Σήμερα ο «Αλέφας» έχει κέφια και θα παίξει μπαλίτσα μετά μουσικής για το Δημοτικό Συμβούλιο της Βέροιας. Και εκεί που ήταν όλα «μέλι-γάλα» και η μπάλα παιζόταν στο κέντρο, χωρίς πολλά και σκληρά μαρκαρίσματα, «τσουπ» σκάει μύτη το αριστερό εξτρέμ Μαρκούλης με την φανέλα με το νούμερο
11 και αποχωρεί από τον αγωνιστικό χώρο. Αφορμή στάθηκε η ΔΕΥΑΒ, αλλά μήπως είναι άλλος ο λόγος; Πήρε λέει τους παικταράδες του (Τροχόπουλο, Θεοδωρίδη, Στουγιάννο και Μουχτάρη) και την έκανε από το Δημοτικό Συμβούλιο, δημιουργώντας έναν απίστευτο σαματά στην αίθουσα.
Άναυδος έμεινε ο coach Κώστας Βοργιαζίδης, ο οποίος με δάκρυα στα μάτια του αφιέρωσε ένα τραγουδάκι του Βασιλάκη του Καρρά:
11 και αποχωρεί από τον αγωνιστικό χώρο. Αφορμή στάθηκε η ΔΕΥΑΒ, αλλά μήπως είναι άλλος ο λόγος; Πήρε λέει τους παικταράδες του (Τροχόπουλο, Θεοδωρίδη, Στουγιάννο και Μουχτάρη) και την έκανε από το Δημοτικό Συμβούλιο, δημιουργώντας έναν απίστευτο σαματά στην αίθουσα.
Άναυδος έμεινε ο coach Κώστας Βοργιαζίδης, ο οποίος με δάκρυα στα μάτια του αφιέρωσε ένα τραγουδάκι του Βασιλάκη του Καρρά:
- Ζήσε τώρα μόνος, μου πες κι έφυγες
- με έβαλες σημάδι και με πέτυχες
- ζήσε τώρα μόνος, μου πες κι έφυγε
- Πού πας; Πού πας;
- Δεν είναι δρόμος η καρδιά μου να πατάς
- Που πας; Που πας;
- Μην χτίζεις τοίχους, χτίσε γέφυρες για εμάς
Μάλλον στη Γέφυρα Κούσιου αναφερόταν...
Εκείνη την ώρα, γυρνάει ο «Mr Mark» τον κοιτάει με εμφανή τα σημάδια του θυμού στο πρόσωπό του και του λέει:
Τα λεγόμενα του «Mr Αστικά» όμως δεν έμειναν ασχολίαστα από τον κυρ-Διαμάντη, ο οποίος με νόημα του είπε:Εκείνη την ώρα, γυρνάει ο «Mr Mark» τον κοιτάει με εμφανή τα σημάδια του θυμού στο πρόσωπό του και του λέει:
- Φεύγω, φεύγω και παίρνω την καρδιά μου
- κι ένα τραγούδι συντροφιά μου, φεύγω, φεύγω
- Φεύγω, κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια
- αρρωστημένους και αγρίμια, φεύγω, φεύγω
Και εκεί που άρχισε το «μοιρολόι» στην αίθουσα για την φυγή του παιδιού με τα γυαλιά, «σκάει μύτη» η Γεωργία Μπατσαρά από τον πάγκο και τινάζει την μπάνκα στον αέρα. Με σοβαρό ύφος, λέει στον coach Βοργιαζίδη:
Κι εκεί που είναι αντίο ζωή το έργο και όλοι νομίζουν πως το πρόγραμμα έλαβε τέλος, ξαφνικά πετάγεται ο Παύλος Παυλίδης και λέει στον κυρ-Διαμάντη:
- Σου είπε έτσι πρέπει, γεια χαρά
- Εσύ δακρύζεις
- Σου είπε πως επέρασε πολλά
- Θέλει να φύγει
- Δεν έμαθε ποτέ του ν' αγαπά
- και είναι μόνος
- Δεν έμαθε ποτέ του να πονά
- και σε πληγώνει
- Άσ' τον να λέει, άσ' τον να λέει
- εκείνος μόνο ξέρει, και μέσα του θα κλαίει
- Άσ' τον να λέει
- Κι αν έφυγε και πήγε μακριά
- Αυτός θα χάσει
- Σου ράγισε για λίγο την καρδιά
- Θα σου περάσει
Κι εκεί που είναι αντίο ζωή το έργο και όλοι νομίζουν πως το πρόγραμμα έλαβε τέλος, ξαφνικά πετάγεται ο Παύλος Παυλίδης και λέει στον κυρ-Διαμάντη:
- Μου 'πανε πως θα μου κάνεις, μέχρι δικαστήρια
- Και θα βάλεις δικηγόρους, για να περπατώ υπό όρους
- Και να πάρουν οι εχθροί μου, τα συγχαρητήρια
- Μου 'πανε πως θα μου κάνεις, μέχρι δικαστήρια
- Πώς εφτάσαμε ως τα άκρα, είναι απ' τα μυστήρια
- Κι όταν είδαν τις πληγές μου, κλάψανε κι οι δικαστές μου
- Και πώς άντεξα ρωτούσαν, πόνους και μαρτύρια
- Η κατάθεσή σου εκείνη, τότε με γονάτισε
- Κι η χαριστική βολή σου, της αχάριστης ψυχής σου
- Δίχως να με λογαριάσει, μια ζωή τραυμάτισε
- Δώσε ένα τέλος να αρμόζει
- κάνε μια έξοδο μεγάλη
- να σε χειροκροτήσουμε όλοι
- τα πλήθη μάγεψε και πάλι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.