Να απασχοληθούν στα χωράφια οι μακροχρόνια άνεργοι

Του Δημήτρη Ταχματζίδη*
Μεγάλη αντίδραση ξεσήκωσε η απόφαση του Σωματείου Εργατών Υπαίθρου να διαμορφώσει το μεροκάματο των μελών του σε αγροτικές εργασίες στα 30 €. Κάποιοι μίλησαν για εκβιαστική απόφαση, κάποιοι αμφισβήτησαν την ύπαρξη και τη λειτουργία του Σωματείου
και το κατά πόσο είναι νόμιμο ή όχι, ελάχιστοι προχώρησαν σε ακραία ρατσιστικά σχόλια. Καταρχάς να πω ότι, το Σωματείο υφίσταται και λειτουργεί από το 2006, νόμιμα και αδιάκοπα, με επικυρωμένο από το Πρωτοδικείο Βέροιας Kαταστατικό και ανήκει στη δύναμη του Εργατικού Κέντρου Βέροιας. Είναι γνωστό σε όλους ότι ο νομός μας είναι, κατά κύριο λόγω, αγροτικός με ανάγκες σε «χέρια» για τις αγροτικές εργασίες. 

Είναι γνωστό επίσης ότι υπάρχει άρνηση των Ελλήνων να εργασθούν σε αγροτικές εργασίες κάτω από ακραίες, όπως λένε, συνθήκες. Αυτή λοιπόν η άρνηση, είχε και έχει ως αποτέλεσμα να έρθουν στην περιοχή μας αλλοδαποί εργάτες, που σιγά - σιγά κατέλαβαν το «χώρο» που άφησαν οι Έλληνες, αφού οι εργασίες πρέπει να γίνουν, τα προϊόντα πρέπει να μαζευτούν, τα διαλογητήρια και κονσερβοποιεία πρέπει να λειτουργήσουν.

Παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, υπάρχει άρνηση του ελληνικού εργατικού δυναμικού για απασχόληση σε εργατικές εργασίες. Από τις δηλώσεις Υπουργών και κυβερνητικών Βουλευτών, μαθαίνουμε ότι «Επιλύεται το πρόβλημα με τους εργάτες γης από τη γειτονική Αλβανία, ανοίγουν τα σύνορα…».

Είναι όμως σοβαρό ένα τέτοιο κράτος, που ενώ έχει λίστες χιλιάδων μακροχρόνια ανέργων και δίνει δις ευρώ σε επιδόματα, να μη μπορεί να κατανέμει σωστά αυτό το δυναμικό, ώστε να λυθεί το πρόβλημα; Αυτό, βέβαια, θα συνέβαινε σε ένα κράτος «στρατηγείο», ενώ τώρα βλέπουμε ένα κράτος «θυρωρείο».

Άποψη μου είναι: Καμία μετάκληση, κανένα άνοιγμα συνόρων. Το ελληνικό κράτος, μέσα από συγκεκριμένες διαδικασίες να καταγράψει τις ανάγκες στις αγροτικές εργασίες κατά περιοχή, να προωθήσει την καταγραφή αυτή στον ΟΑΕΔ και αυτός με τη σειρά του να κατανέμει τους μακροχρόνια ανέργους, με πολιτική απόφαση, που θα ορίζει ότι τυχόν άρνηση για εργασία θα σημαίνει αυτόματα διακοπή όλων των προνομίων και των επιδομάτων που μπορεί ο μακροχρόνια άνεργος να παίρνει.

Αν παρόλα αυτά, υπάρχει ζήτηση σε εργατικό δυναμικό που δε μπορεί να καλυφθεί, τότε και μόνο τότε να προχωρήσει σε διακρατικές συμφωνίες. Πόσο σοβαρό είναι ένα κράτος που ενώ έχει τόσες ανάγκες, που έχει από τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στην Ε.Ε, που δίνει δις ευρώ για επιδόματα, να καλύπτει τις ανάγκες του σε εργατικά χέρια με μετακλήσεις εργατών από άλλες χώρες.

Άποψη μου είναι ότι δε μπορούμε να συνεχίσουμε στην επιδοματική αυτή νοοτροπία. Δεν ξέρω αν θα λυθεί το πρόβλημα αλλά πρέπει να προσπαθήσουμε. Εξάλλου, πολλοί από εμάς στο παρελθόν δουλεύαμε στα χωράφια, είτε για το χαρτζιλίκι, είτε για να βοηθήσουμε τον οικογενειακό προϋπολογισμό, γεγονός που σήμερα δε συμβαίνει.

* Ο Δημήτρης Ταχματζίδης είναι Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Βέροιας