Παράκληση στον Άγιο Λουκά για τον κορωνοϊό

Την Τρίτη 31 Μαρτίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου και στον Παρακλητικό Κανόνα του Αγίου Λουκά του Ιατρού στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Βεροίας. Στο
τέλος ο Σεβασμιώτατος κήρυξε το θείο λόγο και ανέγνωσε ευχή προς τον Άγιο Λουκά υπέρ καταπαύσεως της πανδημίας. Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην αποξένωση από τα αγαπημένα μας πρόσωπα λόγω της πανδημίας και τη στέρηση του εκκλησιασμού, καλώντας τους πιστούς να ακολουθήσουν τη συμβουλή του Αγίου Λουκά που είναι η υπομονή. 

Δείτε φωτογραφίες, βίντεο και την ομιλία του Μητροπολίτη:

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

Στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς περασμένης Κυριακῆς εἴδαμε ἕναν πατέρα νά πλησιάζει τόν Χριστό ἔχοντας μαζί του τόν δαιμονιζό­μενο υἱό του καί νά τόν παρακαλεῖ νά τόν θεραπεύσει, λέγοντάς του μά­λιστα ὅτι τό ζήτησε ἀπό τούς μα­θη­τές του, ἀλλά ἐκεῖνοι δέν μπό­­ρε­σαν νά ἀνταποκριθοῦν στό αἴτημά του. 

Τή στιγμή ἐκείνη ὁ Χριστός, γρά­φει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ἐξέφρασε τήν πι­κρία του γιά τούς ἀνθρώ­πους λέ­­γοντας: «Ὦ γενεά ἄπιστος, ἕως πότε πρός ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέ­ξομαι ὑμῶν;»

Πολύ λίγοι, συνεχίζει ὁ ἅγιος Λου­κᾶς, ἦταν οἱ ἄνθρωποι πού κα­τα­λάβαιναν καί ἔβλεπαν μέ συμ­πά­­θεια τόν Χριστό. Οἱ περισσό­τεροι τόν χλεύαζαν, τόν ἀποκα­λοῦ­σαν ψεύ­τη καί ἔλεγαν πώς κάνει τά θαύ­ματα μέ τή δύναμη τοῦ διαβόλου. Ὁ Χριστός ἔπρεπε νά ὑπομένει τίς προσβολές τῶν ἐχθρῶν του πού τόν μισοῦσαν καί ἤθελαν νά τόν σκοτώσουν. Ἡ καρ­διά του ἦταν γεμάτη ἀπό πόνο καί θλίψη. «Ὦ γενεά ἄπιστος! ἕως πό­τε πρός ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέ­ξομαι ὑμῶν».

Ἀλλά δέν ἦταν μόνο ὁ Κύριος Ἰη­σοῦς Χριστός πού εἶχε μέσα του τέ­τοια θλίψη. Ἀνάλογα συναισθή­μα­τα ἐκφράζει καί ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος, ὅταν γράφει· «Δοκῶ γάρ ὅτι ὁ Θεός ἡμᾶς τούς ἀποστόλους ἐσχά­τους ἀπέδειξεν ὡς ἐπιθανα­τίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κό­σμῳ, καί ἀγγέλοις καί ἀνθρώ­ποις». Εἶναι θέαμα οἱ ἀπόστολοι, γράφει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, γιά τόν κό­σμο πού δέ γνω­­ρίζει τόν Χριστό. Τούς περιγε­λοῦν καί τούς διώ­χνουν, ἐνῶ οἱ ἄγ­γελοι ἀπό τόν οὐ­ρανό θαυμά­ζουν τόν ἀγώνα τους. 

Ἀλλά αὐτό δέν εἶναι μόνο ἡ κοι­νή μοίρα τῶν Ἁγίων. Γιά ὅλους τούς χριστιανούς ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος εἶπε· «Πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διω­­χθήσονται». 

Ἄς θυμηθοῦμε καί τόν λόγο τοῦ Κυρίου, μᾶς συστή­νει ὁ ἅγιος Λου­κᾶς· «Εἰ ἐκ τοῦ κό­σμου ἦτε, ὁ κό­σμος ἄν τό ἴδιον ἐφί­λει· ὅτι δέ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ, ἀλλ᾽ ἐγώ ἐξε­­λεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου, διά τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος».

Εἴμαστε ξένοι σ᾽ αὐτόν τόν κό­σμο. «Οὐ γάρ ἔχομεν ὦδε μένου­σαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν». Καί ἀκόμη ἔχουμε θλίψη σέ αὐ­­­­τόν τόν κόσμο καί εἴ­μαστε στε­νο­­χωρημένοι, καί αὐτό πού μᾶς βα­σανίζει περισσότερο εἶ­ναι ἡ πνευ­­ματική ἀποξένωση. Για­τί ὑπάρ­χουν πολλοί ἀνάμεσά μας πού εἶναι ξέ­νοι ἀκόμη καί με­ταξύ τῶν συγ­γενῶν τους, γιατί κά­ποιοι δέν πιστεύουν, λέει ὁ ἅγιος Λου­κᾶς, καί περιγε­λοῦν τήν πίστη μας, τήν ἀγά­πη στόν Χριστό καί τήν προσευχή μας.

Ὅμως ὅλοι ἐμεῖς πρέπει νά δεί­ξουμε ὑπομονή. Ὅπως ὑπέμενε ὁ Χριστός, ὁ ἀπόστολος Παῦλος καί ὅλοι οἱ ἄλλοι ἀπόστολοι, ἔτσι πρέ­πει νά ὑπομείνουμε καί μεῖς. Πρέ­πει νά γίνουμε μιμητές τοῦ με­γά­λου ἀποστόλου Παύλου, ὅπως καί αὐτός ἦταν μιμητής τοῦ Χρι­στοῦ. Μᾶς χλευάζουν, ὅπως χλεύ­αζαν καί αὐτόν; Νά μήν ἀπαντᾶμε μέ κα­κό στήν κακία τους, ἀλλά νά προσευχόμεθα γι᾽ αὐ­τούς πού μᾶς προσβάλλουν, ὅπως προσευχόταν αὐτός καί ὅλοι οἱ ἄλλοι ἀπόστο­λοι. Μόνο στήν προσευχή θά βροῦ­­­με ἀνακούφιση γιά τήν ψυχή μας. Θά τήν ἀκούσει ὁ Χριστός πού σέ ὅλη τήν ἐπίγεια ζωή του σή­κω­νε τόν βαρύ σταυρό τῆς ἀποξε­νώ­σεως καί θά παρηγο­ρή­­σει τούς κο­­πιῶντες καί πεφορ­τι­σμέ­νους πού μέ ἱκεσία ἁπλώ­νουν πρός Αὐ­τόν τά χέρια τους καί τοῦ ὁμο­λο­γοῦν τόν πόνο τῆς δικῆς τους καρδιᾶς.

Tό διάστημα αὐτό ζοῦμε ὅμως καί ἕνα ἄλλο εἶδος ἀποξενώσεως, τῆς ἀποξενώσεως ἀπό τά οἰκεῖα μας πρόσωπα, ἀπό τούς φίλους καί τούς συναδέλφους μας καί ἀπό ὅλο τόν κοινωνικό μας περί­γυ­ρο λόγω τῶν μέτρων πού ἐπι­βλή­θη­καν μέ σκοπό τήν προστα­σία τῆς ὑγείας μας καί τῆς δημό­σιας ὑγεί­ας ἀπό τήν πανδημία τοῦ κο­ρω­νοϊοῦ πού πλήττει καί τή χώ­ρα μας καί πολλές ἄλλες χῶρες. Στερούμεθα ἀκόμη καί τή δυνατότητα νά βρεθοῦμε στούς ναούς μας, νά λειτουργήσουμε μέ τόν κόσμο μας, μέ τό ποίμνιό μας.

Καί γι᾽ αὐτήν ὅμως τήν προ­σω­ρι­νή ἀπο­­­­ξένωση θά πρέπει νά ἀκο­λου­­θή­σουμε τίς συμβουλές πού μᾶς ἔδωσε ἀπόψε ὁ ἅγιος Λουκᾶς. Καί αὐτές εἶναι νά κάνουμε ὑπο­μο­νή, γιατί ἡ πανδημία εἶναι μία προ­σω­ρινή δοκιμασία, ἡ ὁποία μέ τή βο­ή­θεια καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀλ­λά καί τῶν ἰατρῶν καί τῶν εἰδι­κῶν, θά περάσει. Γι᾽ αὐτό καί δέν ὑπάρχει λόγος οὔτε νά ἀντι­δροῦμε στά μέ­τρα, οὔτε νά προσπαθοῦμε νά τά πα­ρακάμψουμε μέ διάφο­ρους τρό­πους, ἀλλά οὔτε καί νά ἀπο­­γο­η­τευόμεθα. Καί ἡ Ἱερά Σύνοδος προσπαθεῖ καί ὅλοι οἱ ἱεράρχες προσπαθοῦν νά βρεθεῖ τρόπος οὕτως ὥστε αὐτές τίς μεγάλες ἡμέρες, τά Πάθη τοῦ Κυρίου καί τήν Ἀνάσταση, νά λειτουργήσουν οἱ ναοί μας μέ τόν τρόπο πού τελικά θά καταλήξουν.

Ἄς κάνουμε ὑπο­­μονή καί ἄς προ­σευχόμεθα, τόσο γιά τούς οἰκείους καί τούς συγ­γενεῖς μας, ἰδίως γι᾽ αὐτούς τούς ὁποίους δέν μποροῦ­με νά δοῦμε καί νά συ­ναντήσουμε, ὅσο καί γιά νά μᾶς ἀπαλ­λάξει ὁ Θεός ἀπό τήν ταλαιπωρία καί τή δο­κιμασία πού ὑφιστάμεθα. Καί μέ τήν ὑπομονή καί τήν προσευχή ἡ ψυχή μας θά βρεῖ ἀνάπαυση στόν Θεό, ὁ ὁποῖος εἶναι, ὅπως τονίζει καί ὁ ἅγιος Λου­κᾶς, ἡ σωτηρία καί ἡ καταφυγή μας.

Ἄς ρίξουμε ἕνα βλέμμα γύρω μας, στίς ἄλλες χῶρες, στήν Εὐρώπη, στήν Ἀμερική, στήν Ἀσία, στήν Τουρκία, καί θά δοῦμε πόσο ἔχει πληθυνθεῖ τό κακό, πόσο καθημερινά ἑκατοντάδες, φθάσαμε καί σέ χιλιάδες, ἄνθρωποι πεθαίνουν. Ἑπομένως, ἐπειδή εἶναι τόσο μεγάλος ὁ πειρασμός, νομίζω ὅτι χρειάζεται ἀνάλογη ὑπομονή ἀλλά πάνω ἀπό ὅλα προσευχή, γιά νά μπορέσουμε νά τόν ξεπεράσουμε. Καί τότε πράγματι ὁ Θεός θά εἶναι μαζί μας, διότι μέσω τῆς ὑπομονῆς καί τῆς προσευχῆς θά φθάσουμε ἐκεῖ πού ποθοῦμε. Καί «εἰ ὁ Θεός μεθ᾽ ἡμῶν οὐδείς καθ᾽ ἡμῶν».