Γράφει ο Ευτύχης Παλλήκαρης
Εκπληκτική δουλειά έχει γίνει στο ταφικό συγκρότημα της Βεργίνας. Όποιος δεν έχει βρει τον δρόμο του σε αυτόν τον προορισμό, χάνει! Όποιος έχει επισκεφτεί το μνημείο μερικά χρόνια πριν, αξίζει να το προγραμματίσει εκ νέου. Ο μουσειακός χώρος, με τα ευρήματα από τους βασιλικούς τάφους, σε αφήνει άναυδο. Χώρος υποβλητικός, εκθέματα μοναδικά, ένα ανεκτίμητο ταξίδι στο χρόνο. Ξεκινώ με την ομορφιά και την απόδοση ευσήμων σε όλους όσοι εμπνεύστηκαν και εργάστηκαν διαχρονικά γι’ αυτό το μοναδικό επίτευγμα. Δεν μπορώ όμως να μην επισημάνω τα πολλά στραβά που δεν σε βοηθούν να απολαύσεις πλήρως και να κατανοήσεις σε βάθος την αξία του χώρου.
Στην εξωτερική είσοδο ρωτάμε εάν υπάρχει κάποιο κατατοπιστικό φυλλάδιο, κάποιος οδηγός για τον μουσειακό χώρο. «Μόλις μπείτε, να το βρείτε» απαντά ο υπάλληλος που εκδίδει τα εισιτήρια. Διασχίζεις τον όμορφο, αλλά ολίγον παραμελημένο περιβάλλοντα χώρο και φτάνεις στην κυρίως είσοδο του μεγάλου τύμβου. Φυλλάδιο-οδηγός δεν υπάρχει. Απλώς ένα γενικόλογο κατατοπιστικό τρίπτυχο για τους αρχαιολογικούς χώρους στην ευρύτερη περιοχή. Ούτε βέβαια και χρήση ακουστικών που στα περισσότερα μουσεία έχει καθιερωθεί. Αποτέλεσμα; Είναι δύσκολο στην αρχή να προσανατολιστείς για τη σωστή διαδρομή και το «διάβασμα» των εκθεμάτων. Χρειάζεται να επαναλάβεις δύο και τρεις φορές την περιπλάνησή σου για να κατανοήσεις από πού να αρχίσεις και πού θα καταλήξεις.
Στην αίθουσα προβολών, σταθήκαμε για να παρακολουθήσουμε το βίντεο που αφορά στη θεματική του μουσείου. Ενδιαφέρον μεν σε ό,τι αφορά την ταφική τελετουργία στην αρχαιότητα, παραγωγής όμως… 1999 με κακή ποιότητα εικόνας - με ελάχιστη παρουσία του καθηγητή Ανδρόνικου. Πόσο δύσκολο είναι να υπάρξει μια σύγχρονη παραγωγή, αντάξια του χώρου;
Στην έξοδο, για να εντοπίσεις το πωλητήριο αντιγράφων, χρειάζεται να είσαι πάνω από τον μέσο όρο παρατηρητικός. Τα προς πώληση αντικείμενα προκαλούν απογοήτευση. Έλλειψη εκθεμάτων που θα κέντριζαν το ενδιαφέρον του επισκέπτη και σίγουρα θα απέφεραν έσοδα, πολύτιμα για τον εμπλουτισμό του μουσειακού συγκροτήματος. Για σύγκριση, αναφέρω τις επισκέψεις σε δύο μεγάλα μουσεία της Βαρκελώνης -το μουσείο Πικάσο και το μουσείο Μιρό. Τα τμήματα πωλήσεων ήταν εντυπωσιακά, σκέτα στολίδια με απίστευτη ευρηματικότητα σε ό,τι αφορά στην δημιουργία προϊόντων, από μολύβια και αυτοκόλλητα, μέχρι ξεχωριστά βιβλιοπωλεία και κατασκευές για κάθε χρήση.
Εννοείται πως εντός του χώρου δεν υπάρχει κάποιος χώρος για καφέ, που επίσης θα προσέθετε έσοδα. Το κενό υπερκαλύπτει πληθώρα καφέ και ταβερνών έξω ακριβώς από τον μουσειακό χώρο. Ο συνδυασμός του μουσειακού χώρου με το σύγχρονο μάρκετινγκ αποτελεί ακόμη όνειρο θερινής νυκτός.
Και κάτι ακόμα. Ερχόμενος με αυτοκίνητο από Θεσσαλονίκη προς Βεργίνα, ακολουθώντας την Εγνατία με κατεύθυνση τη Βέροια, διαπιστώνεις την ελλιπέστατη σήμανση για να φτάσεις στον προορισμό σου. Αν κάποιος χρησιμοποιήσει το GPS, θα βγει από τη διασταύρωση της Κουλούρας και θα ακολουθήσει έναν απίθανα στενό δρόμο, αμφιβάλλοντας αν θα φτάσει στον προορισμό του. Προφανώς, η καλύτερη επιλογή είναι να προχωρήσεις λίγο ακόμα, και να χρησιμοποιήσεις τη διασταύρωση με την επαρχιακή οδό Βέροιας-Κυψέλης. Αλλά αυτό συνήθως το μαθαίνεις στον γυρισμό, ρωτώντας τους κατοίκους.
Παρεμπιπτόντως, στο μουσείο Θεσσαλονίκης την περίοδο των γιορτών –τότε που πολλοί συμπολίτες μας μπορούν να το επισκεφτούν σε συνδυασμό την επίσκεψη στη Βεργίνα– το μεγαλύτερο τμήμα της έκθεσης «Ο χρυσός των Μακεδόνων» ήταν κλειστό για το κοινό για λόγους συντήρησης…
Σε άλλη χώρα, στον μοναδικό αυτόν τόπο, τη Βεργίνα, θα έφτανες με «αυτόματο πιλότο» και θα απολάμβανες τα εκθέματα, με υποδομές και κατάλληλες υπηρεσίες, σε όλη τους την πληρότητα. Παρ’ όλα αυτά, όσοι δεν έχετε επισκεφτεί πρόσφατα τα μυστικά του τύμβου της Βεργίνας, μη διστάσετε ούτε στιγμή να το προγραμματίσετε. Αξίζει!
Εκπληκτική δουλειά έχει γίνει στο ταφικό συγκρότημα της Βεργίνας. Όποιος δεν έχει βρει τον δρόμο του σε αυτόν τον προορισμό, χάνει! Όποιος έχει επισκεφτεί το μνημείο μερικά χρόνια πριν, αξίζει να το προγραμματίσει εκ νέου. Ο μουσειακός χώρος, με τα ευρήματα από τους βασιλικούς τάφους, σε αφήνει άναυδο. Χώρος υποβλητικός, εκθέματα μοναδικά, ένα ανεκτίμητο ταξίδι στο χρόνο. Ξεκινώ με την ομορφιά και την απόδοση ευσήμων σε όλους όσοι εμπνεύστηκαν και εργάστηκαν διαχρονικά γι’ αυτό το μοναδικό επίτευγμα. Δεν μπορώ όμως να μην επισημάνω τα πολλά στραβά που δεν σε βοηθούν να απολαύσεις πλήρως και να κατανοήσεις σε βάθος την αξία του χώρου.
Στην εξωτερική είσοδο ρωτάμε εάν υπάρχει κάποιο κατατοπιστικό φυλλάδιο, κάποιος οδηγός για τον μουσειακό χώρο. «Μόλις μπείτε, να το βρείτε» απαντά ο υπάλληλος που εκδίδει τα εισιτήρια. Διασχίζεις τον όμορφο, αλλά ολίγον παραμελημένο περιβάλλοντα χώρο και φτάνεις στην κυρίως είσοδο του μεγάλου τύμβου. Φυλλάδιο-οδηγός δεν υπάρχει. Απλώς ένα γενικόλογο κατατοπιστικό τρίπτυχο για τους αρχαιολογικούς χώρους στην ευρύτερη περιοχή. Ούτε βέβαια και χρήση ακουστικών που στα περισσότερα μουσεία έχει καθιερωθεί. Αποτέλεσμα; Είναι δύσκολο στην αρχή να προσανατολιστείς για τη σωστή διαδρομή και το «διάβασμα» των εκθεμάτων. Χρειάζεται να επαναλάβεις δύο και τρεις φορές την περιπλάνησή σου για να κατανοήσεις από πού να αρχίσεις και πού θα καταλήξεις.
Στην αίθουσα προβολών, σταθήκαμε για να παρακολουθήσουμε το βίντεο που αφορά στη θεματική του μουσείου. Ενδιαφέρον μεν σε ό,τι αφορά την ταφική τελετουργία στην αρχαιότητα, παραγωγής όμως… 1999 με κακή ποιότητα εικόνας - με ελάχιστη παρουσία του καθηγητή Ανδρόνικου. Πόσο δύσκολο είναι να υπάρξει μια σύγχρονη παραγωγή, αντάξια του χώρου;
Στην έξοδο, για να εντοπίσεις το πωλητήριο αντιγράφων, χρειάζεται να είσαι πάνω από τον μέσο όρο παρατηρητικός. Τα προς πώληση αντικείμενα προκαλούν απογοήτευση. Έλλειψη εκθεμάτων που θα κέντριζαν το ενδιαφέρον του επισκέπτη και σίγουρα θα απέφεραν έσοδα, πολύτιμα για τον εμπλουτισμό του μουσειακού συγκροτήματος. Για σύγκριση, αναφέρω τις επισκέψεις σε δύο μεγάλα μουσεία της Βαρκελώνης -το μουσείο Πικάσο και το μουσείο Μιρό. Τα τμήματα πωλήσεων ήταν εντυπωσιακά, σκέτα στολίδια με απίστευτη ευρηματικότητα σε ό,τι αφορά στην δημιουργία προϊόντων, από μολύβια και αυτοκόλλητα, μέχρι ξεχωριστά βιβλιοπωλεία και κατασκευές για κάθε χρήση.
Εννοείται πως εντός του χώρου δεν υπάρχει κάποιος χώρος για καφέ, που επίσης θα προσέθετε έσοδα. Το κενό υπερκαλύπτει πληθώρα καφέ και ταβερνών έξω ακριβώς από τον μουσειακό χώρο. Ο συνδυασμός του μουσειακού χώρου με το σύγχρονο μάρκετινγκ αποτελεί ακόμη όνειρο θερινής νυκτός.
Και κάτι ακόμα. Ερχόμενος με αυτοκίνητο από Θεσσαλονίκη προς Βεργίνα, ακολουθώντας την Εγνατία με κατεύθυνση τη Βέροια, διαπιστώνεις την ελλιπέστατη σήμανση για να φτάσεις στον προορισμό σου. Αν κάποιος χρησιμοποιήσει το GPS, θα βγει από τη διασταύρωση της Κουλούρας και θα ακολουθήσει έναν απίθανα στενό δρόμο, αμφιβάλλοντας αν θα φτάσει στον προορισμό του. Προφανώς, η καλύτερη επιλογή είναι να προχωρήσεις λίγο ακόμα, και να χρησιμοποιήσεις τη διασταύρωση με την επαρχιακή οδό Βέροιας-Κυψέλης. Αλλά αυτό συνήθως το μαθαίνεις στον γυρισμό, ρωτώντας τους κατοίκους.
Παρεμπιπτόντως, στο μουσείο Θεσσαλονίκης την περίοδο των γιορτών –τότε που πολλοί συμπολίτες μας μπορούν να το επισκεφτούν σε συνδυασμό την επίσκεψη στη Βεργίνα– το μεγαλύτερο τμήμα της έκθεσης «Ο χρυσός των Μακεδόνων» ήταν κλειστό για το κοινό για λόγους συντήρησης…
Σε άλλη χώρα, στον μοναδικό αυτόν τόπο, τη Βεργίνα, θα έφτανες με «αυτόματο πιλότο» και θα απολάμβανες τα εκθέματα, με υποδομές και κατάλληλες υπηρεσίες, σε όλη τους την πληρότητα. Παρ’ όλα αυτά, όσοι δεν έχετε επισκεφτεί πρόσφατα τα μυστικά του τύμβου της Βεργίνας, μη διστάσετε ούτε στιγμή να το προγραμματίσετε. Αξίζει!
.jpg)
τον Ζαεφ να φερουμε να μας δειξει και να μας πει εαν αναγνωριζει καποια απο τα ευρηματα -εκθεματα που δημιουργησαν(;;;;) οι προγονοι του οι Βουλγαροι, που στην ουσια δεν ειναι και Σλαβοι, αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή