Γράφει η Μαρία Παπαϊωάννου*
Το να είσαι νοσηλεύτρια, σημαίνει ότι πρέπει να προσαρμόζεσαι στα δύσκολα ωράρια, ακόμη και στις βραδινές βάρδιες. Όμως ήταν όλοι σύμφωνοι μ' αυτό; «Όλο νύχτες δουλεύεις». Έλεγε η μικρή μου αδελφή, αν και δε φαινόταν τόσο ενοχλημένη, ίσως επειδή δεν το έχει συνειδητοποιήσει. Τα κλειδιά ήταν στην πόρτα και εκείνη πλησιάζοντας μας έδινε ένα φιλί και μας καληνυχτούσε. Άχ! Και να μπορούσα να κρατήσω αυτό το φιλί στα χέρια μου και να το βάλω στο μαξιλάρι μου, να κοιμηθώ μαζί του. Όταν λοιπόν ήμουν μικρότερη δεν έκρινα σωστό να δουλεύει η μητέρα μου τα Σαββατοκύριακα ή να κάνει νυχτερινές βάρδιες. Το συναίσθημα που επικρατούσε μέσα μου ήταν η σφοδρή επιθυμία να εκφράσω τις αρνητικές σκέψεις μου για αυτή την εργασία.
Όμως η μητέρα μου, πάντα στοργική, παρουσιαζόταν αρκετά έτοιμη να αποκρούει τα αρνητικά μου επιχειρήματα για το επάγγελμα της. Η φανερή απογοήτευση μου ζωγραφιζόταν στο πρόσωπο μου. Όμως εκείνη πάντα στο ύψος της έθετε μια κατάλληλα διαρθρωμένη επιχειρηματολογία με την οποία μου γνωστοποιούσε το μέγεθος του κοινωνικού χρέους της νοσηλεύτριας.
Πραγματικά, αυτή η στάση της έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διάπλαση του χαρακτήρα μου που δεν επηρεάστηκε καθόλου από την δουλειά της.
Και έτσι η πενιχρή εικόνα για το επάγγελμα της νοσηλεύτριας μεταστράφηκε. Με τον απαιτούμενο χρόνο κατανόησα πλήρως το σκοπό του συγκεκριμένου επαγγέλματος. Κατανόησα ότι το έργο της νοσηλεύτριας συντελεί στην εξυπηρέτηση των ταλαιπωρημένων ασθενών.
Η νοσηλεύτρια, όπως είναι ευρύτατα γνωστό, με το αμείωτο ενδιαφέρον της απαλύνει τον πόνο των ασθενών. Πάντα πρόθυμη να βοηθήσει, είναι η μόνη εργαζόμενη που είναι ελεύθερη να προσφέρει τις υπηρεσίες της στην κοινωνία ακόμη και σε καιρό πολέμου.
Τη νοσηλεύτρια τη σέβονται οι άνθρωποι γιατί η εργασία της είναι από τις απαραίτητες. Θα μπορούσε να αναφερθεί ότι το επάγγελμα της είναι το πιο ανθρώπινο. Έτσι λοιπόν, έχοντας αποτυπωμένες αυτές τις σκέψεις στο μυαλό μου αντιμετωπίζω με περηφάνια την εργασία της μητέρας μου, έστω και αν μας λείπει.
Κατά τη γνώμη μου θα πρέπει όλα τα παιδιά να αντιμετωπίζουν με επιείκεια τα ακατάστατα ωράρια αυτής της εργασίας και να σκέφτονται τις καλές πλευρές της.
Φαίνεται τελικά ότι είναι πλεονέκτημα να έχεις μάνα Νοσηλεύτρια… γιατί μεγαλώνεις πρόωρα, ωριμάζεις νωρίτερα, βλέπεις τον κόσμο με ωριμασμένη σκέψη.
Κλείνοντας αντί χαιρετισμού λόγω της Παγκόσμιας Ημέρας του Νοσηλευτή, που συμπίπτει με την γιορτή της μητέρας θα ήθελα να προσθέσω ότι, η υποστελέχωση των υπηρεσιών υγείας σε νοσηλευτικό προσωπικό έχει αρνητικές συνέπειες όχι μόνο στη δυσλειτουργία του συστήματος υγείας, αλλά και στην ποιότητα και ασφάλεια των παρεχόμενων υπηρεσιών με δυσμενείς συνέπειες στον ασθενή και στην κοινωνία. Η οικονομική κρίση δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και βαθύτατα ανθρωπιστική κρίση.
Είναι επιτακτική η ανάγκη κάλυψης των κενών νοσηλευτικών θέσεων, τόσο για την εξασφάλιση της ασφαλούς λειτουργίας του ΕΣΥ και της υγείας των πολιτών, όσο και για την ψυχοσωματική ασφάλεια των νοσηλευτών.
Στη χάραξη στρατηγικών και πολιτικών υγείας οι νοσηλευτές έχουν λόγο και θέση ως ισότιμοι συνεργάτες, σύμφωνα με τον θεσμικό και επιστημονικό τους ρόλο.
Η νοσηλευτική επιστήμη δεν οριοθετείται και δεν περιορίζεται στον χώρο του νοσοκομείου αλλά είναι σημαντική και στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας με την Κοινοτική Νοσηλευτική και αποτελεί τον συνδετικό κρίκο της κοινωνίας με το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Στον χρόνο και στο χώρο που δαπανούμε ως Νοσηλευτές και διακονούμε τον ανθρώπινο πόνο, έχουμε ανάγκη παρηγοριάς και στήριξης, είτε προς τους ασθενείς είτε προς τον εαυτό μας. Δεν έχουμε πολλές φορές ούτε την απαραίτητη διοικητική υποστήριξη, ούτε την αναγκαία αναγνώριση για την προσφορά μας. Πόσες φορές όμως, ένας καλός λόγος, μια ευχή και μια κρυφή προσευχή δεν μας βοήθησε να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, την προσπάθειά μας.
Εύχομαι στο Νοσηλευτικό Προσωπικό για την σημερινή ημέρα χρόνια πολλά και καλή σταδιοδρομία σε όλους τους Νοσηλευτές και τις Νοσηλεύτριες μας, με υγεία και οικογενειακή γαλήνη και ευτυχία.
*Παπαϊωάννου Μαρία
Διευθύντρια Νοσηλευτικής
Γ.Ν. Ημαθίας (Μ.Υ. Βέροιας)
Το να είσαι νοσηλεύτρια, σημαίνει ότι πρέπει να προσαρμόζεσαι στα δύσκολα ωράρια, ακόμη και στις βραδινές βάρδιες. Όμως ήταν όλοι σύμφωνοι μ' αυτό; «Όλο νύχτες δουλεύεις». Έλεγε η μικρή μου αδελφή, αν και δε φαινόταν τόσο ενοχλημένη, ίσως επειδή δεν το έχει συνειδητοποιήσει. Τα κλειδιά ήταν στην πόρτα και εκείνη πλησιάζοντας μας έδινε ένα φιλί και μας καληνυχτούσε. Άχ! Και να μπορούσα να κρατήσω αυτό το φιλί στα χέρια μου και να το βάλω στο μαξιλάρι μου, να κοιμηθώ μαζί του. Όταν λοιπόν ήμουν μικρότερη δεν έκρινα σωστό να δουλεύει η μητέρα μου τα Σαββατοκύριακα ή να κάνει νυχτερινές βάρδιες. Το συναίσθημα που επικρατούσε μέσα μου ήταν η σφοδρή επιθυμία να εκφράσω τις αρνητικές σκέψεις μου για αυτή την εργασία.
Όμως η μητέρα μου, πάντα στοργική, παρουσιαζόταν αρκετά έτοιμη να αποκρούει τα αρνητικά μου επιχειρήματα για το επάγγελμα της. Η φανερή απογοήτευση μου ζωγραφιζόταν στο πρόσωπο μου. Όμως εκείνη πάντα στο ύψος της έθετε μια κατάλληλα διαρθρωμένη επιχειρηματολογία με την οποία μου γνωστοποιούσε το μέγεθος του κοινωνικού χρέους της νοσηλεύτριας.
Πραγματικά, αυτή η στάση της έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διάπλαση του χαρακτήρα μου που δεν επηρεάστηκε καθόλου από την δουλειά της.
Και έτσι η πενιχρή εικόνα για το επάγγελμα της νοσηλεύτριας μεταστράφηκε. Με τον απαιτούμενο χρόνο κατανόησα πλήρως το σκοπό του συγκεκριμένου επαγγέλματος. Κατανόησα ότι το έργο της νοσηλεύτριας συντελεί στην εξυπηρέτηση των ταλαιπωρημένων ασθενών.
Η νοσηλεύτρια, όπως είναι ευρύτατα γνωστό, με το αμείωτο ενδιαφέρον της απαλύνει τον πόνο των ασθενών. Πάντα πρόθυμη να βοηθήσει, είναι η μόνη εργαζόμενη που είναι ελεύθερη να προσφέρει τις υπηρεσίες της στην κοινωνία ακόμη και σε καιρό πολέμου.
Τη νοσηλεύτρια τη σέβονται οι άνθρωποι γιατί η εργασία της είναι από τις απαραίτητες. Θα μπορούσε να αναφερθεί ότι το επάγγελμα της είναι το πιο ανθρώπινο. Έτσι λοιπόν, έχοντας αποτυπωμένες αυτές τις σκέψεις στο μυαλό μου αντιμετωπίζω με περηφάνια την εργασία της μητέρας μου, έστω και αν μας λείπει.
Κατά τη γνώμη μου θα πρέπει όλα τα παιδιά να αντιμετωπίζουν με επιείκεια τα ακατάστατα ωράρια αυτής της εργασίας και να σκέφτονται τις καλές πλευρές της.
Φαίνεται τελικά ότι είναι πλεονέκτημα να έχεις μάνα Νοσηλεύτρια… γιατί μεγαλώνεις πρόωρα, ωριμάζεις νωρίτερα, βλέπεις τον κόσμο με ωριμασμένη σκέψη.
Κλείνοντας αντί χαιρετισμού λόγω της Παγκόσμιας Ημέρας του Νοσηλευτή, που συμπίπτει με την γιορτή της μητέρας θα ήθελα να προσθέσω ότι, η υποστελέχωση των υπηρεσιών υγείας σε νοσηλευτικό προσωπικό έχει αρνητικές συνέπειες όχι μόνο στη δυσλειτουργία του συστήματος υγείας, αλλά και στην ποιότητα και ασφάλεια των παρεχόμενων υπηρεσιών με δυσμενείς συνέπειες στον ασθενή και στην κοινωνία. Η οικονομική κρίση δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και βαθύτατα ανθρωπιστική κρίση.
Είναι επιτακτική η ανάγκη κάλυψης των κενών νοσηλευτικών θέσεων, τόσο για την εξασφάλιση της ασφαλούς λειτουργίας του ΕΣΥ και της υγείας των πολιτών, όσο και για την ψυχοσωματική ασφάλεια των νοσηλευτών.
Στη χάραξη στρατηγικών και πολιτικών υγείας οι νοσηλευτές έχουν λόγο και θέση ως ισότιμοι συνεργάτες, σύμφωνα με τον θεσμικό και επιστημονικό τους ρόλο.
Η νοσηλευτική επιστήμη δεν οριοθετείται και δεν περιορίζεται στον χώρο του νοσοκομείου αλλά είναι σημαντική και στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας με την Κοινοτική Νοσηλευτική και αποτελεί τον συνδετικό κρίκο της κοινωνίας με το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Στον χρόνο και στο χώρο που δαπανούμε ως Νοσηλευτές και διακονούμε τον ανθρώπινο πόνο, έχουμε ανάγκη παρηγοριάς και στήριξης, είτε προς τους ασθενείς είτε προς τον εαυτό μας. Δεν έχουμε πολλές φορές ούτε την απαραίτητη διοικητική υποστήριξη, ούτε την αναγκαία αναγνώριση για την προσφορά μας. Πόσες φορές όμως, ένας καλός λόγος, μια ευχή και μια κρυφή προσευχή δεν μας βοήθησε να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, την προσπάθειά μας.
Εύχομαι στο Νοσηλευτικό Προσωπικό για την σημερινή ημέρα χρόνια πολλά και καλή σταδιοδρομία σε όλους τους Νοσηλευτές και τις Νοσηλεύτριες μας, με υγεία και οικογενειακή γαλήνη και ευτυχία.
*Παπαϊωάννου Μαρία
Διευθύντρια Νοσηλευτικής
Γ.Ν. Ημαθίας (Μ.Υ. Βέροιας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.