Μερικές σκέψεις για τον «Δράκο» του ΔΗΠΕΘΕ

Του Ζήση Χ. Πατσίκα
«Να βλέπεις, να ακούς, να μιλάς» προτρέπει τον θεατή ο Δράκος του Σβαρτς, που ανεβαίνει αυτή τη σεζόν από την παιδική σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας. Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την πρεμιέρα χθες Κυριακή στη «Στέγη» και ομολογώ ότι πρόκειται για ένα
συγκλονιστικό θεατρικό. Λίγα λόγια για το έργο, από το ΚΘΒΕ που το ανέβασε τη σεζόν 1983-1984: Ο 'Δράκος' του Σβάρτς γράφτηκε στο Λένινγκραντ το 1943, την εποχή που την πόλη κι όλο τον κόσμο απειλούσε ο 'Δράκος' του φασισμού. Κι όπως οι αντιφασιστικές δυνάμεις κέρδισαν τότε τη μάχη, έτσι και στο έργο τη μάχη κερδίζει ο ήρωας Λανσελότος ο δρακοκτόνος. Ο σκηνοθέτης του έργου Πάνος Χαρίτογλου αναφέρει: 'Ο συγγραφέας, με τον τίτλο και τον δραματολογικό ελιγμό του μοιάζει να ενδιαφέρεται μόνο για τον Δρακοδικτάτορα, τον ύπουλο πολιτικό, τον θρασύδειλο δολοφόνο με ολόκληρο τον γραφειοκρατικό μηχανισμό του. Κάπου στο τέλος του έργου όμως, δείχνει ξεκάθαρα τις προθέσεις του, βάζοντας τον ελευθερωτή της πόλης Λανσελότο να απευθύνει σ' αυτούς που υπέκυψαν, υποστήριξαν και προσκύνησαν τον Δράκο την εξής φράση: 'Πρέπει να σκοτώσω τον Δράκο που είναι μέσα σας'. 

Δεν θα αναφερθώ στην παραγωγή, καθώς θεωρώ βέβαιο ότι με τα μέσα που (δεν) διαθέτει το ΔΗΠΕΘΕ (όπως μια δική του θεατρική αίθουσα), οι συντελεστές έκαναν μια υπερπροσπάθεια να ανεβάσουν σε χρόνο – ρεκόρ μια ολοκληρωμένη παράσταση.

Αυτό, όμως, που με προβλημάτισε είναι ότι πρόκειται για ένα 100% πολιτικό έργο το οποίο από όσο έψαξα μόνο η σπουδαία Ξένια Καλογεροπούλου έχει ανεβάσει ως παράσταση για παιδιά, με γενναία διασκευή και τίτλο «Ένας Δράκος, μα ποιος Δράκος;».

Ποια όμως η ειδοποιός διαφορά: Η κάθε Καλογεροπούλου κρίνεται από το κοινό και μια παράστασή της είτε αρέσει - είτε πατώνει. Εδώ πρόκειται για ένα έργο που κατά το ΔΗΠΕΘΕ "απευθύνεται σε νήπια, σε παιδιά δημοτικού και γυμνασίου" και θα το παρακολουθήσουν ομαδικά ΟΛΑ τα σχολεία της πόλης.

Πιστεύω ότι πρόκειται για μια πολύ τολμηρή απόφαση του ΔΗΠΕΘΕ να ανεβάσει ένα βαρύ και σκοτεινό πολιτικό έργο, ειδικά όταν αυτό απευθύνεται σε νήπια - ακόμα και παιδιά δημοτικού (δεν είναι το ίδιο η πρώτη με την έκτη τάξη). Τολμηρή είναι και η επιλογή να ενσαρκώσει κορίτσι τον Δήμαρχο, διότι στο τέλος του έργου ο Δήμαρχος (παραλίγο) παντρεύεται ένα άλλο κορίτσι. Γενικώς, τολμηρή παράσταση για παιδικό θέατρο. Βέβαια, από το τολμηρό στο παρακινδυνευμένο... ο δρόμος είναι πολύ σύντομος.

Προφανώς, η απόφαση ελήφθη από τους αρμόδιους «μετά λόγου γνώσεως». Εξάλλου και ο πρώην και η νυν πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ είναι έμπειροι εκπαιδευτικοί, όπως εκπαιδευτικός είναι και η αντιδήμαρχος Παιδείας, που παρακολούθησαν την πρεμιέρα. 

Πλέον το βάρος πέφτει στα σχολεία διότι ούτε το περιεχόμενο μπορεί να περάσει «αμάσητο», ούτε οι πολύ σκληρές εκφράσεις του. Απαιτεί συζήτηση, απαιτεί ανάλυση, απαιτεί απαντήσεις. 

Υ.Γ. Ναι, παρακολούθησα την παράσταση με τα παιδιά μου.