Γράφει ο Στέργιος Μουρτζίλας, μέλος του Δ.Σ της Ε.Π.Σ Ημαθίας
Όπως σε κάθε πτυχή της ζωής μας υπάρχουν κανόνες, οι παραβάτες των οποίων ελέγχονται και τιμωρούνται, έτσι και το ποδόσφαιρο οριοθετείται και καθορίζεται από μια σειρά συγκεκριμένων κανονισμών που το σύνολο των εμπλεκομένων οφείλουν να σέβονται και στους οποίους υποχρεωτικά όλοι συμμορφώνονται. Κεντρικό πυρήνα εν προκειμένω καταλαμβάνει ο διαιτητής και οι βοηθοί του, οι οποίοι όταν κατάλληλα εκπαιδευμένοι, έχουν επιφορτιστεί από την διοργανώτρια αρχή με την ευθύνη της τήρησης και εφαρμογής του κάθε φορά ισχύοντος Πειθαρχικού Κώδικα. Για να μπορέσει όμως το παιχνίδι να διεξαχθεί κάτω από ήρεμες συνθήκες και πρωταγωνιστής να αναδειχθεί το θέαμα και οι ικανότητες των παικτών, άπαντες έχουμε αποδεχτεί τον κυρίαρχο ρόλο του άρχοντος του αγώνα, οι αποφάσεις του οποίου δεσμεύουν και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης. Διαφορετικά ο αγωνιστικός χώρος θα μετατραπεί σε αρένα, στην οποία θα επικρατεί όχι ο πιο ικανός, αλλά ο πιο δυνατός, ο οποίος επιβάλλεται με τη σωματική του δύναμη και κατακτά τις νίκες.
Κάτι τέτοιο φυσικά δεν το επιθυμεί όποιος αγαπά το ποδόσφαιρο και χαίρεται να απολαμβάνει την αγωνία της αναμέτρησης, τον παλμό της εξέδρας, την μαγική ντρίμπλα και το θεαματικό γκολ των ινδαλμάτων του. Για να μπορέσει όμως αυτό το ιδεατό πρότυπο να γεμίζει τα απογεύματα της Κυριακής μας, πρέπει να στηλιτεύονται πάση θυσία έκνομες συμπεριφορές από όποιον και αν προέρχονται ποδοσφαιριστές, προπονητές, αξιωματούχους ομάδων, φιλάθλους.
Οι ποινές που θα επιβάλλονται από τα πειθαρχικά όργανα οφείλουν και πρέπει να είναι δίκαιες και συνάμα αυστηρές, έτσι που ο καθένας να το σκέφτεται δυο και τρεις φορές πριν υποπέσει εκ νέου σε κάποιο παράπτωμα. Άλλωστε, οι κάθε είδους ποινές προέχει να έχουν σωφρονιστικό και όχι κατασταλτικό σκοπό, έτσι ώστε σταδιακά να επιβληθεί μια διαφορετική κουλτούρα στα ελληνικά γήπεδα.
Όταν συνεπώς παράγοντας ομάδας βιαιοπραγεί εναντίον βοηθού διαιτητή και τον στέλνει αποδεδειγμένα στο νοσοκομείο (αντιπρόεδρος Εδεσσαϊκού στον αγώνα Εδεσσαϊκός – Γιαννιτσά για το πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής) και τρεις και πλέον εβδομάδες μετά η αρμόδια Πειθαρχική Επιτροπή της ΕΠΟ του επιβάλει την ποινή χάδι της απαγόρευσης εισόδου στο χώρο των αποδυτηρίων για 90 ημέρες (άρα στις κερκίδες ή στον αγωνιστικό χώρο θα μπορεί να παρευρίσκεται κανονικά) τότε συγχωρέστε με αλλά δεν έχουμε καμία τύχη. Γιατί πολύ απλά είναι δεδομένο ότι ανάλογες συμπεριφορές θα βρουν πολλούς μιμητές, που ασφαλώς και θα χαμογέλασαν από την παραπάνω τιμωρία. Πόσω μάλλον όταν αυτή είχε ήδη προαναγγελθεί από αθλητική ιστοσελίδα μία εβδομάδα περίπου πριν τελικά επιβληθεί.
Εκτός και αν για όλα ευθύνεται η τυχαία (!) σύμπτωση της κοινής καταγωγής του νταή αντιπροέδρου με τον κ. Αντιπρόεδρο της ΕΠΟ.
Κάτι τέτοιο φυσικά δεν το επιθυμεί όποιος αγαπά το ποδόσφαιρο και χαίρεται να απολαμβάνει την αγωνία της αναμέτρησης, τον παλμό της εξέδρας, την μαγική ντρίμπλα και το θεαματικό γκολ των ινδαλμάτων του. Για να μπορέσει όμως αυτό το ιδεατό πρότυπο να γεμίζει τα απογεύματα της Κυριακής μας, πρέπει να στηλιτεύονται πάση θυσία έκνομες συμπεριφορές από όποιον και αν προέρχονται ποδοσφαιριστές, προπονητές, αξιωματούχους ομάδων, φιλάθλους.
Οι ποινές που θα επιβάλλονται από τα πειθαρχικά όργανα οφείλουν και πρέπει να είναι δίκαιες και συνάμα αυστηρές, έτσι που ο καθένας να το σκέφτεται δυο και τρεις φορές πριν υποπέσει εκ νέου σε κάποιο παράπτωμα. Άλλωστε, οι κάθε είδους ποινές προέχει να έχουν σωφρονιστικό και όχι κατασταλτικό σκοπό, έτσι ώστε σταδιακά να επιβληθεί μια διαφορετική κουλτούρα στα ελληνικά γήπεδα.
Όταν συνεπώς παράγοντας ομάδας βιαιοπραγεί εναντίον βοηθού διαιτητή και τον στέλνει αποδεδειγμένα στο νοσοκομείο (αντιπρόεδρος Εδεσσαϊκού στον αγώνα Εδεσσαϊκός – Γιαννιτσά για το πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής) και τρεις και πλέον εβδομάδες μετά η αρμόδια Πειθαρχική Επιτροπή της ΕΠΟ του επιβάλει την ποινή χάδι της απαγόρευσης εισόδου στο χώρο των αποδυτηρίων για 90 ημέρες (άρα στις κερκίδες ή στον αγωνιστικό χώρο θα μπορεί να παρευρίσκεται κανονικά) τότε συγχωρέστε με αλλά δεν έχουμε καμία τύχη. Γιατί πολύ απλά είναι δεδομένο ότι ανάλογες συμπεριφορές θα βρουν πολλούς μιμητές, που ασφαλώς και θα χαμογέλασαν από την παραπάνω τιμωρία. Πόσω μάλλον όταν αυτή είχε ήδη προαναγγελθεί από αθλητική ιστοσελίδα μία εβδομάδα περίπου πριν τελικά επιβληθεί.
Εκτός και αν για όλα ευθύνεται η τυχαία (!) σύμπτωση της κοινής καταγωγής του νταή αντιπροέδρου με τον κ. Αντιπρόεδρο της ΕΠΟ.
Εσεις η επσημαθιας τι ποινη βαλατε στην επισκοπη που εδειραν παικτες αντιπαλης ομαδος;τωρα κανεις πολιτικη ταχα νοιαζεσαι για τη βεροια;
ΑπάντησηΔιαγραφή