Β' Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου στην Αλεξάνδρεια

«Χαῖρε, στερρόν τῆς πίστεως ἔρει­σμα»

Την Παρασκευή 13 Μαρτίου το απόγευμα o Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, χοροστάτησε και κήρυξε το θείο λόγο στη Β’ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό
Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αλεξανδρείας. Διαβάστε την ομιλία του Σεβασμιωτάτου: 

Ὅπως κάθε ὁδοιπόρος στήν πο­ρεία του ἀναζητᾶ σταθμούς ἀνα­παύσεως καί ἀνεφοδιασμοῦ, ἔτσι καί ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς, ὁ κάθε πιστός, ὁ ὁποῖος γιά δεύτερη ἤδη ἑβδομάδα βαδίζει «τόν δρόμον τῆς νηστείας» καί τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἀναζητᾶ στα­θμούς πνευματικῆς ἀναπαύσεως καί ἀνεφοδιασμοῦ. Καί ἕνας ἀπό αὐτούς τούς σταθμούς, τούς ὁποί­ους μερίμνησε ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία νά δημιουργήσει γιά νά στηρίξει καί νά ἐνισχύσει τά τέκνα της στήν πνευματική τους πορεία, εἶναι καί ἡ Ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τήν ὁποία ὅρισε νά ψάλλουμε κάθε Πα­ρασκευή τῆς Μεγάλης Τεσσαρα­κοστῆς.

Καί εἶναι ὄντως σταθμός ἀναπαύσεως, γιατί ἡ Παναγία μας, πρός τήν ὁποία ἀπευθύναμε ἀπόψε τή δεύ­τερη στάση τοῦ Ἀκαθίστου Ὕ­μνου, τή δεύτερη στάση τῶν Χαι­ρετισμῶν της, εἶναι ἡ μητέρα μας· καί ὅπως κάθε ἐπίσκεψη στή μη­τέρα μας εἶναι εὐκαιρία ἀναπαύ­σεως καί ἀναψυχῆς, ἔτσι καί ἡ πα­ρουσία μας ἐδῶ, στόν ἱερό ναό της καί ἐνώπιον τῆς ἱερῆς της εἰκόνος, ἀλλά καί ἡ προσευχή μας πρός Αὐτήν, τήν εὐσπλαγχνική Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί ὅλων τῶν χριστιανῶν, μᾶς προσφέρει ψυχι­κή ἀνάπαυση καί ἀναψυχή, μᾶς ξε­κουράζει καί ἀνανεώνει τίς δυ­νά­μεις μας, γιατί μποροῦμε νά ἀναθέσουμε στήν ἀγάπη της ὅλα ὅσα μᾶς βαραίνουν, ὅλα ὅσα μᾶς ἀνησυχοῦν, ὅλα ὅσα μᾶς φοβίζουν καί μᾶς κάνουν νά ἀγωνιοῦμε. Καί εἶναι, δυστυχῶς, πολλά αὐτά πού μᾶς κάνουν νά ἀγωνιοῦμε τό τελευταῖο διάστημα.

Εἶναι ὅμως καί σταθμός ἀνεφο­δια­σμοῦ γιά ὅλους μας ἡ Ὑπερα­γία Θεοτόκος. Γιατί ὅλα αὐτά τά «χαῖρε» πού τῆς ψάλλουμε καί τῆς ψάλαμε καί ἀπόψε, μᾶς ὑπενθυμί­ζουν τίς ἀρετές καί τά χαρίσματά της, μᾶς θυμίζουν τίς ἀναρίθμητες εὐεργεσίες της πρός τό ἀνθρώπινο γένος καί μᾶς διδάσκουν τί θά πρέ­πει νά ἐπιδιώκουμε καί ἐμεῖς στή ζωή μας ἀλλά καί πόσο μπο­ροῦ­με νά τήν ἐμπιστευόμεθα.

Ἕνα ἀπό τά «χαῖρε» πού τῆς ἀπευ­θύναμε ἀπόψε εἶναι καί αὐτό τό ὁποῖο προ­έ­ταξα τῆς ὁμιλίας μου. «Χαῖρε», τῆς εἴπαμε, «στερρόν τῆς πίστεως ἔρεισμα». Χαῖρε, δηλαδή, ἐσύ πού εἶσαι τό ἀκλόνητο στή­ρι­γμα τῆς πίστεως.

Πίστη εἶναι ἡ πρώτη ἀρετή μέ τήν ὁποία μᾶς συστήνεται ἡ Πανα­γία Παρθένος, ὅταν στήν ἀπροσ­δό­κητη ἐπίσκεψη τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ καί στό μήνυμά του ὅτι ὁ Θεός τήν ἐπέλεξε νά γίνει Μητέρα τοῦ Υἱοῦ του δέν ἀμφιβάλλει, ἀλ­λά μέ ταπείνωση ἀπαντᾶ «ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου».

Αὐτή ἡ πίστη της τήν ἀξιώνει ὄχι μόνο νά ζήσει τό μεγαλύτερο θαῦ­μα πού συνέβη ποτέ στή γῆ, νά φέ­ρει δηλαδή στόν κόσμο τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, τόν Σωτήρα καί Λυτρωτή τῶν ἀνθρώπων, ἀλ­λά καί νά γίνει ἡ ἴδια πηγή ἀκέ­νωτη θαυμάτων γιά ὅσους πιστεύουν στόν Υἱό της καί ἐπι­κα­λοῦνται τήν πρεσβεία καί τή με­σι­τεία της.

Ἀναρίθμητα τά θαύματά της, ἀνα­ρίθμητες οἱ σωστικές ἐπεμ­βά­σεις της στή ζωή τῶν πιστῶν. Πε­ρίτρανη ἀπόδειξη αὐτῶν εἶναι καί ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος της, ὁ εὐχαρι­στήριος αὐτός αἶνος πού τῆς ἀνέ­πεμψαν οἱ κάτοικοι τῆς Κωνστα­ντι­νουπόλεως, ὅταν διέλυσε τά πλήθη τῶν βαρβάρων πού πολιορ­κοῦσαν τήν Πόλη καί τούς λύ­τρωσε ἀπό τή φοβερή ἀνάγκη.

Καί τό θαῦμα αὐτό μαζί μέ ὅλα ἐκεῖνα τά θαύματα τῆς Παναγίας μας πού ὁ καθένας μας γνωρίζει, γίνονται ἔρεισμα, γίνονται στή­ριγ­μα καί τῆς δικῆς μας πίστεως, ὥστε νά τῆς ψάλλουμε ἀπόψε μέ μία φωνή «Χαῖρε, στερρόν τῆς πί­στεως ἔρεισμα».

Δέν ἀρκεῖ ὅμως μόνο νά ὑμνοῦμε καί νά ἐγκωμιάζουμε τήν Ὑπερα­γία Θεοτόκο ὡς στήριγμα τῆς πί­στεώς μας. Χρειάζεται νά προσπα­θοῦμε καί ἀγωνιζόμεθα νά ἀπο­κτή­σουμε καί ἐμεῖς περισσότερη πίστη. Χρειάζεται νά προσευχό­με­θα καί νά παρακαλοῦμε τόν Υἱό της καί Κύριό μας νά προσθέσει καί σέ μᾶς πίστη. Γιατί τήν χρει­α­ζόμεθα γιά τόν ἀγώνα μας τόν πνευ­ματικό, τήν χρειαζόμεθα γιά νά ὁλοκληρώσουμε τόν δρόμο τῆς νηστείας, τήν χρειαζόμεθα ἀκόμη γιά νά ἀντιμετωπίσουμε ὅλους τούς πειρασμούς πού τό τελευταῖο διάστημα μᾶς δοκιμάζουν, ὅπως τά πλήθη αὐτά πού ἔχουν κατακλύσει τά σύνορά μας καί τή θάλασσά μας, καί ἰδι­αι­τέρως τήν ἐπιδημία τοῦ κο­ρο­νοϊοῦ, πού ἔχει ἀνατρέψει τά δε­δομένα τῆς ζωῆς μας.

Ἔχουμε ἀνάγκη τήν πίστη γιά νά σταθοῦμε ὄρθιοι καί νά μήν χά­σου­με τό θάρρος μας. Ἔχουμε ἀνά­­γκη τήν πίστη γιά νά ἀναθέ­σου­­με καί αὐτή τή δυσκολία διά τῆς προσευχῆς στήν Παναγία Παρ­θένο, καί νά τήν παρακαλοῦμε νά μᾶς προστατεύσει καί νά μᾶς σώ­σει.

Ἔχουμε ἀνάγκη ὅμως καί νά ὑπα­­κού­ουμε καί νά ἐφαρμόζουμε μέ ἀκρίβεια τίς ἐντολές τῆς πολι­τείας, καί τοῦ Ὑπουργείου καί τῶν ὑπευθύνων, πού μᾶς συστήνουν προσοχή καί σχο­λα­­στι­κή καθαριότητα κυρίως τῶν χε­ριῶν μας, ἀποφυγή τῶν συνα­θροί­σεων σέ χώρους μέ πολλά ἄτομα, ἰδιαιτέρως γιά τούς ἡλι­κιω­μένους καί τούς ἀσθενεῖς, σε­βασμό στά μέτρα προστασίας τόσο γιά τούς ἑαυτούς μας ὅσο καί γιά τούς ἀδελ­­φούς μας, ὥστε νά ἀπο­φύ­γουμε τήν ἐξάπλωση τῆς ἐπιδη­μίας καί τίς συνέπειές της.

Ἔχουμε ὑποχρέωση καί εὐθύνη νά ἀκολουθήσουμε ὅλοι τίς ὁδη­γί­ες τῶν εἰδικῶν καί νά μείνουμε πε­ρισ­σότερο στό σπίτι γιά νά ἀποφύ­γουμε τή διάδοση τοῦ ἰοῦ. Ἄς ἀξιοποιήσουμε τήν εὐκαιρία αὐτή καί πνευματικά, γιά περισ­σό­τερη προσευχή, γιά περισσότερη περι­συλ­λογή, γιά περισσότερη με­λέ­τη καί μετάνοια, ὥστε νά πε­ρά­σει καί αὐτή ἡ δοκιμασία μέ τή χάρη καί τή βοήθεια τῆς Ὑπε­ρα­γίας Θεοτό­κου, πού ποτέ δέν ἐγκα­ταλείπει ὅσους προστρέχουν σέ Αὐτήν.