Η Κυριώτισσας Ουτοπία (της Κίνησης Πολιτών Κυριώτισσας) παρουσιάζει τον συγγραφέα Γιώργο Συμπάρδη, με αφορμή την κυκλοφορία του βραβευμένου τελευταίου βιβλίου του αδέλφια. Για το βιβλίο θα μιλήσει η ποιήτρια-κριτικός λογοτεχνίας Άννα Αφεντουλίδου. Στο πιάνο η Άννα Τσαγκερά. Ο Γιώργος
Συμπάρδης γεννήθηκε το 1945 στην Ελευσίνα και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά και σκηνοθεσία κινηματογράφου σε Αθήνα και Λονδίνο. Έκανε την εμφάνισή του στα γράμματα με τη νουβέλα Μέντιουμ το 1987, η οποία απέσπασε διθυραμβικές κριτικές. Ακουλούθησε το μυθιστόρημα Ο άχρηστος Δημήτρης, το 1998, το οποίο είχε εξίσου θερμή υποδοχή από κοινό και κριτικούς. Το 2012 το μυθιστόρημά του Υπόσχεση γάμου τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο, με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη) και το Βραβείο του λογοτεχνικού περιοδικού Κλεψύδρα. Το 2013 τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη. Το 2015 κυκλοφόρησε η νουβέλα του Μεγάλες γυναίκες. Τα Αδέλφια, το πέμπτο πεζογραφικό του έργο, απέσπασε το 2019 το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού «Ο Αναγνώστης».
Άννα Αφεντουλίδου: Φιλόλογος. Μεταπτυχιακά μαθήματα με τους: Γ. Κεχαγιόγλου, Φρ. Αμπατζοπούλου, Γ. Πλάγγεση (θέματα: κυπριακή λογοτεχνία, ποιητική Ανδρέα Εμπειρίκου, φιλοσοφία του Hegel). Απόφοιτος Διαπανεπιστημιακού Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών Δημιουργικής Γραφής. Υποψήφια διδάκτορας νεοελληνικής φιλολογίας Πανεπ. Πελοποννήσου. Συμμετείχε, στο Ι.Ε.Π, στην αναμόρφωση και εκπόνηση Προγραμμάτων Σπουδών και εκπαιδευτικού υλικού των Νέων Ελληνικών της Β΄ και Γ΄ Λυκείου. Μέλος Επιστημονικής Ομάδας έργου: «Επιμόρφωση σε Πρακτικές Υποστήριξης μαθητών στο πλαίσιο της Διαφοροποιημένης Διδασκαλίας (Δ.Δ.)». Μέλος Κριτικής Επιτροπής Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας. Εκπαιδευτικές μελέτες για τις ανάγκες ατόμων με αυτισμό και σύνδρομο Asperger. Συγγραφέας βιβλίων λογοτεχνικού περιεχομένου και επιστημονικών μελετών. Με ανακοινώσεις της (δοκίμια και άρθρα) έχει συμμετάσχει σε συλλογικούς τόμους, ελληνικά και διεθνή συνέδρια, επιστημονικές ημερίδες. Επιμελήθηκε δύο αφιερωματικά τεύχη τού περιοδικού Νέα Εστία. Συνεπιμελήτρια έκδοσης Ημερολογίων Κ. Στεργιόπουλου.
αδέλφια
Τέλη δεκαετίας του ’50 και αρχές του ’60, εποχή κατά την οποία θεμελιώνεται η μεταπολεμική Ελλάδα, μεγαλώνουν ο αφηγητής και ο κατά τρία χρόνια μεγαλύτερος αδελφός του Θανάσης. Αυτή είναι η ιστορία τους: η ολωσδιόλου διαφορετική πορεία τους προς την ενηλικίωση και οι συνέπειές της αργότερα, ο ισχυρός δεσμός αίματος που τους ενώνει, αλλά και η αντιπαλότητα και ο ακήρυκτος πόλεμος ανάμεσά τους.
«Έκλεισα την πόρτα και περίμενα. Ούτε ένα λεπτό. Ύστερα η πόρτα άνοιξε κι εκείνος ρίχτηκε με τις γροθιές του καταπάνω μου. Με τη σάρκα μου που κόλλησε στη δική του και με τα πόδια μου που μπλέχτηκαν αξεδιάλυτα με τα πόδια του αντιμετώπισα τη λύσσα του, με σφιχτό ολόκορμο εναγκαλισμό για να μη βρίσκει μέρος ελεύθερο να χτυπήσει. Κάποια στιγμή δεν μπόρεσα άλλο να κρατηθώ, παραδόθηκα. Με έβαλε κάτω, το κεφάλι μου άκουσα, το κεφάλι μου που δονήθηκε και αντήχησε μέσα στο κεφάλι μου από την πρόσκρουση των οστών στο μωσαϊκό. Δεν θα πρέπει να κατάλαβε τι μου συνέβη, χτυπούσε αλύπητα στο στήθος, στο στομάχι, στα πλευρά κι απέδιδε την έλλειψη αντίστασης στην υπεροχή του∙ του δυνατού, του μεγάλου και προσβεβλημένου αδελφού. Κι εγώ δεν πονούσα ιδιαίτερα, σαν ένα κομμάτι ζυμάρι που εκείνος ζύμωνε και μετάπλαθε με τις γροθιές του ήμουν, μέσα στη σκοτοδίνη για ώρα πολλή∙ μέχρι που κουράστηκε ή το βαρέθηκε και σταμάτησε.»
Συμπάρδης γεννήθηκε το 1945 στην Ελευσίνα και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά και σκηνοθεσία κινηματογράφου σε Αθήνα και Λονδίνο. Έκανε την εμφάνισή του στα γράμματα με τη νουβέλα Μέντιουμ το 1987, η οποία απέσπασε διθυραμβικές κριτικές. Ακουλούθησε το μυθιστόρημα Ο άχρηστος Δημήτρης, το 1998, το οποίο είχε εξίσου θερμή υποδοχή από κοινό και κριτικούς. Το 2012 το μυθιστόρημά του Υπόσχεση γάμου τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο, με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη) και το Βραβείο του λογοτεχνικού περιοδικού Κλεψύδρα. Το 2013 τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη. Το 2015 κυκλοφόρησε η νουβέλα του Μεγάλες γυναίκες. Τα Αδέλφια, το πέμπτο πεζογραφικό του έργο, απέσπασε το 2019 το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού «Ο Αναγνώστης».
Άννα Αφεντουλίδου: Φιλόλογος. Μεταπτυχιακά μαθήματα με τους: Γ. Κεχαγιόγλου, Φρ. Αμπατζοπούλου, Γ. Πλάγγεση (θέματα: κυπριακή λογοτεχνία, ποιητική Ανδρέα Εμπειρίκου, φιλοσοφία του Hegel). Απόφοιτος Διαπανεπιστημιακού Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών Δημιουργικής Γραφής. Υποψήφια διδάκτορας νεοελληνικής φιλολογίας Πανεπ. Πελοποννήσου. Συμμετείχε, στο Ι.Ε.Π, στην αναμόρφωση και εκπόνηση Προγραμμάτων Σπουδών και εκπαιδευτικού υλικού των Νέων Ελληνικών της Β΄ και Γ΄ Λυκείου. Μέλος Επιστημονικής Ομάδας έργου: «Επιμόρφωση σε Πρακτικές Υποστήριξης μαθητών στο πλαίσιο της Διαφοροποιημένης Διδασκαλίας (Δ.Δ.)». Μέλος Κριτικής Επιτροπής Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας. Εκπαιδευτικές μελέτες για τις ανάγκες ατόμων με αυτισμό και σύνδρομο Asperger. Συγγραφέας βιβλίων λογοτεχνικού περιεχομένου και επιστημονικών μελετών. Με ανακοινώσεις της (δοκίμια και άρθρα) έχει συμμετάσχει σε συλλογικούς τόμους, ελληνικά και διεθνή συνέδρια, επιστημονικές ημερίδες. Επιμελήθηκε δύο αφιερωματικά τεύχη τού περιοδικού Νέα Εστία. Συνεπιμελήτρια έκδοσης Ημερολογίων Κ. Στεργιόπουλου.
αδέλφια
Τέλη δεκαετίας του ’50 και αρχές του ’60, εποχή κατά την οποία θεμελιώνεται η μεταπολεμική Ελλάδα, μεγαλώνουν ο αφηγητής και ο κατά τρία χρόνια μεγαλύτερος αδελφός του Θανάσης. Αυτή είναι η ιστορία τους: η ολωσδιόλου διαφορετική πορεία τους προς την ενηλικίωση και οι συνέπειές της αργότερα, ο ισχυρός δεσμός αίματος που τους ενώνει, αλλά και η αντιπαλότητα και ο ακήρυκτος πόλεμος ανάμεσά τους.
«Έκλεισα την πόρτα και περίμενα. Ούτε ένα λεπτό. Ύστερα η πόρτα άνοιξε κι εκείνος ρίχτηκε με τις γροθιές του καταπάνω μου. Με τη σάρκα μου που κόλλησε στη δική του και με τα πόδια μου που μπλέχτηκαν αξεδιάλυτα με τα πόδια του αντιμετώπισα τη λύσσα του, με σφιχτό ολόκορμο εναγκαλισμό για να μη βρίσκει μέρος ελεύθερο να χτυπήσει. Κάποια στιγμή δεν μπόρεσα άλλο να κρατηθώ, παραδόθηκα. Με έβαλε κάτω, το κεφάλι μου άκουσα, το κεφάλι μου που δονήθηκε και αντήχησε μέσα στο κεφάλι μου από την πρόσκρουση των οστών στο μωσαϊκό. Δεν θα πρέπει να κατάλαβε τι μου συνέβη, χτυπούσε αλύπητα στο στήθος, στο στομάχι, στα πλευρά κι απέδιδε την έλλειψη αντίστασης στην υπεροχή του∙ του δυνατού, του μεγάλου και προσβεβλημένου αδελφού. Κι εγώ δεν πονούσα ιδιαίτερα, σαν ένα κομμάτι ζυμάρι που εκείνος ζύμωνε και μετάπλαθε με τις γροθιές του ήμουν, μέσα στη σκοτοδίνη για ώρα πολλή∙ μέχρι που κουράστηκε ή το βαρέθηκε και σταμάτησε.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.