Η βολική παράμετρος των αναποφάσιστων

Γράφει ο Χρήστος Α. Αποστολίδης, δικηγόρος
Αν επιχειρήσουμε να αθροίσουμε σε μία δημοσκόπηση τα ποσοστά των κομματικών σχηματισμών με έκπληξη θα διαπιστώσουμε ότι υπολείπονται κατά πολύ του αριθμού εκατό. Με δεδομένο λοιπόν ότι η αναγωγή γίνεται σε ποσοστά επί τοις εκατό (%)
το ερώτημα που αναπόφευκτα προκύπτει είναι πού αλήθεια πρέπει να αναζητήσουμε τις υπόλοιπους ψήφους. Έχουμε πλέον όλοι μας αποδεχτεί και δεν μας προκαλεί καμία ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι το σύνολο των δημοσκοπήσεων που βλέπουν το φως της δημοσιότητας περιέχουν ειδικό πίνακα αναποφάσιστων, αυτών δηλαδή που
παρότι μπήκαν στον κόπο να αφιερώσουν χρόνο και να απαντήσουν τηλεφωνικά στις λοιπές (όχι και λίγες) ερωτήσεις της δημοσκόπησης, εντούτοις στην κρίσιμη ερώτηση «ποιο κόμμα θα ψηφίζατε εάν την επόμενη Κυριακή είχαμε εθνικές εκλογές;» επιλέγουν να πετάξουν την μπάλα στην εξέδρα κρυπτόμενοι πίσω από το «δεν ξέρω/δεν απαντώ».

Όμως, σε πραγματικές συνθήκες εκλογών ο ψηφοφόρος έρχεται αντιμέτωπος με συγκεκριμένες και σε όλους γνωστές δυνατότητες επιλογής στις οποίες δεν συμπεριλαμβάνεται το ψηφοδέλτιο «αναποφάσιστος». Η πατέντα με τους αναποφάσιστους και η επιλογή που δίνουν οι εταιρίες για «μη απάντηση» του πλέον κρίσιμου και ουσιώδους ερωτήματος είναι μία ακόμη ελληνική πρωτοβουλία, που ασφαλώς προσφέρει μια εξαιρετική δικλείδα ασφαλείας για τους δημοσκόπους, επιτρέποντάς τους να έχουν πειστικές απαντήσεις και δικαιολογίες ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα της κάλπης, προσφέροντας παράλληλα την μοναδική ευκαιρία «διπλής ανάγνωσης» των δημοσκοπήσεων, ώστε με την διασταλτική αυτή προσέγγιση να είναι ικανοποιημένες και χαρούμενες όλες οι ενδιαφερόμενες πλευρές.

Αν λοιπόν οι δημοσκοπήσεις πέσουν έξω στις προβλέψεις τους η ευθύνη θα βαρύνει τους αναποφάσιστους που εν τέλει ευαρεστήθηκαν να αποφασίσουν και προφανώς μετέβαλαν την πρόγνωση. Συνακόλουθα, όταν κάποιος εμφανίζεται πτωτικός στα ευρήματα των δημοσκοπήσεων αντλεί ελπίδα από το ποσοστό των αναποφάσιστων δημιουργώντας το δικό του αφήγημα νίκης προσδοκώντας να τους μεταπείσει.

Με τον πρωτότυπο αυτό τρόπο είναι όλοι σίγουροι, ευχαριστημένοι και ασφαλείς, έχοντας την πολυτέλεια να επιλέξουν την πλέον βολική για αυτούς ερμηνεία της όποιας δημοσκόπησης.

Και το ερώτημα που προκύπτει είναι: Υπάρχουν τελικά αναποφάσιστοι ; Ασφαλώς και υπάρχουν, γιατί προφανώς βολεύει η παρουσία τους και γιατί η ίδια η δημοσκόπηση συνειδητά επιλέγει, με τις κατάλληλες προσφερόμενες διεξόδους, να τους δώσει την δυνατότητα να εκφραστούν. Όμως το πολιτικά χρηστικό και αυτό το οποίο θα προσέφερε ευκαιρίες αναλύσεων και εξαγωγής ουσιαστικών συμπερασμάτων είναι μεταξύ ποιων επιλογών είναι κάποιος αναποφάσιστος και όχι η υπάρχουσα γενική και αόριστη «αναποφασιστικότητα».

Αυτό όμως θα περιέπλεκε τις βολικές «διπλές αναγνώσεις» των δημοσκοπήσεων και θα δυσκόλευε ή μάλλον θα δυσαρεστούσε τους ενδιαφερόμενους. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι εν τέλει ο πελάτης έχει πάντα δίκιο...