Ρωτώντας πας στη Βεργίνα

Γράφει ο Στέλιος Σοφιανός
«Καλημέρα, χρόνια πολλά, ψάχνουμε το Μουσείο, μήπως γνωρίζετε πού είναι;». Η οδηγός που ρωτούσε ήταν Ελληνίδα, είχε μαζί της τρεις ακόμη επιβάτες και όλοι έδειχναν συμπατριώτες μας. Είχαν χαθεί αναζητώντας το Μουσείο των Βασιλικών Τάφων των Αιγών, στη
Βεργίνα. Όπως πιθανόν να είχαμε χαθεί και εμείς, αν δεν είχαμε «τυφλή» εμπιστοσύνη στο gps του Google maps και στο «πάμε και βλέπουμε». Όπως πριν και αμέσως μετά χάθηκαν, και πάντως ταλαιπωρήθηκαν ψάχνοντας, αρκετοί ακόμη, Έλληνες και μη, οι οποίοι είχαν την ίδια με εμάς έμπνευση την Παρασκευή ανάμεσα στα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά: Να επισκεφθούν έναν από τους πιο σημαντικούς -και εντυπωσιακούς- αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας και της Ευρώπης. 

Τα φίδια μας είχαν ζώσει από τη στιγμή που το gps μας έδειξε την έξοδο από την Εγνατία Οδό προς τη Βεργίνα. Καμία σήμανση, πουθενά πινακίδες για να σε καθοδηγούν. Μήπως είχαμε κάνει λάθος; Αλλά ήταν μια φωτεινή μέρα, το έβλεπες το χωριό (τη Βεργίνα) να πλησιάζει, ακόμη και αν η διαδρομή μέσα από τις γυμνές ροδακινιές δεν ήταν και τόσο μαγευτική όσο την άνοιξη και το καλοκαίρι, την ακολουθούσες – δεν είχες και πολλές επιλογές. 

Μάλλον αυτό σκέφτηκαν υπουργεία, δήμοι, περιφέρειες και άφησαν γυμνή (από «branding») και τη διαδρομή… Στη Βεργίνα η μόνη εμφανής πινακίδα, πέρα από εκείνες των πανσιόν και των εστιατορίων (ας μη μιλήσουμε τώρα για αισθητική), είναι μια απαγορευτική διέλευσης οχημάτων 300 μέτρα από την είσοδο του Μουσείου. Φυσικά, οι περισσότεροι οδηγοί κάνουν σαν να μην υπάρχει. Στο ίδιο σημείο υπάρχει όμως η πρώτη, παλαιάς κοπής πολυ-πινακίδα, που δείχνει δεξιά ή μήπως λοξά δεξιά ή μήπως ευθεία πάνω; 

Δεν είναι ξεκάθαρο προς τα πού, αλλά δείχνει ότι προς τα εκεί (…) πας για να φτάσεις σε Πάρκινγκ, Βασιλική Νεκρόπολη, Ανάκτορο Αστυ, Δημαρχείο, Κέντρο. Βεβαίως, αν το «εκεί» είναι λοξά δεξιά ή ευθεία πάνω, «απαγορεύεται» (προς το πάρκινγκ…). Αν είναι δεξιά, το μόνο πάρκινγκ που βρήκαμε σε λογική απόσταση ήταν μια χωμάτινη αλέα με ένα δέντρο στη μέση. Σε εκείνη την πινακίδα πάντως είναι που οι επισκέπτες «χάνονταν», σάστιζαν, αναρωτιόντουσαν, ρωτούσαν. 

«Είναι να απορείς πώς τη βρήκε ο Ανδρόνικος», κάγχασε ο χιουμορίστας της παρέας. Σκεφτόμασταν δυνατά, καθώς περπατούσαμε προς την είσοδο του Μουσείου, τι θα έκαναν άλλες χώρες αν είχαν έναν τέτοιο θησαυρό στα όριά τους. Πώς και με πόσους τρόπους θα το «φώναζαν» από τον εθνικό αυτοκινητόδρομο έως εκεί. Είπαμε για τους Βορειομακεδόνες γείτονές μας, που δεν έχουν και «το» φωνάζουν. 

Είπαμε για το πώς οι Τούρκοι αξιοποιούν / καπηλεύονται τους ελληνικούς θησαυρούς μέσα και έξω από τη χώρα τους. Είπαμε και για το πώς άλλοι Έλληνες, αλλού στην Ελλάδα, δεν έχουν μεν την τύχη να έχουν μια «Βεργίνα» στη γειτονιά τους, αλλά έχουν το ελάχιστο και αυτονόητο: πινακίδες σήμανσης. 

Στη Βεργίνα έχουμε το Google maps.

Η απαγόρευση διέλευσης οχημάτων μοιάζει λογική, αλλά και σαν να έχει ξεμείνει από την καλοκαιρινή περίοδο αιχμής, καθώς οι περισσότεροι οδηγοί, ντόπιοι και μη, δεν τη σέβονται.

Είναι το πάρκινγκ;

Ελλείψει άλλης σήμανσης, είδαμε αρκετούς να εισέρχονται εδώ. Η είσοδος για τον αρχαιολογικό χώρο είναι αμέσως μετά και, ευτυχώς, πολύ πιο καλαίσθητη.

Μια πινακίδα επιτέλους! Βρίσκεται μόνιμα στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου, αλλά μάλλον σύγχυση δημιουργεί, καθώς αφορά το Ανάκτορο και όχι το Μουσείο (που ευτυχώς είναι ανοιχτό 10.00-17.00 κάθε μέρα, και το Σαββατοκύριακο, εκτός από Τρίτη. 

Πηγή