Πετάμε στον γκρεμό όσους έχουν υψοφοβία;

Της Κατερίνας Γαλανού

Υπόθεση εργασίας: Βρίσκεστε με κάποιον συγγενή, φίλο, αγαπημένο τέλος πάντων πρόσωπο, που έχει υψοφοβία και ακροφοβία και πρέπει να διασχίσετε ένα μονοπάτι σύριζα στην άκρη ενός γκρεμού. Το μονοπάτι υποχρεωτικά πρέπει να το διαβείτε γιατί δεν υπάρχει
άλλος δρόμος. Και προς στιγμή βοήθεια από τρίτους δεν υπάρχει. Το αγαπημένο πρόσωπο τρέμει την προοπτική αυτή. Και όχι μόνο αρνείται να περπατήσει στο μονοπάτι αλλά βρίζει και πετροβολάει και εσάς και τον... γκρεμό. Γνωρίζει καταβάθος ότι δεν έχει άλλη επιλογή αλλά ο φόβος του είναι υπέρτερος. Τι κάνετε; Του φωνάζετε: είσαι δειλός,ψοφοδεής, ηλίθιος και γελοίος που φοβάσαι; Λύνετε το πρόβλημα κλωτσώντας τον στο γκρεμό για τελειώνει μια και καλή με τον φόβο του; Ή προσπαθείτε να του εμφυσήσετε το μέγιστο αίσθημα ασφάλειας για να διαχειριστεί τον τρόμο του; Πχ να του πείτε ότι αντιλαμβάνεστε τους φόβους του, να τον δέσετε με ένα σχοινί έστω και ως placebo ζώνης ασφαλείας, να τον διαβεβαιώσετε ότι δεν είναι τόσο ψηλά όσο δείχνει, ότι έχουν περάσει πολλοί απ' αυτό το μονοπάτι και κανείς δεν έπαθε τίποτα, ότι ακόμη κι αν συμβεί κάποιο ατύχημα όλοι ξέρουν που βρίσκεστε και θα σπεύσουν. Μην μου πείτε ότι δεν θα προσπαθήσετε να βγάλετε τον άνθρωπό σας από την εύλογη σύγχυση που προκαλεί ο φόβος.

Αυτά ακριβώς που νοιώθει σήμερα ένα σημαντικό τμήμα των Ελλήνων πολιτών που καλείται να συμβιώσει με χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται ήδη στη χώρα και όσους άλλους πιθανόν καταφτάσουν το προσεχές διάστημα.

Θέλετε να τους φωνάζουμε όλοι μαζί ότι είναι ρατσιστές, ακροδεξιοί, αναίσθητοι, υπάνθρωποι, τέρατα της κοινωνίας, οπαδοί του 'Ορμπαν (οι περισσότεροι ούτε κατά διάνοια ξέρουν ποιος είναι ο εν λόγω κύριος) και να τους κλωτσήσουμε στην αγκαλιά του… Αργυρού ‘Εσπερου που θα τους πουλήσει «πατριωτική παρηγορία» και «προστασία»;

Οι Έλληνες όσο και αν βολεύει τους επαγγελματίες αλληλέγγυους και τους δήθεν διεθνιστές δεν είναι ρατσιστές, είναι κατά βάση ξενοφοβικοί.

Το «ξένο» υπό την έννοια, του μη γνώριμου τους τρομάζει.

Κυρίως όμως τους τρομάζει η απόλυτη επίγνωση ότι ζουν σε ένα κράτος που καμιά κρατική δομή δεν λειτουργεί όπως πρέπει ενώ η τήρηση των νόμων είναι αλά κάρτ και επαφίεται στη διάθεση καθενός απ΄όσους τυγχάνει να ζει σε αυτή τη χώρα. Γηγενή(!), πρόσφυγα, μετανάστη, τουρίστα, κλπ.

Αυτό είναι το υπόβαθρο του δικαιολογημένου φόβου που σχετίζεται με το προσφυγικό- μεταναστευτικό . Γιατί όταν οι επίσημες αρχές, αγνοούν ακόμη και το που βρίσκονται κάμποσες χιλιάδες άνθρωποι που έφτασαν στην επικράτεια χωρίς χαρτιά έκαναν μια αίτηση για χορήγηση ασύλου ή ζήτησαν επανεξέταση του αιτήματος τους που απορρίφθηκε σε πρώτο επίπεδο και στη συνέχεια χάθηκαν στην ενδοχώρα, μπορεί κατηγορήσεις κάποιον που αισθάνεται ανασφαλής;

Οι εικόνες των νεαρών, ενήλικων και μόνων ανδρών που φτάνουν κατά δεκάδες κατάστεγνοι χωρίς χαρτιά και με τα κινητά τους ανά χείρας δεν δικαιολογούν καμιά ανησυχία;

Είναι ψοφοδεείς, ρατσιστές και άθλιοι όσοι τυγχάνει να το επισημαίνουν και είναι απλά «αλληλέγγυοι» και φιλάνθρωποι όσοι οργανωμένα τους καθοδηγούν και τους υποδέχονται όταν οι βάρκες φτάνουν στα ελληνικά νησιά και στη συνέχεια φροντίζουν να παρέχουν την νομική ομπρέλα προώθησης τους στην ενδοχώρα;

Μπορεί η ιστορία της μετανάστευσης και της προσφυγιάς στις διάφορες εκδοχές της να είναι τόσο παλιά όσο η ιστορία του κόσμου αλλά ποτέ στο παρελθόν αυτά τα δύο, δεν συνδέθηκαν με ένα εκτεταμένο και πολυπλόκαμο βρώμικο δίκτυο που κάνει business και τζίρο πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ. Κάθε πρόσφυγας και μετανάστης που πατάει το πόδι του στην Ελλάδα είναι ταυτόχρονα το «θύμα» ενός αδίστακτου κυκλώματος που ξεκινάει από τα βάθη της Ασίας, διαπρέπει στην Τουρκία και φτάνει μέχρι τις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας, στα κατειλημμένα κτίρια των Εξαρχείων, τα ΚΥΤ της Μόριας και της Σάμου και στα περάσματα του ‘Εβρου. Οι μανάδες και τα ανήλικα παιδιά τους, στη συνείδηση των απλών ανθρώπων είναι ταλαιπωρημένες υπάρξεις που αξίζουν τη συνδρομή και την προστασία μας.

Για τα κυκλώματα που τους οδηγούν στην Ελλάδα και αλλού είναι απλά εμπόρευμα. Που πληρώνει και «πληρώνεται» με το κεφάλι. Που καταλήγει πολλές φορές να τροφοδοτεί τα επάλληλα κυκλώματα πορνείας και παιδεραστίας, αλλά και τη μαφία των ναρκωτικών.

Για αυτό και ακούγονται ύποπτες οι οιμωγές για τις «μωρομάνες και τα ανήλικα» που δεν υπάρχει πρόβλημα να ζουν στις καταλήψεις των αλληλέγγυων πληρώνοντας συγκεκριμένες ταρίφες αλλά είναι ρατσιστικό, φασιστικό, και ακραία αντιδημοκρατικό να τίθενται υπό τον έλεγχο και την προστασία της οργανωμένης πολιτείας.

Άραγε γιατί κανείς από όσους υποτίθεται ότι «φρόντιζαν» αφιλοκερδώς όλες αυτές τις «μωρομάνες» και τα ανήλικα παιδάκια στις τρώγλες των Εξαρχείων και του κέντρου δεν βγήκαν ποτέ με το όνομα και το πρόσωπο σε δημόσια θέα να υποστηρίξουν το θεάρεστο έργο τους;

Γιατί εξαφανίστηκαν άρον άρον ως φαντάσματα;

Και γιατί στιγματίζονται ως ρατσιστές και υπάνθρωποι όσοι άνθρωποι αισθάνονται ανασφάλεια γιατί στους δρόμους κυκλοφορούν πλέον άνθρωποι – φαντάσματα χωρίς ταυτότητα, χαρτιά και προοπτική;

Το ζητούμενο της μεταναστευτικής και προσφυγικής πολιτικής της κυβέρνησης εφόσον το πρόβλημα είναι αναπόδραστο είναι να δώσει στους ανησυχούντες πολίτες την αίσθηση ότι όλοι όσοι βρέθηκαν και θα βρεθούν στην ελληνική επικράτεια θα τελούν υπό την πρόνοια και τον διαρκή αυστηρό έλεγχο των αρχών της πολιτείας. Θα ακολουθούν και θα σέβονται τους νόμους που αυτή έχει θεσπίσει.

Μόνο αυτό θα μπορέσει να λειτουργήσει έστω ως placebo ζώνη ασφαλείας.

Και φυσικά οι ιθύνοντες θα πρέπει να δώσουν αναλυτικό λογαριασμό τι κοστίζουν, ποιος πληρώνει και για πόσο χρόνο, τα κονδύλια που απαιτούνται για την διαβίωση των χιλιάδων ανθρώπων που έχουν αιτηθεί άσυλο. Για να καλυφθεί επαρκώς και αυτή η παράμετρος διότι κάποιοι συδαυλίζουν την εντύπωση ότι από τους φόρους μας πληρώνονται διαμερίσματα, ξενοδοχεία, σίτιση και εκπαίδευση όλων αυτών των χιλιάδων ανθρώπων ή ακόμη χειρότερα από σκοτεινά κέντρα που σχεδιάζουν τον αφανισμό του ελληνισμού. Θα ήταν αρκούντως χρήσιμο να μάθουμε πόσα χρήματα έχουν πληρωθεί σε επιχειρήσεις και ιδιώτες ( πχ ξενοδοχεία, ιδιοκτήτες διαμερισμάτων, εταιρείες σίτισης, μεταφορών, ) για παροχή υπηρεσιών στους πρόσφυγες.

Είναι βέβαιο ότι τοπικές κοινωνίες χρειάζονται ενημέρωση, χρόνο να επεξεργαστούν τα νέα δεδομένα αλλά και ανταποδοτικά οφέλη, για να πειστούν ότι είναι προτιμότερο όλοι αυτοί οι άνθρωποι να βρίσκονται σε ελεγχόμενες από την πολιτεία δομές από το να κυκλοφορούν αδέσποτοι και ευάλωτοι σε καθέναν που θέλει να τους χρησιμοποιήσει για αλλότριους σκοπούς.

Μόνον η οργάνωση του κράτους, η αποτελεσματικότητα των οργάνων της στην επιβολή και την τήρηση των νόμων μπορεί να αλλάξει κάποια στιγμή γνώμη στους «γηγενείς» των Βρασνών και να μην διανοείται ο αντιδήμαρχος Ναυπλίου να εκφράζει ανησυχία μήπως ο μουσουλμάνος γείτονας το Πάσχα θα σουβλίζει σκύλο ενώ αυτός σουβλίζει αρνί.

Γιατί απλά ο νόμος στην Ελλάδα απαγορεύει εξίσου σε χριστιανό, μωαμεθανό και βουδιστή το σούβλισμα του σκύλου. Αν και εδώ που τα λέμε το θέαμα του σουβλιστού αρνιού στην back yard του Έλληνα ομογενή από την Αυστραλία έως την Αλάσκα προκαλεί εξίσου τρόμο και απέχθεια!

Πηγή