Πλούσιο Φωτορεπορτάζ
Το Σάββατο 8 Δεκεμβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στο πανηγυρίζων βυζαντινό παρεκκλήσιο του Οσίου Παταπίου στη Βέροια. Στο τέλος της θείας Λειτουργίας
τελέστηκε ο καθιερωμένος Αγιασμός. Διαβάστε αναλυτικά την συγκινητική ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία:
τελέστηκε ο καθιερωμένος Αγιασμός. Διαβάστε αναλυτικά την συγκινητική ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία:
«Σύν ἀποστόλοις χορεύων, σύν μαρτύρων τοῖς δήμοις, ὁσίων τε τοῖς πλήθεσι σοφέ, Πατάπιε, ὑπέρ πάντων ἱκέτευε τόν Κτίστην καί Θεόν, τῶν τελούντων τήν σεβασμίαν μνήμην σου». Αὐτή τήν ἱκεσία ἀναπέμπει ὁ ἱερός ὑμνογράφος πρός τόν ἑορταζόμενο σήμερα μέγα ὅσιο τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν ὅσιο καί θεοφόρο Πατάπιο, καί αὐτή τή δέηση ἐπαναλαμβάνουμε καί ὅλοι ἐμεῖς οἱ ὁποῖοι συγκεντρωθήκαμε ἐδῶ, στόν παλαιό αὐτό βυζαντινό ναό του, γιά νά τιμήσουμε τή μνήμη του καί νά λάβουμε χάρη ἀπό τήν χάρη πού διανέμει ἄφθονη ὁ ὅσιος, ὥστε νά ἐνισχυθοῦμε στόν πνευματικό μας ἀγώνα καί νά μιμηθοῦμε, ἔστω καί ἐλάχιστα, τούς δικούς του ἀγῶνες καί πόνους γιά τήν ἐν Χριστῷ ζωή καί τήν ἀπόκτηση τῆς ἀρετῆς, ἀλλά καί γιά νά τόν παρακαλέσουμε νά μᾶς θεραπεύσει ἀπό ὅσες σωματικές καί ψυχικές ἀσθένειες μᾶς κατατρύχουν καί μᾶς ταλαιπωροῦν. Διότι ὁ ὅσιος Πατάπιος, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, ἔλαβε ἀπό τόν Θεό τή χάρη τῶν θαυμάτων, σύμφωνα μέ τήν ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου ὅτι «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τά ἔργα ἅ ἐγώ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει καί μείζονα τούτων ποιήσει».
Καί ὁ ὅσιος Πατάπιος διέθετε σέ μέγιστο βαθμό πίστη, πίστη ἡ ὁποία ἀποδεικνύεται ἀπό τή σκληρή καί αὐστηρή ἀσκητική ζωή τήν ὁποία ἐπέλεξε, ἐγκαταλείποντας τόν κόσμο καί ὅλες τίς χαρές καί τίς ἀπολαύσεις του, καί ἐπιθυμώντας νά ζήσει μόνος μόνῳ Θεῷ.
Σκοπός τῆς ζωῆς του ἦταν νά ζεῖ ἑνωμένος μέ τόν Χριστό. Καί γιά νά τό ἐπιτύχει αὐτό ἀγωνίσθηκε νά κόψει τό θέλημά του, αὐτό πού ὅλοι ἔχουμε καί εἶναι φυσικό νά ἔχουμε, γιατί ὁ Θεός μᾶς ἔπλασε ἐλεύθερα ὄντα μέ ἐλεύθερη βούληση. Ὅμως τό θέλημά μας αὐτό, ἐάν δέν θέλουμε νά μᾶς ἐμποδίζει ἀπό τήν ἕνωσή μας μέ τόν Χριστό, θά πρέπει νά τό ἐναρμονίζουμε μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Διότι δέν εἶναι δυνατόν νά θέλουμε νά εἴμεθα μαζί μέ τόν Χριστό, ἀλλά συγχρόνως νά θέλουμε καί νά ἐπιθυμοῦμε διαφορετικά ἤ καί ἀντίθετα ἀπό αὐτά πού θέλει ὁ Χριστός. Δέν εἶναι δυνατόν νά θέλουμε νά ἔχουμε τόν Χριστό «κατοικοῦντα καί μένοντα» στήν ψυχή μας, ἀλλά συγχρόνως νά τόν ἐκδιώκουμε μέ τίς πράξεις μας καί τή συμπεριφορά μας.
Βεβαίως αὐτό δέν εἶναι εὔκολη ὑπόθεση καί χρειάζεται προσπάθεια καί ἀγώνα διαρκῆ, ἀλλά ὅταν ὁ Χριστός βλέπει τήν προσπάθειά μας, βλέπει τόν ἀγώνα μας, βλέπει τή διάθεσή μας, τότε μᾶς ἐνισχύει μέ τή χάρη του, ὥστε νά μποροῦμε καί ἐμεῖς νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημά του καί νά προοδεύουμε στήν ἀρετή.
Αὐτό ἐπέτυχε, ἀδελφοί μου, καί ὁ ὅσιος Πατάπιος, ὁ ὁποῖος, ὅπως γράφει ὁ ἐγκωμιαστής του ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης, ἦταν ἐραστής τῆς ἀρετῆς καί αὐτήν ἐπεδίωκε σέ ὅλη του τή ζωή. Γι᾽ αὐτήν ἀγρυπνοῦσε, γι᾽ αὐτήν νήστευε, γι᾽ αὐτήν προσευχόταν, γι᾽ αὐτήν ὑπέμενε τή μόνωση, τό ψῦχος καί τόν καύσωνα, τούς πειρασμούς καί τίς δοκιμασίες, γιατί γνώριζε καί πίστευε ὅτι αὐτή εἶναι τό μόνο ἀγαθό, τό ὁποῖο κανείς δέν μπορεῖ νά τό κλέψει ἀπό τόν ἄνθρωπο, ἀλλά καί τό μόνο ἀγαθό τό ὁποῖο τόν συνοδεύει ὄχι μόνο στήν ἐπίγεια ζωή ἀλλά καί μετά τόν θάνατό του.
Γιά τόν ὅσιο Πατάπιο, γράφει καί πάλι ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης, ἀρετή ἦταν ὅλη του ἡ ζωή του, γι᾽ αὐτό καί μετά τήν κοίμησή του ἡ ἀρετή τόν συνόδευσε καί τοῦ ἐξασφάλισε τήν ἀνταπόδοση τῶν ἀγαθῶν στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι ὁ ὅσιος ὁ ὁποῖος ἀρνήθηκε κάθε ἐξουσία, ἔλαβε «παρά τοῦ Θεοῦ ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καί σκορπίων καί ἐπί πᾶσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ», καί «θεραπεύειν πᾶσαν νόσον», ὥστε νά ἑλκύει διά τῶν πολλῶν του θαυμάτων καί ἄλλους ἀνθρώπους στήν πίστη καί στόν ἀγώνα τῆς ἀρετῆς.
Σέ αὐτόν τόν ἀγώνα τῆς ἀρετῆς καλεῖ καί ἐμᾶς, ἀδελφοί μου, πού τιμοῦμε καί ἑορτάζουμε τή μνήμη του, νά ἀποδυθοῦμε. Σέ αὐτή τήν προσπάθεια μᾶς καλεῖ νά ἐπενδύσουμε ὅλες μας τίς δυνάμεις, ζητώντας ἀπό τόν Θεό νά μᾶς αὐξήσει τήν πίστη. Γιατί ἡ πίστη εἶναι ἡ κινητήριος δύναμη πού μᾶς παρακινεῖ στόν ἀγώνα γιά τήν ἀπόκτηση τῆς ἀρετῆς. Εἶναι ἐκείνη πού μᾶς βοηθᾶ νά ἐλπίζουμε ὄχι μόνο σέ ὅσα βλέπουμε καί ἀντιλαμβανόμεθα μέ τίς αἰσθήσεις μας, ἀλλά καί σέ ὅσα δέν βλέπουμε καί δέν κατανοοῦμε, καί γι᾽αὐτό μᾶς δίδει τή δύναμη νά ἀδιαφοροῦμε γιά ὅσα συμβαίνουν γύρω μας καί γιά ὅσα λέγουν καί κάνουν οἱ ἄνθρωποι γύρω μας, οἱ ὁποῖοι δέν πιστεύουν στόν Θεό καί οἱ ὁποῖοι τόν ἀρνοῦνται καί τόν ἀμφισβητοῦν, ὥστε ἐμεῖς νά παραμένουμε προσηλωμένοι στόν στόχο μας, προσηλωμένοι στόν ἀγώνα μας, γιά νά ἀξιωθοῦμε διά πρεσβειῶν τοῦ ἑορταζομένου καί τιμωμένου ὁσίου Παταπίου νά λάβουμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ «τήν ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι» καί νά κληρονομήσουμε τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν, τήν ὁποία χαίρων ἀπολαμβάνει ὁ ὅσιος Πατάπιος.
Καί ὁ ὅσιος Πατάπιος διέθετε σέ μέγιστο βαθμό πίστη, πίστη ἡ ὁποία ἀποδεικνύεται ἀπό τή σκληρή καί αὐστηρή ἀσκητική ζωή τήν ὁποία ἐπέλεξε, ἐγκαταλείποντας τόν κόσμο καί ὅλες τίς χαρές καί τίς ἀπολαύσεις του, καί ἐπιθυμώντας νά ζήσει μόνος μόνῳ Θεῷ.
Σκοπός τῆς ζωῆς του ἦταν νά ζεῖ ἑνωμένος μέ τόν Χριστό. Καί γιά νά τό ἐπιτύχει αὐτό ἀγωνίσθηκε νά κόψει τό θέλημά του, αὐτό πού ὅλοι ἔχουμε καί εἶναι φυσικό νά ἔχουμε, γιατί ὁ Θεός μᾶς ἔπλασε ἐλεύθερα ὄντα μέ ἐλεύθερη βούληση. Ὅμως τό θέλημά μας αὐτό, ἐάν δέν θέλουμε νά μᾶς ἐμποδίζει ἀπό τήν ἕνωσή μας μέ τόν Χριστό, θά πρέπει νά τό ἐναρμονίζουμε μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Διότι δέν εἶναι δυνατόν νά θέλουμε νά εἴμεθα μαζί μέ τόν Χριστό, ἀλλά συγχρόνως νά θέλουμε καί νά ἐπιθυμοῦμε διαφορετικά ἤ καί ἀντίθετα ἀπό αὐτά πού θέλει ὁ Χριστός. Δέν εἶναι δυνατόν νά θέλουμε νά ἔχουμε τόν Χριστό «κατοικοῦντα καί μένοντα» στήν ψυχή μας, ἀλλά συγχρόνως νά τόν ἐκδιώκουμε μέ τίς πράξεις μας καί τή συμπεριφορά μας.
Βεβαίως αὐτό δέν εἶναι εὔκολη ὑπόθεση καί χρειάζεται προσπάθεια καί ἀγώνα διαρκῆ, ἀλλά ὅταν ὁ Χριστός βλέπει τήν προσπάθειά μας, βλέπει τόν ἀγώνα μας, βλέπει τή διάθεσή μας, τότε μᾶς ἐνισχύει μέ τή χάρη του, ὥστε νά μποροῦμε καί ἐμεῖς νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημά του καί νά προοδεύουμε στήν ἀρετή.
Αὐτό ἐπέτυχε, ἀδελφοί μου, καί ὁ ὅσιος Πατάπιος, ὁ ὁποῖος, ὅπως γράφει ὁ ἐγκωμιαστής του ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης, ἦταν ἐραστής τῆς ἀρετῆς καί αὐτήν ἐπεδίωκε σέ ὅλη του τή ζωή. Γι᾽ αὐτήν ἀγρυπνοῦσε, γι᾽ αὐτήν νήστευε, γι᾽ αὐτήν προσευχόταν, γι᾽ αὐτήν ὑπέμενε τή μόνωση, τό ψῦχος καί τόν καύσωνα, τούς πειρασμούς καί τίς δοκιμασίες, γιατί γνώριζε καί πίστευε ὅτι αὐτή εἶναι τό μόνο ἀγαθό, τό ὁποῖο κανείς δέν μπορεῖ νά τό κλέψει ἀπό τόν ἄνθρωπο, ἀλλά καί τό μόνο ἀγαθό τό ὁποῖο τόν συνοδεύει ὄχι μόνο στήν ἐπίγεια ζωή ἀλλά καί μετά τόν θάνατό του.
Γιά τόν ὅσιο Πατάπιο, γράφει καί πάλι ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης, ἀρετή ἦταν ὅλη του ἡ ζωή του, γι᾽ αὐτό καί μετά τήν κοίμησή του ἡ ἀρετή τόν συνόδευσε καί τοῦ ἐξασφάλισε τήν ἀνταπόδοση τῶν ἀγαθῶν στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι ὁ ὅσιος ὁ ὁποῖος ἀρνήθηκε κάθε ἐξουσία, ἔλαβε «παρά τοῦ Θεοῦ ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καί σκορπίων καί ἐπί πᾶσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ», καί «θεραπεύειν πᾶσαν νόσον», ὥστε νά ἑλκύει διά τῶν πολλῶν του θαυμάτων καί ἄλλους ἀνθρώπους στήν πίστη καί στόν ἀγώνα τῆς ἀρετῆς.
Σέ αὐτόν τόν ἀγώνα τῆς ἀρετῆς καλεῖ καί ἐμᾶς, ἀδελφοί μου, πού τιμοῦμε καί ἑορτάζουμε τή μνήμη του, νά ἀποδυθοῦμε. Σέ αὐτή τήν προσπάθεια μᾶς καλεῖ νά ἐπενδύσουμε ὅλες μας τίς δυνάμεις, ζητώντας ἀπό τόν Θεό νά μᾶς αὐξήσει τήν πίστη. Γιατί ἡ πίστη εἶναι ἡ κινητήριος δύναμη πού μᾶς παρακινεῖ στόν ἀγώνα γιά τήν ἀπόκτηση τῆς ἀρετῆς. Εἶναι ἐκείνη πού μᾶς βοηθᾶ νά ἐλπίζουμε ὄχι μόνο σέ ὅσα βλέπουμε καί ἀντιλαμβανόμεθα μέ τίς αἰσθήσεις μας, ἀλλά καί σέ ὅσα δέν βλέπουμε καί δέν κατανοοῦμε, καί γι᾽αὐτό μᾶς δίδει τή δύναμη νά ἀδιαφοροῦμε γιά ὅσα συμβαίνουν γύρω μας καί γιά ὅσα λέγουν καί κάνουν οἱ ἄνθρωποι γύρω μας, οἱ ὁποῖοι δέν πιστεύουν στόν Θεό καί οἱ ὁποῖοι τόν ἀρνοῦνται καί τόν ἀμφισβητοῦν, ὥστε ἐμεῖς νά παραμένουμε προσηλωμένοι στόν στόχο μας, προσηλωμένοι στόν ἀγώνα μας, γιά νά ἀξιωθοῦμε διά πρεσβειῶν τοῦ ἑορταζομένου καί τιμωμένου ὁσίου Παταπίου νά λάβουμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ «τήν ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι» καί νά κληρονομήσουμε τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν, τήν ὁποία χαίρων ἀπολαμβάνει ὁ ὅσιος Πατάπιος.
Tὸ μόνο κακὸ μὲ τὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ὁσίου Παταπίου εἶναι ὅτι ἐξακολουθεῖ νὰ τελῇ ὑπὸ τὴν κατάληψι καὶ τὴν ὁμηρεία τῆς ἀρχαιολογικῆς ὑπηρεσίας, λὲς καὶ βρισκόμαστε στὴν Ἀλβανία τοῦ Χότζα καὶ τοῦ Ράμα. Κανονικά, πρέπει ν' ἀποδοθῇ κατὰ πλήρη νομὴ καὶ κυριότητα στὴν Μητρόπολι Βεῤῥοίας. Μιὰ χαρὰ λειτουργοῦσε τακτικὰ ὡς παρεκκλήσιο τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων μέχρι πρὸ ὀλίγων ἐτῶν._
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κάτι ακόμα:Εκτός από το μοναστήρι στο Λουτράκι Κορινθίας,έχουμε στην Βέροια τον μοναδικό ναό σε όλη την Ελλάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφή