Σεβαστείτε τα παιδιά σας...

Γράφει ο δικηγόρος
Θάνος Καρατσιώλης

Τα τελευταία χρόνια σε παγκόσμιο αλλά και πανελλαδικό επίπεδο αυξάνονται ραγδαία τα διαζύγια και η ταχύτητα έκδοσής τους και αυτό είναι απόρροια πολλών παραμέτρων, που έχουν να κάνουν με τη χαλάρωση των
συζυγικών δεσμών και την επιδίωξη του παγκόσμιου συστήματος προτύπων για αποδυνάμωση του στενού συσφικτικού κλοιού της οικογένειας... Τα παιδιά συνήθως είναι τα εύκολα και απόλυτα αθώα θύματα της όλης ιστορίας του χωρισμού των γονιών τους, τα οποία πολλές φορές πέφτουν ουσιαστικά θύματα των ίδιων τους των γεννητόρων, οι οποίοι τα χρησιμοποιούν ως μέσα πίεσης και εκβιασμού του καθενός συζύγου προς τον άλλο, ώστε να εκδικηθούν και να πονέσουν με ανώριμο, κοντόφθαλμο και αήθη τρόπο τον αντίπαλο, που φυσικά τυγχάνει να είναι ο ένας εκ των δυο γονέων...


Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια για έναν γονιό και μεγαλύτερη έκφραση ανηθικότητας, από την απόπειρα αποξένωσης του ενός κηδεμόνα από τα τέκνα του και δηλητηριασμού της αθώας παιδικής ψυχής, ώστε να προσεταιριστεί ο ένας εκ των δύο συζύγων τα παιδιά, παρουσιάζοντας τον άλλο ως τέρας ή ως ανάξιο, ανεύθυνο και άλλες ιδιότητες που προσπαθούν οι διάδικοι σύζυγοι να αποδώσουν ο ένας προς τον άλλο για να φανούν αυτοί ως τέλειοι και μόνοι κατάλληλοι για τα παιδιά τους...

Τα παιδιά δικαιούνται και απαιτείται να έχουν άριστες σχέσεις και με τους δύο γονείς τους, άσχετα με τη συμπεριφορά του ενός ή του άλλου στις μεταξύ τους προσωπικές-ερωτικές σχέσεις και αυτό είναι κάτι απόλυτα ξεκάθαρο, αντικειμενικό και αδιαπραγμάτευτο, επομένως σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να μπαίνει ο εγωισμός και το απόλυτα προσωπικό συμφέρον πάνω από την ψυχική ηρεμία ενός παιδιού...

Καλό θα είναι, λοιπόν, οι συζυγικές κόντρες να επιλύονται εξωδικαστικά, πολιτισμένα και χωρίς έντονες αντεγκλήσεις μίσους και εκνευρισμού, οι οποίες μοιραία θα οδηγήσουν και στην αχρείαστη εχθρότητα των δύο συζύγων, η οποία σίγουρα θα περάσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στα παιδιά, που όπως προανέφερα είναι τα μόνα αθώα θύματα της ιστορίας της διάσπασης μια οικογένειας με τη στενή έννοια του όρου...

Η χαρά του δικηγόρου, τώρα, είναι η αντιδικία των συζύγων, η χαρά η δίκη μου είναι η διευθέτηση των συζυγικών διαξιφισμών με ειρηνικό και συναινετικό τρόπο, προκειμένου να μειωθεί στο ελάχιστο η ψυχική αλλά και η οικονομική φθορά των διαδίκων...

Υ.Γ.: Ο χειρότερος συμβιβασμός και των δύο είναι σίγουρα καλύτερος απ´ ό,τι μια σειρά αλλεπάλληλων δικαστικών αγώνων, οι οποίοι τελικά θα οδηγήσουν στην οικονομική εξάντληση και των δύο μερών και θα κάνουν πλουσιότερους όλους εμάς τους δικηγόρους αλλά και το σύστημα που τρέφεται από σκληρές διαμάχες και εξαντλητικές έριδες...