί ἄς μήν ἐπηρεαζόμεθα πολύ περισ­σό­τερο ἀπό ὅσα βλάσφημα ἀκούο­νται καί γράφονται τελευταίως σχε­­τικά μέ τό ἱερό μυστήριο τῆς θείας Κοινωνίας, ἀλλά ἄς προσερ­χόμεθα μέ πίστη σέ αὐτό γιά νά λαμβάνουμε τή χάρη καί νά γινό­μεθα καί ἐμεῖς σύσσωμοι καί σύ­ναιμοι τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας.

Αὐτό ἔκανε καί ἡ ἀείμνηστη ἀδελ­­­φή μας, τήν ὁποία γνώριζα πολύ καλά, καί τῆς ὁποίας τελοῦμε σήμερα τό ἐτήσιο μνημόσυνο. Πί­στευε στόν Χριστό, ζοῦσε μέ τόν Χριστό, ζοῦσε σύμφωνα μέ τό θέ­λη­μά του, ζοῦσε μία ζωή εὐ­σε­βεί­ας καί σεμνότητος, ὡς ἄνθρω­πος τῆς ἀγάπης καί τῆς ἐλεημοσύνης. Κοινωνοῦσε τόν Χριστό καί κοι­νω­­νοῦσε μέ τόν Χριστό διά τῆς προσευχῆς καί τῶν ἱερῶν μυστη­ρίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Καί γι᾽ αὐ­τό πιστεύουμε καί ἐλπίζουμε ὅτι ὁ ἐλεήμων Κύριος θά τῆς χαρίσει τήν αἰώνιο ζωή καί ἀνάπαυση κο­ντά του καί θά τήν ἀξιώσει νά ἀπο­λαύσει καί τά ἀγαθά τῆς αἰω­νίου βασιλείας του μετά πάντων τῶν ἁγίων.