Ο «Επιτάφιος Λόγος του Περικλή» στη Στέγη Γραμμάτων

Ένα έργο διαχρονικό που καταγράφει τόσο εύστοχα και σφαιρικά όσο κανένα άλλο το τι είναι η Δημοκρατία, σ’ έναν χώρο που βρίσκεται απέναντι από τη Βουλή των Ελλήνων, παρουσιάζεται την Τρίτη 26 Μαρτίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Ο «Επιτάφιος Λόγος του Περικλή» σε μετάφραση
Ελευθέριου Βενιζέλου και σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώτη, είναι η 1η παράσταση στο πλαίσιο της Εβδομάδας Θεάτρου 2019, στη Βέροια. 

Με αφορμή την ταφή των πρώτων νεκρών του Πελοποννησιακού πολέμου, ο Περικλής εκφώνησε στον Κεραμεικό έναν επιτάφιο λόγο, τον κορυφαίο πολιτικό λόγο που διαμόρφωσε την πολιτική συνείδηση της ανθρωπότητας στην αναζήτηση ενός ιδανικού πολιτεύματος.

Η παράσταση χρησιμοποιεί την απόδοση του Θουκυδίδη από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, δημιουργώντας μια σειρά από συνειρμούς και συνδέσεις με τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Την ερμηνεία αναλαμβάνει η Ιωάννα Σπανού, υπό τη διδασκαλία και τη σκηνοθετική ματιά του Δήμου Αβδελιώδη. Μέσα από την πρωτοποριακή μέθοδο που έχει αναπτύξει, ο βραβευμένος σκηνοθέτης αλλάζει ριζικά τη σχέση μας με κορυφαία κείμενα της Ελληνικής γραμματείας. Η γλώσσα δεν αποτελεί εμπόδιο, αντίθετα μέσω της εκφοράς του λόγου, η παρακολούθηση κάθε παράστασης γίνεται προσωπικό βίωμα για τον κάθε θεατή, ανεξαρτήτως ηλικία και παιδείας.

1η παράσταση
Επιτάφιος Λόγος του Περικλή, σε μετάφραση Ελευθερίου Βενιζέλου.

Ο πιο σημαντικός και ο τελειότερος πολιτικός λόγος που ακούστηκε ποτέ .
Φλογερός ύμνος στην Αθηναική Δημοκρατία.

Στοιχεία παράστασης
Επιτάφιος Λόγος του Περικλή
Μετάφραση¨Ελευθέριος Βενιζέλος
Σκηνοθεσία: Δήμος Αβδελιώδης
Ερμηνεία: Iωάννα Σπανού

ΤΡΙΤΗ 26 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019, 9.00μ.μ ΑΝΤΩΝΙΑΔΕΙΟΣ ΣΤΕΓΗ

Ο Δήμος Αβδελιώδης έχει δημιουργήσει μια παράσταση που αποκαλύπτει σύμφωνα με το σκηνοθετικό του σημείωμα ότι «η ποιοτική διαφορά αυτής της Δημοκρατίας απ’ όλα τ’ άλλα αυταρχικά –φοβικά πολιτεύματα, δεν βρίσκεται μόνον στην ισότητα όλων των πολιτών απέναντι στους νόμους και στην αυτονόητη δυνατότητα να αναπτύσσει ο κάθε πολίτης στο έπακρο, όλες τις δεξιότητες και τα ταλέντα του, ανεξάρτητα από την καταγωγή ή την οικονομική του ισχύ, μέσα απ’ όλες τις θέσεις και τα αξιώματα, καθώς και σ’ όλα τα άλλα προνόμια που προκύπτουν σαν φυσικά επακόλουθα ενός εξέχοντος πολιτειακού σχεδιασμού. Η μεγάλη κυρίως διαφορά βρίσκεται στην αιτία, η οποία γονιμοποιεί αενάως το πνεύμα της Δημοκρατίας, που είναι η σοφή διαχείριση του Λόγου και της Βούλησης σαν ανώτερου θεϊκού εργαλείου από τους ανθρώπους, ώστε να επιλέγουν οι ίδιοι με απόλυτη συνειδητότητα μέσα στον παρόντα χρόνο, την ομορφιά, από την ασχήμια, την διακριτικότητα, από τον εγωισμό, την ελευθερία, από τον καταναγκασμό, την απόλαυση, από τον βασανισμό, τον ανθρωπισμό και το φως, από την βαρβαρότητα και την μυστικοπάθεια, επιλογές που ενέχουν την ενθουσιώδη προσδοκία μόνο θετικών και καλών έργων.»