«Μαύρη Παρασκευή»: Ανάγκη ή αναισθησία;

Γράφει ο Χρήστος Αποστολίδης
Άλλη μια αμερικανικού τύπου πατέντα εισήχθη τα τελευταία χρόνια με μεγάλη επιτυχία στη χώρα μας. Το εισαγόμενο εμπορικό φαινόμενο της «Μαύρης Παρασκευής» είναι βέβαιο ότι ξεπέρασε κάθε προσδοκία των εμπνευστών του που σίγουρα θα ψάξουν
και άλλες αφορμές στη διάρκεια του χρόνου για να το επαναλάβουν. Άλλωστε οι καταναλωτές ανταποκρίθηκαν και τα ταμεία τους γέμισαν. Μια εργάσιμη ημέρα και μάλιστα ακόμη και τις πρωινές ώρες στα εμπορικά καταστήματα της χώρας σημειώθηκε μια κοσμοσυρροή σαν να ήταν η τελευταία ημέρα λειτουργίας τους. Σαν να μην υπήρχε αύριο!

Άνθρωποι κάθε ηλικίας ακόμη και μαθητές, που υποτίθεται ότι έπρεπε να βρίσκονται στο σχολείο τους, περίμεναν υπομονετικά στα πεζοδρόμια και πριν ακόμη ανοίξουν τα καταστήματα προκειμένου να αγοράσουν ποσότητες πάσης φύσεως καταναλωτικών αγαθών και όχι φυσικά τρόφιμα και λοιπά είδη πρώτης ανάγκης.

Ειλικρινά αναρωτιέμαι πόσο τρέλα μπορεί να κουβαλάει κανείς ή μάλλον καλύτερα πόσο απροβλημάτιστη και τακτοποιημένη πρέπει να είναι η ζωή του για να έχει την πολυτέλεια να αναμένει κάποιες ώρες μποτιλιαρισμένος στον δρόμο για κάποιο εμπορικό κέντρο και ακολούθως αρκετή ώρα στην ουρά ενός ταμείου. Επίδειξη ιώβειας υπομονής ή απλά ολική αναισθησία;

Ζούμε λοιπόν στη χώρα του απόλυτου παραλογισμού! Υποτίθεται ότι υπάρχει οικονομική και ανθρωπιστική κρίση, οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν υποστεί ατελείωτες μειώσεις, οι πολίτες αδυνατούν να ανταποκριθούν στα δάνεια και στις λοιπές υποχρεώσεις, οι μισοί εξ αυτών έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές στην εφορία, αλλά η «Μαύρη Παρασκευή» σαν μια νέα εθνική εορτή έπρεπε να τιμηθεί δεόντως με παλλαϊκή συμμετοχή.

Η μαγική εικόνα μιας «κατεστραμμένης» χώρας με τους χαρούμενους και υπομονετικούς καταναλωτές κατοίκους της κυριάρχησε στους τηλεοπτικούς δέκτες και φυσικά μεταφέρθηκε και εκτός συνόρων.

Την είδαν και αυτοί που μας δανείζουν τόσα χρόνια και τους οποίους παρακαλούμε μετ’ επιτάσεως να μας χαρίσουν αυτά που τους οφείλουμε και να διαγράψουν το χρέος μας. Αν μετά από αυτά αρνηθούν να ικανοποιήσουν το αίτημά μας αυτοί θα φταίνε;

Εμείς σας λαός θα προβληματιστούμε ποτέ; Θα αναζητήσουμε επιτέλους κάποια στιγμή τις ευθύνες που μας αναλογούν για το πώς καταντήσαμε μια χώρα που μέχρι πριν από λίγα χρόνια δικαίως χαρακτηριζόταν ως παράδεισος;

Είναι αλήθεια ότι βολεύει πολύ να καταλογίζουμε τις ευθύνες σε άλλους. Κάποτε όμως θα πρέπει να αντιληφθούμε και εμείς τα λάθη μας και τις δεδομένες ευθύνες που μας αναλογούν για την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει.