Πανελλήνιους Μαθητικούς Αγώνες παραδοσιακού τραγουδιού, από τους οποίους έχω αποσπάσει συνολικά έξι βραβεία. Έχει κάνει παράλληλα σπουδές στο τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών του Τμήματος Χημείας στον Τομέα Χημικής Τεχνολογίας. Επαγγελματικά με το τραγούδι ασχολείται από το 2004. Το 2006 διαγωνίστηκε στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης με το τραγούδι «Νότες Μαγικές», το οποίο περνώντας στην τελική φάση του διαγωνισμού απέσπασε πολύ καλές κριτικές. Την ίδια χρονιά ξεκίνησε η συνεργασία της με το Μίμη Πλέσσα και τον ποιητή Δημήτρη Μπρούχο, ερμηνεύοντας τραγούδια έργων τους, ένα από τα οποία, οι «Άγιες Μνήμες», κυκλοφόρησαν σε cd. Το 2010 συνεργάστηκε με τους Δημήτρη Παπαδημητρίου, Δημήτρη Μπρούχο και Φωτεινή Δάρρα στο έργο «Ελληνικό Ορατόριο για το Χαλασμό» και το 2012 με το Χάρρυ Κλυνν στη μουσική παράσταση «Όποιον πάρει ο Χάρης». Το 2014 συμμετείχε επίσης και στο The Voice στον ANT1.
Παράλληλα εμφανίζεται σε επιλεγμένους χώρους πλαισιωμένη από καταξιωμένους μουσικούς, αποτελώντας το μουσικό σχήμα "Mary Doutsi & The Swingers", υποστηρίζοντας ένα ρεπερτόριο της ελληνικής και της διεθνούς μουσικής σκηνής με παραλλαγές, διασκευές και μουσικές πρωτοτυπίες.
Η Μαίρη το τελευταίο διάστημα κυκλοφόρησε το πρώτο της single της με τίτλο «Κοίτα στα μάτια μου», με τις σημαντικές υπογραφές της Ελένης Τσαλιγοπούλου και του Σπύρου Χατζηκωνσταντίνου στη μουσική και του Κώστα Λειβαδά στους στίχους, ένα δροσερό τραγούδι με το οποίο οι 3 δημιουργοί μάς συστήνουν την εξαιρετική φωνή της. Μια φωνή δροσερή, μελωδική που δεν περνάει απαρατήρητη από το πρώτο άκουσμα. Το video clip του τραγουδιού σκηνοθέτησε ο Συνοδινός Μοσχίδης.
Με αφορμή λοιπόν αυτό το single και την συνεργασία με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τον Κώστα Λειβαδά, η Μαίρη Δούτση αποκαλύπτεται στο parapolitika.gr:
«Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που αγαπούσε πολύ τη μουσική και εκφραζόταν μέσα από αυτήν, ιδιαιτέρως με το τραγούδι. Μάθαινα λοιπόν κι εγώ τραγούδια και ποιήματα από πολύ μικρή. Έχω βίντεο σε ηλικία μόλις δύο ετών που τραγουδάω παιδικά τραγούδια και τραγούδια του Αντώνη Βαρδή! Το να γίνει όμως η μουσική επάγγελμα, προέκυψε με μια σειρά τυχαίων γεγονότων, σχεδόν “καρμικά”».
Τί σημαίνει για εσάς η λέξη «μουσική»;
«Μουσική για μένα σημαίνει τρόπος έκφρασης. Η χαρά, η λύπη, η γαλήνη, η ένταση, ο προβληματισμός γίνονται ήχος και λόγος. Τραγουδώντας λέω πράγματα που δε θα τολμούσα να πω με την ομιλία. Αυτό γιατρεύει την ψυχή μου».
«Μουσική για μένα σημαίνει τρόπος έκφρασης. Η χαρά, η λύπη, η γαλήνη, η ένταση, ο προβληματισμός γίνονται ήχος και λόγος. Τραγουδώντας λέω πράγματα που δε θα τολμούσα να πω με την ομιλία. Αυτό γιατρεύει την ψυχή μου».
Έχετε σπουδάσει και Χημικός και έχετε κάνει και μεταπτυχιακό στον Τομέα Χημικής Τεχνολογίας. Τι ήταν αυτό που σας κέρδισε στο τραγούδι με δεδομένο ότι έχετε σημαντικές σπουδές και σε άλλους τομείς;
«Ξεκίνησα να ασχολούμαι επαγγελματικά με το τραγούδι σχεδόν παράλληλα με τις σπουδές μου. Η παράλληλη αυτή πορεία κράτησε περίπου δώδεκα χρόνια. Θεώρησα λοιπόν πως θα έπρεπε να δώσω την ευκαιρία στον εαυτό μου να διοχετεύσει όλη του την ενέργεια στο τραγούδι και να ανακαλύψω το πού θα με οδηγήσει αυτό το ταξίδι».
Κυκλοφορήσατε πρόσφατα το single σας που έχει τίτλο «Κοίτα στα μάτια μου» με σημαντικές υπογραφές της Ελένης Τσαλιγοπούλου και του Σπύρου Χατζηκωνσταντίνου στη μουσική και του Κώστα Λειβαδά στους στίχους. Το video clip του τραγουδιού σκηνοθέτησε ο Συνοδινός Μοσχίδης.
«Η ιστορία μας με την Ελένη, τον Κώστα και το Σπύρο έχει βαθιές ρίζες στο χρόνο. Η Ελένη είναι η καλύτερη φίλη της μητέρας μου, είμαστε Ναουσαίες και οι δύο, με τον Κώστα και το Σπύρο γνωριζόμαστε κάπου είκοσι και δέκα χρόνια, αντίστοιχα. Μάλλον είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Έψαχνα για ένα τραγούδι το οποίο να με εκφράζει και να αποτελέσει τη «γνωριμία» μου με το ευρύ κοινό. Μου έβαλαν λοιπόν να ακούσω το «Κοίτα στα μάτια μου» και το ερωτεύτηκα! Είδαμε και πρακτικά πως μου ταίριαζε και όλα πήραν το δρόμο τους. Είμαι κάτι παραπάνω από χαρούμενη και ευγνώμων για τη συνεργασία αυτή! Καταλαβαίνετε πως είναι ιδιαίτερα σημαντικό για ένα νέο καλλιτέχνη να έχει στο πλάι του τόσο σπουδαίους και καταξιωμένους ανθρώπους! Όσο για το Συνοδινό, είναι ένας ταλαντούχος νέος σκηνοθέτης (και όχι μόνο), γνωριζόμαστε επίσης γύρω στα δέκα χρόνια και γνωρίζοντας τη δουλειά και το χαρακτήρα του, θεώρησα πως αξίζει να τον εμπιστευτώ».
Πείτε μας λίγα πράγματα γι’ αυτή την νέα δουλειά. Πως αισθάνεστε; Ποιες οι σκέψεις σας, όταν πήρατε το κομμάτι στα χέρια σας;
«Η χαρά μου είναι τόσο μεγάλη που κάποιες στιγμές δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι όλο αυτό συμβαίνει! Αισθάνομαι τυχερή, ευλογημένη. Ξετρελάθηκα με τη μουσική και το στίχο από το πρώτο κιόλας άκουσμα και θεώρησα αρκετά ενδιαφέρον το να τραγουδήσω την αισιόδοξη πλευρά του έρωτα, το φλερτ, την παντοτινή αγάπη που εκφράζεται με ένα μόνο βλέμμα. Όταν πια το πήρα στα χέρια μου τελειωμένο, έβαλα τα κλάματα, συγκινήθηκα πολύ».
Επαγγελματικά τραγουδάτε από το 2004 και έχετε συνεργαστεί με σημαντικούς καλλιτέχνες όπως οι Κώστας Μακεδόνας, Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Δημήτρης Μπάσης, Μανώλης Λιδάκης, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας. Τι αποκομίσατε;
«Ότι ως καλλιτέχνες έχουμε ευθύνη απέναντι στο κοινό σχετικά με το τι παρουσιάζουμε. Πρέπει να ψάχνουμε συνεχώς, να ανανεωνόμαστε, να μην επαναπαυόμαστε. Η μουσική ως επάγγελμα απαιτεί πολλή αγάπη, υπομονή και επιμονή».
Υπάρχει κάποια ή κάποιες που ξεχωρίζετε και για ποιο λόγο;
«Αρχικά η συνεργασίες μου με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τον Κώστα Μακεδόνα. Ερμηνευτικά αποτέλεσαν και οι δύο ένα μεγάλο σχολείο για μένα. Επιπλέον, μου έδειξαν εμπιστοσύνη και με απελευθέρωσαν πάνω στην σκηνή. Στη συνέχεια η συνεργασία με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη. Εκεί είδα πόση δουλειά απαιτείται για να στηθεί μια παράσταση και ότι η σκηνική ελευθερία θα πρέπει τελικά να μπαίνει σε ένα πλαίσιο για να προστατεύεται ο καλλιτέχνης».
Έχετε κάποιον καλλιτέχνη ως πρότυπο;
«Προσπαθώ να αποφεύγω τα «πρότυπα». Έχω απλώς πολλούς καλλιτέχνες που τους θαυμάζω και μελετώ τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν τα τραγούδια. Μια τέτοια καλλιτέχνιδα, που με καθηλώνει από μικρή, είναι η Barbra Streisand. Από τον ελλαδικό χώρο τον τελευταίο καιρό μελετώ τη Τζένη Βάνου».
Τι άλλο ετοιμάζετε αυτή την περίοδο; Έχετε κλείσει κάποιες εμφανίσεις;
«Φέτος το καλοκαίρι θα πραγματοποιηθούν κάποιες εμφανίσεις με τη «Συνοικία Ασμάτων» του Ιεροκλή Μιχαηλίδη και κάποιες στο πλευρό του Κώστα Μακεδόνα. Οι ημερομηνίες για όλα αυτά θα ανακοινωθούν σύντομα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Παράλληλα συνεχίζω τις εμφανίσεις μου με το σχήμα Mary Doutsi & The Swingers, κάθε Δευτέρα και Τετάρτη, στο Garcon Brasserie στη Θεσσαλονίκη».
Παράλληλα με την solo πορεία σας έχετε και το δικό σας μουσικό σχήμα που ονομάζεται το «Mary Doutsi και The Swingers». Πείτε μας λίγα λόγια γι’ αυτό.
«Το σχήμα αυτό μετράει δέκα, περίπου, χρόνια ζωής με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Αποτελείται από καταξιωμένους μουσικούς στο χώρο της jazz, την οποία είχε ως αρχικό αντικείμενο. Με το πέρασμα των χρόνων και την ανανέωση των ρεπερτορίων είδαμε ότι μπορούν κάποια ελληνικά τραγούδια να ταιριάξουν με τους ρυθμούς και τα ηχοχρώματα της jazz και αρχίσαμε να τα «πειράζουμε». Ήδη στο διαδίκτυο κυκλοφορούν δικές μας διασκευές».
Ως ερμηνεύτρια επιδιώκετε να διατηρείτε μια μουσική ταυτότητα ή πειραματίζεστε με διαφορετικό μουσικό ύφος και ήχο;
«Θα ήταν αδύνατο να μην πειραματίζομαι! Θέλω το διαφορετικό, θέλω την ανανέωση, με κουράζει η στασιμότητα. Αγαπώ βέβαια και πολλά είδη μουσικής, ώστε συνεχώς σκέφτομαι πώς θα μπορούσα να «κλέψω» μουσικά στοιχεία ή να εντάξω τραγούδια σε ένα πρόγραμμα. Ως κέντρο μου όμως κρατώ πάντα το ελληνικό τραγούδι.
Βλέπουμε ότι η μουσική κατά πολλούς χωρίζεται σε κατηγορίες (έντεχνη, ποπ, λαϊκή, κ.λπ.). Ποια είναι η άποψή σας για αυτές τις «ετικέτες»;
«Νομίζω πως όλα τα πράγματα οι άνθρωποι προσπαθούν να τα κατηγοριοποιήσουν, ώστε να τα κατατάξουν κάπου στο μυαλό τους, να τα μελετήσουν και να τα κατανοήσουν. Ακόμα και για τα λεμόνια, για παράδειγμα, υπάρχουν ποικιλίες και υποκατηγορίες. Δε θα μπορούσε να συμβαίνει αλλιώς στη μουσική. Τα ερωτήματα για μένα είναι δύο: (α) πόσο επιτυχείς είναι οι τίτλοι των κατηγοριών ή κατά πόσο αντιπροσωπεύουν το περιεχόμενο της κατηγορίας και (β) ένα αληθινά ωραίο και καλά δομημένο τραγούδι που λαμβάνει την αποδοχή του κοινού σε ποια κατηγορία ανήκει και ποιος το καθορίζει αυτό. Η επιμονή σου, για παράδειγμα, του Κώστα Λειβαδά είναι ποπ, έντεχνο ή λαϊκό;;;».
Γίνατε γνωστή μέσα από την συμμετοχή σας το «The Voice»; Μιλήστε μας για αυτή σας την απόφαση να συμμετάσχετε στο συγκεκριμένο «παιχνίδι»;
«Αποφάσισα να πάρω μέρος στο The Voice με αρχική σκέψη ότι αν δεν το έκανα, αργότερα θα το μετάνιωνα. Ασχολιόμουν με το τραγούδι ήδη αρκετά χρόνια, κυρίως στα όρια της Θεσσαλονίκης. Ήθελα λοιπόν να πάω λίγο παρακάτω, να γνωρίσω άλλους νέους τραγουδιστές, να πάρω την εμπειρία μιας μεγάλης παραγωγής, να δοκιμάσω τις δυνάμεις και τα όριά μου».
Φοβηθήκατε ποτέ τη «ρετσινιά» του παιδιού που βγήκε από talent show;
«Δε θα μπορούσα να τη φοβηθώ γιατί δεν θεωρώ ότι βγήκα από talent show. Στο δικό μου μυαλό είναι ξεκάθαρο ότι βγήκα από το Φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης, το 2006, όπου με το συνθέτη Παναγιώτη Ανδρεάδη παρουσιάσαμε τις «Νότες Μαγικές». Μέχρι το 2014 που συμμετείχα στο The Voice υπάρχει ένα διάστημα οκτώ χρόνων στο οποίο δούλευα συνεχώς ως τραγουδίστρια με σημαντικές συνεργασίες. Η προσωπική δουλειά, οι ευτυχείς συγκυρίες και οι καλές συνεργασίες νομίζω πως με φέρνουν στο σήμερα».
Τρία σημεία του χαρακτήρα σας που δεν γνωρίζει ο κόσμος για εσάς;
«Είμαι πολύ εργατική, πολύ υπομονετική (τον τελευταίο καιρό ταλαντεύομαι για το αν αυτό είναι θετικό ή αρνητικό) και πολύ γκαφατζού!!! Γελάω απίστευτα με τις γκάφες μου, θα μπορούσα να μιλάω ώρες γι’ αυτές!!!»
Ένα από τα πιο έντονα συναισθήματα, που μπορεί να ζήσει ένας καλλιτέχνης, είναι να ακούει τον κόσμο να τραγουδάει τα τραγούδια του; Πώς βιώνετε την αναγνωσιμότητα στο ευρύ κοινό;
«Ακόμα δυσκολεύομαι να το συνειδητοποιήσω. Μου δίνει όμως πολύ μεγάλη χαρά όταν διαπιστώνω ότι έχω την αποδοχή του κοινού σε ένα live και ότι η προσέλευσή του οφείλεται στο ότι ξέρουν κάποιο τραγούδι μου. Γίνεται έτσι πιο εύκολη η αλληλεπίδραση με τον κόσμο».
Ποια είναι τα όνειρά σας; Μέχρι πού θέλετε να φτάσετε;
«Θέλω να τραγουδήσω τραγούδια για τα οποία θα αισθάνομαι περήφανη και τα οποία θα αγαπηθούν από τον κόσμο. Επίσης να συνεργαστώ με αξιόλογους ανθρώπους που θα θαυμάζω τόσο από Ελλάδα, όσο και από εξωτερικό. Το ιδανικό για μένα θα ήταν να μπορώ σε κάποια χρόνια από τώρα να υποστηρίξω ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα που θα αποτελείται κατά πλειοψηφία από δικά μου τραγούδια».
«Ξεκίνησα να ασχολούμαι επαγγελματικά με το τραγούδι σχεδόν παράλληλα με τις σπουδές μου. Η παράλληλη αυτή πορεία κράτησε περίπου δώδεκα χρόνια. Θεώρησα λοιπόν πως θα έπρεπε να δώσω την ευκαιρία στον εαυτό μου να διοχετεύσει όλη του την ενέργεια στο τραγούδι και να ανακαλύψω το πού θα με οδηγήσει αυτό το ταξίδι».
Μιλήστε μας για αυτή τη συνεργασία με αυτούς τους καταξιωμένους ανθρώπους;
«Η ιστορία μας με την Ελένη, τον Κώστα και το Σπύρο έχει βαθιές ρίζες στο χρόνο. Η Ελένη είναι η καλύτερη φίλη της μητέρας μου, είμαστε Ναουσαίες και οι δύο, με τον Κώστα και το Σπύρο γνωριζόμαστε κάπου είκοσι και δέκα χρόνια, αντίστοιχα. Μάλλον είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Έψαχνα για ένα τραγούδι το οποίο να με εκφράζει και να αποτελέσει τη «γνωριμία» μου με το ευρύ κοινό. Μου έβαλαν λοιπόν να ακούσω το «Κοίτα στα μάτια μου» και το ερωτεύτηκα! Είδαμε και πρακτικά πως μου ταίριαζε και όλα πήραν το δρόμο τους. Είμαι κάτι παραπάνω από χαρούμενη και ευγνώμων για τη συνεργασία αυτή! Καταλαβαίνετε πως είναι ιδιαίτερα σημαντικό για ένα νέο καλλιτέχνη να έχει στο πλάι του τόσο σπουδαίους και καταξιωμένους ανθρώπους! Όσο για το Συνοδινό, είναι ένας ταλαντούχος νέος σκηνοθέτης (και όχι μόνο), γνωριζόμαστε επίσης γύρω στα δέκα χρόνια και γνωρίζοντας τη δουλειά και το χαρακτήρα του, θεώρησα πως αξίζει να τον εμπιστευτώ».
Πείτε μας λίγα πράγματα γι’ αυτή την νέα δουλειά. Πως αισθάνεστε; Ποιες οι σκέψεις σας, όταν πήρατε το κομμάτι στα χέρια σας;
«Η χαρά μου είναι τόσο μεγάλη που κάποιες στιγμές δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι όλο αυτό συμβαίνει! Αισθάνομαι τυχερή, ευλογημένη. Ξετρελάθηκα με τη μουσική και το στίχο από το πρώτο κιόλας άκουσμα και θεώρησα αρκετά ενδιαφέρον το να τραγουδήσω την αισιόδοξη πλευρά του έρωτα, το φλερτ, την παντοτινή αγάπη που εκφράζεται με ένα μόνο βλέμμα. Όταν πια το πήρα στα χέρια μου τελειωμένο, έβαλα τα κλάματα, συγκινήθηκα πολύ».
«Ότι ως καλλιτέχνες έχουμε ευθύνη απέναντι στο κοινό σχετικά με το τι παρουσιάζουμε. Πρέπει να ψάχνουμε συνεχώς, να ανανεωνόμαστε, να μην επαναπαυόμαστε. Η μουσική ως επάγγελμα απαιτεί πολλή αγάπη, υπομονή και επιμονή».
Υπάρχει κάποια ή κάποιες που ξεχωρίζετε και για ποιο λόγο;
«Αρχικά η συνεργασίες μου με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τον Κώστα Μακεδόνα. Ερμηνευτικά αποτέλεσαν και οι δύο ένα μεγάλο σχολείο για μένα. Επιπλέον, μου έδειξαν εμπιστοσύνη και με απελευθέρωσαν πάνω στην σκηνή. Στη συνέχεια η συνεργασία με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη. Εκεί είδα πόση δουλειά απαιτείται για να στηθεί μια παράσταση και ότι η σκηνική ελευθερία θα πρέπει τελικά να μπαίνει σε ένα πλαίσιο για να προστατεύεται ο καλλιτέχνης».
Υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες με τους οποίους θα θέλατε να συνεργαστείτε στο μέλλον;
Η Δήμητρα Γαλάνη. Πιστεύω ότι έχω να μάθω πάρα πολλά από αυτήν και σε πάρα πολλά επίπεδα! Επίσης ο Μανώλης Μητσιάς. Αγαπώ τη φωνή και τα τραγούδια του και θα ήθελα πολύ να βρεθώ επί σκηνής μαζί του. Από συνθέτες θα έλεγα την Ελένη Καραΐνδρου. Πόσο μου αρέσει η μουσική της!»
Η Δήμητρα Γαλάνη. Πιστεύω ότι έχω να μάθω πάρα πολλά από αυτήν και σε πάρα πολλά επίπεδα! Επίσης ο Μανώλης Μητσιάς. Αγαπώ τη φωνή και τα τραγούδια του και θα ήθελα πολύ να βρεθώ επί σκηνής μαζί του. Από συνθέτες θα έλεγα την Ελένη Καραΐνδρου. Πόσο μου αρέσει η μουσική της!»
«Προσπαθώ να αποφεύγω τα «πρότυπα». Έχω απλώς πολλούς καλλιτέχνες που τους θαυμάζω και μελετώ τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν τα τραγούδια. Μια τέτοια καλλιτέχνιδα, που με καθηλώνει από μικρή, είναι η Barbra Streisand. Από τον ελλαδικό χώρο τον τελευταίο καιρό μελετώ τη Τζένη Βάνου».
Τι άλλο ετοιμάζετε αυτή την περίοδο; Έχετε κλείσει κάποιες εμφανίσεις;
«Φέτος το καλοκαίρι θα πραγματοποιηθούν κάποιες εμφανίσεις με τη «Συνοικία Ασμάτων» του Ιεροκλή Μιχαηλίδη και κάποιες στο πλευρό του Κώστα Μακεδόνα. Οι ημερομηνίες για όλα αυτά θα ανακοινωθούν σύντομα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Παράλληλα συνεχίζω τις εμφανίσεις μου με το σχήμα Mary Doutsi & The Swingers, κάθε Δευτέρα και Τετάρτη, στο Garcon Brasserie στη Θεσσαλονίκη».
Παράλληλα με την solo πορεία σας έχετε και το δικό σας μουσικό σχήμα που ονομάζεται το «Mary Doutsi και The Swingers». Πείτε μας λίγα λόγια γι’ αυτό.
«Το σχήμα αυτό μετράει δέκα, περίπου, χρόνια ζωής με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Αποτελείται από καταξιωμένους μουσικούς στο χώρο της jazz, την οποία είχε ως αρχικό αντικείμενο. Με το πέρασμα των χρόνων και την ανανέωση των ρεπερτορίων είδαμε ότι μπορούν κάποια ελληνικά τραγούδια να ταιριάξουν με τους ρυθμούς και τα ηχοχρώματα της jazz και αρχίσαμε να τα «πειράζουμε». Ήδη στο διαδίκτυο κυκλοφορούν δικές μας διασκευές».
Ως ερμηνεύτρια επιδιώκετε να διατηρείτε μια μουσική ταυτότητα ή πειραματίζεστε με διαφορετικό μουσικό ύφος και ήχο;
«Θα ήταν αδύνατο να μην πειραματίζομαι! Θέλω το διαφορετικό, θέλω την ανανέωση, με κουράζει η στασιμότητα. Αγαπώ βέβαια και πολλά είδη μουσικής, ώστε συνεχώς σκέφτομαι πώς θα μπορούσα να «κλέψω» μουσικά στοιχεία ή να εντάξω τραγούδια σε ένα πρόγραμμα. Ως κέντρο μου όμως κρατώ πάντα το ελληνικό τραγούδι.
«Νομίζω πως όλα τα πράγματα οι άνθρωποι προσπαθούν να τα κατηγοριοποιήσουν, ώστε να τα κατατάξουν κάπου στο μυαλό τους, να τα μελετήσουν και να τα κατανοήσουν. Ακόμα και για τα λεμόνια, για παράδειγμα, υπάρχουν ποικιλίες και υποκατηγορίες. Δε θα μπορούσε να συμβαίνει αλλιώς στη μουσική. Τα ερωτήματα για μένα είναι δύο: (α) πόσο επιτυχείς είναι οι τίτλοι των κατηγοριών ή κατά πόσο αντιπροσωπεύουν το περιεχόμενο της κατηγορίας και (β) ένα αληθινά ωραίο και καλά δομημένο τραγούδι που λαμβάνει την αποδοχή του κοινού σε ποια κατηγορία ανήκει και ποιος το καθορίζει αυτό. Η επιμονή σου, για παράδειγμα, του Κώστα Λειβαδά είναι ποπ, έντεχνο ή λαϊκό;;;».
Γίνατε γνωστή μέσα από την συμμετοχή σας το «The Voice»; Μιλήστε μας για αυτή σας την απόφαση να συμμετάσχετε στο συγκεκριμένο «παιχνίδι»;
«Αποφάσισα να πάρω μέρος στο The Voice με αρχική σκέψη ότι αν δεν το έκανα, αργότερα θα το μετάνιωνα. Ασχολιόμουν με το τραγούδι ήδη αρκετά χρόνια, κυρίως στα όρια της Θεσσαλονίκης. Ήθελα λοιπόν να πάω λίγο παρακάτω, να γνωρίσω άλλους νέους τραγουδιστές, να πάρω την εμπειρία μιας μεγάλης παραγωγής, να δοκιμάσω τις δυνάμεις και τα όριά μου».
«Δε θα μπορούσα να τη φοβηθώ γιατί δεν θεωρώ ότι βγήκα από talent show. Στο δικό μου μυαλό είναι ξεκάθαρο ότι βγήκα από το Φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης, το 2006, όπου με το συνθέτη Παναγιώτη Ανδρεάδη παρουσιάσαμε τις «Νότες Μαγικές». Μέχρι το 2014 που συμμετείχα στο The Voice υπάρχει ένα διάστημα οκτώ χρόνων στο οποίο δούλευα συνεχώς ως τραγουδίστρια με σημαντικές συνεργασίες. Η προσωπική δουλειά, οι ευτυχείς συγκυρίες και οι καλές συνεργασίες νομίζω πως με φέρνουν στο σήμερα».
Πιστεύετε ότι βοηθούν τα talent shows έναν τραγουδιστή να αναδειχθεί και να τον κρατήσει το σύστημα γιατί υπάρχουν και κάποια πρόσωπα που έκαναν το μπαμ και μετά «χάθηκαν»;
«Τα talent shows σίγουρα βοηθούν ένα τραγουδιστή να αποκτήσει μια μεγάλη εμπειρία και να συστηθεί στο ευρύ κοινό που δε θα μπορούσε, έστω και λόγω αποστάσεων, να τον ακούσει. Το επάγγελμα του τραγουδιστή όμως, όπως και όλα τα επαγγέλματα και αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν τα νεότερα παιδιά, δεν είναι ένα ιδανικό πυροτέχνημα που το ανάβεις σε μια στιγμή και φέγγει για πάντα. Είναι ένα καντηλάκι που το φροντίζεις κάθε μέρα, του αλλάζεις το λάδι, το νερό, το φυτιλάκι. Προσωπικά, μέσα στο σκοτάδι, προτιμώ το απλό φως που δίνει ένα καντηλάκι. Τα πυροτεχνήματα με τρομάζουν».
«Τα talent shows σίγουρα βοηθούν ένα τραγουδιστή να αποκτήσει μια μεγάλη εμπειρία και να συστηθεί στο ευρύ κοινό που δε θα μπορούσε, έστω και λόγω αποστάσεων, να τον ακούσει. Το επάγγελμα του τραγουδιστή όμως, όπως και όλα τα επαγγέλματα και αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν τα νεότερα παιδιά, δεν είναι ένα ιδανικό πυροτέχνημα που το ανάβεις σε μια στιγμή και φέγγει για πάντα. Είναι ένα καντηλάκι που το φροντίζεις κάθε μέρα, του αλλάζεις το λάδι, το νερό, το φυτιλάκι. Προσωπικά, μέσα στο σκοτάδι, προτιμώ το απλό φως που δίνει ένα καντηλάκι. Τα πυροτεχνήματα με τρομάζουν».
«Είμαι πολύ εργατική, πολύ υπομονετική (τον τελευταίο καιρό ταλαντεύομαι για το αν αυτό είναι θετικό ή αρνητικό) και πολύ γκαφατζού!!! Γελάω απίστευτα με τις γκάφες μου, θα μπορούσα να μιλάω ώρες γι’ αυτές!!!»
Ένα από τα πιο έντονα συναισθήματα, που μπορεί να ζήσει ένας καλλιτέχνης, είναι να ακούει τον κόσμο να τραγουδάει τα τραγούδια του; Πώς βιώνετε την αναγνωσιμότητα στο ευρύ κοινό;
«Ακόμα δυσκολεύομαι να το συνειδητοποιήσω. Μου δίνει όμως πολύ μεγάλη χαρά όταν διαπιστώνω ότι έχω την αποδοχή του κοινού σε ένα live και ότι η προσέλευσή του οφείλεται στο ότι ξέρουν κάποιο τραγούδι μου. Γίνεται έτσι πιο εύκολη η αλληλεπίδραση με τον κόσμο».
Ποια είναι τα όνειρά σας; Μέχρι πού θέλετε να φτάσετε;
«Θέλω να τραγουδήσω τραγούδια για τα οποία θα αισθάνομαι περήφανη και τα οποία θα αγαπηθούν από τον κόσμο. Επίσης να συνεργαστώ με αξιόλογους ανθρώπους που θα θαυμάζω τόσο από Ελλάδα, όσο και από εξωτερικό. Το ιδανικό για μένα θα ήταν να μπορώ σε κάποια χρόνια από τώρα να υποστηρίξω ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα που θα αποτελείται κατά πλειοψηφία από δικά μου τραγούδια».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.