Τι δεν καταλαβαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ για τη «μεσαία τάξη»

Του Γιώργου Σ. Χατζηγεωργίου
Πολύ συζήτηση γίνεται για την ψήφο της λεγόμενης «μεσαίας τάξης». Ποια είναι όμως σήμερα η «μεσαία τάξη» στην Ελλάδα; Ένας όρος έτσι κι αλλιώς αόριστος, που ενσωματώνει τόσο την οικονομική κατάσταση, όσο και τις προσδοκίες και την
προοπτική. Όπως και να ‘χει, η όποια μεσαία τάξη της χώρας, είναι μετά από την δεκαετή κρίση συρρικνωμένη και φτωχοποιημένη. Προλεταριοποιημένη θα μπορούσε να πει κανείς, γεγονός που σε πρώτη ανάγνωση ευνοεί τον ΣΥΡΙΖΑ που θεωρεί προνομιακό πεδίο την έκφραση των κατατρεγμένων.

Το σημαντικό όμως από πολιτική άποψη, είναι το πώς αντιλαμβάνεται τη θέση του ο πολίτης. Πώς τοποθετεί ο ίδιος τον εαυτό του και πώς προσδιορίζει την ταυτότητά του. Και οι Έλληνες δεν νοιώθουν φτωχοί, ανεξάρτητα από την πραγματική οικονομική τους κατάσταση. Δεν νοιώθουν φτωχοί με την έννοια του ανήμπορου. Δεν νοιώθουν φτωχοί με την έννοια του επαίτη. Δεν νοιώθουν φτωχοί με την έννοια του μίζερου. Δεν θα χαρούν ποτέ, γιατί κάποιος τους έβαλε στην ουρά να τους μοιράσει ένα βοήθημα, όση ανάγκη κι αν το ‘χουν. Οι Έλληνες πάντα νοιώθουν ότι μπορούν.

Και ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα τουλάχιστον, σε αυτούς τους Έλληνες δεν μπορεί να απευθυνθεί, παρότι ορισμένοι εντός του θα το επιθυμούσαν, αντιλαμβανόμενοι την αδυναμία του κόμματος να εκφράσει «πλατιές λαϊκές μάζες». Ο ιδεολογικός του πυρήνας απεχθάνεται τη «μεσαία τάξη» και δεν το κρύβει. Κορυφαία του στελέχη έχουν υποσχεθεί «ταξική μεροληψία» υπέρ των αδυνάτων.

Τους διαφεύγει ότι οι Έλληνες κατά πλειοψηφία δεν νοιώθουν «αδύναμοι». Αντιθέτως, παρά τις αντιξοότητες νοιώθουν ικανοί να κατακτήσουν το μέλλον και αυτό που αναζητούν είναι ηγεσία ικανή να τους οδηγήσει σ' αυτό.