Χάρρυ Κλυνν: Baraba... και άλλες ιστορίες για το ποδόσφαιρο

Από τον El Padrino
Mama πού πάμε;
- Στο βουνό γιε μου… 
Έτσι θα πρέπει, ελαφρά, με χιούμορ να αναφερθούμε στην αθλητική επικαιρότητα και την ήττα από τον Τίμο Καβακά, τον δικό μας κατά κάποιο τρόπο Τίμο. Δεν μπορούμε να κάνουμε και αλλιώς, δηλαδή να δούμε τα πράγματα
 σοβαρά… μέρες που πέρασαν κιόλας, καρναβαλικές! Ας δοκιμάσουμε να απαντήσουμε στην πιο συνηθισμένη (αστεία) ερώτηση κάθε ομαδικού αθλήματος: Ποιος φταίει για τη δημιουργία ή τη διάλυση των ομάδων που κερδίζουν ή χάνουν; Σιγά τα δύσκολα. Η απάντηση είναι εύκολη: Μα φυσικά αυτοί που τις κτίζουν ή αποφασίζουν την αποψίλωση τους! 

Αυτοί παίρνουν τις αποφάσεις με βάσει το πώς αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο, τα θέλω τους, τα χρήματα που θα ξοδέψουν. Και δυστυχώς για εμάς τους ρομαντικούς προπονητές της κερκίδας, αυτό γίνεται στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο από την τριάδα, ιδιοκτησία, τεχνικός διευθυντής και προπονητής. Τη σειρά τη βάζετε εσείς, από ποια πλευρά θέλετε να βλέπετε το δικό σας ποδόσφαιρο. Πάντως έτσι είθισται να γίνεται στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο!

Στην αστεία πλευρά λοιπόν εγώ θα διάλεγα να πω ότι όταν δεν πάνε καλά τα πράγματα φταίει ο τεχνικός διευθυντής. Στη σοβαρή του πλευρά θα μπορούσα να πω με βεβαιότητα (άραγε), φταίει ο διαχειριστής - προπονητής π.χ. ο Θεός και ο Άδης. (Τι θυμήθηκα ρε φίλε, αλλά αυτά μια άλλη φορά)

Γιατί φταίει ο τεχνικός διευθυντής λοιπόν; Μα η απάντηση είναι εύκολη. Που βρήκε αυτά τα παλτά και μας κατέστρεψε κλπ.

Και παρότι είναι αστείο, συμφωνώ ότι φταίει, γιατί απλά κάποιος φταίει περισσότερο από την τριάδα που έχει τις τύχες του συλλόγου. Κάποιος πρέπει να στοχοποιείται για τις ανάποδες. Στην καθημερινότητα αυτός είναι ο προπονητής, στο τέλος είναι ο τεχνικός διευθυντής, πρώτος όλων!
Δεν μπορώ να υπερασπιστώ τον ρόλο τους, γιατί έτσι είναι ο εύκολος στόχος «το βουνό».

Mama πού πάμε;
- Στο βουνό γιε μου….

Πόσο εύκολα βρίσκεις στο ποδόσφαιρο, όταν είσαι φίλαθλος το ποιος φταίει! Όταν είσαι όμως ο υπεύθυνος παράγοντας, ιδιοκτήτης είναι πολύ δύσκολο να δώσεις την απάντηση, κυρίως γιατί αυτήν την κουβέντα θα πρέπει να την κανείς πρώτα με τον εαυτό σου. Χωρίς παραλείψεις, ντροπές και συμβιβασμένες σκέψεις…

Το ότι αγαπάς και προσφέρεις τον χρόνο σου και τα χρήματα σου σήμερα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο έχουν την αξία τους αλλά δεν είναι το σημαντικότερο. Έτσι μας εκσυγχρονίζει τα μυαλά η UEFA.

Δυστυχώς ή ευτυχώς όταν αποφασίζεις πρέπει να σκέφτεσαι πώς θα γίνει να πετύχω τον στόχο μου και όχι το τι θυσίες έκανα προσωπικά για να πετύχω αυτόν! Πρέπει να κρίνω με τις λίγες η πολλές αντιλήψεις που έχω στο ποδόσφαιρο, το επαγγελματικό, πρώτα τα λάθη μου σε επιλογές και μετά τις ίδιες τις επιλογές

Mama πού πάμε;
- Στο βουνό γιε μου…

Επειδή είμαστε σε μέρες καρναβαλιού χαράς και μέθης και επειδή δεν θέλουμε να κρίνουμε τους ανθρώπους μας γι’ αυτό και το σχόλιο θα είναι γενικά για την μάστιγα του ποδοσφαίρου μας - που τείνει να γίνει, δηλαδή τον τεχνικό διευθυντή, τον κακό, τον άσχετο, το λαμόγιο, που επιλέγει τα 3-4Π (Π ίσον παλτά) που μας φόρτωσε και όχι τον άλλο τον καλό που έφερε τον Π (Π ίσον παικταρά). Διά αυτά θα μιλήσουμε δημόσια με ονόματα και για τις επιλογές που βοήθησαν ή δεν, στην επίτευξη του στόχου όταν το πρωτάθλημα τελειώσει. 

Τώρα συμφωνώ και εγώ ότι φταίει ο τεχνικός διευθυντής. Το γιατί φταίει θα το πούμε στο τέλος όταν θα μιλήσουμε με ονόματα.

Και επειδή βλέπω να αδειάζουν αρκετές θέσεις Τ.Δ. ίσως θα μπορούσα να αυτοπροταθώ και εγώ προς αναπλήρωση. Λέτε να τα κατάφερνα άραγε εγώ ως θεωρητικός, ως κρίνων εκ του ασφαλούς; Εκεί όμως μάλλον θα θέλουν προσόντα και βιογραφικά. Ας το σκεφτώ καλύτερα λέτε… Πέρασαν και οι απόκριες!

Τώρα απλά θα πούμε…

- Mama πού πάμε;
- Στο βουνό γιε μου…
- Mama την επόμενη χρόνια να αφήσουμε το βουνό και να πάμε στην θάλασσα!

Σας αφήνω με το βιντεάκι του αείμνηστου παράγοντα Τριανταφυλλίδη.